Ik ben opzich niet moeilijk met als familie mijn zoontje willen vasthouden. Maar wel op mijn verzoek en ik ben vanaf het begin af aan heel duidelijk geweest dat ik absoluut niet wil dat hij van arm tot arm gaat. En als er veel mensen zijn zit hij bij mij of bij mijn vriend. Dan gaat hij helemaal niet bij andere mensen op schoot. Hij heeft heel erg behoefte aan rust en regelmaat en is gelijk van slag als we een dagje ergens anders zijn. Dan ga ik hem ook niet bij voor hem vreemde mensen op schoot zetten. Kijken doen mensen maar met hun ogen
onze oudste was heel snel overprikkeld. Na een paar verjaardagen was ik het zat. Paar uur op verjaardag en ik had 3 dagen lol. Nou mooi niet dus. Zodra er weer iemand op haar af kwam vliegen zei ik gewoon Nee. Ik zei ook dat ik begreep dat ze de kleine graag vast wilden houden maar door hun half uur lol met elkaar. Ik dagen er na met een onrustig kindje zat. Dat leverde gelukkig wel begrip op. Onze jongste was heel klein en hield zich slecht op temperatuur en van onze kraamverzorgster mocht in het begin niemand anders haar vasthouden. Tenzij wij dat zelf graag wilden dus opa en oma mocht wel Maar dat was in het begin lekker makkelijk. haha. Wat ik trouwens nog veel vervelender vond dat ik eens op visite was en onze dochter niet lekker was. Toen ik haar naar even huilen weer uit de kinderwagen pakte kreeg ik commentaar dat ik haar moest laten liggen. Toen heb ik even van me afgesnauwd dat het mijn kind was en ik het zelf wel beter wist. Dus eigenlijk vond ik dat nog veel erg haha. Maar goed hoe dan ook. Tis jou kindje dus jij moet een oplossing vinden die voor jou acceptabel is.
Mijn schoonvader en zijn vriendin mogen ook nooit oppassen, ook niet op mijn oudste. Ik heb het wel gewoon gezegd, toen ze zeiden waarom niet, heb ik gezegd dat IK het gewoon niet verantwoord vind. Toen heb ik ze laten praten (moest natuurlijk weer op mijn verjaardag op de spits gedreven worden door hen), en daarna heb ik gezegd, tja, vervelend voor jullie dat de moeder bepaalt wie er oppast en wie niet. Ze hebben de rest van de dag niks meer gezegd, en beetje zielig lopen doen, en daarna heb ik 2 maanden niks van ze gehoord terwijl ik braaf foto's ed gemaild heb. Mijn svader is een alcoholist en zijn vriendin zit in een rolstoel en rookt als een stoomboot, en mankeert ook vanalles aan haar gewrichten waardoor ze de kleinste niet kan vast houden. Ik ben ook niet alleen in mijn mening, het is alleen zo lullig gegaan doordat zij ontzettend dominant is en een hele grote mond heeft. Ze probeerde me in een hoek te drijven door hier zo'n stampij van te maken op mijn eigen verjaardagsfeest, en dat heb ik niet over mijn kant laten gaan... Dan maar ruzie :x
Je mond open trekken! Ik heb de eerste 5 maanden mn kind aan bijna niemand gegeven. Ik vond dat helemaal niet nodig. Het kleine mensje is net op de wereld en het is geen attractie die van hand naar hand moet. Nu heb ik echt niets met mn schoonmoeder. En mn man heeft ook weinig met zn moeder. 2 weken na zijn geboorte vroeg ze al wanneer hij bleef logeren. Uh niet! Sowieso al niet bij hen, omdat het er te smerig is. Ook logeren bij mijn ouders vind ik niet nodig. Als het echt noodzakelijk is, dan vind ik het wat anders. Mijn ouders zijn onwijs lief met onze zoon! Schoonmoeder toont weinig tot geen interesse. En als we haar al zien/spreken en mn zoon jengelt even, omdat hij moe is of iets niet mag of iets niet lukt. Dan begint ze direct op een strenge toon te roepen, dat hij niet moet huilen! Oeh, ze haalt dan het bloed onder mn nagels vandaan.. Echt meid, zeg het tegen dr!
Er gewoon iets van zeggen. Wordt de baby doorgegeven? Terug halen! Toen mijn dochter zo klein was hebben we heel duidelijk gezegd dat we niet willen dat ze iedereen af gaat omdat ze dan te veel prikkels krijgt. Nu ze ouder is geeft ze zelf wel aan wanneer ze er geen zin meer in heeft.
Hier precies hetzelfde, wij zijn erg gemakkelijk en hebben ook een makkelijk meisje. Ik kan me er ook echt niet druk om maken als mijn moeder met haar vinger wil voelen of er al een tandje aankomt. En ik sluit me er volledig bij aan dat sommige dames best assertiver mogen worden! Als je je ergert dat je kind op een verjaardag de hele kamer rond gaat dan moet je gewoon veel eerder ingrijpen, al bij de eerste doorgeefpoging.
Ik ben ws te overbeschermend, maar alleen als IK mijn baby aan iemand geeft mag mijn baby bij iemand zitten. En alleen aan de persoon die IK uitkies. Heb ene hele slechte band met sm. Die trok vorige week mijn zoontje uit mijn armen (terwijl die ziek was, verhoging had en ik mee bij de ha heb gezeten ivm overstrekken enz), en ze liep zo met hem naar buiten!! waar de rest zat en wilde hem zo overgeven...... ..daarbij zei ze nog..pietje wil wel graag oppassen op hem hoor...(godzijgedank wonen ze aan de andere kant vh land).... Ik heb hem midden in de drukte uit haar armen gepakt en gezegd dat hij niet bij anderen gaat zitten omdat hij niet lekker was. Die fam had hem nog nooit gezien en als wij hem zelf willen showen doen wij dat en niet zij, en trek hem NIET uit mijn handen.. T is echt mijn baby en ik wil m niet bij anderen op schoot waar ik zelf niet voor kies. Ik geef hem ook alleen maar aan mensen die niet uit zichzelf gaan pakken en waarvan ik weet dat ze niet met hem gaan lopen en niet hem doorgeven. Vorige week wilde hij gaan slapen bij mijn moeder op schoot, en dat wil ik niet. Toen heb ik hem terug gepakt. Heb het idee dat ik extra beschermend ben door de weg naar mijn zonen toe, was lang en vaak gedacht nooit mama te mogen worden. Zelf heb ik een vervelende jeugd gehad, wat een kind niet mee zou moeten mogen maken, ms dat dat mee speelt?
Ik snap je probleem. Hier is het niet zo heel erg gelukkig met voorvallen maar weleens een oma die thee wil gaan drinken met hem op schoot. Ik pak hem dan snel en zeg: oh ik neem hem wel over dan kan u even drinken. Ze mormelt dan nog wel dat dat niet nodig is maar dan heb ik hem al over gepakt. Ik zou heeeel graag assertiever daarin zijn en gewoon zeggen willen: ik wilniet dat er thee of koffie boven hem gedronken wordt! Maar op de een of andere manier kies ik liever voor de makkelijke weg en een smoes verzinnen of er een beetje omheen draaien. Iemand tips om assertiever te worden daarin? Ik zou zooooo graag gewoon zeggennwar t op staat maar waarom ik dat niet doe? Haha
Ja idd! wel fijn dat zoveel mensen hun ervaringen delen en ik dus niet de enige ben! heb me wel echt voorgenomen de eerst volgende keer het heel duideljik te zeggen. Hoop dat ze goed reageren
Ja als ik dan zo dit onderwerp lees dan denk ik: de volgende keer zeg ik gewoon duidelijk dat ik iets niet wil en warom! Alleen op t moment zelf vind ik dat toch weer lastig.... Gelukkig heeft mijn man er minder moeite mee. Die zei toen mn schoonmoeder naar de deur wilde lipen met hem om de deur open te doen. Geef Levi maar even aan mij ma! Waarop zij zei: nee joh ik neem hem wel even mee! Waarop hij weer zei: nee ma je gaat toch niet met een baby bij de open deur staan!! Haha dus gelukkig heb ik hem nog...
In het begin was ik ook heel overbeschermend maar nu valt het goed mee. Nu hebben wij een makkelijk meisje dat naar iedereen lacht en contact zoekt. Ik vind het vervelender als mensen dingen vragen als "ooh nog steeds bv?" "krijgt ze al hapjes?", "slaapt ze al door", "mag ze logeren", etc.. Valt me wel op dat bij onze Iraanse vrienden en kennissen dat soort vragen nooit hoort! Die zijn alleen maar gek met ons meisje en alle aandacht gaat dan ook naar haar. Zelfs oudere mannen zie je smelten, die gaan voor haar zingen, maken haar aan het lachen, echt geweldig. Ik zou ook zeker op mijn strepen gaan staan als je niet wil dat je kindje zomaar opgepakt wordt. Het is JOUW baby, en hij kan zich nog niet verdedigen/zeggen dat hij iets niet wil. Als het niet goed voelt, is het ook niet goed. Geef dat gewoon aan. En als hij er onrustig van zou worden, zou ik zelfs niet meer naar verjaardagen/feestjes, etc. gaan voor een tijdje. Ze zijn maar heel kort zo klein en moeten dan gewoon in een rustige omgeving zijn en niet onnodig overprikkeld worden.
Ik begrijp precies wat je bedoelt, maar volgens mij hebben alle mama's hier wel mee te maken. De ene in een ergere vorm dan de ander natuurlijk. Wij hebben het zo geregeld dat de eerste 2 weken geen kraamvisite mocht komen, alleen mijn ouders en schoonouders. En na die 2 weken mochten gezinnen/stelletjes alleen, dus niet een huiskamer vol mensen. Dus elke avond hadden we wel visite maar met max. 4 personen. En dan nog mocht mijn dochter niet doorgegeven worden!!! Helaas heb ik in die tijd heel veel mensen hiermee beledigt, maar dat is jammer dan, want het is mijn kind en als ik het niet wil of prettig vind dan gebeurt het ook niet. Gelukkig dacht mijn man hier ook zo over. Maar mijn schoonmoeder met mijn kleine op schoot en koffie drinken, ook hier het geval hoor!! Mensen zullen hier heel erg gepiekeerd en zelfs kwaad om worden als je op je strepen gaat staan, maar je moet echt niks doen waar jij niet achterstaat. Sterkte meid.
Voor je kleine en jezelf opkomen! Ik voelde mezelf een enorme zeur maar ik had een overprikkeld, onrustig meisje die wel wilde slapen maar waarbij het niet lukte. Dus wij moesten echt. En nu horen we alleen maar complimentjes van familie dat ze het zo goed doet, als ze ergens anders is en haar schema gevolgd wordt. Ook logeren is geen probleem en 's middags ergens anders slapen.
Wij hebben hier hetzelfde probleem gehad. Op een gegeven moment was ik het zat dat schoonmoeder mijn kind claimde zodra we daar de drempel over waren. Dat hebben we heel snel afgekapt en nu gaat het veel beter. Van arm tot arm gaan heb ik altijd verboden, net zoals vreemden die hem altijd even willen aanraden. Ben je bij mij aan het verkeerde adres Dus het is heel normaal. Gewoon je kind lekker bij je houden als dat beter voelt.
Ik ken het probleem gelukkig zelf niet want hier word er niet ongevraagt opgepakt of afgepakt. Als dit wel het geval zou zijn dan zou ik er iets van zeggen ja. Voordeel hieris dat ik borstvoeding geef maar voedingen, troosten, aanspreken op gedrag, slapen, en bedenk het maar zijn dingen die papa en mama doen en niet klaasje van de buren. Oke mijn moeder is uitzondering want mijn oudste is gek op haar en die mag natuurlijk vele malen meer dan een ander. Maare gewoon je mond open doen. Als jij het niet wil zeg het dan want mensen kunnen het niet ruiken en als ze dat wel konden dan doen ze er blijkbaar niets mee.
wees blij dat mensen jouw kind zo leuk vinden. waarom mogen ze dat kind niet gewoon oppakken? wat als het straks gaat lopen? probeer je het dan ook continue te beschermen? serieus hoor, ik vind het nogal overdreven. jouw kind, dus zelf weten maar je vraagt om meningen.. vandaar dat ik het opschrijf.
wat is er voor een baby prettig aan om van schoot tot schoot te gaan? Helemaal niets. Iedereen die even moet 'koetiekoetie' en in de wangetjes knijpen...Nee hoor, echt niets leuks aan. Mijn kind had er als baby een ontzettende hekel aan. Die wilde mama en verder niemand. Je kunt ook naar een baby 'kijken' in plaats van direct overal met je tengeltjes aan te zitten. Nu hij kruipt en bijna loopt, bepaalt hij prima zelf naar wie hij wel en niet toegaat. Daar is hij vrij in. Maar het is streng verboden om naar hem te graaien (tenzij hij iets gevaarlijks doet uiteraard). Iedereen weet dat, en wie zich er niet aan houdt heeft een serieus probleem met mij.
Ja maar hebben jullie nooit dat je graag de baby wilt vasthouden dan? Ik heb dat zelf ook wel hoor....zou trouwens nooit zo,aar een baby oppakken dat niet! Maar ik snap ikweetniks ergens wel want soms kunnen mama's ook wel overdrijven hoor....