Ik zou niet voor een 4e gaan omdat ik bang ben voor spijt. Een 4e is hier enorm welkom, ik wil alleen wel goed nadenken over alles. Ik heb wel nog 3 kinderen waar ik om denk...En ik zou nooit denken hadden we het maar niet gedaan. Dan had ik nu bij onze kleine meid ook kunnen denken, goh hadden we het maar niet gedaan, dan hadden we nu wat meer over.....Dat zou ik nooit zeggen. Als hier een 4e komt dan is hij/zij meeeeeeeeeeeer dan welkom en heel geliefd. Ik wil alleen DE goede keuze maken. En ik weet dat je niet teveel overal bij moet nadenken, dat is ook zo. Dat is voor mij alleen nogal moeilijk, want ik denk overal juist teveel over na hihi....
Ja, moeilijk!.... wij gingen voor een derde en kregen toen een tweeling dat kan ook nog gebeuren. Wij hebben nu dus 4 kindjes en wij leven ook van 1 inkomen, dat is het probleem niet op dit moment. Ik denk wel dat het straks naar de toekomst toe wel heel erg duur gaat worden, maar daar komt tegen die tijd ook wel een oplossing voor. Je kan toch niet in de toekomst kijken.... er kan van alles gebeuren en dat geldt voor iedereen. Wij waren vroeger ook met zijn 3en thuis, mijn moeder wou altijd al een 4de. Maar mijn vader twijfelde met periodes en ze stelden het steeds uit, het is er nooit meer van gekomen en ze heeft er nog steeds spijt van. Wat dat betreft denk ik dan volg je gevoel, je leeft maar één keer! Qua gezondheid van de baby, dat is moeilijk ja... daar was ik ook wel een beetje bang voor bij de 3de zwangerschap. Succes met jullie keuze!
Nee dat is het zeker niet, het is iets heel kostbaars en voor je hele leven, daar ben ik me ook zeker goed van bewust! Daarom denk ik er ook zoveel over na.....
Zo te lezen zijn de financien het grootste struikelblok. Terrecht dat je daar goed over nadenkt, misschien kun je samen met je man een plan maken? Hoe ga je de middelbare school en studie bekostigen? Misschien kun je het uitstellen totdat je een baan hebt gevonden en dan nog eens kijken naar het kostenplaatje?
Ja je hebt nooit de garantie voor de toekomst kwa financieen. En kwa gezondheid ook niet, dus er teveel bij stil staan moet ik ook niet. Wij twijfelen beide of we er voor moeten gaan. Het zou wel heel welkom zijn in ons gezin, en alles krijgen wat het nodig heeft....Tis moeilijk.... Me ouders zeggen ook, volg je hart. Je leeft maar 1x je kan het nu nog doen, over een paar jaar misschien niet meer. EN dat is ook zo! Als ik alleen daarna kijk denk ik Ja we gaan er gewoon voor.....Maar er zijn toch meer dingen die erbij komen kijken. Je wil wel dat je alle kinderen even veel kan geven, evenveel kans kan geven bij een sport of hobby en dat je ze wel alles kan geven wat ze nodig hebben, nu en in de toekomst. Of ik denk gewoon teveel na en moet daar eens mee ophouden hahaha.......
Ja voor de rest maak ik me niet zo druk. Dat komt allemaal wel goed, alleen met de financieen. Sja dat vind ik een beetje eng op t moment...
Als ik naar onze situatie kijk, dan denk ik niet dat het financieel wat uit had gemaakt als we er 3 hadden gehad. Alleen zoals ik eerder zei als ze ouder worden zal het vast duurder worden. Tegen die tijd zijn ze niet klein meer en kan je zelf ook wat gaan verdienen toch?... in ieder geval zo ga ik het doen straks.
Wij zitten ook met dezelfde twijfels. De financien zijn het enige punt voor ons om het niet te doen, maar ons gevoel zegt wel ja. Ik wil niet dat onze kinderen tekort hoeven te komen en denk ook vooruit qua studies, deze kansen moeten ze wel kunnen krijgen later waarvoor wij de kinderbijslag apart houden. Het gaat nu allemaal prima, maar zit toch in twijfel.
hier is de derde op komst en krijg nu al opmerkingen... want tsja, we hebben al een mied en een jongen?? dus waarom nog eentje overlaatst vroeg iemand me letterlijk: waarom wil je 3kinderen??? (ken die vrouw gelukkig al lang en ze vraagt altijd zulk soort dingen..) ik zou zeggen: als je het echt wil, gewoon doen maar dat is makkelijk gezegd. ik wilde heel graag een derde.. vriend twijfelde nog. maar ik wilde het echt heel graag. heb er een jaar over gepraat (en gezeurt) en toen vriend over weten te halen. (niet dat daar veel voor nodig was) wij waren vroeger ook met 3 thuis. en we hadden het toen ik kind was financieel erg goed. (weet ik nu) maar toen ik 12-13 was moest mijn vader stoppen met werken (ivm met hernia) en ander werk gaan doen. ik moest mijn school (mbo) zelf betalen. kreeg wel wat bij van mijn ouders, maar veel geld en genoeg om voor 3 (ik ben de jongste, mijn oudste zus heeft gestudeerd, de middelste en ik niet, alleen mbo) alles te betalen. ik werkte voor mijn studie. toen vond ik dat soms vervelend. maar nu weet ik dat dat helemaal niet erg is. hier zeggen ze ook wel eens: wat als ze straks allemaal willen studeren?? dan antwoord ik: dan hoop ik dat ze op mij lijken en dat niet willen ik werk nu ook niet en we komen rond van het loon van mijn man. ik snap dat je twijfelt, waar ik over zou twijfelen is: heb je genoeg plaats in huis? andere auto? enz. meer de praktische dingen. en toch als ik je verhaal lees en jullie willen het beiden. ga ervoor
Me zusje en ik hadden eerst ook alles, later werd dat anders dankzij e schuld van een ander. En moest ik ook veel zelf kopen. Ik vond dat ook niet erg, mijn man heeft ook geleerd om zelf te werken voor zijn centen toen ie thuis woonde. Wat dat betreft zijn wij het beide wel gewend om met minder te leven, en dat is ook niet erg. Zolang we een dak boven ons hoofd hebben, eten kunnen kopen, onze kinderen kunnen voeden, hoor je mij niet klagen. Maar je wil natuurlijk wel dat je je kinderen alles kan blijven geven wat ze nodig hebben. En ja dan kijk ik toch stiekem een beetje na de toekomst. Wat gaat dat worden? ik wil graag weer werken dus als ik een loon heb hebben we het alleen maar beter natuurlijk. Maar goed dat moet eerst ook maar eens gebeuren.... Voor alle praktische dingen zijn wel weer oplossingen te vinden denk ik maar zo....Daar denk ik wel weer makkelijk in haha.... Na ja we moeten het er nog maar weer eens over hebben vanavond denk ik....we zullen toch een keer een keuze moeten maken!
Moeilijk he, zo'n keus maken. Uiteindelijk moeten jullie het toch zelf doen. Hier twijfelde mijn man erg bij nr. 4. Vooral qua milieu belasting, meer vuil ed. En ja, daar valt niets aan af te doen. Toch samen besloen voor een nr. 4 en toen ging het mis, en nog een keer en nog een keer. Bij ons werd de 'wil' voor een nr. 4 daardoor groter, bij mij mede door het gevoel het zwangerzijn proces positief af te sluiten. Ik heb er altijd 5 gewild, vraag me niet waarom, maar dat droombeeld heb ik al heel lang. Toch zal ik daarvan afscheid moeten nemen. Manlief vind 4 echt genoeg. Of over 5 of 6 jaar zegt hij dan, maar dan ben ik 35 en vind ik mezelf te oud (zeg ik nu). Ik ga me dus maar neerleggen bij een gezin met 4 kids. Nee, ik ben niet ondankbaar. Ik ben me ontzettend bewust van de zegen van straks 4 kids.
Ik heb er altijd 6 gewild, maar dat wil me man absoluut niet. 3 hooguit 4 dan vind ie het echt best. Ik ben ook enorm dankbaar voor me 3 kinderen die ik al heb, knijp me handen dicht met ze. Maar er is in ons hart, ons gezin zeker nog een plekje over voor een 4e kindje...En mocht er niet meer van komen, dan is het natuurlijk geen wereldramp, tuurlijk zal ik het jammer vinden . Maar ik heb al 3 prachtige kinderen waar we enorm gelukkig mee zijn en enorm van genieten. Die rijkdom heb ik al, die ze me niet meer afnemen!
Troela @ Meis financieel is over al een oplossing voor . Volg je hart , snap dat je daar door het moeilijk vind de keus te maken. Het leven is geen keus het draait zo als het wil. vaak niet zo als wij willen . Succes met je keus . En je wens zal altijd blijven die slijt mis maar weg zal die nooit gaan.
Financieel is er altijd wel een oplossing buiten dat zeg je zelf al veel te hebben. Volg jouw hart meis en leef jouw droom.
Wij waren vroeger ook met 4 kinderen thuis en hebben nooits iets tekort gekomen, ook niet toen mijn ouders gescheiden waren.
Wat fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die met dit dilemma rond loopt. Wij zijn ook de trotse ouders van 3 dochters, maar toch blijft het vooral bij mij kriebelen naar een 4e kindje. Pas dan lijkt het me compleet. Ik twijfel zelf vooral bij het praktische gedeelte van 4 kids, maar goed daar zijn vaak praktische oplossingen voor. Mijn man zit vooral met het financiële aspect. Ze moeten later allemaal wel kunnen studeren. Moeilijk, moeilijk allemaal. Zoveel waar je allemaal nu bij stil staat, terwijl (tenminste wij) daar bij de eerste drie niet zo over hebben nagedacht. Maar goed, komt tijd, komt raad! Veel suc6 met jullie keuze! Kim
kimmy81: idd hier hetzelfde!! Bij 3 dacht ik eerst nu zijn we compleet maar nog geen half jaar later weer t knagende gevoel(durfde t niet eens al tegen manlief te zeggen) Hij weet het nu wel en zei toen ik t vertelde meteen nee blablabla allerlei bezwaren etc maar wel oplosbaar (kamer timmeren alleen eigenlijk) nu was er van de week iets optv met een heeeel groot gezin toen zei hij zo terloops "wel leuk zon grote familie" dus ik zie t als positief,ik zei er niks op bang dat ik t verkeerd verstond hihiihih Ik hoop dat ik over een jaar kan stopppen met de pil (kinders zitten dicht opelkaar en wil nu iets meer "adem" heb wel t een en ander al weggedaan maar dat zijn kleinedingen als wiegjedus achdat is te koop. En toekomst dat weet niemand je probeerd tzo goed mogelijk te doen, ik kan een dag meer werken als de kinderen ouder zijn en dan hebben we meer dan goed (vind ik) dus nee hoor en studie ,ach ik heb ook veel zelf moeten betalen en vond t nooit erg niks mis mee met een baantje! en studeren wie zegt dat ze dan allemaal willen/kunnen naar universiteit ik hoop t nog een keer mee te mogen maken!!
Geen idee.. Geld is hier het issue niet.. We wilden graag een derde - nou ja, IK wilde graag een derde en manlief had geen bezwaar maar dit weekend ben ik 40 geworden en manlief wil niet meer. Ik weet niet hoe ik er mee om moet gaan maar het voelt als een groot verlies, als rouw. Ik moet veel huilen en voel me ongelofelijk bekocht, vooral door mezelf. Waarom is het nou niet gelukt? Waarom heb ik gewacht ivm werk (die me vervolgens ontslaan).. waarom waarom waarom. Hoe je dit een plaats geeft weet ik niet maar ik weet wel dat ik zal moeten wennen aan die pijn, die leegte. Misschien vinden mensen dat gek als je twee gezonde kinderen heb gekregen en inmiddels 40 en 44 bent maar voor mij is het verlangen zo groot. Dan huil ik maar weer.
we hadden een paar weken terug een feestje van mijn vader en toen was er een vrouw (ik denk dat ze rond de 45-50 is??) en die vroeg gelijk of ze waylon mocht vasthouden (hij is al 2 dus wil dat niet altijd meer, maar ze was niet opdringerig) ik zag dat haar handen jeukten ze zei ook: ik zou er nog graag eentje willen, maar ja. die van ons zijn al groot (bijna 18) dan maar wachten op kleinkinderen. nu ik jullie verhalen lees denk ik: zij had er vast ook nog eentje gewild... ik hoop zelf stiekem dat mijn kinderwens na deze over is... al twijfel ik daar nu al af en toe over maar we zullen zien hoe het loopt. mijn vriendin heeft ook 3kindjes en wist toen ze zwanger was van de derde: dit was het. ik heb het gehad met zwanger zijn. 3 is genoeg. dat gevoel heb ik heel soms (als ik erg moe ben of ergens pijn. of toen ik ziek was (heb ik de vorige keren niet gehad) maar af en toe denk ik: zou dit dan echt de laatste keer zijn dat ik zwanger ben??? dus het gevoel kan ik goed begrijpen... @cygnet: ppff dat lijkt me zo moeilijk... vooral omdat je het wel heel graag wilt. heel veel sterkte en misschien dat het er toch nog van komt?? een knuffel vanaf hier!
@Troelala21 Mijn zus die had 2 kinderen en wilde ook heel graag een 3e erbij.. omdat zij ook bang was voor een financiele tegenvaller en dergelijke, heeft zij gewacht tot haar 2 kinderen oud genoeg waren om het huis uit te gaan. Zij kreeg haar 2 kinderen toen zij 20 en 21 jaar was. Nu zijn beide kinderen het huis uit en is zij weer zwanger geraakt. EN achteraf is zij heel erg blij met haar keuze geweest omdat zij haar kinderen alles heeft kunnen geven. En nu haar kinderen het huis uit zijn, valt het toch niet helemaal stil, omdat er straks weer een kleintje aan komt. Tegenwoordig is het geen probleem als je nog op je 40e een kindje neemt. Is dat niet iets om te overwegen? De 2 oudere kinderen vinden het trouwens helemaal geweldig dat er nog een kleintje aan komt.