Oh lieve meid wat een verhaal.. wat vreselijk dat het zo moest gaan! Je gevoelens zijn totaal begrijpelijk en heel normaal in jouw situatie! Welkom hier, ik hoop dat we wat voor je kunnen betekenen..
Ook ik meld me zojuist aan. Ik ben 1 november mama geworden. Bevallen van een prachtige gezonde dochter. Helaas was ze met 23 weekjes te klein en zwak voor deze wereld en hebben we slechts een uurtje van haar mogen genieten... Ik heb geen idee hoe ik hiermee om moet gaan. Ik houd me sterk, maar ben zo verschrikkelijk bang om straks alleen te zijn. Ik wil aan de toekomst denken, want natuurlijk wil ik snel weer zwanger worden, maar waar haal ik de moed en het vertrouwen vandaan? Natuurlijk verwacht ik niet echt een antwoord van jullie, maar het is fijn ervaringen van anderen te lezen en van me af te schrijven... Edit: Excuses voor het onderbreken van dit topic, na het verder snuffelen op het forum ontdekt dat dit waarschijnlijk niet de juiste plaats was voor dit bericht. Ik leef oprecht met jullie mee, wat fijn dat jullie inmiddels weer zwanger zijn! Heel veel succes en moed in deze spannende tijd!
Ja de uitgerekende datum vind ik nog steeds moeilijk, omdat het de datum is dat onze zoon* is geboren. Tenopzichte van onze zoon, valt de hartafwijking voor nu mee. Aan het einde van het jaar weten we meer, hoe of wat. Cmr, je dochter is uitgerekend op mijn verjaardag . Ik hoop zo dat de hartafwijking uiteindelijk mee gaat vallen. Wat zijn de vooruitzichten nu, moet ze gelijk onder het mes?[/QUOTE]
Verox, welkom hier. Helaas is de reden waarom je hier bent natuurlijk verdrietig. Gefeliciteerd met je dochter, helaas mocht ze veel te kort in jullie leven blijven. Je bent hier wel op de goede plek hoor. Dit topic bestaat gewoon al een tijdje en er schrijven hier ook meiden mee die al langer meelezen en dus al verder zijn in het proces en dus alweer zwanger zijn. Maar er komen ook steeds weer nieuwe meiden bij. Juist doordat we allemaal in een andere fase zitten kun je elkaar helpen. Dus voel je vrij hier om mee te schrijven.
Lieve moon en verox, welkom hier. Wat erg dat jullie jullie dochters hebben verloren. Toch gefeliciteerd met hun geboorte. Jullie zijn toch mama geworden. Bij mij is het nu 4 maanden geleden dat onze dochter is geboren. Ik voelde haar in week 33 ineens niet meer bewegen en helaas bleek bij controle inderdaad dat ze was overleden. Hoe lang t duurt kan niemand zeggen. Mij doet t 'nog steeds' veel pijn om pasgeboren kindjes te zien. Als ik dan moeders zie lopen die tegelijk met mij zwanger waren denk ik, jeetje bij iedereen gaat t maar goed. Zij lopen vrolijk rond met hun baby en ik heb m'n kindje moeten begraven. Daar kan ik heel verdrietig om worden al gun ik dit niemand natuurlijk! Ik merk dat mijn gevoelens nog erg schommelen. Het ene moment gaat t best wel goed, maar zoals vorige week wist ik niet waar ik t zoeken moest en zat ik er echt even doorheen. Wat bij mij vooral moeilijke momenten zijn is wanneer m'n menstruatie weer doorbreekt. Wij zijn weer druk aan t proberen voor een nieuwe zwangerschap en elke keer als ik toch weer ongesteld wordt komt de klap weer extra hard aan. Lieve meiden ik wens jullie ontzettend veel sterkte voor nu en de komende tijd. Het is zo oneerlijk allemaal!! Dikke knuffel..
Even een vraag, ik wil ook graag eerlijk antwoord. (Wat dat antwoord ook is, echt!) Vinden jullie het prettiger als ik ergens anders in dit forum aansluiting zoek i.v.m. mijn zwangerschap? Ik ben écht, écht, écht niet beledigd als het antwoord ja is!
Beste LilaLief, Ik ben hier natuurlijk nog maar net, en voor mij is het allemaal nog erg vers, maar ik vind het juist geweldig dat je zwanger bent. Een positiever voorbeeld en lotgenoot kan ik me niet indenken. Ik wens iedereen natuurlijk hetzelfde toe!
Hoi lialief, Hier hetzelfde, pas een maand op ZP, maar een goede uitslag geeft me juist een goed gevoel ( en hoop voor de toekomst )
Oke fijne, dankjewel! Ik wil het er ook bij niemand inwrijven, aan de andere kant vind ik het zelf nog steeds moeilijk om andere zwangere vrouwen en pasgeboren baby's te zien, er zit nog zoveel verdriet. Maar wilde het wel even checken!
Heey dames, Ook ik heb hier een tijd meegeschreven en af en toe lees ik nog mee. Het is zo herkenbaar wat jullie schrijven. Op 1-11 was het alweer een jaar geleden dat we afscheid hebben moeten nemen. De dag zelf vond ik moeilijk maar niet zo heel emotioneel dat was vooral de periode ervoor. Ik merkte namelijk zelf dat nu Vajen geboren is dat ik pas echt weet wat ik mis van Sienna. Dat gaf best wel een knak bij mij na haar geboorte. Voor de helaas nieuwe dames hies: het heeft tijd nodig en veel praten, dat hielp bij mij enorm. Het verdriet slijt op den duur maar soms blijft het je overvallen. Laat het dan maar over je heen komen. Heb ik nu ook weer gedaan en nu geniet ik iedere dag van onze gezonde dochter en ik zal haar altijd blijven vertellen over haar dappere zusje die helaas niet bij ons is. Ondanks dat Sienna maar 23 weken was, zie ik op bepaalde foto's wel veel gelijkenis met Vajen. Heel mooi maar soms ook verdrietig. Samen met de dames hier zul je merken dat er begrip is, praten helpt bij het verwerken vaak. Een nieuwe zwangerschap willen is normaal, had ik ook. Neem wel je tijd! Xxx roompje
Hoi meiden, ik ben even wat minder actief hier. Ben best wel bezig met de laatste loodjes en wanneer zal ik bevallen etc. Nesteldrang en al die dingen . Het wordt nu echt wel spannend, komt zo dichtbij, ben er nu wel steeds meer klaar voor. Afgelopen weken was het allemaal nog raar en eng maar voel dat ik me nu eindelijk ook geestelijk kan voorbereiden. Erg fijn gevoel, want kon het gevoel maar niet loslaten dat A* nog in mijn buik zat. Ik was vorige week jarig en wat vond ik dat moeilijk, het jaar ervoor had ik een verdrietige verjaardag met lege buik en dit jaar een dikke buik, weer zonder haar.. ik heb wel flink moeten huilen mistte haar weer zo erg! Het is trouwens gisteren eindelijk gelukt om haar kist met spulletjes door te struinen. Ik heb er wat uitgehaald om te wassen en in de kast te hangen. Ik denk dat ze dat wel goed vindt. Er gaat toch niemand weg hier? Lila, ik denk: we weten allemaal nog precies hoe het voelt.. ook al ben ik misschien verder qua verwerking dan de nieuwe meiden, we blijven allen lotgenoten. Ik hoop dat wij ergens een positief voorbeeld mogen zijn dat de zon toch weer zal gaan schijnen. Met onze engeltjes dicht bij ons, want die blijven voor altijd onderdeel van ons leven. Nieuwe meiden helaas welkom hier, helaas in de zin dat jullie kindjes ook in de hemel zijn Alles wat jullie schrijven is nog zo herkenbaar. Alle gedachten en gevoelens staan nog vers in mijn geheugen gegrift. Iedere menstruatie is weer extra teleurstellend, en ook zo jaloers op moeders met pasgeboren baby's en zwangeren.. maar je komt er echt doorheen hoor. Hoewel de zwangerschap emotioneel en geestelijk gezien ook nog wel zwaar is geweest, gaf het toch weer hoop en moed en de kracht om door te gaan. Wisten jullie al dat Vlinder inmiddels bevallen is van een gezonde dochter? Wens ze alle geluk en gezondheid! V* is grote trotse broer daarboven! @ Comr70, jullie dochter ook al een hartafwijking, wat heftig voor jullie! Gelukkig is deze operabel. Ik duim en hoop enorm dat alles goed gaat en blijft gaan met jullie meisje! Moet wel met zo'n prachtige beschermengel daarboven. @ Gabrielle, fijn dat het een mooie dag was, F.elix* zijn eerste vlinderverjaardag. @ Jonneke, hoe ging je laatste echo? Alles nog goed met jullie meisje? Ik heb precies hetzelfde hoor, dat ik telkens in de waan leefde dat A* nog in mijn buik zat. Ik heb nu net pas het besef dat zij er niet meer is en dit haar brusje is.. pas met 37 weken. Ik was ook bang dat ik niet van dit kindje kon houden enzo. Het voelt nu alsof dat wel gaat lukken. Het schuldgevoel dat ik erom had is nu ook weg. Als jij hetzelfde hebt, maak je er ajb niet te druk om.. het kan erbij horen en het komt echt wel goed hoor meid. Weet je, ergens in dat meisje in je buik, zit je andere meisje ook. Dat denk ik dan. @ LilaLief, jeee wat ontzettend fijn dat alles goed is met jullie mannetje! Herkenbaar dat het erg beladen was, zo op dezelfde plek.. maar dan heel ander nieuws. Is even wennen hè, dat nu alles goed is. Hier gaat dat kwartje nu pas vallen. @ Luvv, ik zou eerder een afspraak maken met de arbo arts over het weer gaan werken. Ik ben heel geleidelijk aan weer gaan werken. 2 dagen in de week 3 uurtjes per dag. Dat is 1/4 van mijn normale werktijd. En dat een maand lang, daarna evaluatie. Ik raad je aan om niet te snel te gaan. De arbo arts zal dat waarschijnlijk wel begrijpen. Meer werken kan altijd nog, maar als je te veel werkt dan is de kans groter dat je "breekt" eronder. Niet met je leidinggevende dus gaan bespreken, die weet er toch niks van. @ Roompje, voor jullie was het ook alweer een jaar geleden. Heb je nog iets gedaan op 1 november om Sienna* te herdenken? Kan me voorstellen dat je een 'knak' voelde toen Vajen geboren was.. vraag me ook heel erg af hoe ik dat ga ervaren. Hoe gaat het verder met Vajen? Nou meiden, ik kom binnenkort wel weer langs.. knuffels!
Wil jullie even laten weten dat we afgelopen maandag de trotse ouders zijn geworden van een prachtige dochter: Nina. Alles gaat goed met ons! En wat is het bijzonder. Ik wens jullie alle geluk voor in de toekomst en ik kom zeker af en toe nog even gluren naar de ontwikkelingen. Heel veel liefs van mij
Vlinder, Gefeliciteerd en heel veel geluk met Nina. Ik hoop dat je erg van haar genieten mag. Deze fijne berichtjes, zwangere lilalief, babyengel bijna uitgerekend, geven goede hoop voor een mooi toekomstperspectief. X
Gefeliciteerd Vlinder met jullie meisje Nina, wat super fijn dat alles goed gaat met jullie. Ben zelf zo benieuwd hoe ik me zal voelen als ons meisje is geboren. Maak me daar ook wel druk om, zal ik onvoorwaardelijk van haar kunnen houden? Merk nu dat ik af en toe aan schuldgevoel denk, zo van als onze zoon er nog was, dan had zij nu niet in aantocht geweest. Het voelt zo dubbel. Af en toe snap ik mezelf ook niet. Begrijp me niet verkeerd, zijn echt super blij en dankbaar. @J10 heel veel succes morgen, zal aan je denken. Morgen weer naar de verloskundige, het blijft toch altijd erg spannend iedere keer. Lieve knuffel voor jullie.
Comr dat zijn hele normale gevoelens.. ik heb ze ook al de zwangerschap lang.. het is toch ook dubbel. Als je engeltje gewoon hier was geweest, was deze kleine niet op komst geweest. Dat blijft nu eenmaal zo. Betekent niet dat je niet van je 2e kindje houdt.
Van harte gefeliciteerd Vlinder, met jullie dochter Nina. Het is jullie zeker gegund! Geniet met volle teugen! (Voor mij even slikken, op dezelfde dag bevallen van onze engeltjes vorig jaar, en nu heb jij wel een gezonde baby in de armen; hoe anders. Maar we hebben al een dochter, en dat is ook weer anders.)
Lieve Gabrielle, bedankt voor je felicitatie. Ik vind het zelf ook zo dubbel om dit nieuws hier te posten. Had het jou ook zo gegund! Andere meiden, jullie ook bedankt voor de felicitaties. En wens jullie veel succes met de zwangerschap en voor de meiden die nog niet zwanger zijn, hopelijk snel een positieve test!