ja sommige mensen weten niet goed waar ze over praten. bij mij zeggen ze ook steeds je bent nu voorbij de 20 weken dus er kan niks meer gebeuren.. ze denken dat alles vanzelf gaat. als je zoiets meemaakt als jou kan ik me goed voorstellen dat je de gehele zwangerschap enorm bang bent.en enorm onzeker. ook ik ben enorm onzeker en ik heb het niet meegemaakt om een kindje te verliezen. maar de angst is zeer zeker aanwezig. en dat zal bij jou nog vele malen groter zijn. en je draagt er ook nog een stukje gemis bij. en een dubbel gevoel. probeer te denken elke week die je doorkomt is er weer 1 . hoe meer weken hoe meer kans dat het goed gaat. garantie zal er helaas niet komen. hoe moeilijk het ook is probeer wel een beetje te genieten van je kleintje in je buik. en als jij je een keer verdrietig voel trek je jezelf gewoon even weg uit de menigte en laat je je verdriet even komen. dan is je emmertje weer even geleegt en kan je er weer even tegenaan
Mijn meisje werd dinsdag geschat op 315gr. Geen flinke haha maar dat verwacht ik ook niet en voor nu kan het geen kwaad, al ben ik best wel onzeker ivm voorgeschiedenis.
Ow lila nu ik zelf over de 21 weken ben durf ik niet eens te bedenken hoe het zou zijn als het nu mis zou gaan.. Van je af schrijven hoor! Wij lezen gewoon mee! En mensen zijn zo stom soms. Ze beseffen t vaak niet maar toch.. Ik was steeds na die mk onzeker en durfde er tot de 20wk echo niet echt op te vertrouwen. En dan zeiden mensen: nou zeg, dat slaat nergens op, het gaat heus wel goed, stom dat je zo denkt! En toen ik daarna vol blijdschap vertelde dat alles goed was met ons kindje en ik me verheugde op dat kleine mannetje zei men: nou nou, niet te hard van stapel lopen, het moet eerst nog maar allemaal goed gaan hoor! Dussss.. Gewoon blokkeren al dat gewauwel!
Dat doe ik inderdaad ook, ben af en toe vreselijk aan het 'cocoonen', maar dan ook écht geen zin in mensen om me heen. Dat is ook nodig soms. De angst is gelukkig al héél erg afgenomen. Over het algemeen ben ik vrij relaxed, alleen de gedachte aan maandag (zelfde ziekenhuis als de GUO van Juli, misschien wel dezelfde kamer) maakt me misselijk. Garantie heb je nooit, helaas. Ik ben blij dat het in ieder geval niet allesoverheersend is, want daar was ik wel bang voor. Ik voel hem iedere dag druk schoppen, en dat is fijn. Hij zorgt er wel voor dat ik hem niet negeer of vergeet! Houdt me met beide benen op de grond.
Ja echt hè! Ze weten soms ECHT niet wat ze zeggen! Na het verlies van Juli zei iemand tegen me "gelukkig was je nog niet zo ver". Pardon?? dat deed vreselijk zeer! Ik kon het ook niet laten om te vertellen hoe compleet en mooi ze al was, dat we haar hebben laten cremeren en dat Lila héél goed weet dat ze een zusje heeft. En één iemand zei ja, ik heb het maar niet aan S verteld, die is ook zwanger en al zo bang. Oh dus ehm, je gaat mij vertellen dat ze zwanger is (heb ik een hele tijd echt van niemand willen weten) en dat je haar gevoelens spaart terwijl ik net bevallen ben? En "hebben ze het weggehaald?" (ik zeg maar niets meer) Ach, aan de ene kant zal het onwetendheid zijn, aan de andere kant ongemak en niet weten wat te zeggen.
Zal ik eens iets genants vertellen? Ik pies af en toe in m'n broek, heel vervelend! Denk dat het komt omdat ik vrij snel na de bevalling weer zwanger was, maar ik hoef niet te niesen of.. oeps!! Bah.. bekkenbodemspieroefeningen doen dus, maar die vind ik zwaar en vervelend.
@lila, *proest* ja ook over juli* omdat je naam lilalief is ben ik ook af en toe mis en eehhmm in je broek piesen... ik ben verkouden dus zeg maar niks meer als ik moet hoesten sta ik al met mijn benen gekruist.. zo irritant. heb dat anders soms ook. dan nies ik en vraagt vriend: moet ik om een andere onderbroek haha. ik stond daarnet in de winkel en moest ook niezen... oh help!!! haha. dus maar even alle spieren goed aangespannen (gelukkig voelde ik hem aankomen) toen ging het goed. moet er ook erg in hebben dat ik iets vaker naar de wc ga, maar heb daar niet altijd zin in met al die lagen kleren @domme opmerkingen.. ik snap dat mensen het moeilijk vinden en soms niet weten wat te zeggen (heb ik ook) maar volgens mij kan je dan nog altijd beter zeggen: ik weet niet wat ik moet zeggen... dan een domme opmerking maken. bij leah was ik heerlijk naief en wist ik zeker dat er niks fout kon gaan als ik daar nu aan terug denk, heerlijk de 2de keer had ik zomaar al een gevoel dat er iets niet goed was (was ook niet misselijk.. maar ja, dan zal het wel een jongen zijn??) had voor mijn verjaardag een bos rozen van vriend gehad (hij was niet thuis heeft ook nooit de goede echo gezien, wel de foto ervan) en de dag voor de echo van 9weken was er 1roos die slap hing? ik zei nog tegen vriend toen hij belde: hopelijk niet de roos voor de baby?? vriend was toen begin augustus weggaan, eind augustus bleek het niet goed te zijn. half september uiteindelijk gecurreteerd en vriend kwam begin november thuis.. hij heeft er dus eigenlijk amper iets van meegekregen en dat vind ik dus heel jammer. en bij waylon was ik alleen maar heel erg bang en zenuwachtig.. toen ik voor de echo ging (met 9weken was de 2de keer) liep het nogal uit.. moest een uur wachten.. viel mee dat ik nog gewoon binnen kon lopen haha. toen alles goed bleek was ik ook wel redelijk gerust..
@plassen: nee heb ik (nog) niet maar hoest of nies ook niet dus zou zomaar kunnen Heb wel net bezoekje huisarts gehad. Na 10 weken nonstop schimmelinfectie en met 6 scheurtjes/kloofjes rond vagina en perineum is er ein-de-lijk een kweek genomen en werd er serieus naar gekeken! Ondanks dat ik heel wat keren in de beugels heb gelegen de afgelopen jaren (mmm na bevolkingsonderzoek baarmoederhalskanker) was dit toch wel één van de gênantste.. Dus broekplasjes kijk ik zeker niet raar van op hoor, ik ben wel gekker gewend
na lange mmm ben ik zooo blij dat ik eindelijk zwanger raakte. en nu het zover is zit ik enorm slecht in mijn vel! ik ben natuurlijk harstikke blij met die frummel in mijn buik, maar ik heb alleen maar depri gevoelens.. het lijkt wel of dingen van vroeger me ineens achtervolgen, en ik overal om niks saggo van word of emotioneel. ik loop de hele dag maar te zuchten. ik kan het bijna niet opbrengen om mijn huis te soppen. terwijl ik hem wel heel graag spik en span wil. er zijn natuurlijk wel momenten dat ik me iets beter voel maar over het algemeen ben ik net een vaatdoek. zouden het de hormonen zijn?? het liefst wil ik helemaal happy zijn en alles van de daken schreeuwen maar ik heb dat helemaal niet. ik praat ook weinig met anderen over mijn zwangerschap het voelt voor mij echt als iets persoonlijks. iets wat niemand meer van mij af mag pakken. beetje beschermdrang. ow dat niezen herken ik wel ik had het vandaag ook en ineens voelde ik iets van onderen dat ik dacht ojeeeee... maar volgens mij viel het mee.
Hoe herkenbaar prachtigwonder! Heb dan geen lange weg met mmm gehad maar herken je gevoelens erg goed. Het zijn echt de hormonen en het gaat uiteindelijk vanzelf weer over maar het is voor nu gewoon enorm doorbijten en vooral niet tegenhouden wat je voelt. Je kunt er niets aan doen al wil je het graag anders, dat wil ik ook maar hormonen kunnen lelijke dingen met je doen. Ik ben van nature helemaal niet zo somber en negatief ingesteld maar heb me tot nu toe in de zwangerschap voornamelijk zo gevoeld. Laten we hopen dat het positieve gevoel heel snel terugkomt, het kan zomaar ineens van de één op andere dag kunnen veranderen. Hier ontzettend moe, hele dag zin om te huilen (geen idee waarom) en weer een dag misselijker dan anders. Ging best goed met 2 primperan per dag ipv 3 maar nu heb ik er weer 3 nodig om overeind te blijven. Baal er van maar is niks aan te doen, heb nog veel werk liggen wat uiterlijk zaterdagavond af moet dus heb dan geen keus. Gisteren nog een oefen-echo gehad door studenten, was erg mooi en fijn om te zien. Wel raar ook, lig je daar met 5 andere vrouwen, allemaal in een andere fase van de zwangerschap, en mogen ze op ons oefenen. Duurde maar liefst ruim een uur dus heb extra lang van ons mannetje mogen genieten. Ze vonden hem een héél mooi kindje en een échte vent, hihi Die complimentjes maken mij nu al een trotse mama en dan is hij nog niet eens geboren Mijn zus was mee en zat naderhand namen te raden. Heb alles ontkend maar onze naam zat er wél tussen, hoop dat ze het niet gemerkt heeft dat ik vlug over wat anders begon
gelukkig ben ik niet de enige ik voel me soms echt zoo schuldig om mijn gevoelens maar ik kan er echt niks aan doen. ik was me hier aan het bedenken wanneer ik moet gaan kijken naar geboortekaarten. is dat rond een week of 30? of doen mensen het al eerder? ik ben een beetje een leek op dit gebied wel weet ik de gedichtjes enzo al wel gelukkig. nu de kaart nog hihi. heb al wel een beetje op internet gespeurt maar ik vind het fijner om in het echt te zien. gelukkig zit hier een drukkerij dichtbij
Hihi nou die kaartjes maak ik me niet zo druk om, onze trouwkaarten hadden we via een geweldige internetzaak, binnen drie dagen besteld, proefdruk, gewijzigd en in huis! Gaan daar ook straks bestellen. Dus dat zal met geboortekaartjes ook wel lukken En wat smaak betreft zitten we gelukkig altijd op 1 lijn dus dat is het probleem niet.. Maar die náám!!
Nee je bent zeker niet de enigste.. Ik heb het tot nu toe bij AL m'n zwangerschappen gehad! Puur een hormonenkwestie.. vraag me ook af of ik ooit nog gelukkig wordt. Maar die lucht klaart naderhand wel op. Heel vervelend, maar doe waar jij je goed bij voelt! Als dat alleen zijn is dan trek je terug, gaat het beter met af en toe leuk sociaal contact dan geef je daar gehoor aan.. En huishouden, praat me er niet van! Ik laat alles liggen, krijg mezelf soms niet van de bank af en wil heel graag actief zijn maar het gaat gewoon niet!
Haha dames, ik ben blij met jullie posts terwijl ik hier op m'n langverwachte vrije dag voor pampus op de bank hang.. De hele dag nog niks uitgevoerd... Maar was ook zo moe.. En afgezien van de momenten dat puk trappelt en ik daardoor gelukzalig zit te glimlachen, heb ik tot nu toe met name gehuild om vanalles en hoe blij ik ook ben met dat kleine leventje; zwanger zijn is niet mijn toptijd.. Er zijn mensen die zich nooit beter voelen dan tijdens hun zwangerschap maar andersom blijkt ook heel goed mogelijk
Heh wat fijn om die (h)erkenning hier te vinden zeg! Voelde me al dagen zó schuldig omdat ik zoveel huishoudelijke klusjes laat liggen, de boel verslonst naar mijn idee helemaal. Lief vindt van niet en mijn moeder was even hier vanmiddag en die vond ook al dat ik niet zo negatief moet denken. Maarja, met 2 volle manden schone was, een stoel vol kleren en minstens 2 wassen die ik achterloop, stofzuigen wat ik gewoon niet trek fysiek en overal stapeltjes rotzooi... dan kan ik wel eens negatief over mijzelf gaan denken (zoiets als; wat ben je toch een lui stuk vreten enzo, stom he ) Kaartjes ben ik ook nog niet aan begonnen, al hebben we wel besloten wat het moet gaan worden. Heb eerst een hoop ander werk af te maken en dan ga ik aan het ontwerpen. Het wordt iets soortgelijks als bij mijn zoontje; bij hem was het een riddertje, nu wordt het een merlijn (tovenaartje). Denk dat de rest van het kaartje zowat hetzelfde wordt, alleen misschien andere kleuren en een ander gedichtje. Nog even goed over nadenken...
Vanmorgen de 20 weken echo gehad alles was goed Voor de dames die eind maart bevallen ik zag net dat 31 maart en 1 april pasen is. En 31 maart gaat de klok weer een uur vooruit.. Beval je 31 maart 01:59 een min later is je kind gelijk al een uur oud.