Ik vroeg me af of jullie dat wel eens hebben (gehad) over de naam die jullie je kindje hebben gegeven. Bij mij in het ziekenhuis, waar alles niet helemaal goed verliep zoals ik wou (zie topic "kwaad" na de bevalling) Waren ze nogal hectisch. En ook wat betreft de naam. Ik had de 3 namen vastbesloten in mijn hoofd toen mn mannetje op de wereld kwam. Maar vriendlief bleek het er uiteindelijk niet mee eens te zijn, vlak na de geboorte! We waren wel eens over de voornaam. Maar de tweede en de derde naam, hadden we blijkbaar heel anders in gedachten. En we hadden het er wel vaak over hoor, maar hij hechtte er minder waarde aan leek het. Totdat mn mannetje geboren werd. De verpleegster deed heel gehaast en ook over de naam. Ze wilde het meteen weten. Terwijl wij nog zoiets hadden van, o jee. we weten het nog niet zeker. en in alle hectiek, was echt na een half uurtje ofzo dat hij ter wereld kwam, waren eruit. Over de 1e 2e en 3e naam. Maar nu, en nu komt het, heb ik moeite met wennen aan zijn namen. Misschien kwam het doordat we overhaast hebben moeten beslissen. En ik bedenk me nu ook namen die ik eigenlijk leuker vind...... Hebben jullie wel eens twijfel gehad over de naam op de dag dat je kindje geboren werd? En ook daarna nog wel eens dacht, misschien was dat wel een leukere/betere naam geweest?
wij hebben de uiteindelijke naam bij 39 weken bedacht; tot die tijd hadden we al besloten voor een andere naam! maar doordat we bleven twijfelen toch omgegooid. en een beetje twijfel bleef.. maar dat had/heeft vooral te maken met de verantwoordelijkheid die we voelden voor het kiezen van een goede naam voor 'haar'; we kenden haar immers nog helemaal niet! en nu ze er is, zijn we wel blij met de naam, maar dat heeft echt wel even geduurd, omdat we haar ook moesten leren kennen en die naam ook moest groeien. dus in de eerste weken heb ik nog wel eens gedacht of we nou wel de goede naam hadden gekozen. maar nu ben ik er helemaal blij mee. mede omdat ik dat gewoon zo heb besloten om er blij mee te zijn, en niet langer te twijfelen . nu is ze gewoon wie ze is en past haar naam daar helemaal bij! kortom: ik snap je twijfels deels wel, en het kan dat het met de hectiek te maken heeft, maar misschien ook wel omdat je nog moet wennen aan dat nieuwe mens in je leventje, en dus ook aan zijn namen?
ik vergiste me in de 1ste weken vaak in de naam. wij hebben pas bij 40 weken echt besloten hoe onze zoon ging heten. onze ideeën lagen mijlenver uit elkaar. ik heb niet echt getwijfeld alleen alleen over de manier van schrijven, maar ik vond het nog wel erg onwenning in het begin
Bij mijn jongste heeft het voor mij ook even geduurd voordat ik aan de naam gewend was. Mijn vriend wilde deze naam en niets anders. Uiteindelijk heb ik me er toen maar bij neergelegd. In de eerste weken had ik moeite met het noemen van haar naam. Ik vond en vind de naam wel mooi. Maar ik vond hem gewoon niet bij haar passen.Inmiddels is de naam gegroeid en ben ik er aan gewend. Ze is gewoon wie ze is. en haar naam past nu ook wel bij haar. Maar dat heeft het echt wel een poosje geduurd. Mocht er ooit een derde komen zou ik me er niet zo makkelijk bij neerleggen als manlief perse een naam wil en ik er niet zeker van ben.
nee geen spijt.. ik heb twijfels gehad tot mn laatste perswee Caithlinn of Esmée.. toen ik haar zag wist ik het; een echte Esmée
Hier precies het zelfde verhaal, ik werd helemaal emotioneel toen ik jou reactie las (stom toch) Fijn dat ik niet de enige ben.
haast om de naam te weten...waarom? De geldige naam is toch pas beslist als je je kindje aan gaat geven......en die namen moet hij mee leven.. Ik wist de naam niet meer toen hij eruit kwam....manlief moest het zeggen! En bij onze dochter waren we het er nog steeds niet over eens, heeft zeker wel 2 uur geduurd voordat we zeiden ja toch maar die naam hij past wel bij haar...tot die tijd was het baby (achternaam) voor de zuster......hihihi vond ze helemaal niet erg, kwam wel vaker voor dat ouders op het laatste toch een andere naam nemen! stomme zuster zeg....hopelijk kan je toch wennen aan de namen! en het is de roepnaam die telt voor jullie...de rest word alleen op documenten enz gebruikt..............
hihi, wat grappig om te lezen..bij onze dochter moest ik ook zo wennen aan haar naam...heb daarom ook nog veel haar bijnaampje in mijn buik gebruikt..(nu nog trouwens, reageerd ze ook op hahaha) Bij onze zoon was het gewoon heel duidelijk...deze naam hoort bij hem...alhoewel we lang erover hebben gedacht hoor, en op weg naar het ziekenhuis (moest ter controle maar misschien ingeleid, was dus ook zo) hebben we besloten dat het die naam zou worden...(vooral de 2de naam was moeilijk, wilde vernoemen maar die namen pasten er niet bij)
Bij oudste moest ik wel erg wennen aan zijn roepnaam, ik vond het ook heel gek in het begin om hem met die naam aan te spreken. Maar inmiddels hoort die naam helemaal bij hem, het is de meest vanzelfsprekende zaak van de wereld. Bij jongste ben ik niet helemaal overtuigd van haar 2e en 3e naam. Het is toch wel een enorme mond vol bij zo'n ukkie, en er zit voor haar ook nog een tongbreker bij (zij kan haar tweede naam zelf niet goed uitspreken). Allemaal afzonderlijk vind ik het leuke namen, als combinatie vind ik het zo-zo, ik had het liever bij 2 namen gelaten. Maar ja. We hebben ervoor gekozen, en die 2e en 3e naam gebruik je eigenlijk nooit. Echt spijt heb ik er dus ook niet van. Ik heb ook niet het idee dat ik 100% zeker moet weten dat ik de aller- aller- allermooiste namen die er zijn aan mijn kind heb gegeven. Mooi is mooi genoeg. Ik denk dat het wel zal wennen. En anders kun je altijd nog een andere roepnaam kiezen (is niet ongebruikelijk bij mij in de familie).
Bij de middelste hebben we het nog veranderd haha, ongeveer een kwartier later. Dus naam werd weggetypext op het naamkaartje voor het gemeentehuis haha.
Wel twijfel, geen spijt. We hadden een tweetal namen waaruit we nog moesten kiezen (was nog in dubio) en beviel ook bijna een hele week voor de uitgerekende datum. Pas toen T.ijmen ter wereld was gekomen wisten we zeker dat we voor T.ijmen zouden kiezen. De andere naam was S.ilvijn en dit vonden we niet bij hem passen uiteindelijk. (te sjiek)
Bij de tweede hebben wij heel lang getwijfeld. Op het laatst hadden we twee namen, maar we wisten nog steeds niet wat de roepnaam zou worden. Toen hij geboren was hebben we hem eerst maar eens een kwartiertje goed bekeken en toen besloten welke naam het best bij hem leek te passen. Nooit spijt van gehad. Nu weten we niet wat we krijgen én hebben we geen flauw idee van wat we leuke namen vinden. Dat wordt nog wat deze keer, ik vrees dat dit kind ook eerst even naamloos op de wereld komt.
Nee, beide namen pas laat (week 37 zwangerschap) bedacht maar bij beide namen had ik direct het JA! gevoel en dat is niet meer weggegaan.
Ongeveer vier maanden voordat onze dochter geboren werd hebben we haar namen al gekozen. Daarna eigenlijk nooit meer zo bezig geweest met het hele namen gebeuren en haar de namen gegeven die we gekozen hadden. Nooit één moment spijt van gehad en ook nooit een andere naam tegen gekomen die ik ook wel mooi had gevonden voor haar.
Ik moest ook wel wennen aan de namen van je dochtertje, de eerste keer dat ik ze zag vond ik ze wel apart, ook de combi. Maar ik vind ze nu wel erg mooi bij elkaar passen. Stoer en sjiek in een mooie combi (en ik weet dat je de namen al een tijdje niet meer in je onderschrift hebt, maar ik weet ze altijd nog )
Hier nooit spijt of twijfel gehad over de naam, maar bij Eva wel heel erg aan de naam moeten wennen. Ik was er best wel van overtuigd dat ik zwanger was van een jongen, dus dat was best wel omschakelen. Maar na een weekje was ik wel gewend. Bij Lisa was het meteen goed.
Bij beide kinderen heb ik wel moeten wennen aan hun naam. Voor mijn gevoel waren ze gewoon "de baby" in het prille begin. Maar ik heb absoluut geen spijt gehad, ze hebben mooie namen die bij ze passen. Bij mijn dochter hebben we lang getwijfeld tussen twee namen, gekozen voor de ene naam en weken later, één dag voordat ze geboren werd, toch nog geswitcht. Heb er toen zelfs nog een topic over geopend op zp, omdat ik zo twijfelde. Achteraf heel blij met de switch, ik kan me nu echt niet meer voorstellen dat ze die andere naam zou hebben.
Nee, geen twijfel en geen spijt. Bij de oudste hebben we wel zo lang zijn projectnaam gebruikt dat het even duurde voordat zijn eigen naam er goed 'in' zat
cygnet, haha hier werd ze door familie ook nog een paar dagen baby w. genoemd ts, vervelend dat je dat zo voelt. Het leek dus wel alsof je man het goed vond??? Gek dat hij dan ineens verandert.. Ik vermoed eigenlijk dat je er wel aan went hoor..tis jouw zoontje en op een gegeven moment hoort die naam gewoon bij hem.