WAt hier een groot probleem is dat ze alles sloopt, nu heeft ze net de brandweerslang van de brandweerkazerne (playmobil) van haar broer doot het midden gebeten. Ja we weten dat ze 3 jaar jonger is dan haar broer, maar die moet toch ook gewoon met zijn speelgoed beneden kunnen spelen zonder de constante angst dat zijn zus het kapot maakt.
pluk, jazeker moet dat kunnen. Ik zou denk ik als ze zoiets doet, een lievelingsspeeltje van haar afpakken en in een doos stoppen en ergens neerzetten.
Bah, wat een stomme opmerking van de baas in huis! Ik denk dat Umm een heel lieve moeder is die zich niet laat ringeloren door haar kinderen. Ik zelf fiets ook met alle liefde een stukkie om om iets te kopen dat zoon graag lust. Liefdevol heet dat, jij redeneert uit angst: maar als je niet bang bent dat je kind de baas wordt, dan gebeurt dat ook niet. Door je kindje te verwennen met druiven die hij graag lust, word je kind niet de baas hoor, daar ben je zelf bij als ouder.
Exact, dit is echt geen kwestie van 'de baas in huis zijn' want no way dat ze de baas in huis is (in ieder geval niet in mijn huis). Ze zit zichzelf gewoon dwars, weet niet wat ze wil. Nu wilde ze heel graag druiven, ze eet enorm slecht (zoals ik al schreef eet ze dus enkel een beetje fruit de hele dag op school). Wanneer het om koek of snoep was gegaan had ze het lekker mogen bekijken hoor.. Voor fruit loop ik de hele stad af wanneer ze dat wil, maar dan moet ze niet zo heen en weer slingeren met wat ze wil. Overigens kleeft hier ook een medische reden aan (maandag worden eindelijk haar neus en keelamandelen eruit gehaald) en daarom loop ik waarschijnlijk ook wel een stukje harder voor dr wat betreft gezond voedsel waar ze zin in heeft. Mijn zoontje is weer een heel ander typ trouwen. Mijn dochter is een keiharde tante voor zichzelf, is enorm koppig.. maar wil niet dat ze door haar eigen koppigheid gewoon niks meer gaat eten. Dan kun je zeggen: 'ze moet er mee leren omgaan'.. maar wanneer ze vaak niet goed in haar vel zit en dit niet wil laten merken en afvalt loop ik graag een eindje om. Ik geloof gewoon niet dat 'eten wat de pot schaft' voor ieder kind opgaat, wanneer ik haar zou dwingen een appel te eten gaat ze uit protest een week lang gewoon geen fruit meer eten en verpest ik het voor ons samen. Dwingen, chanteren, op haar stoel laten zitten of wat dan ook, ze gaat het niet doen, ook al zou ze gemarteld worden bij wijs van spreken.. ze doet het niet. Klinkt misschien enorm vaag maar daarom 'kind met gebruiksaanwijzing'.
Ik kan je wel begrijpen, zeker als het een medische reden heeft. Maar verder is het hier toch echt eten wat de pot schaft hier. Dwingen om te eten kun je niet, dwingen om aan tafel te zitten wel. Overal de zin in geven lijkt me ook niet goed. Hier krijgen ze best wat ze lekker vinden aan fruit,manderijntjes zijn hier favoriet. Maar heb ik die niet, ga ik daar niet extra voor naar de winkel. Dan maar iets anders. Als ik mijn zoontje hier steeds zijn zin geef is het hek van de dam namelijk. Dus ik snap je wel omdat je het heel goed voor hebt met je meisje ivm haar medische reden. Maar je verteld ook dat ze koppig is.. Dus om dan altijd maar meteen druiven voor haar te halen, weet ik niet of dat wel zo een goed idee is. Maar volg je gevoel, dat is vaak het beste.
Weet je, ik ben absoluut geen moeder die alles maar toelaat ofzo, absoluut niet en ben zelfs wel aan de strenge kant zeggen velen. Mijn kinderen worden ook absoluut niet zo verwend als de doorsnee kinderen tegenwoordig, op basis dat ik die druiven voor haar ga halen kun je niet zeggen dat mijn dochter de baas is in huis. Het is gewoon een moeilijk meisje.. met gebruiksaanwijzing dus. Ze is nu ruim 4 en na al die jaren mag ik haar nu eindelijk troosten wanneer ze gevallen is, ik krijg nu een kus en een knuffel (was voorheen echt geen sprake van), ze geeft nu aan wat ze lekker vind of dat ze iets wil eten maar heeft natuurlijk ook haar kleuteracties. Vanaf baby af aan duwde ze al iedereen van dr weg en maakt het dus op die manier zichzelf gewoon erg moeilijk, ik wil een band met haar opbouwen en daar heb ik aardig wat voor over. Mijn man heeft de neiging om boos op dr te worden wanneer ze dus in haar bui is, ze heeft dan ook totaal geen band met haar vader omdat hij haar niet begrijpt of snapt hoe ze in elkaar zit. Maandag en dinsdag heeft ze die druiven dus niet gehad, op de woensdag ben ik die dus wel gaan halen en hier was ze erg blij mee, heeft ze heerlijk opgegeten en hier op volgend heeft ze s'middags ook normaal haar boterhammen op (ze eet dus al weken gewoon niks op school behalve een half stuk fruit). Ik kan dan wel streng zijn en zeggen dat ze moet eten wat de pot schaft, maar daar ben ik al ruim 2 jaar mee bezig geweest en dat is niet de methode geweest. Ik wil haar op deze manier gewoon naar iets positiefs ombuigen, dat ze gewoon niet altijd meteen de rest van de week in hongerstaking hoeft te gaan en alles en iedereen van zich afslaat vanwege een issue wat betreft eten eerder die week. Wanneer ze zich dan wel uitspreekt, waarom zo'n issue maken om zo'n pak druiven waar ik dan voor moet omlopen vraag ik me af. Van de juf heeft ze deze week ook haar drinken moeten opdrinken, heeft ze dus ook gedaan en uiteindelijk uitgekotst in de gang. Is hier van geschrokken en wilde toen niet meer drinken.. tja en dat dan in combinatie met die amandelen en alles pff.. gewoon moeilijk. Ze eet overigens ook geen koek, chips of whatever. En dan gaat het niet enkel om eten hoor, over tal van zaken.
Ik denk dat het helemaal niet verkeerd is om tot op zekere hoogte mee te gaan in wat een kind graag wil. Daar creeer je ook vertrouwen mee, het gevoel dat er ook naar ze geluisterd wordt. En daar kunnen kinderen juist beter van gaan luisteren. Maar idd niet altijd toegeven, is hier ook niet aan de orde (tenminste, zo lees ik het niet). Als af en toe de zin wordt gegeven, betekent dat niet dat een kind de baas in huis is. Het moet van 2 kanten komen, geven en nemen Verder heeft ieder kind toch zijn eigen gebruiksaanwijzing, maar soms is het even goed zoeken voor je m (weer) door hebt!!
Je hoeft je niet te verdedigen Umm tegenover mensen die bang zijn dat als ze iets doen wat hun kinderen willen, ze de baas worden. Dat zegt meer over henzelf dan over hun kinderen. Angst is een slechte raadgever. Ik zeg: doe wat je gevoel je ingeeft, laat de teugels vieren en geniet!
Ik vind het ook een beetje flauw om het tegenovergestelde dan als angst te bestempelen. Misschien dat het in die situatie wel prima werkt.
ik snap wel wat je bedoelt. mijn jongen wilde n paar weken lang 2 boterhamtjes met elk vr de helft pindakaas en de andere helft smeerkaas. pfff. 2 boterhamtjes 1 met pindakaas, 1 met smeer kaas wilde hij niet eten. ik heb het gewoon gedaan. totdat die fase voorbij was. touwtjes strakker houden werkt hier niet. juist losser mee omgaan, meer van negeren en hem zo laten, helpen die fases korter te duren. anders wordt het zo een strijd. en als het echt iets moeilijks is dan zeg ik dat ik er geen zin in heb; of geen tijd of dat ik geen energie er voor heb. 'ik heb deze of niets'
Geloof me, ik heb ook geen gemakkelijke zoon.. maar ik vind je meisje toch wel erg ver gaan hoor soms als ik het zo lees.. Begrijp me niet verkeerd en ik bedoel het ook zeker niet lullig he!, maar vraagt ze niet gewoon soms veel aandacht? Want drinken uitkotsen e.d en wat ik nog meer lees vind ik toch niet echt normaal en ik vind het beetje op probleemgedrag lijken. En geloof me, ik bedoel het niet lullig want we hebben een zoon met probleempjes
Ja daarom, en dat hebben we al te lang niet gedaan dat laatste.. ik geniet nu enorm van het feit dat ze naar me toekomt en me een knuffel geeft maar ben wel nog steeds gevoelig voor kritiek van anderen. Mijn ouders hadden ook echt het idee van 'luisteren en eten wat de pot schaft en doen wat je gevraagd wordt'.. en achteraf was er dus nooit wat te bespreken met ze en heb ik gewoon een slechte band met ze (vader ondertussen overleden en nooit inhoudelijk gesproken met elkaar). Ik moet gewoon aardig wat stappen naar haar toe zetten voordat ze wat stapjes richting mij doet. Ze is aan de ene kant heel gevoelig, aan de andere kant gewoon keihard voor zichzelf.
Nee, ze moest erom huilen omdat de grond vies was (en ze jankt dus nooit he), ze heeft het gewoon te snel opgedronken omdat ze wilde buitenspelen en toen kwam het er weer uit. Ze heeft namelijk een schurfthekel aan overgeven. Ze vraagt ook echt niet veel aandacht op een negatieve manier door zo te doen, dat is het gewoon niet bij haar. Ja ze heeft vast en zeker een probleem, maar dit is niet omdat ze het ons moeilijk wil maken omdat ze haar zin wil doordrijven. Ze kan ook van leuke dingen dmv een opmerking gewoon een probleem maken. Mijn zus heeft ook een keer een beetje op een harde manier haar aangesproken over iets kleins en daar heeft ze ook echt een tijdje voor nodig gehad om haar weer volledig toe te laten. Ze heeft aardig wat gezondheidsproblemen gehad en denk ook gewoon dat dit een grote rol speelt en ze kan zich moeilijk kwetsbaar opstellen (hoge koorts en moeilijke gezichten trekken en zeggen dat er niks aan de hand is en dan pas na 3 dagen zeggen dat ze last van haar oren heeft -> fikse dubbele ooronsteking). Heb hier al over gesproken hoor, dit is nu mijn aanpak en ze komt een beetje los, finally. Nu maandag de operatie en hoop dat ze hier ook wat beter van in haar vel komt te zitten
umm85= ik heb alleen je laatste bericht gelezen dus als ik iets stoms zeg omdat ik niet alles gelezen heb; mijn excuses alsvast: ik zou dan echt heel zacht met haar om gaan. zeer zachtaardig en geduldig. kijk, streng zijn is goed totdat je kind het door heeft dat je iets doet omdat je streng wil zijn en niet wil ombuigen. een kind kan daarin wel heel erg in een strijd gaan. streng zijn is goed maar je moet niet het idee geven dat jij reageert omdat je streng wil zijn. maar omdat het allemaal goed is. uitkotsen is gewoon een innerlijk opstand tegen onderdrukking(zo voelt ze zich waarschijnlijk; onderdrukt en alles wordt voor haar bepaalt). ze wil zichzelf asserteren(opkomen voor zichzelf) een teken van sterke karakter en weerbaarheid. laat haar zijn zoals ze is en probeer te doen wat je kunt en verder niet meer uitleggen waarom niet etc. geef haar meer persoonlijke redenen= zoals dat jij geen geld hebt; dat jij moe bent etc hebt. geef haar de leiding zo veel mogelijk(dus niet 'keuzes' laten maken maar open vragen stellen) en verantwoordelijkheden, serieuze taken etc. dat helpt zo een kind. zoals je het beschrijft klinkt zij echt als een sterke persoon.
Wat je schrijft is precies hoe ik het ervaar, enorm bedankt voor je berichtje! Doet me enorm goed dat je doorhebt hoe het in elkaar steekt en dat het dus geen 'lastige kleuter-situatie' is die je gewoon de kop in moet drukken dmv duidelijk maken wie de baas is. Mijn man en zij zijn eigenlijk precies dezelfde karakters (hij trekt het bijv ook enorm slecht om voor een baas te werken) en dan botst echt verschrikkelijk. Hij wil het op deze manier, zij gooit haar kont in de krib en blijft volhouden, maar net zolang tot dat het gewoon niet meer gezond is voor een meisje van 4 en dat ze zelf niet eens meer weet waarom ze nou zo doet. En dat verpest de sfeer en daarom wil ik ook gewoon dat hij zich niet meer gaat bemoeien met bepaalde zaken wat haar betreft en dat hij maar moet weglopen of zijn mond moet houden. Verder is ze enorm sociaal en alles hoor, heeft veel vriendinnetjes, doet leuk mee en totaal niet bang voor nieuwe situaties, grote groepen etc.
jeetje, niet niets dan wat je meisje meegemaakt heeft. Dan snap ik best dat je wat meer doet om het haar naar de zin te maken. Sterkte maandag,wat voor operatie krijgt ze? (sorry even off topic)
haar neus en keelamandelen gaan eruit, dus verder niet heel ernstig hoor qua operatie gelukkig maar hoop wel dat ze er uiteindelijk veel op vooruit zal gaan. Ze slaapt ook heel slecht omdat ze meerdere keren per minuut gewoon stopt met ademen. Anyway, al met al gewoon allerlei dingetjes bij elkaar incl haar karakter die het moeilijk maken.
Het scheelt al heel veel als je kind zich lekker voelt. Als zij constant vermoeid is en pijn in d'r keeltje heeft dan zit dat ook in de weg. Verder idd, niet jezelf gaan verdedigen. Jij kent jouw dochter beter dan iedereen hierop het forum. Ik word altijd zo moe van die mensen die zo snel met een oordeel klaar staan.
umm; goed he van internet totaal onbekenden snappen waar jij het over hebt! wat betreft dat ze vertelt wat ze denkt en voelt;hierin kan ik je een tip geven; neem een van haar knuffels(niet haar speciale favo knuffel maar een andere) en laat die knuffel praten met haar. met over koetjes en kalfjes beginnen en dan verder. zo verteelt ze misschien makkelijker wat ze denkt en voelt of wat ze denkt dat ze mee maakt. het is makkelijker vr kinderen om aan een ondergeschikte te vertellen. iemand anders(de knuffel pop of zo) dan de juf of ouders die autoriteit voor haar betekenen.ze zitten heel snel helemaal in het spel!zo kunnen ze hun ei ook kwijt.