Ik had gehoopt dat ik het bij een tweede zwangerschap niet meer zou doen maar helaas voel ik me weer erg onzeker. Sinds gister geen pijnlijke borsten meer en ook geen last meer van mijn maag die raar doet. En meteen ook weer onzeker dat het mis zal gaan, vannacht nachtmerries gehad. Terwijl ik bij zoonlief ook ongeveer nooit kwaaltjes had en die soms ook zomaar met 6 of 7 weken verdwenen en dan met 9 weken een keer terug kwamen. Maar je wordt ook zo bang gemaakt op internet als je dan leest: Symptomen bij een dreigende miskraam Zwangerschapsverschijnselen zoals gespannen borsten en ochtendmisselijkheid nemen soms af vlak voor een miskraam. Hoe kan ik dan niet bang en onzeker worden als ik dit lees. Oh en ik had me nog zo voorgenomen deze keer meer te genieten. Herkent iemand deze onzekerheid? Ik hoop zo dat ik ernaast zit met mijn gevoel...
Ow meis, wat ontzettend vervelend voor je! Je zegt zelf al dat je bij je zoontje ook kwaaltjes hadden die kwamen en gingen. Probeer daar aan vast te houden. En lezen op internet? NIET DOEN!! Zoek liever steun hier op zwangerschapspagina dan dat je wilde verhalen gaat lezen op het net, daar word je helemaal gek van! Ik moet zeggen dat mij dit ook ontzettend onzeker heeft gemaakt in het begin van mijn zwangerschap. Na de 3e MK was ik bij iedere scheet bang dat het niet goed was. Dacht steeds: daar gaan we weer!! Maar niets was minder waar. Ook ik had kwaaltjes die kwamen en gingen, vreselijk vond ik het! Ik heb er toen nog een topic over geopend. Mede door de ervaringsverhalen van de meiden hier werd ik iedere dag een stukje zekerder over mijn zwangerschap. En gelukkig maar, want ik kon eindelijk gaan genieten van dit wondertje! En dat moet je ook echt proberen te doen meid. Natuurlijk is het spannend in het begin van de zwangerschap of het allemaal goed blijft gaan. Dat ervaart iedereen die zwanger is. En dat is toch ook niet meer dan normaal?? Er groeit iets in je buik en jij wilt er zo goed mogelijk voor zorgen! Helaas hebben wij niet alles in de hand en speelt de natuur ook een grote rol. Maar het is wel zo dat hoe meer ontspannen jij er in staat, hoe beter jij je voelt en hoe beter het vruchtje zich voelt. Daar ben ik van overtuigd! En nogmaals, bij je zoontje ervaarde je ook wisselende kwaaltjes en probeer je daar aan vast te houden. Heb je weer een dipje? Daar zijn wij voor op zwangerschapspagina! Maar niet lezen op internet over wat er allemaal mis kan gaan, daar word je tureluurs van! Succes meid!
Wat herkenbaar.... Dit had ik ook! Ik was zo blij dat ik de 12 weken voorbij was. Ik denk dat het ook komt doordat (in mijn geval) ik nu vaker heb gehoord dat mensen een miskraam hebben gekregen. bij mijn eerste was ik de eerste met een kinderwens en hoorde ik dit dus niet van vriendinnen. Dus was ik mij ook minder bewust van het percentage. Geniet van je zwangerschap. Ik hoop voor jou dat je onzekerheid naarmate je zwangerschap verder vorderd afneemt.
Ik heb net bij t onderdeel de eerste symptomen een stukje geplaatst dat ik zo onzeker ben. (http://www.zwangerschapspagina.nl/eerste-symptomen/398897-gadver-onzekerheid.html) Misschien verkeerde locatie. De komende tijd zullen wel als eeuwen duren dat weet ik wel.
Het blijft nog onwerkelijk en genieten lukt dus niet zo. Op sommige momenten wil ik van de daken schreeuwen en andere momenten denk ik, ik zag helemaal niks want misschien wordt ik zo wel ongesteld. Aaargh Hoe heb jij die eerste weken doorstaan met als die (v)mk's?
Eerste weken waren verschrikkelijk. Gelukkig heb ik de huidige zwangerschap 3x200mg Utrogestan mogen gebruiken, dat gaf mij vertrouwen. Mijn vorige zwangerschap (3e) kreeg ik 200mg Utro, maar dat bleek te weinig, daarom weer MK. Ik had veel vetrouwen in de 600mg Utro, dus dat heeft mij er doorheen gesleept. En daarnaast vanaf 7 weken t/m 14 weken iedere week een echo, dat hielp ook wel! Het is en blijft gewoon een verschrikkelijk onzekere periode... Maar als je dan weer een goede echo hebt gehad groeit het vertrouwen met de weken! Wanneer mag jij voor de eerste echo?
Tja ik moet het maar gewoon van me afzetten...ik heb er helemaal niks aan om me hier zorgen over te maken dat is het stomste van alles..
Goede raad: niet op internet gaan opzoeken! Heb ik ook gedaan bij eerste zwangerschap en maakte mezelf ook zo gek! Niet doen dus, helpt ook niets! Je kan alleen maar afwachten. En die kwaaltjes komen en gaan bij de meesten dus niets om ongerust over te zijn!
Erg he? Ik denk dat het erbij hoort, die onzekerheid. Leuk is anders, maar het is zoals met alles in het leven: je weet dat het fout kan gaan, dus je kunt het dan niet meer negeren. Vind ik niet heel gek. Bij mij werd het pas beter na week 15: toen ging ik beweging voelen. Ben nu al tien weken heerlijk relaxt onder alles, een wereld van verschil met de eerste weken, toen ik in de ontkenningsfase zat... Laat je vooral niet gek maken door mensen die zeggen dat je moet genieten. Dat hoeft helemaal neit, da's geen plicht hoor. Je bent geen slechtere moeder als je je in het begin zorgen maakt. Je bent wel onverstandig bezig als je je nog schuldig voelt ook, door wat je hebt meegemaakt.
Ja ik herken het Het is heel erg die onzekereid maar je kunt er niks aan veranderen.. de dagen tellen dat je weer een dag langer zwanger bent en je dichter bij de veiligheid komt. Niet teveel over je zwangerschap nadenken, je aandacht op je andere kindje en dagelijkse activiteiten richten. En niet over miskramen lezen Ik vind wel dat ik bij deze zwangerschap eerder gerustgesteld was dan bij mijn dochter. We kregen met 9 weken een echo en toen dat goed zat voelde ik me ook zeker over de zwangerschap, terwijl het bij mijn dochter echt nog wel een stukje langer duurde voor ik me goed erbij voelde. Dus dat is misschien een fijn vooruitzicht voor je Maar die eerste weken, je moet je er toch even doorheen worstelen. En niet vergeten dat je toch minstens 80% kans hebt dat het goed gaat!
meid ga echt NIET lezen op internet!! word je alleen maar gek en nog onzekerder van.. hier ook geen last van kwaaltjes hoor! geen misselijkheid meer, geen pijnlijke borsten, niet moe meer etc.. ik voel alleen mijn baby bewegen maar dat is dan ook echt het enige. en ik vind het heeeerrlijk! kop op meis en probeer zo veel mogelijk te genieten, het komt wel goed. knuff
Hier ook veel last gehad van onzekerheid, ook omdat ik veel last van rozeverlies en buikpijn had. Dan ging ik ook op internet lezen en lag ik nachten wakker omdat ik ervan overtuigd was dat het fout zou gaan. De eerste weken heb ik ook helaas weinig genoten van mijn zwangerschap. Ik las ergens dat iemand geschreven had " als het fout gaat dat veranderd een hele nacht me zorgen maken en piekeren daar niks aan" dat probeerde ik mezelf wel voor te houden als ik weer eens wakker lag. De eerste echo was dus echt een geruststelling, maar toch begon de onzekerheid weer omdat opeens al mijn kwaaltjes weg waren. Toen we met 12 weken weer een goede echo hadden was ik wel weer gerustgesteld, en nu kan ik meer genieten van mijn zwangerschap. Toen we het iedereen verteld hadden schoot wel even door mn hoofd " wat als het nu misgaat" maar op zich voel ik me nu wel wat zekerder. Al zullen er altijd wel momenten blijven zijn waarop ik me zorgen zal maken.
Ik heb er ook iedere keer vreselijk last van, de eerste weken. Steeds aan me borsten voelen, overal op letten. Ik was ervan overtuigd dat het foute boel was. Niet misselijk meer. Met 8 weken toch ineens een kloppend hartje. Ik was gerust gesteld, werd meteen enorm misselijk. Dat duurde precies 2 dagen en toen was het weer klaar. Niet meer misselijk en gelijk weer zorgen maken. Met 12 weken weer n goede echo, nu vier dagen weer zorgen. Met 15 weken echo, na 2 dagen begon de onzekerheid weer. En zo is het eigenlijk door blijven gaan. Ik heb het eigenlijk nog steeds omdat ik nu nog steeds niks voel van bewegen, plopjes etc. Sja, ik probeer er gewoon niet meer bij stil te staan. Hoe hard het ook is, je kunt er toch niks aan doen...... Vorige zwangerschap had ik het ook trouwens. Tot aan de bevalling, na de bevalling....... etc.
Oh zo herkenbaar, blijkbaar is het ons karakter om ons gewoon altijd zorgen te maken Ik ben echt jaloers op de vrouwen die gewoon lekker kunnen wegdromen, bij zoonlief ging het precies zoals je hierboven beschrijft, telkens maar een nieuwe zorg en die bewegingen oh ik maakte me er zo'n zorgen over, dat het niet voldoende was. En nu rent hij hier rond en kan geen seconde stilzitten, al die zorgen waren zonde van mijn tijd. Ik ga er echt aan werken nu dit niet meer te doen, het is toch niet in mijn handen hoe het gaan zal..!