ik zal het even uitleggen. mijn oudste van 4 is sinds een paar weken nachtzindelijk. heeel trots natuurlijk, maar nu komt het....... sinds die tijd komt zij elke nacht bij ons. ze wil niet meer in haar eigen bed slapen want ze is bang..... ze heeft elke nacht al zo'n kleurenlampje van ikea aan. ze gaat dan huilen maar uiteindelijk gaat ze wel weer haar bed in. meestal krijgt ze dan van het huilen een soort van hoestaanval en duurt het dus even voor ze slaapt. uiteindelijk zijn we toch een uur wakker, en dat voor een plasje o ja, eerst riep ze ons om weer ingestopt te worden en vanaf dat wij aangaven daar niet wakker voor gemaakt te willen worden kwam ze met het bang-verhaal. wat moeten we hier nou mee?? mijn vriend kan hier erg slecht tegen en begint te schreeuwen tegen mij datbwe een k**dochter hebben...nou daar hoef je bij mij niet mee aan te komen. en ergens denk ik zalvanzelf wel over gaan, maar wanneer, dit duurt al een aantal weken?? soms hoor ik haar al plassen en ga ik alvast naar beneden, maar dat lijkt me ook niet de oplossing. ze zal het toch ooit zelf moeten doen, en ik blijf haar niet tot haar 8ste instoppen.......zeker niet midden in de nacht..... heeft er iemand tips??
4!!! Te jong om alleen in de nacht veilig te voelen, maar oud genoeg om er wel over te kunnen praten en samen een oplossing zoeken die voor iedereen kan werken. Ik hen eens dat niks doen ook een signaal afgeeft dat wat ze doet geaccepteerd word. Haar de ruimte geven voor haar gevoel en behoeften door te luisteren zonder oordeel, maar met begrip. Haar vragen of zij zelf een oplossing weet. Zo niet, Dan uitleggen wat gewenst is en samen een oplossing zoeken. Stel dat ze echt bang is, Dan wil je natuurlijk niet dat ze het gevoel krijgt dat dit niet serieus word genomen en dat ze alleen is met haar angst.
Waar is ze bang voor? Heb je dat al gevraagd? Ik persoonlijk zou haar voorlopig wel even instoppen, maar dan wel afspreken dat ze niet mag huilen. Dit een tijdje blijven doen en dan vervolgens met een beloningssysteem leren zelf weer terug in bed te gaan. Stickers bijvoorbeeld en bij een vol blad cadeautje uitzoeken. Heeft jouw vriend geen spijt van z'n opmerkingen?? Ik geloof dat ik die reactie niet zou accepteren. Niemand hoeft m'n kind zo te noemen. Erg hoor
Moet ze dan alleen in het donker en de kou de trap af om beneden te gaan plassen? Ze is dus bang en je man gaat schreeuwen en schelden? Nee, dat werkt! Ik zou een hoge pot op haar kamer zetten. Lekker veilig.
mijn zoon is inprincipe ook zindelijk in de nacht, maar wanneer hij weet dat hij geen luier om heeft...... is hij altijd nat, en zijn hele bed ook, midden in de nacht, en gaat dan ook niet slapen, de druk is hem dan te hoog denk ik waardoor hij juist in de broek plast, maar met luier om is hij zo droog als wat, we proberen het regelmatig om zonder luier te doen en dan zegt hij zelf ook, maar mama... ik plas dan in mijn broek, en midden in de nacht word hij huilend wakker dat hij weer in zijn bed geplast heeft, en dat hij daardoor ons ook wakker maakt, we vertellen hem dan dat het helemaal niet erg is en dat het erbij hoort, dat we gewoon heel veel gaan oefenen en dat het vanzelf een keer komt, hij kan het wel, want met luier is hij echt altijd droog, en dat hij ook gewoon papa of mama moet wakker maken midden in de nacht als hij geplast heeft, punt is iig... als we hem zeggen "verdorie zonder luier kun je ook droog blijven maar met niet, kom op zeg volgende keer blijf je maar in je natte bed liggen of wat dan ook "dat gaat niet helpen, dat maakt een kind alleen maar meer onzeker, schreeuwen in jullie geval ( iig vanuit de kant van je man) maakt je dochter dus alleen maar meer onzeker, nee het is niet leuk, en ja het kan slopend zijn die brekende nachten, maar geef haar een veilig gevoel en laat haar weten dat ze ten alle tijde wanneer ze zich niet veilig voelt bij papa en mama terecht kan, ze is iig oud genoeg om te praten met haar, waar is ze bang voor ? huilen hoeft niet want dat maakt iedereen wakker wat al eerder aangegeven was misschien afspreken dat je haar wel instopt maar dat ze dan niet moet huilen. en geeft zo'n kleurenlampje van de ikea wel genoeg licht ? wij hebben hier een paarse muggenlamp voor onze zoon, met elk ander lichtje is hij ook bang, hij voelt zich fijn en veilig bij het paarse licht en hij kan er de gehele kamer mee overzien dat vind hij fijn,
Ik snap eerlijk gezegd niet waarom het teveel moeite is om haar even in te stoppen. Ze is pas 4! Ik ben 31 en zelfs ik houd er niet van om 's nachts naar beneden naar de wc te gaan. Ik zou er niet zo moeilijk over doen en haar gewoon even weer lekker in stoppen, kusje, knuffel en dan kan ze weer lekker verder slapen.
Oh dat ze alleen naar beneden moet heb ik overheen gelezen ! Ik zou ook een pot op de kamer zetten ik vond het vroeger ook eng om alleen naar beneden te gaan nu nog trouwens ! Ik heb mijn man 2 jaar geleden daarom ook opgedragen boven een wc ye maken haha anders ik ga niet graag in het donker Naar beneden Iig mijn moeder is altijd met mij mee geweest in de nacht vroeger tot ik 12 was !!!
Misschien een potje op haar kamer zetten? Mijn zoontje is dan wel nog niet zindelijk snachts maar we gaan het proberen over een maand als hij 4 is. Ik ben hem aan het voorbereiden daarvoor, hij mag ons snachts dan altijd roepen als hij moet plassen. Lukt het nog niet ook prima. Wij hebben boven een wc maar ik zou hem echt niet alleen naar beneden laten gaan.. ik neem aan dat je zelf het beste voelt als mama of je dochtertje echt bang is, of dat ze de boel aan het uitproberen is dus sommige opmerkingen hier vind ik misschien wat minder. Misschien probeert haar dochtertje het gewoon uit. Mijn zoontje verzint soms ook vanalles om maar uit bed te komen. Kom er eerst achter of ze echt bang is of niet. Dus gewoon hup in hbgaar eigen bedje als er niets is. Ik zou ze wel even lekker onderstoppen, doen wij hier ook gewoon. Ze is tenslotte pas 4.
of haar dochter haar uit probeert of niet..... ik vind een meisje van 4 alleen naar beneden gaan erg onverstandig, onze zoon bijv gaat echt half slaperig plassen als hij hij midden in de nacht wakker word als hij alleen naar beneden zou gaan zou hij zo 2 of 3 treden overslaan waardoor hij al vlot beneden ligt, ik vind het midden in de nacht helemaal alleen gewoon erg onverstandig, ik kan me voorstellen dat je als meisje van 4 je ouders "uitprobeert" omdat ze zich duidelijk niet prettig voelt bij het alleen naar beneden gaan, zoals ts in haar openingspost aangaf is dochterlief pas "bang" sinds ze haar niet meer instoppen, zij voelt zich dus niet fijn bij het niet meer ingestopt worden, ik zou dus zobiezo een pot op de kamer zetten met een lampje op de kamer dat net genoeg licht geeft dat ze zelf kan zien waar ze loopt, en ik zou haar ook gewoon in stoppen als ze daar om vraagt, lijkt me alleen maar een win win situatie, dochterlief gaat meteen weer slapen, en papa en mama kunnen ook weer slapen.beter dan uren wakker zijn lijkt me.
Ik vind een kind van 4 ook nog wel erg jong om alleen naar beneden te gaan hoor! Mijn dochtertje is sinds ze 3 jaar en 3 maanden is (wordt volgende maand 4), dag en nacht zindelijk. Ze hoeft eigenlijk nooit 's nachts te plassen, maar als ze dat wel moet, wil ik haar met alle plezier weer even helpen met terug naar bed gaan en even lekker instoppen. Vergis je niet wat het voor impact heeft, zo'n donker huis midden in de nacht, als je nog half slaapt!
Ik ben juist blij dat m'n dochter s nachts zindelijk is, dus als ze een keertje roept om haar in te stoppen maakt mij dat helemaal niks uit. En als mijn vriend mijn dochter zo zou noemen kan ie een mep krijgen. Hij is s nachts altijd werken, dus ik sta er snachts alleen voor en heb er zelfs nooit aan gedacht haar zo te noemen.
Laat ik maar niet zeggen wat ik van je vriend vind Ik zou ook nachtlampje doen, en pot op de kamer. En lekker instoppen als ze dat fijn vind,het is nog maar een klein meiske
Ohh maar daar was ik het ook mee eens he, niet alleen naar beneden laten gaan. Goed lezen he? En instoppen ook gewoon doen vind ik dat doen we hier ook. Maar ik weet hier dus precies wanneer mijn zoontje echt bang is of niet en daar bedoel ik mee als hij zijn eigen bedje niet meer in wil zonder reden. Dus dan zeg ik ook slapen in eigen bed en niet bij ons. Is hij ziek of echt bang laat ik hem niet alleen en mag hij bij ons in bed slapen.Dit bedoelde ik dus, probeert ze de boel uit haar dochtertje zou ik ze dus toch echt in eigen bedje laten slapen. Voor de rest ben ik het volledig met de rest eens. Groetjes
Nou, het is niet zo dat ze 's nachts alleen de trap af moet. Zij slaapt naast de badkamer/wc en om ons te roepen moet ze de trap op. Waar ze bang voor is, geen idee dat kan ze me ook niet vertellen als ik er naar vraag. Wat mijn vriend zei was uit pure frustratie en hij weet dat ik dat niet goed vind. Maar dan gaat hij lopen mokken en doen, en dan kan ik al niet meer slapen. Ik zal dan denk ik idd maar met haat afspreken dat als ze ingestopt wil worden ze mij maar wakker moet maken ipv papa. Hij kan er altijd heel slecht tegen, ik heb er minder last van....... Vanaf welke leeftijd kun je van een kind wel verwachten dat ze dat zelfstandig doen 's nachts??
Dat hangt helemaal van je kind af. Hier was Kylian ook bang, oplossing was een potje op zijn kamer, daar waar hij zich veilig voelt. Hij heeft s'nachts altijd een nachtlampje aan dus hij hoefde dan niet door het donker. Daarna is zijn potje verhuist naar de badkamer (wij hebben geen wc boven) en dan riep hij ons gewoon en dan kwamen wij bij hem. Nu loopt hij gewoon van zolder naar beneden als hij onverhoopt een keer moet plassen s'nachts. Ik wordt daar altijd wakker van en stop hem dan nog even lekker in. Als jou meisje bang is (b.v voor het donker) dan moet het voor haar ook ontzettend beangstigend zijn om over een donkere gang naar een donkere badkamer te moeten gaan. Ongeacht of ze zelf al de lamp aan kan doen, in eerste instantie ziet ze een donkere hal/badkamper
Ik zou in ieder geval het licht op de overloop aanlaten, zodat ze de deur naar de wc ook goed ziet, en haar kamerdeur dus op een kier of halfopen. Hier zijn we nog niet zover, maar ik kan me van mijn eigen kindertijd herinneren dat ik het doodeng vond om alleen naar het toilet te gaan, en mijn moeder is zeker ook tot mijn 8e mee naar beneden geweest. Je dochter vindt het blijkbaar niet prettig om niet ingestopt te worden, dus als je daarmee een hoop tijd wint en voorkomt dat ze gaat huilen, waarom zou je daar niet aan toegeven? Zo wordt de situatie er niet beter op. En je vriend... tja. Ik kan me daar echt niets bij voorstellen. Een beetje inlevingsvermogen en empathie kan in zijn geval geen kwaad denk ik.