Hallo iedereen, Ik heb een beetje hulp nodig. Ik heb mijn zoontje vanaf de geboorte lekker dicht bij me, op onze slaapkamer in een wiegje gehad. Maar het wordt nu tijd dat hij naar zijn eigen kamertje verhuist. Alleen ... Hij wil niet. Overdag slaapt hij al sinds een aantal maand in zijn eigen kamertje (3x een uurtje) en is er niks aan de hand, maar 's nachts schreeuwt hij alles bij elkaar. Ik leg hem na de laatste fles in zijn bedje en hij gaat perfect slapen maar na anderhalf uur heb ik de poppen aan het dansen, hij blijft dan huilen. Als ik hem stil heb is hij hooguit 5/10 minuutjes rustig en dan begint hij weer je huilen (echt een beetje een paniek huiltje, met tranen alles erop en eraan) Ik heb al van alles geprobeerd, heb nu zelfs een lichtbedje naast hem gelegd zodat hij kan wennen aan zijn eigen plekje maar mij nog wel in de buurt heeft. Maar dat werkt ook niet. Heeft iemand een idee? Alle hulp is welkom Groetjes Anke
ik zou zelf niet naast hem gaan liggen, dan went hij daar aan. misschien gewoon even doorzetten?als hij in paniek is er even uithalen en dan weer terug zetten. \heb je een muziekbeestje die aan kan blijven?
Als je echt wil dat hij in zn eigen kamertje gaat slapen moet je indd even doorzetten.... Toch proberen elke 5-10min terug te gaan en te troosten,laten weten dat je er bent en weer weg gaan als je dat zo wil doen. Of missch kijken of het lukt hem bij jou op schoot in slaap te laten vallen en hem terug leggen? Of jouw luchtje in zijn bedje? Missch iets van een knuffelbeest of laken waar je mee slaapt? Altijd lastig... Hij is iets gewend en je moet het hem ontwennen en dat heeft eel even tijd nodig en zal niet zonder slag of stoot gaan ...
Ik zou hem gewoon bij je op de kamer houden totdat hij er zelf aan toe is om te verhuizen. Ik vind het een beetje cru om hem nu opeens te verbannen terwijl je het hem zelf hebt aangewend.
Wat een onzin, je kind laten huilen om te laten wennen. Fijne associatie geef je dan: Nu je in dit bedje slaapt, komt mama niet meer helpen als er wat met je is. Wellicht heeft hij gewoon een lastige fase aangezien hij met jou erbij ook in paniek raakt.
Oei wat uiteenlopende reacties iedereen bedankt @aeve, ik heb niet zoveel keuze dan hem te " vebannen ", er past gern ledikant in onze kamer en de wieg valt ie uit ben ik bang (trekt zich aan de rand op) Daarbij krijgt hij eind april een broertje of zusje dus .... Maar verbannen klinkt wel heel gemeen.
Misschien heel rustig aanwennen? Ik denk ook niet dat je moet laten huilen en het heeft niets met "even doorzetten" te maken. Je zoontje voelt zich niet prettig op zijn kamertje. Is het misschien veel donkerder dan op jullie slaapkamer? Is het een idee een nachtlampje aan te laten? Hem een speentje te geven met een beertje of lakentje met jouw geur? Gewoon de dingen die hij ook had toen hij bij jullie sliep. En een nieuw bed, en een nieuwe omgeving, en deze fase (gezien zijn leeftijd zit hij misschien ook in een fase van verlatingsangst, dan heb je dit probleem dubbel), is gewoon teveel voor hem nu. En hebben jullie een slaapritueeltje? Hier is het: pyjama aan, de laatste voeding al geven op de donkere slaapkamer, dan haar slaapzakje aan en in bed leggen. Vervolgens geef ik haar speentje waar een knuffeldoekje aan vastzit en lees ik een paar verhaaltjes voor. Daarna zing ik twee slaapliedjes en wens ik haar welterusten. Mijn dochter is nog nooit gaan huilen in de avond voor het slapengaan, terwijl ze wel van bedje is veranderd.
Maar ik zie dat TO 16 weken zwanger is en ze wil haar zoontje waarschijnlijk nu op zijn eigen kamertje laten slapen zodat de kleine man zich straks niet aan de kant gezet voelt als de baby bij mama komt te slapen (misschien ivm BV).
Elise is met 8 maand naar haar eigen kamer gegaan en bij ons is het 2 weken goed gegaan. Heeft bij ons een maand of 3 (sorry ) geduurd voordat het goed ging. Tot dien tijd is ze of bij mij op schoot in slaap gevallen en daarna in haar eigen bed maar zat ik in een stoel bij haar op de kamer. met ongeveer 11 maand begon ze er een spel van te maken en toen hebben we haar voor het eerst laten huilen en toen was het met 2 dagen klaar. Maar toen het begon was het geen spel, ik weet ook niet of het zozeer onwennigheid was of gewoon wederom een fase van het een of ander.
@douglas, je hebt gelijk van het wennen, maardaht maybe in stapjes ... @sassie, in slaap vallen is geen probleem, hij slaapt eerste anderhalf uur perfect. @nescio, alles check. Eentje, slaapritueel, licht hetzelfde ... Enzovoorts. Nog,aals, in slaap vallen is geenprobleem, maar na anderhalf uur wordt hij wakker, en dan is het mis. @aeve, kan het me absoluut nagaan,vandaar dat ik ook al heb geprobeert bij hem te gaan slapen. Maar moet toch iets? Kan niet anders ..., @stefanie, 3 maand! Maar 3 maand lang net als mijn kleine man, totale paniek of ...? In elk geval bedankt voor alle tips tot nu toe, alle nieuwe tips ... Welkom.
Een shirt waar je een paar dagen in geslapen hebt bij hem in bed leggen. dat ruikt naar jou en hij is gewent om bij jou te zijn snachts. Het is nu natuurlijk ook helemaal stil op zijn kamertje, terwijl hij normaal jullie hoort ademen en bewegen. Dus misschien de deur open laten staan bij beide ??? Het zijn maar ideetjes hoor.
Totale paniek als ik na het bedritueel wegging...niet te kalmeren en ontroostbaar tot aan spugen toe (1 avond geprobeerd). Elke 10 minuten heen gaan werkte niet, het werd er alleen maar erger van. Daarna niet meer moeilijk over gedaan, ze had ons kennelijk nodig )
Misschien nog even loslaten en uitstellen. Wie weet is dit precies een rottig moment met een sprong of een eenkennige of verlatingsangst periode. En wie weet gaat het over 1 of 2 maandjes wel goed!