Ik zit op dit moment met een heel groot probleem. Ik weet niet goed waar ik deze moet plaatsen. Gezien hier veel moeders zijn hoop ik wat tips te krijgen. Ik ben nu meer dan 10 jaar stiefmoeder en het gaat in principe erg goed. Tussen mijn man en mij gaat het fantastisch en met zijn stiefdochter is de band tevens goed. Ik kan het goed met haar vinden en zij heeft mij gezegd dat ze geen betere stiefmoeder kan wensen. Met zijn ex gaat het niet fantastisch, maar het heeft wel bij iedereen al jaren een plekje gekregen. Het gaat prima dus zou je zeggen. Echter kan ik er niks aan doen, maar voel ik mij toch heel ongelukkig. Mijn vriend is de ware.. dat weet ik zeker. Ik kan mij geen betere man wensen en ik zou absoluut niet weten wat ik zonder hem moet. Maar . Mijn stiefdochter is echt een engel. Ze is bloedmooi, slim en alles lijkt haar voor de wind te gaan. Zelf ben ik een erg onzeker type en ik heb absoluut geen makkelijke jeugd gehad. Ik merk dat ik erg jaloers ben en door haar aanwezigheid en haar slagen in alles is mijn zelfbeeld alleen maar slechter geworden. Ter illustratie: ze heeft grijze ogen, volle lippen, een mooie kaaklijn, prachtig haar, een mooi figuur en schattige kuiltjes. Is ook al regelmatig gevraagd als model, maar heeft daar door haar studie te weinig tijd voor. Ze lijkt echt 100% op Kristin Breuk. Dit krijgt ze ook van iedereen te horen en regelmatig komen mensen naar haar toe voor een handtekening. Voor wie niet weet wie ze is: hier een filmpje: https://www.youtube.com/watch?v=sAiZmteYUfw&feature=related Ik ken om eerlijk te zijn in mijn omgeving niemand die zo mooi, charmant is en zo de harten van iedereen steelt. Ik ben nu ten einde raad. Ik weet dat ik niet de concurrentie met haar moet aangaan ik weet dat het MIJN onzekerheid is ik weet dat ik aan de liefde van mijn man genoeg moet hebben en mijn jaloezie / onzekerheid mijn zwakte is. Echter weet ik niet meer wat ik moet doen. Ik word met de dag onzekerder en ongelukkiger. Is dat nu echt zo vreemd? Als je met iemand bent en iedereen haar continu aanstaart, haar complimenten geeft, ze alle aandacht krijgt en het lijkt alsof iedereen jou daardoor niet ziet staan. Ook mijn eigen familie / vrienden etc moeten regelmatig melden dat ze zon moordvrouw is geworden. Maar wel een moordvrouw die voortkomt uit mijn vriend en zijn ex hun liefde. Vind het heel moeilijk om hier op een goede manier mee om te gaan.
Hoi, Ik vind het moedig van je dat je hier voor durft uit te komen. Je ziet het probleem dus en bent je er bewust van. Dat is al een hele stap. Maar nu mijn vraag: waarom ben je zo onzeker? Komt dat alleen door je jeugd? Als de relatie met je man zo goed is, zou je daar toch een heel zeker en fijn gevoel bij moeten krijgen? Zonder jaloers te hoeven zijn op zijn dochter? Geeft hij jou te weinig aandacht? Als zijn dochter zo lief is en ook zo lief is tegen jou, dus ook een mooi karakter heeft, denk ik echt dat je gevoelens komen door het feit dat je je (stiekem) niet gewaardeerd of gezien voelt. Het is heel moeilijk, maar om dit te doen keren zou je met je man moeten gaan praten. Je hoeft hem niet direct te zeggen dat je jaloers bent op de schoonheid en charme van zijn dochter, want ik denk niet dat dit echt hetgene is waar je mee zit. Je bent denk ik jaloers op de ex en op wat zij met je man heeft gedeeld (oa dus een prachtige dochter). Voel je je onbewust bedreigd door haar aanwezigheid? Hoe gaat het tussen je man en zijn ex? Praat hij vaak over haar of juist helemaal niet? Weet je waarom het fout is gelopen tussen die twee? Ze zijn niet voor niets gescheiden he! En: niemand is perfect. Ook je stiefdochter niet. En ik zou blij zijn als ik mijn stiefdochter zo gelukkig zou zien. Zelfs trots, het is toch MIJN stiefdochter die mij ook nog eens de beste stiefmoeder van de wereld vindt!
Accepteer gewoon dat zij mooier is en je op verschillende terreinen de baas is. Jij bent goed zoals je bent, en zij ook. Dat zij mooi is, en slim, en succesvol, maakt jou niets minder. Misschien straalt haar succes ook wel op jou af, aangezien je zo dichtbij haar staat. Jij hebt daar toch ook mooi jouw steentje aan bijgedragen, dat zij zo zelfverzekerd in het leven staat? Ook al zitten jouw genen er niet in, je bent al wel 10 jaar haar stiefmoeder. En een verdomd goede, als ik het zo lees.
Je moet jezelf niet vergelijken met haar. Iedereen heeft zijn eigen kwaliteiten en dingen waar ze goed in zijn. Die kwaliteiten heb jij ook. Focus je daarop. Iedereen is mooi op zijn eigen manier, dus waarom zou jij niet mooi zijn?
Wil je dit nog ff 100x tegen jezelf herhalen? Dan ben je toch fantastisch als je stiefdochter dit tegen je zegt, hoe goed ben je dan?! En zoals al gezegd probeer niet te vergelijken, je stiefdochter is geen goede referentie kader. Zij is anders maar dat wil toch niet altijd zeggen dat het beter is? Ik begrijp wel dat het k*t is als alle aandacht aldoor naar haar gaat, maar zoals jij je nu voelt ga je ook vast niet meer door stralen. Misschien kun je het met je man/iemand anders erover hebben, soms zie je niet waar je zelf goed in bent en kan iemand anders wel benoemen. Wil nog niet zeggen dat je dan meteen overtuigd bent, maar misschien helpt het.
Maar OOK een mooie vrouw die dat mede is geworden door jou. Jij bent al 10 jaar haar stiefmoeder en je hebt ook een grote invloed op haar. Misschien moet je haar meer proberen te zien als een compleet mens dan alleen mooi en lief. Zij heeft ook zo haar onzekerheden, haar problemen, haar mindere kanten. Veel dingen gaan haar misschien voor de wind, maar ook daar kun je ook onzeker van worden. Probeer daarnaast ook jezelf meer als een compleet pakket te zien, je bent niet alleen onzeker of alleen maar 'minder mooi' dan je stiefdochter. Ga eens kijken naar wat je wel kunt of wat je wel leuk aan jezelf vindt.
Bedankt voor jullie reacties. Fijn om er in ieder geval even (digitaal) over te praten. Er spelen meerdere dingen; ik ben van mezelf erg onzeker. Is mede door mijn jeugd (weinig aandacht) en persoonlijke karakter. Ik ben nu wel een redelijk mooie / succesvolle en hopelijk lieve vrouw geworden. Zo zie ik mijzelf ook, tot zij weer bij ons is en de show steelt voor mijn gevoel. Ik vind mensen als snel beter dan ik en cijfer mijzelf dan weg. Verder is het moeilijk om te zien hoe leuk de dochter van mijn ex en vriend is geworden. Het voelt inderdaad als een bedreiging. De ex zou mijn man wel terug willen en daarom is het contact vaak ongemakkelijk. Mijn vriend zegt nooit meer gevoelens te krijgen. En inderdaad.. stiefdochter is mede zo leuk geworden door mijn aanwezigheid. Maar toch; het zijn niet mijn genen. Maar hun genen gecombineerd. Alsof zij dan toch perfect waren, want anders is hun kindje niet zo fantastisch. En ook ex is erg mooi (stiefdochter lijkt ook op ex). En de derde factor is natuurlijk dat zijn stiefdochter ook gewoon jaloersmakend is. Ik merk het ook aan andere mensen. Ze vinden haar al snel of helemaal het einde. Of je merkt dat vrouwen al snel een hekel aan haar hebben, puur uit jaloezie. Gelukkig kan ze daar goed mee omgaan. Ik denk dat het voor iedereen wel even confronterend is als iemand in een zo directe omgeving zo leuk is / de aandacht steelt. Jullie hebben gelijk dat ik door mijn onzekerheid ook alleen maar minder ga stralen. Haar kan ik niet minder leuk maken, mezelf leuker wel. Alleen weet ik niet hoe ik die knop kan omzetten. Waar die knop überhaupt zit !! Mijn man is juist het einde. Geeft mij heel veel aandacht en is echt mijn vaste rots. Als hij niet zo goed voor mij zou zijn, had ik deze situatie allang uit de voeten gegaan. Mijn belangrijkste twijfel nu is of ik wel in deze relatie kan blijven. Ik weet dat ik erg onzeker ben en dat zal nooit helemaal weggaan. Dus heel deze situatie om mij heen maakt het er niet makkelijker op. Maar ja, weggaan om een stiefdochter / ex? En dan alleen daarom? Weet niet of ik om kan gaan met dat verdriet, omdat tussen mij en mijn partner alles goed gaat.
Moeilijk zeg! Maar eigenlijk moeten kinderen juist een verbeterde versie zijn van ons zelf. Tenminste...ik hoop dat onze kinderen juist in alles nog veel leuker zijn dan ons In jou geval is het helaas qua uiterlijk niet van jou genen. Maar misschien is ze mede wel zo lief geworden door jou. En eerlijk...uiterlijk is minder belangrijk dan innerlijk...
Ik zou denken dat een aantal gesprekken met een psycholoog/psychotherapeut je goed zouden kunnen helpen om jezelf weer op de rit te krijgen en de knop om te krijgen. Want door je eigen onzekerheid ga jij onbewust jezelf op de achtergrond plaatsen, waardoor je minder aandacht krijgt. Het is namelijk niet waar dat mooie mensen altijd alle aandacht krijgen. Ik had vroeger een vriendin die echt niet de knapste was, met een enorme neus op d'r gezicht. Toch hoefde zij als ze uit ging nooit geld mee te nemen, want ze kreeg de hele avond drankjes aangeboden van mannen.... gewoon omdat ze blij was met zichzelf en dat uitstraalde, barstte ze van de aandacht En dat kun jij dus ook bereiken
Je geeft al aan dat zijn ex hem wel terug zou willen. Ik denk dat dit het is dat jou onzeker maakt. Ze is mooi, zou hem wel terug willen en dan hebben ze ook nog eens zo'n perfecte dochter... maar die dochter is mede zo mooi/stralend geworden door jouw invloed. Misschien toch eens met je man hierover praten, dat je het vervelend vindt dat ex zo overduidelijk laat merken hem terug te willen (vind het erg ongepast van haar ook, zoveel jaar na dato en jij al 10 jaar in zijn leven), en dat het je, hoe onbedoeld ook, onzeker maakt. Zeker niet met verwijten gaan gooien, want je man kan hier niets aan doen en draagt je, zo te lezen, op handen. Houd het bij jezelf. Verder ben ik het eens met de suggestie psychotherapie te volgen. Die knagende onzekerheid zit hem niet alleen in aanwezigheid van ex of schoonheid van je stiefdochter, maar meer nog in jezelf. Je moet inderdaad die knop omzetten.
Dat denk ik dus ook. Ik was vroeger zelf ook heel onzeker, en ik word door de meeste mensen juist wel knap gevonden, (met make up dan )maar door mijn onzekerheid ging ik altijd een beetje raar zitten lullen waardoor mensen dachten huh, wat een gek mens. Ik denk dat ik altijd heel erg tegenviel als ik begon te praten Ik ben naar een eerste lijns psych gegaan en na 5 gesprekken was er al zoooo veel aan mijn zelfbeeld veranderd, echt heel fijn. De laatste zwangerschap heeft niet echt meegeholpen aan mijn uiterlijk, ik ben in een paar weken 40 kg aangekomen en in 2 maanden weer 40 kg afgevallen, mijn buik ziet er nu niet meer uit, de huid zeg maar, en ik heb best veel rimpeltjes gekregen in mijn gezicht. Maar toch voel ik me nog steeds hetzelfde, en ben ik veeel minder onzeker dan toen ik nog helemaal strak was Mensen reageren daar goed op, omdat ik gewoon rustig ben en mezelf geen sukkel voel zit ik ook niet als een debiel te wauwelen op verjaardagen ed om maar leuk gevonden te worden Het draait dus echt niet alleen maar om je looks, tis echt meer je zelfbeeld!!
Wat dapper dat je er zo open over schrijft! Het lijkt me ook erg moeilijk. Volgens mij moet iedere moeder (stief of niet) even slikken als haar eigen velletje een beetje begint te hangen en daar ineens de prachtige, jonge dochter vrouw begint te worden. Ineens gaan de blikken naar haar! Pfew.... even slikken! En helemaal voor jou, als je toch al onzeker bent. Het helpt natuurlijk ook niet dat je stiefdochter op je ex lijkt... die hem nota bene terug wil. Echt, het lijkt me best heel moeilijk. Los daarvan, je moet er wel vanaf. Je stiefdochter zal vaak genoeg mensen tegenkomen in haar leven die haar op haar uiterlijk zullen beoordelen. Mensen die de kwetsbare binnenkant niet zien achter een mooi gezichtje. Ze merkt nu al hatelijke en jaloerse reacties van mensen die niet eens de moeite nemen haar te leren kennen. Omdat je zo dichtbij haar staat is het juist zo belangrijk dat jij niet in die rol schiet. Maar is dat is natuurlijk best heel moeilijk als je zo onzeker van haar wordt... je voelt je nou eenmaal zoals je je voelt. Misschien is het sowieso tijd om die oude onzekerheden van je eens bij de wortel te grijpen. Je kan pas plaats hebben voor een ander als je daar ruimte voor hebt. Nu zitten jouw onzekere gevoelens je in de weg om die fantastische stiefmoeder te blijven. Bedenk je dat je haar hart allang veroverd hebt. Ze houdt van je, wil graag bij je zijn en is ook van je afhankelijk. Jij bepaalt immers of jouw band met haar moeder dragelijk blijft, je bepaalt (ten dele) of het gezellig is thuis, je telt mee in het geluk van haar vader.... al die tijd heb je dat maar mooi voor elkaar gekregen. Volgens mij ziet zij in jou geen minderwaardig mens, niet minder mooi, minder succesvol, minder lief.... voor haar ben jij een van haar moeders. Volgens mij verdienen jullie het allebei dat je van die onzekerheden verlost wordt. Misschien is een therapeut daar wel een goede voor. In ieder geval sterkte! Ik zal aan je denken als mijn peuter straks een mooie, slimme jonge vrouw is en ik tegen die tijd mijn corrigerend ondergoed uit de kast mag pakken (ik hou vol dat het nog niet zo ver is, qua ondergoed, lol ). Oh ja.... ik wilde nog ff zeggen dat ik hoop dat je je om die ex geen zorgen maakt. Wat zij nou wil of niet...je man hoeft haar niet meer. Hij kent haar al lang, heeft het al met haar geprobeerd... dus hij zal wel weten waar hij het over heeft. Hoe mooi ze ook is, hij wil haar niet. Heerlijk toch?