Mijn schoonouders gaan ieder jaar voor een half jaartje naar Turkije. Ze hadden mijn dochtertje net na de bevalling gezien en toen voor een half jaar niet. Paar weken terug kwamen ze terug met heel veel cadeaus voor mijn kinderen. Voor mijn dochtertje hadden ze gouden oorbelletjes gekocht en trots dat ze erop was. Ik was er ook gelijk verliefd op, want ze waren zo mooi en schattig. Eigenlijk ben ik tegen oorbellen bij baby's maar ik vond ze zo mooi dat ik zelfs van plan was om na haar eerste verjaardag gaatjes te prikken in haar oortjes. Behalve dat ze heel mooi waren, is het natuurlijk keilief van oma dat ze met zo'n cadeau kwam. Iets om voor altijd te bewaren, een cadeua met emotionele waarde. Maar nu komt het, vraag niet hoe, maar ik heb dit per ongeluk weggegooid Ik ben er best wel kapot van, en mijn man natuurlijk heel kwaad op me. Hij zal het me nooit vergeven en ik mezelf ook niet. Ik weet ook niet of ik dit tegen sm moet zeggen of toch maar niet. Zij zal er ook kapot van zijn, want ze glinsterde helemaal toen ze het gaf en zag hoe blij we ermee waren. Wat moet ik nu??
en je kunt ze niet meer uit de container vissen? tja ik snap wel dat je man kwaad is... maar misschien kun je beter niets zeggen tegen je schoonmoeder, aangezien ze ze toch niet meteen gaat dragen? je koopt gewoon iets soortgelijks, misschien valt het niet op?
Nee container is weg, maar daar dacht ik ook aan. Wat later oortjes prikken en iets kopen wat er sterk op lijkt. Maar volgens man moet ik het wel eerlijk vertellen, dat dat de enige manier is om van mijn schuldgevoel af te komen. Maar nee dat kan ik schoonmoeder niet aandoen !
Indien mogelijk uit de container vissen en ontsmetten met Sterilon inderdaad. En als dat niet kan... Tja, misschien toch eerlijk opbiechten? Wat een vervelende situatie zeg!
Je hebt het toch niet expres gedaan. Gewoon eerlijk vertellen, geen smoesjes verzinnen of het achterhouden. Ze komen er toch wel achter. En waarschijnlijk merken zij aan de manier waarop je het verteld ook wel dat je het er moeilijk mee hebt.
Ik zou het ook gewoon zeggen hoor. "je gelooft t niet, heb ik gewoon de oorbelletjes van u/jou/jullie weggegooid, ik vind het zo ontzettend erg, ben er niet goed van".. Dan lieg je niets, ben je open en eerlijk.. Waarom schamen? Zulke dingen gebeuren mij dagelijks je bent toch maar een mens..
Wat ik vooral erg vind is dat het zag als een cadeau wat mijn dochter voor altijd bewaart en het schenkt aan haar dochter en mijn kleindochter aan haar kleindochter. Zo droomde ik erover Als ik het eerlijk vertel en ook over mijn droom, krijgen we vast nieuwe oorbelletjes en kunnen mijn klein klein klein dochters wellicht nog lachen om mijn domme actie.
Ik zou het zeker eerlijk zeggen. Beetje dom, ja. Onmenselijk, nee. Ik denk dat iedereen wel eens wat heeft weg gegooid wat niet weg moest toch. Ik denk als je het eerlijk zegt en erbij verteld hoe naar je ervan bent dat het allemaal wel mee zal vallen.
Ach meid......wat naar maar dit kan helaas gebeuren. Je bent ook maar een mens. Ik snap dat je kwaad bent op jezelf maar ik vind het wat overdreven als je ( en je man)het jezelf nooit vergeeft. Ik zou het eerlijk vertellen......het kan iedereen overkomen.
Je man zal het je niet meer vergeven en is heel boos? Sorry maar dat vind ik nogal wat Ik zou de container induiken en hopen dat ze daar nog liggen en anders gewoon eerlijk zeggen
Ik zou het zeker eerlijk vertellen! Ja het is vervelend maar niet het einde van de wereld.... Dan maar op zoek naar nieuwe oorbelletjes
Als de container induiken geen optie meer is,zou ik gewoon eerlijk vertellen wat er gebeurd is en hoe vervelend je het vindt. Hoe vervelend ook,kan gebeuren. Je man komt er vast wel overheen.
Tsjah, shit happens. Nooit meer vergeven? Dat is nogal wat. Ik heb ook wel eens iets belangrijks/waardevols weg gegooid. En mijn man trouwens ook. Gewoon eerlijk vertellen. Wellicht zullen ze even boos of teleurgesteld zijn, maar ik kan me niet voorstellen dat ze altijd boos zullen blijven. Volgend jaar weer naar Turkije toch? Geef ze geld mee en ze kunnen weer zoiets kopen. Het lijkt me niet het einde van de wereld.
Tsjaa ik snap dt t heel verbelend is.. Maar zou iedereen kunnen overkomen... Zou gewoon zeggen dat je even nogal dom ben geweest en ze heb weggegooid, ze zal wel zien dat ke het zelf ook heel erg vind... Ik zou het dus 'gewoon' zeggeb
Meid, ik heb iets soortsgelijk gehad, mijn dochter kreeg haar eerste gouden oorbelletjes bij haar doop van mijn broer. schoonzus en mijn moeder, haar oma dus. Ik was er heeeeel erg blij mee, paar maanden later gaatjes laten prikken, weer paar maanden later kon ze ze dragen. 2 dagen...... Ze heeft ze eruit getrokken 1 heb ik gevonden en de ander nooit meer...... Ik vind het ook verschrikkelijk ben er ook echt goed ziek van geweest, ik vond het zoooo jammer, maar wel eerlijk verteld. Mijn moeder en schoonzus vonden het niet leuk, maar waren ook niet boos (gelukkig). Ik heb dan nog het geluk dat ik er dus nog wel 1 heb, die laat ik tot hangertje maken bij de juwelier, dan heeft ze toch nog een aandenken van hun van haar doop. Maar jammer vind ik het wel....
Wat rot zeg.. snap dat je je er ellendig door voelt maar dit overkomt iedereen wel een keer in hun leven en het is niet dat je het expres hebt gedaan ofzo.
Ik zou het gewoon eerlijk vertellen, als zij heeft gezien hoe blij jullie ermee waren dan weet ze ook wel dat je het zelf verschrikkelijk vind dat ze weg zijn en neem ik niet aan dat ze het je lang kwaad zal nemen.. Dat je man het je nooit zal kunnen vergeven vind ik persoonlijk een klein beetje overdreven je voelt je er zelf onwijs rot over en doet zoiets niet om iemand pijn mee te doen.. Je bent niet vreemd gegaan, hebt geen moord gepleegd en hebt er zelf ook verdriet van dus in mijn ogen heb je niets gedaan wat niet te vergeven valt!!
Ik zou me ook heel klote voelen! Ik zou zeggen dat ze kwijt zijn geraakt en je overal hebt gezocht. Het container verhaal zou ik weg laten, want daar kwets je ze onnodig mee. Misschien komt dat op hun over alsof je ongeinteresseerd bent. Dus dat zou ik weg laten, gewoon zeggen dat ik ze kwijt ben geraakt. Daar is niets mee gelogen. Misschien kun je zeggen dat je het zo jammer vind, dat je graag geld stort zodat ze dezelfde oorbellen kunnen kopen in turkije. Zo doe je zelf ook een "duit in het zakje".
Ik vind het eerlijk gezegd niet dom. Hoezo, dit kan toch gebeuren? Eerlijk zeggen. (en zeker niet een vervangend paar zoeken in de hoop dat het niet opvalt!) Geen man overboord. En je man moet niet zo piepen, hij weet heus wel dat jij je rot voelt. Beetje flauw om het er dan nog in te wrijven. fijne dag!