Niet ernstig misschien, maar het kan wel grote gevolgen hebben als ze zich niet lekker in haar vel voelt. Je doet het prima, jij als moeder voelt wat het beste is voor je kindje. Sterkte maandag
Bedankt voor jullie lieve reacties, Belize, nu je het zegt: ze praat zelf ook regelmatig via haar knuffel, dingen die ze zelf niet wil zeggen gaan dan via beer. Goed idee om het zo terug te doen ook, thanx!
hahaha goed die beer van haar: jij moet dus niet de beer laten praten maar een andere knufel met de beer laten praten dan.
Kun je mij dat uitleggen? Ik redeneer uit angst? Dat is iets wat ik echt niet begrijp. Ik wil toch nog even reageren op het stukje wat ik geschreven heb. Als je kind weigert brood en ander eten te eten en alleen leeft op appels vind ik dat een kwalijke zaak. Als je kindje dan besluit dat het ineens druiven wil en geen enkel ander fruit wil en de druiven niet te verkrijgen zijn in de buurt vind ik het nogal ver gaan dat je dan heel ver moet lopen om ze alsnog te krijgen. Wat de reden van het gedrag van je kindje dan ook is, dit gaat gewoon best ver. Een klein kind heeft snel door dat ze een hoop voor elkaar krijgen en daar kan je in de toekomst best problemen mee krijgen. Dat deze reaktie meer zegt over mij dan over het kopen van de druiven vind ik een gekke reaktie. Dat mijn reactie zo zou zijn uit angst vind ik ook een beetje een vreemde uitspraak. Ik heb 3 kinderen van 10, 7 en 4. Dat ik bang zou zijn? Waarvoor? Ze hebben nog nooit een driftbui gehad en gaan bijna nooit over gestelde grenzen heen. De oudste begint al te puberen en de jongste is de peuterpuberteit net uit. Ik weet dus wel een beetje waar ik het over heb.
Met alle respect, maar uit jouw woorden proef ik de angst dat jij denkt dat jouw kinderen de baas worden als jij niet streng genoeg bent of iets extra's voor ze doet. In jouw ogen moet mijn kind dan wel een enorme dictator zijn, want als hij wakker wordt en hij wil drúiiiiiiiiiiiiven dan gaan we die toch halen? Ook als het regent; joehoe de pannetjes worden nat! (Ik moet een eind fietsen voor een fatsoenlijke winkel). Mijn zoon maakt absoluut niet de dienst uit en ik ben daar ook niet bang voor. Ik heb een lief zachtmoedig respectvol beleefd kind dat nooit klaagt en over het algemeen niet zeurt. (Ja, met soms een peuterpuberale dag; hoort er allemaal bij. Vervelender voor hem dan voor mij). Ik laat mijn kind nog steeds niet huilen, ik heb hem twee jaar nachtvoedingen gegeven en ik doe heel vaak wat hij graag wil. En toch ben ik heel streng in bepaalde regels en weet hij heel goed waar de grenzen liggen; hij maakt niet de dienst uit. Als ik als moeder inga op zijn wensen zit daar niks achter hoor; dat heeft niks met zijn zin doordrijven of een hoop voor elkaar krijgen te maken. Zo steekt dat hele jongetje niet in elkaar. Ik denk echter dat het omgekeerd wel zo is: dat kinderen die te strak in het gareel gehouden worden vanzelf hun grenzen willen verleggen. Ik hoef als moeder niet 'de baas' te zijn, ik wil gewoon moeder zijn en een moeder die stevig in haar schoenen staat, daar lopen kinderen echt niet zomaar overheen hoor.
maar die waren er toch al en heb besloten het over een andere boeg te gooien . Idem voor tal van andere zaken waarvan mensen zeggen dat je het niet moet doen omdat het voor gezeik gaat zorgen terwijl dat gewoon enorm verschillend is per individu. Onze dochter heeft tot een maand of 9 bij ons in bed geslapen vanwege medische problemen en het feit dat ze erg onrustig was, wanneer ik enkel mijn zoontjes had gehad had ik ook gezegd dat zoiets echt niet hoort en dat een baby gewoon op z'n eigen kamer moet etc.. maar ondertussen weet ik wel beter en ga niet zo snel meer oordelen over iemand anders z'n aanpak.
Dat vind ik toch echt een vreemde redenatie sorry. Ik ben absoluut niet streng. Duidelijk en consequent, dat ben ik wel. Nee ik ben ook absoluut niet bang dat ze mij de baas worden. Want hier is eigenlijk nooit sprake geweest van een driftbui of het proberen over mijn grens heen te gaan. Het is hier altijd ontspannen in huis en als iets niet mag accepteren ze dat ook gewoon zonder problemen. Het stukje toekomst sloeg niet over mijn toekomst daar maak ik me niet zoveel zorgen over, maar met de toekomst van kindjes die nu leren dat als ze bijvoorbeeld trek hebben in iets het ook direct krijgen. Je schrijft dat als hij wakker wordt en hij druiven wil je desnoods door de regen druiven gaat halen. Dat klinkt absoluut hartstikke lief, begrijp me niet verkeerd maar zet je jezelf dan niet compleet in dienst van je kindje? Nu zijn het druiven, je kindje wordt ouder, straks is het een Xbox of gaat het over naar het discozwemmen ik noem maar wat. Liefde is niet alleen je kindje alles geven wat het graag zou willen. Liefde is ook je kindje leren omgaan met teleurstellingen. Buiten dat kan dat allemaal niet als je meerdere kinderen hebt. Je kunt niet alle kinderen altijd tevreden houden. Jouw kindje is bijna vier. Misschien begrijp je mijn bericht en instelling meer als je eventueel straks meerdere kindjes hebt en je kindje ouder is.
Nee, ik ga jouw bericht en instelling nooit begrijpen omdat ik totaal anders in de opvoeding sta. Dat is niet erg, het verschil moet er zijn. Wellicht heb jij mijn reactie in het nachtelijke bioscoopavontuur op een doordeweeksedag gelezen, maar ik was 1 van de weinigen die dat dus niet zag zitten. Ik ben heel ferm en stellig. En ik dans niet naar de pijpen van mijn kind, maar ik kan je denk ik via het geschreven woord niet uitleggen hoe het hier toegaat. Het is niet erg om door de regen te fietsen omdat je kind graag druifjes wil.
Ik begrijp wel dat als je kindje medische klachten heeft het lastiger is maar ook een kindje met medische klachten wordt ouder. Persoonlijk vind ik dat je al je kinderen gelijk zou moeten behandelen. De andere kinderen kun je niet uitleggen dat hun zus dingen niet hoeft en zij het wel moeten, dat kan voor kopieergedrag gaan zorgen omdat ze dat ook willen en dan ben je verder van huis. Je zegt dat er toch al problemen waren, is het dan niet fijner het nu aan te pakken ipv er in mee te gaan? Nu is het voor jezelf nog mogelijk erin mee te gaan maar hoe ouder ze worden, hoe meer externe factoren een rol in haar leven gaan spelen, hoe lastiger het is het gedrag om te buigen zegmaar. Als het je zelf niet lukt is inschakelen van hulp misschien een optie. Begrijp me niet verkeerd, ik wil je alleen maar helpen.
Daar zou ik het ook niet mee eens zijn hoor hahaha. Voor wat betreft de rest, het geeft idd niet dat we daar een ander idee over hebben. Reageerde in eerste instantie ook op de post van UMM. Ik heb helaas ook gezien wat het altijd mee gaan in dat gedrag voor gevolgen kan hebben als ze wat ouder zijn en in de puberteit komen. Via mijn werk maar helaas ook privé.
Punt is nu een beetje dat zij achtergesteld raakt omdat haar 2 broertjes meer aandacht opeisen. Ik doe de opvoeding praktisch alleen, we hebben hier ook geen familie dus dat is soms moeilijk schipperen. De laatste tijd gaat het eten dus weer extreem slecht, het is nu even aanpassen en het haar naar haar zin maken. Ze heeft ook allergieën dus sowieso zijn er al verschillen in die van mijn zoontjes en zij en dat vind zij ook niet altijd leuk.. tja. Ik ben al met haar bezig geweest maar we willen eerst even afwachten hoe dit afloopt met haar amandelen. Ze is 4 jaar en wil haar op dit moment gewoon behandelen als een 4 jarige. We zijn de laatste tijd al een aardig stuk opgeschoten, ik ben dus bezig met deze problemen dmv de touwen wat laten vieren ipv streng te zijn en voet bij stuk te houden, want dat werkt dus gewoon niet (klinkt in jouw ogen vast onmogelijk maar we kwamen niet tot elkaar, nu wel en weet mijn grenzen wel te bewaken). Door haar iets te gunnen wat ze graag wilt kan zo haar humeur voor de hele dag opgeklaard zijn, we kunnen het nu steeds langer vasthouden. Ze vraagt ook geen absurde dingen of om snoep of chips of whatever want ook dat wil ik gewoon niet en dat weet ze.
Maar ik ga niet altijden overalin mee. Het ging over omfietsen voor druifjes. Ik leef in het hier en nu en ga mijn kind geen dingen die niemand schaadt ontzeggen omdat later in de puberteit heel misschien... Neeeeee, ben ik niet bang voor: wat je geeft krijg je terug, dat merk ik nu al heel erg. Dat is waar wij in geloven en op vertrouwen, dit voelt goed zo.
Maar wie heeft het over 'altijd meegaan in dat gedrag'? Dat is wat jij er van maakt, niet wat ik er uit opmaak iig.. En angst vind ik ook overdreven. Ik merk bij mijn dochter heel snel dat meegaan in haar eisen heel snel tot gewenning kan leiden. Gaat ze er morgen weer om drammen. Geen zin in. Daar speel ik dus op in en ik geef dan bij voorbaat al aan dat het eenmalig is, morgen dus niet, onder bepaalde voorwaarden. Is geen angst, maar gewoon ervaring, omdat ik haar gedrag en patronen ken. Een ander kind heeft daar mogelijk helemaal geen 'last' van. Ik denk dat iedereen op zijn eigen manier en misschien op andere vlakken strenger is en bepaalde regels heeft. Ik vind het betuttelend om dat angst of 'meer ervaring' te noemen.
Ik reageerde alleen op het stukje van UMM wat in mijn ogen best extreem is als dat zo gaat. Jij reageerde daarop best fel waardoor ik dacht dat je hetzelfde bedoelde. Ik vind het omrijden voor druifjes alleen niet zo'n "probleem". Maar wel zoals UMM het omschreef. Ik denk dat we elkaar niet helemaal begrijpen zo "op papier" maar eigenlijk dichter bij elkaar liggen dan we zelf denken nu.
Oooo mijn zoon van 3 kan er ook wat van. Ik laat hem Nu ook maar kiezen en als hij niet kan/wilt kiezen dan doen ik het voor hem. Zorgt ook weer voor boosheid en gehuil maar als ik hem dan uitleg dat ik voor hem gekozen heb omdat hij het zelf niet wilde doen dan snapt hij het wel en is het weer ok. De eerst volgende keer mag hij weer kiezen.