Begin november wordt onze jongste 4. Ze is inmiddels 3 keer gaan wennen op school en hoewel ik de eerste keer moeilijk vond genoot ik de andere 2 keer wel van de rust. Zo heb ik alle kasten onder handen kunnen nemen en eens op mijn gemakt de krant kunnen lezen heeeeerlijk! Nu hebben ze vakantie, de week erna mag ze nog 1 keer wennen en dan is het zo ver. Ze geniet en vindt het geweldig maar man....wat vind ik het moeilijk. De afgelopen 4 jaar flitsen vaak voorbij, het heerlijk tutten, samen boodschappen doen of heerlijk samen met een bakkie en een beker thee op de bank haar favourite filmpje kijken. Ons leven zal met alleen maar schoolgaande kinderen best veranderen. Het is ook weer een fase afsluiten zo lastig! Wie zag er ook zo tegenop? Hoe lang duurde het voordat jij je draai weer gevonden had?
Heel herkenbaar, mijn tweeling zit sinds begin september op school. Ik vond het zo moeilijk, ineens op school, nieuwe fase etc. En echt de gedachte van waar is in vredesnaam die 4 jaar gebleven... Maar dat went echt heel snel. Mijn werktijden zijn anders, werk precies hun schooltijden, dus breng en haal ze zelf. Ik ben dus wel echt bezig en heb weinig tijd om ze dan te missen Je moet even je draai vinden daar in
Zucht, ik heb het ook hoor, en mijn zoon wordt in maart pas 4.. Afgelopen week hadden we een gesprek op zijn toekomstige school, en toen we binnen kwamen vroeg de directeur of hij het leuk zou vinden om alvast mee te draaien in de klas, zodat wij rustig het gesprek en de rondleiding konden doen Nou, zoonlief liep zonder problemen met de juf mee, maar ik heb amper gehoord wat de directeur in die anderhalf uur verteld heeft, want ik was in gedachten alleen maar bij m'n zoon.. Is trouwens prima gegaan, toen wij klaar waren met de rondleiding wilde ie niet mee naar huis Ik kan er echt tegenop zien; straks in februari/maart gaat hij 3 keer wennen, en vanaf 21 maart gaat hij fulltime naar school.. Ik ben ook ontzettend trots op mijn grote vent natuurlijk, maar oh, wat is het moeilijk.. Kon ie altijd maar gewoon lekker thuis blijven.. We wonen sinds anderhalve maand in een echt ruime eengezinswoning, en hij heeft nu een echte, grote eigen slaapkamer, en nu gaat hij daar af en toe wel eens spelen. Zelfs dan vind ik het al zo vreselijk stil beneden.. Ik heb m'n zoon gekregen toen ik 18 was en nog thuis woonde, na een paar maanden ben ik met hem op mezelf gaan wonen, maar ik heb dus eigenlijk nog nooit 'alleen' gezeten.. Het gaat straks echt heel erg stil worden en ik ga 'm echt verschrikkelijk missen.. Maar na een paar weken/maanden zullen we er toch wel een beetje aan gewend zijn?
Bedankt voor jullie reakties! Ik ben uit huis meteen gaan samenwonen en fulltime gaan werken. Ik was dus eigenlijk ook nooit alleen. Ik ben minder gaan werken omdat de kinderen kwamen en dat is altijd zo gebleven. Onze oudste wordt 10 en ben dus al 10 jaar met kindjes om me heen. Een jaar voordat de eerste naar school ging werd de tweede geboren en zo ook nummer 3. Hoewel ik soms naar "rust" verlang als ze alle 3 vrij zijn oid. Heb ik nu zoiets van NEEEE!! Ik zou meer kunnen gaan werken maar dat wil ik niet. Ik wil niet dat ze straks een paar dagen naar de naschoolse opvang moeten. Buiten dat wegen die kosten voor ons niet op tegen hetgeld dat er binnen zou komen dus doe ik dat voor niks. Ja dan ben ik liever thuis als ze thuis zijn en de dagen vrij die ik normaal vrij ben zodat ik het huis kan doen en de boodschappen zodat als ze uit school zijn de tijd ook echt hun tijd is. Als ik het met mijn verstand bekijk, denk ik, het wordt nu weer tijd voor mezelf. Na 10 jaar weer eens sporten, op de koffie bij vriendinnen, op mijn gemak de boodschappen en het huishouden...misschien weer een studie. Maar man... wat voelt het kaal. Zo stil in huis als ze er alle 3 niet zijn! Voor een keertje is het heerlijk maar het idee dat dat voor altijd zal zijn.... Ik ben (pas) 31....voelt zo gek!
Mijn dochter begint morgen op school, en we kunnen eigenlijk allebei niet wachten Hoe gek we ook op elkaar zijn, we genieten allebei van onze tijd apart. Ze vindt het heerlijk bij vriendinnetjes en op de peuterspeelzaal, en ik vind het heerlijk in mn zaak en bijv even naar de stad met alleen de jongste. (met alleen de oudste ook maar met allebei vind ik het een gedoe ) Morgen gaat ze beginnen met oefenen en na de kerstvakantie 5 dagen naar school, leuk!!
Zo keek ik er ook tegenaan bij nr. 1 en nr. 2. Maar dat was omdat er dannog eentje achter bleef, ik dan weer even tijd had voor de jongste heerlijk weer even minder druk. Maar nu nr. 3 gaat en er "niks" over blijft als ze op school zijn is het ineens anders.
Ik voel dat eigenlijk niet zo.. Het zijn sowieso maar 3 'hele' dagen en dan is ze nog om half 3 alweer uit, dus zijn we de halve middag samen. En dan nog 2 hele middagen (woe+vrij), plus het weekend. Valt toch wel mee? Ze gaat nu 3 ochtenden naar de psz en die vind ik sowieso altijd omvliegen. Het lijkt me bovendien super leuk, als ze kindjes mee gaat nemen naar huis (en ok, af en toe ook ergens anders spelen..)
Had precies hetzelfde. 2 maanden geleden is mijn zoontje naar school gegaan en hij was er aan toe maar mama ook Die tijd voor mezelf is heeeeeerlijk. Nu heb ik dan maar 1 kindje dus de afgelopen 4 jaar aan hem kunnen besteden maar merk wel dat ik ook weer verlangde naar even tijd voor mezelf en op mijn vrije dagen geniet ik daar echt van. En dan doe ik niet eens wilde dingen maar op mijn gemak boodschappen doen, mijn huishouden en ff de stad in bijvoorbeeld. En des te leuker is het om hem op te kunnen halen van school en een vriendje of vriendinnetje mee te kunnen nemen en te zien hoe leuk/geliefd je kind is bij zijn klasgenootjes.