Blijft zeker heel lastig en ik wil mn goede naam zeker behouden, maar de eerlijkheid kost me wel steeds de baan...
Ik neig nu toch naar eerst niks zeggen en dan eerst maar eens af te wachten wat er uit het gesprek van volgende week vrijdag in het ziekenhuis komt. Mocht ik toch weer vaker naar het ziekenhuis moeten om wat voor reden dan ook, dat ik het dan alsnog vertel. Het is niet dat ik niet eerlijk wil zijn, maar ik zit al sinds 1 juni thuis en word echt gek hier, de muren komen op me af en ik heb nu veel teveel tijd om overal over na te denken en te piekeren, ik moet echt weer aan de slag!
Ik zou helemaal niks vertellen. Dat doen werknemers die gewoon in loondienst wrken namelijk ook niet.
Nee, maar als je in loondienst bij een bedrijf werkt dan is er iemand anders die voor je kan waarnemen/invallen, dan kan je wel even gemist worden omdat je dan ook collega's hebt. Als gastouder is dat anders. Dan ben je alleen bij een gezin (in mijn geval), dan kan je niet zomaar even weggaan/wegblijven, want dan is er niemand om je te vervangen.
Ik zou het niet vertellen. Zeker als de frequentie zo laag is. Iedereen moet wel eens naar de dokter. En je bent het niet verplicht. Wat doe je trouwens als je daar heen moet? Heb je dan vervanging of bel je last minute af? In geval van het laatste, moet je wel open kaart spelen dat het kan gebeuren, maar ook dan zijn detaills niet nodig vind ik. Misschien kaatsen ze wel af omdat ze bang zijn dat je straks zwangerschapsverlof hebt ofzo?
Ik ga ze in ieder geval vragen of ze zelf een backup achter de hand hebben voor als ik een keer ziek ben en als het dan toch een keer op een dag is dat ik bij hun moet werken dan kan ik me voor 1 keer in die 1,5 a 2 maanden ook wel ziek melden, dat is natuurlijk altijd op het laatste moment... Of ik laat de avond ervoor weten dat ik me niet lekker voel en dat ze er rekening mee moeten houden dat ik de volgende dag niet zal kunnen werken, dan hebben ze in ieder geval nog even om vervanging te regelen. Dat ze het afblazen vanwege de ziekenhuisbezoeken of de kans dat ik binnenkort zwanger ben zou inderdaad kunnen en heb al eerder meegemaakt dat ze de weg van IVF toch niet zagen zitten, het feit dat ik binnenkort zwanger zou kunnen zijn was dan niet eens de reden. En ook al ben ik binnenkort zwanger dan duurt het normaal gesproken nog 6 a 7 maanden voordat ik met verlof ga en daarna kan ik ook weer terugkomen, het is niet zo dat ik dan van de ene op de andere dag weg ben en niet meer terug kom. Ik snap dat het geen ideale situatie is, maar als ik het zeg dan kan ik er bijnan zeker van zijn dat ook zij het niet zien zitten met me en dan blijf ik thuis zitten en ik weet niet hoe lang ik dat nog trek, ik word echt gek hier (zit al sinds 1 juni thuis)!
Ik ga het eerst niet zeggen en in ieder geval eerst het gesprek in het ziekenhuis afwachten en als ik dan inderdaad maar 2 of 3 keer in de hele cyclus naar het ziekenhuis hoef, dan houd ik het ook voor me, dan zijn de echo's wel buiten de werkdagen te plannen (ga bij beide gezinnen maar 1 dag per week werken) en als de terugplaatsing dan toch op een werkdag valt dan meld ik me ziek, maar die kans is natuurlijk maar 1 op 7 per gezin. Dat risico durf ik dan wel te nemen. Maar als het schema toch anders wordt en ik vaker naar het ziekenhuis moet dan zal ik het wel vertellen en dan maar hopen dat ze het dan begrijpen en op kunnen vangen. Ben benieuwd wat jullie van deze beslissing vinden!
Misschien is heel raar hoor maar als het dan toch toevallig op je werkdag valt, kan je dan de kids niet meenemen? Neem aan dat je de terugplaatsing/echo's niet alleen gaat dus altijd een paar extra ogen die op ze letten. (Moet wel erbij zeggen dat ik niet weet hoe dat werkt hoor een terugplaatsing, onder narcose of niet) of zelf voor een back-up zorgen. Collega gastouder ofzo. En dat jij haar back-up bent. Ik zou het NIET vertellen! Lijkt mij niet nodig aangezien je geen garantie hebt wanneer je daadwerkelijk zwanger word! Voor hetzelfde geld ben je na 1 behandeling zwanger! Dan zou het om 1 ziekmelding/tandarts/fisio ect. gaan! In elk geval succes!!
Ik zei eerder dat ik voor open en eerlijk zijn ben maar ik snap je helemaal. Plus, je bent niet verplicht om te melden dat je zwanger wil worden (gaat eigenlijk niemand wat aan ) Aangezien de kans klein is dat je precies op jouw werkdagen naar het ziekenhuis moet kan ik me wel vinden in jouw redenering. Het is gewoon een rottijd om aan een baan te komen Ben zelf in juli 2011 afgestudeerd en vanaf september 2011 actief op zoek naar een baan. Vanaf mei tot 1 september dit jaar even wat gehad maar daarna niks.... Ik snap dus hoe je je voelt over het thuiszitten, ik word er zo nu en dan ook niet goed van. Succes ermee, ik hoop dat je snel weer aan het werk bent én dat je snel zwanger mag zijn!
Meenemen heb ik ook al aan gedacht, maar dat is niet echt een optie... Meestal gaat mn vriend mee naar de echo's, maar bij beide gezinnen is meer dan 1 kindje en dan is meenemen echt geen optie, 1 is al lastig omdat wij geen autostoel hebben. En ben ook bang dat ik dan alsnog afgewezen word omdat ze bang zijn dat ik snel zwanger ben en ze me dan weer (tijdelijk) kwijt zijn... Maar dankje voor het meedenken, waardeer ik erg! Ken helaas ook niemand die mijn back-up zou kunnen zijn... En voor hetzelfde geldt duurt het inderdaad nog heel lang voordat ik zwanger ben en kan ik daar gewoon nog een tijd werken en anders zien we het dan wel weer, bij een kantoorbaan vertelt iemand het ook pas bij 3 maanden zwangerschap...
Dankje dat je me begrijpt! Het is zeker een rottijd om aan een baan te komen en wil niet weer op voorhand mn kans al verspelen, dan maar een keer niet eerlijk zijn... Balen zeg dat jij ook geen baan hebt, wat voor werk deed/zoek je? Hoop ook voor jou dat je snel weer een baan vindt en zwanger raakt, heel veel succes!
Ik ben net gebeld door een gezin hier in Zoetermeer om misschien als gastouder te gaan werken op de donderdag en vrijdag en hoor morgen of het financieel haalbaar is voor ze en dan ga ik als dat zo is dan ga ik zsm kennismaken (ook omdat ik maandag bij een ander gezin hier in Zoetermeer ben geweest voor eerst een halve dag en later afwisselend een hele en halve dag op de donderdag), maar nou heb ik nieuwe dilemma's.... 1) als ik ja zeg en het combineer met het gezin waar ik gister geweest ben dan ga ik 3 dagen werken en kan ik dan nog wel verzwijgen dat we bezig zijn met zwanger worden? Dan is de kans dat het op een werkdag valt toch wel een stuk groter geworden en met dat gezin van gister had ik het er ook nog over hoe belangrijk eerlijk- en openheid is... 2) Ik wil eigenlijk liever niet op vrijdag werken, maar wil nog liever werken en 2 dagen is toch een stuk beter dan voorlopig een halve dag en daarna afwisselend een hele en halve dag van het gezin waar ik maandag geweest ben, maar een gezin afwijzen is altijd vervelend en ik weet natuurlijk ook niet wat de beste keuze is. 3) Als ik dat gezin van vandaag aanneem dan kan ik niet meer eens in de 4 a 6 weken bij mn vorige gezin werken en zou dat wel heel erg jammer vinden als ik hun niet meer zou zien en wil hun ouders ook graag uit de brand helpen als ze omhoog zitten. Hopelijk snappen jullie mijn dilemma's en willen jullie laten weten wat jullie ervan vinden/zouden doen doen als jullie mij waren...
1) als ik ja zeg en het combineer met het gezin waar ik gister geweest ben dan ga ik 3 dagen werken en kan ik dan nog wel verzwijgen dat we bezig zijn met zwanger worden? Dan is de kans dat het op een werkdag valt toch wel een stuk groter geworden en met dat gezin van gister had ik het er ook nog over hoe belangrijk eerlijk- en openheid is... Ik zou het nog steeds niet zeggen, Je liegt niet. Kijk als ze op de man af vragen of je zwanger wilt worden, zou ik ja zeggen. Maar hoe en waarom heeft niemand iets niks mee te maken. En moet je een keer, zeg je gewoon dat je naar de dokter moet (specialist) en dat dat niet op een andere dag kon. En willen ze weten waarom je moet gaan, dan zeg je dat je dat liever prive houdt. De andere twee dilemma's moet je zelf bepalen, ik zou je gevoel volgen. Bij welk gezin en welke werkfrequentie voel jij je fijn.
Hoi, Ik zie dat je al voldoende advies hebt gekregen. Misschien helpt het volgende je ook. Heb je iemand in jouw omgeving die jou zou kunnen vervangen in de komende periode, wanneer je plotseling afwezig moet zijn. Wanneer je zelf al een oplossing hebt voor die dagen, kunnen de vraagouders er niets tegen hebben, lijkt mij. Succes!
Maar kan ik het maken om op een werkdag iets anders te hebben en ze niet eerlijk te zeggen waar het om gaat? Zij zeiden in het gesprek gister dat ze eerlijkheid heel erg belangrijk vinden, wat als ze toch achter de ware reden komen omdat ik het wel moet vertellen?
Ik heb helaas niet iemand die me kan vervangen en ik denk dat het de ouders ook meer gaat om dat ze me dan (tijdelijk) kwijt zijn bij een eventuele zwangerschap dan die enkele dag dat ik naar het ziekenhuis moet.
Ik vind van wel. Je bent namelijk niet oneerlijk. Je zegt dat je naar de specialist moet en dat het niet op een andere dag kan. En als ze vragen waarom, heb jij het recht om aan te geven dat je dat voor jezelf wilt houden. Dan ben je toch eerlijk? Vrouwen gaan om zoveel redenen naar het ziekenhuis. Zelfs de gynaecoloog kan om zoveel redenen zijn. Uitstrijkje, moeite met plassen (wat een dusdanig genant probleem is dat het logisch zou zijnd at je dat niet vertelt.), verzakte baarmoeder. Heeft allemala niets met zwanger willen worden te maken. Ik moest elke 3 maanden langskomen voor mijn neuspoliepen. En die afspraak moest dan ook ingepland worden op haar dagen, zij werkte parttime.
Dat is de reden waarom je het ook niet moet zeggen. 6 maanden is lang om vervanging te zoeken en je moet nog maar DAT je zwanger wordt. Klinkt cru, maar zo is het wel. Je zit niet voor niets in dat traject toch?
Het nadeel is alleen dat het niet altijd ruim van tevoren te plannen is, zeker de terugplaatsing kan echt maar heel kort voor die tijd gepland worden, voel me dan wel bezwaard en ongemakkelijk als ik maar 1 of 2 dagen van tevoren kan zeggen dat ik niet kan komen en denk je echt geloven dat het om iets anders gaat?