Hier nog eentje. Nog 3 maandjes en dan hebben we 4 jaar op de teller staan. En 4 miskramen. En het feit dat ik door wat zkh foutjes () alleen nog met ivf zwanger kan raken. En een nichtje dat spontaan in 1 ronde is ontstaan toen wij al 3 jaar onderweg waren. En mensen die al twee kindjes hebben mogen krijgen in de tijd dat wij nog steeds met lege handen staan. Eerlijk gezegd, nu we totaal geen kans meer hebben op een spontane zwangerschap ben ik de maanden dat we geen behandeling doen wel relaxter Ook verdrietig dat het sowieso niets wordt, maar gewoon niet bezig met tempen of "voelen" en dat geeft veel rust. Staan natuurlijk de maanden tegenover dat we wél een behandeling doen en dan is de rust ver te zoeken. Moeilijker dat anderen wel.. ja als het makkelijk is gegaan zeg maar. Ik heb bv expres geen fb zodat ik niet van allerlei vage kennissen de aankondigingen hoef te zien. Voor meiden in dezelfde situatie ben ik alleen maar superblij, het geeft toch hoop Dus je bent niet de enige... en hopelijk komt het voor ons ook goed.. ooit Wat moeten we anders.. doorhobbelen, hopen en bidden.. soms positief en soms op je tandvlees.. rennend over het pad dat hopelijk naar een kindje leidt...
Ja dat hebben wij ook met een stel, ziekenhuis in en uit geweest zelf en tegen mij maar zeggen dat het allemaal tussen mijn oren zit Ook toen ik letterlijk zei: we hebben jullie echt nodig nu, 0 reactie.. Misschien verwacht ik teveel. Nu kregen we een uitnodiging voor een kinderverjaardag van datzelfde stel. In de tijd dat wij bezig zijn kregen zij nr. 2 en die wordt nu dus een jaar. Ik sla even over..
Sophy dat laatste stukje is zo mooi verwoord! Wel fijn dat je in de 'rust' mnd relaxter bent. Wij hebben deze ronde rust (en miss meerdere rondes) maar ben toch weer begonnen met tempen...stom maar ik kan slecht tegen onzekerheid. Wat ik wel ervaar is dat ik die hormonen spuiten niet mis. Mn vriend kan ook zo lekker nuchter zijn. Ala...Komt wel goed schatje. Maar merk aan hem dat het hem ook steeds zeerder gaat doen. De teleurstelling wordt groter en erger.
Dat heb ik zeker, heb verschrikkelijk gehuild toen mn ex beste vriendin (heeft hier niks mee te maken dat we geen vriendinnen meer zijn) zwanger was, maar gelukkig begreep ze me en daardoor viel het me achteraf toch mee. Maar als weer iend verteld dat ze zwanger is dan doe ik blij van buiten, maar huil ik van binnen... Er niet mee bezig zijn gaat inderdaad niet als je iets zo graag wilt, is altijd makkelijk praten voor een ander...
Oh ik vind tempen in de rustmaanden ook niet slecht Het is dan meer zekerheid wanneer je ei is geweest en wanneer je ongesteld wordt (m'n lf is altijd gewoon 14), geen gedoe met bloed overal Manlief is net zoals jouw vriend. Het komt allemaal wel goed. Maar ja, dat hou je een jaar vol, en twee jaar ook nog wel.. en ik merk dat het nu ook bij hem echt pijn doet, dat het verdriet echt diep zit.. en dan alsnog wegdrukken om lief voor mij te zijn
Jeetje zeg, wat heb jij veel meegemaakt, ben er stil van... Je krijgt dan zeker de dooddoener dat jullie al blij mogen zijn dat jullie al een kindje hebben of niet? Ik wens jou ook heel veel geluk en hoop dat jullie kindje snel een brusje mag krijgen!
Jeetje zeg, al zo lang bezig en dan ook nog 4 miskramen en door een medische fout alleen nog maar mogelijkheden met IVF, is dat echt zeker? Wat voor medische fouten waren het dan? Vind het echt wel heel erg voor je! Moeilijk he als anderen dan wel snel zwanger raken, het is helaas niet eerlijk verdeeld in de wereld... Wat knap dat je de rust kan vinden in de rondes dat je geen kans hebt, maar snap wel dat het juist het tegenovergestelde is als je wel een kans hebt... Waar in het IVF traject zit je nu? Dat van Facebook was inderdaad geen slecht idee geweest, heb al meerdere meiden toegevoegd die zwanger bleken te zijn en je ziet natuurlijk ook de foto's van de meiden die zwanger zijn, wel heel moeilijk inderdaad. Dat laatste heb je heel mooi gezegd en het is helemaal waar... En de stress helpt daar niet bij, hopelijk lukt het nadat ik weer werk heb gevonden (hopelijk snel) om het wat meer los te laten...
Erg he dat onbegrip, zeker van de mensen waarvan je denkt dat ze je juist begrijpen... Wat lullig dat ze jou dan vragen voor die kinderverjaardag, snap heel goed dat je niet gaat!
Ik ben ook weer begonnen met temperaturen en de ovulatietesten, tegen het advies van de gynaecoloog in en ook mijn vriend vindt dat het beter is om alles even los te laten, maar ook ik vind de onzekerheid erger... Dat spuiten vond ik niet zo erg en daarvoor werd m'n cyclus wel weer van normale lengte, dus wat dat betreft mis ik het spuiten wel... Mijn vriend is ook erg nuchter, ondanks dat hij het net zo graag wil als ik en het hem ook pijn doet als het weer niet gelukt is, het blijven mannen he .
Ook ik ken het gevoel. Hier ook alweer ruim 1,5 jaar bezig en het nodige voor onze kiezen gehad. Maar als ik hier zo lees heb ik nog geen klagen en kan het nog veel langer duren. Respect hoor meiden dat jullie het al zo lang volhouden, ik weet nu af en toe al niet wat ik met mezelf aan moet. Het meeste heeft het mij pijn gedaan toen mijn zusje 16 weken geleden vertelde dat ze zwanger was (al in ronde 2). Dit heeft mij zo verschrikkelijk van slag gemaakt. Ondanks dat ze weet dat wij al lang bezig zijn vond ik het toch prettig dat ze het mij als eerste kwam vertellen. Zij wilden het openbaar maken op hun trouwdag en ik was blij dat ik het eerder wist want ik heb boos en verdrietig kunnen zijn en tegelijkertijd het kunnen accepteren. Zij begreep het van mijn kant gelukkig ook en we kunnen er beiden mee omgaan. Meiden het gaat voor ons ook lukken en zoals mijn man zegt: zij doen het snel en wij doen er wat langer over maar dan wordt het wel een super mooi kindje!
jeetje meiden, ik heb jullie ervaringen niet, maar ik heb echt wel respect voor jullie, met wat jullie allemaal hebben moeten/en gaan doorstaan. ik weet daar hebben jullie geen ruk aan, maar wilde het wel even aan jullie kwijt.
Wat zwaar zeg dat je zusje wel zwanger is, dat komt wel heel dichtbij... Wel fijn dat jullie er allebei goed mee om kunnen gaan, dan heeft je zusje het goed aangepakt! En we laten in ieder geval dat we alles over hebben voor een kindje, hopelijk zal/zullen hij of zij/zij ons daar later dankbaar voor zijn!
Ik snap het heel goed wat betreft t ermee bezig zijn. Ik heb verder geen ervaring met lang wachten op een zwangerschap. Ik heb t geluk altijd vrij vlot zwanger te raken. Helaas hebben we in juli onze dochter verloren na 32 weken zwangerschap. Wil nu heel graag weer zwanger raken maar t is helaas nog niet gelukt. Ik ben er misschien ook wel teveel mee bezig maar kan t niet loslaten. Gelukkig krijg ik veel begrip van m'n vriend. Sterkte en hopelijk komt er nog een zwangerschap voor je.
Tja.. niet willen onderzoeken, ook niet toen ik zelf met de waarschijnlijkheid kwam dat het aan mn schildklier lag van de miskramen. Eigenlijk dus voor niets 4mks gehad want we hadden nooiteen kans dat het goed zou gaan. En toen die cyste.. en hij ging lekken in mn buik.. te laat gezien, toen was het niet zo erg volgens de gyn, en moest ik 6w wachten op een consult, toen was het wel erg, wachtlijst voor operatie 2mnd en nou ja, de ene eileider was aan gort en moest eruit, de ander is ook kapot maar kom blijven zitten, mn darmen moesten worden schoongemaakt en verlegd, hele buikholte vol met het giftige spul iit die cyste.. het was echt een feestje Ze hebben het onderschat en veel te laat actie ondernomen. Maar ja.. niet terug te draaien. Over 2w begint hopelijk ivf 2 Enn ik ken ergere verhalen. Ik heb pech gehad, maar er is nog een goede kans. Er zijn genoeg wonderverhalen hier.. laten we hopen dat wij daarbij horen Hoop dat je gauw een baan vindt. Het is belangrijk om afleiding te hebben, dat er ook iets goeds uit je handen komt
Wat erg dat je je kindje verloren bent zeg, is er een oorzaak bekend? Hopelijk kan je dochter je wat troosten, zij is er gelukkig wel gekomen!
Vreselijk dit.. en logisch dat je ermee bezig bent.. wateen verdret zal dit geven. Hoop dat je snel weer een goede zwangerschap hebt.
Jeetje, wat erg zeg! Heb je wel excuses gehad (niet dat je daar wat aan hebt)? Vind dat je er nog aardig nuchter onder bent (of lijkt), het is inderdaad niet terug te draaien en er zijn zeker nog kansen met IVF, maar is wel heel erg wat ze hebben veroorzaakt! Hoop voor je dat IVF 2 jullie wens uit mag laten komen, toi toi toi!! Ik hoop ook dat ik snel werk vind, maar helaas komen veel mensen hun beloftes niet na... Gister zou ik gebeld worden door een gezin en vandaag ook, maar gister is dus niet gebeurt en vandaag ook nog niet... Wil zo graag weer aan de slag, dan gaat er in ieder geval iets goed...
Haha nou ik ben heel boos gewesst.. heeeeeel boos en ook heel verdrietig.. maar dat kost zoveel negatieve energie en lost niets op. Op een gegeven moment "is het gewoon zo".. net als hoe je om leert gaan met dat het niet lukt.. en dan probeer je iets anders.. toch blijven proberen Kan je die gezinnen niet zelf bellen? Of is dat niet gebruikelijk?