Vraag me af of de aanstaande opa en oma ergens recht op hebben v.w.b. mn babytje... Dit omdat ik nu al weer ruzie heb met mn moeder. Ze is manisch depressief, dus een goede band heb ik nooit met haar gehad. Zij kan zulke harde gemene dingen zeggen, heb al een keer anderhalf jaar lang helemaal geen contact meer met haar gehad. Door relatiebreuk met mn ex is dat weer op gang gekomen en redelijk hersteld, maar heb de afgelopen 5 jaar met mn huidige vriend al weer het nodige moeten slikken van haar en langs me heen moeten laten gaan om alles maar goed te houden... Nu weer een lompe opmerking van haar over mn oma via de mail, en ik heb het er niet bij laten zitten, heb haar teruggemaild hoe ik er over dacht, en hoe het overkomt zo iets. Het was van mijn kant uit een nette rustige mail hoor, maar staan wel een paar rake dingen in... Krijg ik me daar toch een mail terug van haar!! Met heel veel hoofdletters, duidelijke woede en verontwaardiging, verdraaide zaken en totaal geen open deur om nog tot een fatsoenlijk gesprek te komen... Ik kan er best naast zitten wat bepaalde dingen betreft, maar dat kan ze me dan toch normaal kenbaar maken? Ik heb zo veel moeten pikken om het goed te houden, maar zij "mag" alles maar gewoon ventileren hoe zij over alles denkt ondanks dat het iemand heel erg kwetst?? En als iemand dat dan bij haar doet krijg je dit... Ik heb er zo veel verdriet van, het liefst zou ik haar gewoon niet meer zien, maarja, dan zie ik mn vader ook niet meer, en hoe moet ik dat nu doen met mn beebje wat op het punt staat om geboren te worden?? Had ik die lompe opmerking ook maar weer langs me heen moeten laten gaan? Hoe ga je om met zo'n moeder... Hoe moet ik naar mn beebje toe zo'n oma in zijn of haar leventje inpassen? Ik kom nauwelijks bij mn moeder, omdat het altijd weer gekwetst weggaan is daar, kan ik mijn kind de opa en oma ontnemen omdat ik er met mijn moeder niet te praten valt? Ik pijns er niet over om mijn kind alleen te laten met mijn moeder, want ik vertrouw haar niet, en bij haar thuis is helemaal geen optie, want ze heeft ook nog eens zo'n smerige verzameldrang waardoor het huis zo'n smeerbende is dat je er niet eens met een fris gevoel op de bank kan zitten... Zit nu al weer te huilen, wat heel mooi moest zijn zie ik nu vreselijk tegenop; het moment dat we mijn ouders gaan bellen dat hun eerste kleinkind geboren is... want wat verwachten ze wat voor rol ze gaan spelen in het leven van dit kind?? Hebben opa's en oma's eigenlijk uberhaupt ergens recht op?? Sorry voor het lange verhaal hoor, maar voel me even heel erg alleen en mn vriend komt pas om 2 uur weer uit het werk...
Oh wat erg voor je Deerne85! Ik heb makkelijk praten, want mijn ouders en schoonouders zijn geweldig. Maar je moet je wel afvragen wat het effect van haar gedrag is op jouw kind. Ik zou mijn kind daar niet te veel aan willen blootstellen. Manisch depressiviteit is zeer destructief heb ik in mijn werk al vaak genoeg gezien. Zo'n aandoening is absoluut geen vrijbrief om je hufterig te mogen gedragen. Wat ik zou nastreven te doen: - korte bezoekjes en weggaan voor er ruzie is of spanning (hoop dat dat mogelijk is in jouw situatie). - inderdaad nooit alleen laten met je moeder! - evt je vader de situatie uitleggen en aangeven dat hij altijd welkom is bij jullie thuis. Wellicht kan hij vaker bij jullie aankomen? Oma's en opa's... of die rechten hebben qua wet weet ik niet. Maar ook ouders hebben weinig rechten en juist veel plichten. Dat het je kind is wil niet zeggen dat het je eigendom is. Dit in de zin dat het kind van zichzelf is en de ruimte moet krijgen om zich te ontwikkelen naar wie hij/zij daadwerkelijk is. Het is in elk geval jouw plicht om je kind in een stabiele en rustige omgeving te laten opgroeien. Je moeder lijkt daar (sorry klinkt hard) weining aan toe te kunnen voegen. Misschien kan maatschappelijk werk ingeschakeld worden of een andere expert die jouw kan leren omgaan met de aandoening van je moeder?
Hmm... lastige en vooral vervelende situatie. Jij hebt het over 'recht'. Misschien kan je het omdraaien naar jezelf en het hebben over plicht? En dat bedoel ik niet verkeerd hoor! JIJ heb de plicht (en het recht) om goed voor je kind te zorgen en hem/haar zo goed mogelijk te beschermen tegen verkeerde invloeden. Is jouw moeder (hoe verdrietig en hard het misschien is) niet te vertrouwen bij je kindje en zorgt ze voor veel onrust en weet ik veel wat nog meer, dan mag/moet jij zeker jouw kind bij je moeder vandaan houden. Want zoals je moeder zich nu gedraagt vind ik niet dat zij het 'recht' heeft verdiend om oma te gaan spelen. Voor je vader is het misschien een ander verhaal, kan je met hem wel een keer (zonder je moeder) om tafel op korte termijn (ik zie dat de baby snel kan komen?) En over dat bellen als de baby er is... ik zou pas bellen als je zelf weer een beetje bij bent. Of, als je toch liever afstand wil houden, stuur je alleen een geboortekaartje. Maar dat is aan jou. Heel veel sterkte ermee en doe vooral wat goed voelt voor jou en je kindje!
Kwa wet hebben ze nergens recht op volgensmij. In amerika heb je wel dingen als bezoekrecht enzo, maar hier niet volgensmij hoor... Vervelend voor je dat het zo gaat!
hier is dat ook je kan als opa en oma bezoekrecht afdwingen bij de ouders maar dan moeten er gegronde redenen zijn
Bedankt voor de reacties! Ik baal er ook heel erg van, had zo graag een leuke opa en oma gewild voor ons kindje, gelukkig is mn schoonmoeder wel vreselijk lief, maar zij zit helaas in een rolstoel dus niet in staat tot uitjes naar een kinderboerderij e.d. wat leuk is voor kinderen om met oma's en opa's te doen... Mijn vader staat helemaal achter mijn moeder (vanuit een soort "we zijn getrouwd, dus 1") Die komt hier dus ook nooit eens alleen langs, volgens mij zou hij daar dan thuis ook gezeik over krijgen... Bah, ik heb zo lang mn best gedaan om het goed te houden en nu moet het net zo op het laatst weer mis gaan... Anderzijds, het "goed houden", dus niks zeggen over kwetsende opmerkingen, heeft me nu ook genoeg energie gekost... de koek is op! Heb in het verleden toen ik geen contact met mn moeder had inderdaad met maatschappelijk werk om tafel gezeten over het begrip manisch depressiviteit. Het is inderdaad geen vrijbrief voor zulke opmerkingen, maar als je daar dan wat van zegt past haar "ontploffing" wel in het plaatje, ze kan niks hebben qua kritiek of zelfs feedback op haar werk. Ik ben er zo zat van om haar met wollen handschoentjes aan te pakken om maar geen ruzie in de familie te krijgen! bah...
Is het ook niet zo dat wanneer jij en je man zouden overlijden het kind dan aan jounmoeder wordt toegewezen? Misschien goed om dat ff uittezoeken en vast te leggen bij notaris
Volgens mij kijken ze in zo'n geval eerst naar eventuele broers en zussen (ivm leeftijd) en dan pas naar opa's en oma's. Maar inderdaad wel iets om je in te verdiepen. Wat betreft het NU. Je staat vlak voor je bevalling, laat het even lekker rusten en concentreer je op je bevalling en dat heerlijke kind dat je te wachten staat. Overleg met je man wanneer je hun op de hoogte stelt van de geboorte (meteen erna of eerst lekker even alleen zijn met je kind). Besef je dat je je moeder niet kunt veranderen. Wat je wel kunt veranderen is hoe jij ermee omgaat. Stel je grenzen en blijf die bewaken (ook al betekend dat enige tijd onenigheid). Tuurlijk wil je een leuke opa en oma voor je kindje maar zo te horen gaat je moeder dit niet worden (sorry komt wel wat bot over). Opa's en oma's hoeven niet biologisch aan je verbonden te zijn (weet ik uit ervaring)
Wat een vervelend verhaal om te lezen! Ik heb geen idee of ze dingen kunnen afdwingen, maar ik wil je wel even veel sterkte wensen! Het is zo een hele vervelende situatie voor jou en hoop dat je eruit komt met je ouders!
Jeetje moet er inderdaad niet aan denken dat bij ons overlijden mn moeder iets te zeggen gaat krijgen!! Ik ben zelf op mn 18e uit huis gegaan omdat ik het niet meer trok met die hysterische huilbuien van mn moeder... Heb geprobeerd op internet andere ervaringen te vinden met hoe ouders er mee om gaan als ze met hun ouders niet meer door 1 deur kunnen, maar ik zie alleen maar verhalen vanuit de opa's en oma's hoe erg het wel niet is dat hun kleinkinderen hun ontnomen zijn!! Nergens iets over ouders die inderdaad liever hun kinderen niet bloodstellen aan onvoorspelbare situaties en kwetsende opmerkingen... en een bezoekrecht kan inderdaad afgedwongen worden, ook in Nederland, dan zou ik dus alles uit de kast moeten trekken om te "bewijzen" dat mijn moeder een slechte invloed is op mijn kind. Maar mijn moeder heeft twee gezichten, ze kan echt poeslief doen hoor, en daarna zo vals uithalen als je even alleen met dr bent... Schijnbaar zou het erg verkeerd van mij zijn om mijn kind zn opa en oma te ontnemen... dat wordt nog wat...
Regel de voogdij bij een notaris, dan heb je dat in ieder geval afgekaart. Bezoeken enzo zou ik je gevoel voor volgen, persoonlijk houd ik mijn kind echt weg uit ongezonde situaties en dit klinkt er dus echt als zo'n situatie. Heel vervelend voor je meis!
Hier soortgelijke situatie helaas ook n manisch depressieve moeder en ook zijn er dit soort dingen voor gevallen in mijn zwangerschap.. Wil er niet teveel openbaar over zetten maar als je wil praten mag je me pben..
Hier geen MD-moeder, maar wel een compleet verstoorde verhouding sinds/door mijn eerste zwangerschap... Ik kies er bewust voor om afstand te nemen en niet meer te close te worden. Mijn schoonmoeder is wel MD (bipolair) en kan wel "normaal" doen... toch zou ik mijn schoonmoeder nooit met de kleine alleen laten (gevoelskwestie). M.b.t. rechten... opa's en oma's kunnen in het ergste geval bezoekrecht afdwingen via civielrecht, maar dit wordt eigenlijk alleen in uitzonderlijke gevallen toegewezen (lees: als 1 van de ouders van het kind er niet meer is en de schoonzoon of -dochter belet hen het kleinkind te zien). Dit wordt anders als het contact met dedirecte zoon of dochter al niet goed is. M.b.t. erfrecht.... wij hebben juist met opzet via de notaris ons testament/voogdij op laten maken (sowieso geen slecht idee als je kinderen hebt/krijgt). Mede omdat ik slecht contact heb met mijn zus en mijn ouders en de ouders van mijn man al best oud zijn. Mocht ons wat overkomen, dan gaan de kinderen naar het nichtje van mijn man (waar we wel een innig contact mee hebben).... voor mij een heel geruststellende gedachte.
Volgens mij bestaat de mogelijkheid daarvoor hier in NL ook wel, maar dan alleen als er sprake is van een relatie die je met het kind hebt. Op die basis kunnen stiefouders eventueel ook een regeling treffen geloof ik, als er een scheiding plaatsvindt tussen ouder van het kind en de stiefouder, of als de ouder overlijdt. Maar in de situatie van TS zijn er in NL bij mijn weten geen juridische regelingen waarmee een grootouder omgang af kan dwingen.
Heel heftig en verdrietig! Je zou de afspraakjes ook op neutrale grond kunnen houden, tijdens een kopje koffie bij de La Place ofzo. Daar gedragen mensen zich toch altijd een stuk beter. Bescherm je kleine kindje! Ze zegt rotdingen om je te kwetsen, maar ze heeft nog een groter wapen als ze jouw kindje kan kwetsen. Dan doet ze hem/haar pijn en jou! En met je vader geen medelijden hebben hoor. Hij heeft de keuze om ook voor jullie te kiezen maar dat doet hij niet (echt). Als ik het zo goed lees, kiest hij automatisch de kant van je moeder. en dat is ook kwetsend. Als vader hoor je ook gewoon voor je kinderen op te komen als hun onrecht wordt aangedaan door de moeder. En als hij dat niet doet, verspeelt hij ook andere dingen. Ik wens je nog een hele fijne zwangerschap en bevalling toe. Oh ja, met een oma in rolstoel kun je weer hele leuke andere dingen doen. Lekker bij oma op schoot kruipen en door het winkelcentrum racen. Kinderen zien vaak wel de mogelijkheden en niet de beperkingen. Ik zou je moeder niet te snel bij je willen hebben. Als ze dan de verkeerde bui heeft, krijg je net na je bevalling een rotopmerking. En dat vergeet je nooit weer. Sterkte in ieder geval!
Qua schoonouders heb ik weinig te melden. Die heb ik namelijk niet (meer). Schoonvader is dit jaar overleden, vlak nadat we hebben verteld dat hij opa werd (was ernstig ziek dus persoonlijk waren we opgelucht toen hij het nog te horen heeft gekregen). Mijn ouders zijn ook al jaren aan de AD-medicatie en echt contact heb ik nooit met ze gekregen. Ik bedoel: intiem contact zoals men tegen zijn/haar ouders kan zeggen: ik hou van je oid. Ze zijn wel heel lief en op hun eigen manier heel erg betrokken. Iemand postte iets over de notaris, dat wilde ik idd ook ff posten. Het is niet zomaar iets wat je binnen een dag ff ondertekend! Ik wilde je verder nog heel veel sterkte wensen, en ook de overige meisjes die hier mee kampen: veel sterkte!
Via google kom je inderdaad hordes opa's en oma's tegen die hun kleinkinderen niet meer zien. Zelfs hele sites en forums waar ze samen komen. Het is natuurlijk heel triest, maar ik denk toch dat de meeste verhalen twee kanten hebben. Als jij je kindje wil beschermen tegen spanningen dan is dat alleen maar wat een moeder zou moeten doen. Mocht je toch wat contact willen houden kun je misschien voorstellen om ze af en toe uit te nodigen. Spreek dan gewoon duidelijk af dat ze bijvoorbeeld na een half uur weer weggaan. Zo kunnen ze in een veilige omgeving toch hun kleinkind eventjes zien (en andersom).