waarom zou je niet voor een kindje kunnen zorgen? hier ook een 1-loons-gezinnetje (ik studeer terug) en het is ff pittig maar het lukt! ik heb nu bijna 7jaar geleden een kindje moeten laten gaan ivm afwijkingen ,heb dus een curretage moeten laten doen ,en geloof me er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan dat kleintje denk . idd is adoptie zeer moeilijk door het feit dat je dat kleintje 9maanden draagt en na de bevalling afstaat ,maar onderschat aub een abortus niet!!! fysiek en mentaal kan dit je blijven achtervolgen . na mijn curretage heb ik 4jaar geprobeert terug zwanger te raken en het wilde echt niet lukken ,mijn lichaam wilde gewoon niet . nu met een nieuwe partner wel een prachtzoontje .
Er is immers altijd spijt bij abortus, het vreet aan je..en het gaat nooit meer over. Niemand hoor je zeggen ik ben zo blij dat ik 10 jaar geleden mn kind weg heb laten halen..nee ze zeggen, hij of zij had nu 10 jaar geweest... Kies voor het leven..ik snap dat je nu verward bent maar het komt allemaal wel goed. Je bent 23, je hebt een baan en een huis,..nou wat heb je nog meer nodig dan? Liefde heb je altijd te geven dat raakt niet op.
O jeetje, ik kan alleen maar zeggen: het is jouw leven en jouw lichaam. Het is jouw beslissing. In principe ben ik tegen abortus. Alleen in extreme gevallen als bijv een verkrachting ben ik niet tegen. Maar abortus als je door middel van het gebruik anticonceptie een zwangerschap had kunnen voorkomen? Ik heb dan meer het idee dat die abortus dan als een soort anticonceptie wordt gezien.... Ik wens je veel wijsheid toe in het nemen van een beslissing! Maar ik wil je wel adviseren, sorry, om mocht je voor abortus kiezen, dan ook meteen gebruik te gaan maken van anticonceptie. Bijvoorbeeld de prikpil. Gezien de losse fladders waarover je schrijft. Want je wilt niet zwanger worden, maar hebt geen anticonceptie gebruikt....
Het is en blijft jou keus!! ik hoop wel dat je er heel goed over nadenkt voor je overgaat tot abortus. Vriendin van mij heeft het 12 jaar geleden ook gedaan en de eerste jaren ging het wel redelijk maar na een jaar of 4 begon het "spijt" gevoel en het is alleen maar erger geworden. Haar abortus is in nov uitgevoerd en in die maand is ze een emotioneel wrak (heeft inmiddels op ons aanraden hulp hiervoor gezocht). Er zijn genoeg instanties die je willen helpen als je besluit het te houden. Heel veel sterkte bij het maken van je keuze!!
Ik vind dat er wel veel over schuldgevoel en spijt wordt gesproken.(en dat begrijpik ergens ook zeker wel) Daar maakt jouw keuze niet makkelijker op.. Of je er spijt van krijgt dat je het weg hebt laten halen zal pas veel later blijken. Als je het besluit te houden en je hebt dat kindje eenmaal in je armen, kan ik je verzekeren dat je meteen verliefd bent en er totaal geen sprake van spijt zal zijn. Dat kan ik gewoon niet geloven. Hoe dan ook,het blijft je eigen keuze...wat iedereen ook beweert (ook ik..haha). Dus ik wens je nogmaals heel veel sterkte,ik kan het me wel voorstellen dat je het erg moeilijk hebt. En onthoudt: JOUW keuze zal voor jou de goede zijn! En wellicht heb je wat steun nodig in je beslissing, dus ga er met iemand over praten.. Wij zijn allemaal moeders of willen dat zijn... dus hier zal je niet te horen krijgen dat het beter is om abortus te plegen.. Nogmaals sterkte!
Jeej.. Ik wil alleen maar zeggen: Denk goed na over je keus.. Oké je hebt misschien wat zwaardere jaren voor de boeg met een ukkie, maar daarna kun je weer aan jezelf ontplooiing werken.. Een klein kindje heeft veel liede, rust, aandacht en warmte nodig. En ik weet zeker dat jij dit kunt geven. Al woon je in een schoenendoos..geloof me er wonen kids in villa's die het slechter hebben.. Tuurlijk heb je je alles zo niet voorgesteld, maar leven met de gedachten dat je een kindje kon hebben gehad zou voor mij killing geweest zijn. Dan zou ik er aan onderdoor gaan.. Ik vermoed dat je nu even paniekerig bent en dus ook niet reëel nadenkt. Kijk ook verder als nu is mijn tip, waar en hoe zie je je over een paar jaar. En lukt het je om dat plaatje met een kindje te zien? Succes met je keuze! En o ja ook al is de vader uit beeld. Mocht je het houden zou ik hem we vertellen dat hij vaders is (of beide mannen in jou geval). Als hij het erkent en je financieel iig wat wilt steunen creëer je voor je kindje ook een betere basis.. Jij en hij hoeven geen vrienden te zijn in dit geval..
even offtopic, maar wat zijn dat nou weer voor bakerpraatjes... Lekker verhaal voor iedereen met een goede relatie die geen kinderen kan krijgen. Dit heet onbegrepen verminderde vruchtbaarheid. En alsof het dan bij een one night stand wel zou lukken omdat het dan wel goed zit. Als een tang op een varken zal ik maar zeggen. Ontopic: kies met hart en hoofd. Er is niets mis met abortus, als dat tenminste voor jou de beste keuze is. Wat vele meiden hier ook zeggen, en hoezeer ik zelf ook ervaar dat ik, nu al, ruim voor de geboorte van mijn dochter, er niet aan moet denken dat haar iets overkomt, al is ze nog niet levensvatbaar, ik vind haar toch al een mensje met een eigen willetje die me regelmatig herinnert aan haar bestaan - ik kan me goed voorstellen dat de zaak voor jou anders ligt. Bovendien; wij hebben er niets mee te maken. Het is aan jou. Wat me zwaar lijkt, is dat je al zo ver bent. Dat is niet even een behandeling, maar een bevalling waar je niet te licht over moet denken. Maar goed, dat zul je wel weten.
daarom dat gyne en dokter dit tegen mij hebben gezegd ,omdat als je gelukkig bent je hormoonhuishouding beter zit en je niet bewust bezig bent met zwanger worden
Ik was al 10 jaar zielsgeukkig met mijn vriend, maar werd toch pas na 18 maanden zwanger... beetje kort door de bocht!! Sorry, hier word ik boos van.
Maar goed hier heeft ts niks aan. Meis; je moet echt eerst een en ander op een rijtje zetten door in gesprek te gaan met een professional (maatschappelijk werk, psych, wat dan ook). Je zegt zelf al: 'ik draai door'. Dat is niet een goede manier om tot de juiste keuze te komen. Veel succes!
Je hebt nog wel een paar weken om te beslissen, praat met instanties die je mogelijk kunnen helpen (via de huisarts bijv) en neem iemand in vertrouwen. Er zijn genoeg mensen die je kunnen helpen maar uiteindelijk moet je het zelf doen en het lijkt me niet makkelijk, alleen een kind opvoeden. Daar staat heel wat tegenover maar da tis een afweging die je zelf moet maken. Veel succes met waar je ook voor kiest. Ik vind het trouwens wel opvallend dat er zoveel dames hier hun mening menen te moeten spuien over abortus en adoptie, geloof niet dat TS daar wat mee opschiet. En haar situatie is sowieso anders dan de meesten van ons, en het is ook niet zo dat er hier succesverhalen verschijnen over mensen die wel achter hun keuze voor abortus staan. En een kind hebben heeft ook van die aspecten waarvan ik me voor kan stellen dat niet iedereen dat voor lief neemt, het is ook een hele grote verantwoordelijkheid die je aan moet willen gaan en zeker niet voor iedereen vanzelfsprekend is.
ik herhaal "niet bewust bezig zijn met zwanger worden" ik heb 4jaar geprobeert en niets ,om nadien met mijne nieuwe vriend na 1keertje onvoorzichtig geweest te zijn een klein wonder hebben gecreeert
Sjeetjuh meid wat een vervelende situatie Ik weet niet zo goed of ik dit volgende wel moet zeggen maar in mijn geval is de kans groot dat ik op mijn 23e nog wel zwanger had kunnen worden en ben ik nu op mijn 28e kennelijk te laat. Je weet dus maar nooit wat de toekomst je brengt... Ik wil je heel veel sterkte wensen met deze moeilijke keuze. Je moet doen wat je zelf in je hart de beste keuze vindt...!!
Anticonceptie is niet alleen bedoeld om zwangerschap tegen te gaan. Dat je 8 maanden niet zwanger werd wil niet zeggen dat je onvruchtbaar bent. Onverantwoord als je met losse flodders onveilige sex hebt, ik zou me dus zeker ook even laten testen op soa's! Maargoed, voor nu, bedenk echt goed wat je wil. Twijfel niet aan jezelf ook jij kan een kind groot brengen. De kans dat je spijt krijgt is heel groot, zeker als je zelf 8 maanden bezig bent geweest voor een kleintje. Ga naar het FIOM, praat over je twijfels. Makkelijk zal het niet zijn in je eentje maar het kan echt wel, er zijn een hoop alleenstaande mama's. Een vriendin van mij met een heftig verleden van kindertehuis naar kindertehuis heeft onlangs een kindje gekregen. Ze had geen vertrouwen in de mensen om haar heen, ontmoette uiteindelijk een lieve man en kreeg een dochter. Ik kan echt zeggen dat zij de liefste mama van de wereld is. Zij heeft haar verleden weten om te buigen naar iets positief. Misschien ook de vader inlichten, die heeft ook recht te weten wat er aan de hand is. Ik wens je veel sterkte toe!
hey allen, ik heb een harder en helder besluit gemaakt. Zoals meerdere hier ook al gezegd hebben. jullie zijn moeders of zwangere vrouwen,... jullie gedachtegang hierover ligt toch wel een stuk anders dan inderdaad die van de vrouwen die wel succesvol een abortus hebben laten doen. Het is inderdaad een hele grote verantwoordelijkheid. En ja, ik KAN (of the record gezien) gewoon een kind krijgen. en dan word ik zo'n alleenstaande moeder die de bij familie woont. waar familie voor het kind moet zorgen terwijl ik 60 uur in de week aan het werk ben om het geld binnen te halen. Dat wens ik niet voor mezelf en niet voor een kind. Het zou onverantwoord zijn als ik een kind zou baren. ik zie dit ding in buik als net zo levend als de sperma-cel van een man,.... als dit moord is, wil ik niet weten hoeveel mannen er wel niet opgepakt moeten worden voor alle moorden die hun plegen,... Het heeft nog geen gedachten, geen herinneringen en voor mij dus ook geen leven. Als ik een kind krijg wil ik dat het een beter leven zal hebben dan ik heb gehad. en dat zal ik een kind later ook echt wel geven. Maar niet dit kind. Ik denk ook dat het idee dat adoptie fout is,... iets is dat aangepraat is door de maatschappij. en als het echt zo fout en moordend zou zijn,... dan was die optie er niet. Mijn keuze is gemaakt. Enorm bedankt voor de input allemaal.
Zover ik weet heeft een sperma cel geen kloppend hartje, dat ding in jou buik wel. En dat heeft al veel meer dat een spermacel niet heeft. Maar goed, ik ben zwanger maar gelukkig is mijn oordeel over abortus altijd hetzelfde geweest. Hoop dat je de volgende keer wat beter oplet, een abortus is namelijk geen vorm van anticonceptie
Wens je veel sterkte de komende tijd. Als jij 100% achter je beslissing staat, is het goed toch? Alleen jij kan die beslissing nemen en niemand anders. Ga ajb aan de pil en laat je testen op soa's en hiv! Twee mannen hadden de vader kunnen zijn schrijf je... tweemaal zoveel kans op een soa of hiv. Vind dat wel erg onverantwoordelijk. Door onveilig te vrijen moet je dit nu allemaal meemaken en moet je een leven beëindigen, maar ook speel je met je gezondheid en je leven op deze manier...
Jemig... Volgens mij zou jij eens wat meer onderzoek moeten doen naar dat "ding" in je buik.. Maargoed.. Ik kan je 1 ding zeggen, daar kom je nog wel achter als je zwanger bent van een volgend kindje.. Want reken maar dat alles er al op en aan zit bij dit "ding" in je buik, compleet met kloppend hartje... En net zoals de rest zegt, voorkom de volgende keer iig wel dat je weer zwanger raakt van een "ding"...
Ieder zijn keus... Hoe jij over het wondertje in je buik praat zegt genoeg. Bedenk de volgende keer wel eerst dat anticonceptie geen overbodige luxe is en condooms ook niet onverstandig. Na de abortuskliniek dus direct even door voor een SOA test! Nu hopen dat je dit voorval ooit te boven komt en je ooit weer dit wonder mag mee maken. Sterkte!