dit dus...we weten toch allemaal dat kindjes in hun hart niet zo zijn, geen 1 hoor. Het wordt veroorzaakt door externe omstandigheden. En belangrijk is dat er goed mee omgegaan wordt.
Maar waar is het op gebaseerd? Heb je het gezien? Heb je het gehoord van de leidsters (behalve die ene duw dan?) of heb je het alleen van je kind? Want mijn zoon krijgt ook weleens een tik van een klasgenootje. En hij heeft nooit iets gedaan, of hij was niet begonnen . Dat klasgenootje vertelt precies hetzelfde verhaal, maar dan andersom. We gaan overigens wel een gesprek aan met de juf, kijken of zij licht kan werpen op deze zaak. Maar ik ga er niet per definitie vanuit dat mijn zoontje (of het klasgenootje) de gehele waarheid vertelt. Ook kan hij over 1 incident soms weken vertellen. Dan lijkt het of het steeds gebeurt, maar in werkelijkheid is dat dus niet zo.
Het kind waar je het over hebt, is niet ouder dan 3. Doe even normaal, de termen die je gebruikt om hem te beschrijven zijn echt niet passend in de context van een peuter. Natuurlijk vind ik het niet oké als mijn kind iedere dag geslagen zou worden, maar ik snap ook dat peuters soms rare dingen doen, dat niet slecht bedoelen, en dat peuters ongelooflijk kunnen overdrijven als ze vertellen wat er die dag gebeurd is. Je kunt je kind beter leren wat een constructieve manier is van omgaan met slaande/schoppende/bijtende kinderen, ipv zo op de kast te springen. Daar schiet echt niemand iets mee op. Als je 'dat kind' en de leidsters zat bent, haal je zoon dan van dat kdv af.
Ik begrijp echt dat het ongelofelijk rot moet zijn als iemand je kind slaat, maar zo boos en onredelijk zijn lost niets op. Maak een afspraak met de locatie manager en geef aan de je graag met haar en de leidsters van de groep om de tafel wil gaan zitten. En.. Probeer het ook eens van de andere kant te zien.
Je reageert wel heel heftig. Eva heeft ook een 'etterbak' in de klas zoals jij het zou noemen. Geen moment dat ik hem als etterbak zou bestempelen of eraan zou denken hem een draai om z'n oren te geven, doe even normaal! Ik zou hem wel corrigeren als ik het zie, maar meer ook niet. Ze zullen hem op het kdv en thuis ook wel corrigeren. Meer kun je niet doen toch? Zo zijn er ook kindjes die bijten (meestal vaker dan 1 keer), je kan niet alles tegenhouden. En aangezien ze over een paar maanden naar een ander kdv gaan, zou ik me zeker niet zo druk maken (hopelijk gaat dat jongetje niet ook naar het nieuwe kdv...)
Hier zelf een dochter van 3 jaar die slaat. Dit doet ze niet omdat ze zo`n etterbak is, maar omdat ze niet weet om te gaan met alle drukte en sociale interactie. Ze kan de situatie niet overzien en dit maakt dat ze letterlijk van zich af gaat slaan. Ze is eigenlijk een heel lief meisje die heeeel graag met andere kindjes wilt spelen en aardig gevonden wil worden. Maar helaas weet ze nog niet hoe ze dat het beste kan aanpakken. Ik snap dat je woest wordt als je ziet/hoort dat een ander kind je kind pijn doet, maar vergeet niet dat een kind niet zomaar slaat. Vaak zijn kinderen die 'agressief' zijn hele onzekere kinderen die juist heel graag vriendjes met anderen willen zijn.
Mijn dochter heeft ook zo'n jongetje op de psz. Ze heeft t er geregeld over en geeft t ook vaak als reden dat ze niet naar de psz toe wil.. Volgens de juffen is hij idd wat lomp, het is vaak niet eens zo bedoeld, maar ook per ongeluk. Ook gaf ze aan dat ze wel begrijpt dat het soms bedreigend over kan komen. Maar klaarblijkelijk daagt mijn dochter hem ook uit... Tja, zij is ook nog al een typetje. Ze achtervolgt hem of geeft m 'per ongeluk' een zetje of duwtje, quasi enthousiast. Heb t laatst zelf gezien . Tja, kan me voorstellen dat hij daar soms ook wel geirriteerd van raakt. Fijn dat ik dit weet, want ik vraag haar nu ook wat zij heeft gedaan. Daarbij geef ik aan dat ze tegen hem duidelijk moet zeggen dat ze het niet leuk vindt als hij duwt of slaat. En ik leg haar uit dat hij nog maar klein is (bijna 3) en nog niet begrijpt dat het niet mag of dat hij andere kindjes pijn doet. Nu is ze heel trots als ze tegen hem gezegd heeft 'nee, hou op, dat vind ik niet leuk'. En dan legt ze me uit dat hij nog maar klein is en het niet goed begrijpt Maakt de situatie er niet leuker op, maar ze heeft wel het gevoel dat ze er een beetje boven staat en weet hoe ze het beste kan reageren. Daarbij blijft ze ook met hem spelen, dus hij zal ook nog wel veel leuke eigenschappen hebben Ik ken ook een jongetje dat snel slaat uit frustratie en moeder vindt het vreselijk.. Verder is het een heel lief jongetje, ook daar kan mijn dochter het wel goed mee vinden verder (ze zoekt ze wel uit ).
Ben t met je eens ! En etter en sufkut vind ik anno 2012 nou niet zulke schrikbarende woorden.. Ik zou t absoluut niet accepteren als mijn kind Herhaaldelijk geslagen zou worden. Ik zou t wel zeker willen weten maar als t zo is en t gaat door dan gaat t dak eraf daar bij dat kdv
Tja en dan? Moet het kind maar weg? Haal je je eigen kind eraf? Je kunt natuurlijk altijd wel blijven informeren hoe de leidsters er mee om gaan. Maar je kunt niet verwachten dat ze het 1-2-3 kunnen stoppen of voorkomen. Nergens.
Nee, je kunt zon kindje wat dat doet niet wegsturen, maar ik vind wel dat er al vroeg aandacht geschonken moet worden aan andere kindjes pijn doen of klieren. En tegenwoordig gaan veel kindjes naar een kdv en denk ik dat t de plicht is van een kdv om hier actie op te ondernemen. Ik begrijp dat zon peuter van 3 niet opzettelijk een bullebak is maar ik begrijp dat TS niet wilt dat een ander kind haar kind slaat of pijn doet. Het is frusterend dat er geen verandering inzit. Ze zullen actie moeten ondernemen.. Op welke manier dan ook ik ben geen pedagoog. Maar niets doen zou ik niet accepteren
Maar het is toch niet bekend of dat er geen actie ondernomen is. Het is niet eens niet duidelijk of er uberhaupt actie nodig is. Ik zou in zo'n situatie eerder de leidsters geloven dan mijn kind van drie. Grote kans dat als je er als moeder niet teveel aandacht aan geeft het binnen een paar weken is weggezakt bij een kind.. @ts, mocht je er toch echt van overtuigd zijn dat je zoontje de waarheid spreekt, dan zou ik (rustig) een gesprek aan gaan met de leidster die je het meeste vertrouwd..
+1 Ik werk zelf op een kdv. Ten eerste zie je niet alles wat er gebeurd, je hoeft maar 1 keer om te kijken. Wat thuis ook kan gebeuren Maar daarnaast hadden wij ook zo'n jongetje op de groep, die idd erg gefrustreerd was omdat hij zich toen nog niet kon verwoorden. Hij had daarom erg losse handjes om het zo maar even te zeggen, en zelfs op dagen dat hij er niet was riepen kinderen dat hij ze geslagen geduwd had. Kinderen spreken dus niet altijd de waarheid en daar kan je dus zeker niet van uit gaan, ook niet bij je eigen kind En omdat dat kind nou even niet zo'n leuk gedrag vertoond het gelijk een etter te noemen, ben benieuwd hoe je het vindt als ze jou kind zo noemen als hij in zo'n fase zit dat hij duwt of slaat
Klopt, de juf zei dat ook over dat jongetje bij mijn dochter op de psz. De kindjes geven hem ook vaak de schuld als het niet terecht is. En mijn dochter is dus ook zo'n tutje dat m uitdaagt en dan gaat lopen klagen als ze een duw krijgt. Best sneu..
Ik heb dan wel een ouder kindje maar ik heb hier ook mee te maken gehad. Mijn middelste heeft ook een best groot taal en spraak achterstand. Hij kon zich niet in woorden duidelijk maken dat hij iets niet wilde (bijv. als een kindje te dicht bij hem in de buurt kwam) of dat hij iets anders wilde. Hij ging toen idd schoppen, duwen en slaan om zich duidelijk te maken! Wil dat zeggen dat mijn kind een ETTER is? Dacht het niet! Hij weet gewoon niet hoe hij zich anders duidelijk kan maken! En dit speelt dus al vanaf dat hij een jaar of 2 is en hij is nu 4,5 jaar. Het is wel wat beter geworden maar we horen nog op school dat hij dit doet. En ja, ik vind het ook niet leuk dat mijn kind dit doet, maar ik kan wel begrijpen waarom! Ga maar eens na als jij je zelf niet in woorden duidelijk kan maken dat iemand niet te dichtbij je mag komen omdat je je dan bijv. bedreigd voelt of dat je dat gewoon niet fijn vind. Dan is de enige manier om dat wel duidelijk te maken door te duwen, slaan enzo. Ben jij dan een etter? Dacht het ook niet. Het is voor een kind heel frustrerend dat hij het niet anders op kan lossen. Ik wil alleen maar zeggen dat je er niet zomaar vanuit kan gaan dat dit kind een etter is. Of weet je verder alles over dit kind dat alles verder normaal is? Natuurlijk het is niet leuk als je eigen kindje steeds geschopt enzo wordt. Maar je kan dit ook vaak niet voorkomen. Gebeurd overal wel. Ik neem ook aan dat het kinderdagverblijf het zoveel mogelijk probeert te voorkomen. Ik zou in gesprek gaan met het kdv, misschien met de ouders een gesprek aanknopen van dat desbetreffende kind? Dan niet op een beschuldigende toon maar meer dat het je opvalt dat het kindje zo vaak schopt enzo op het kdv of hij dat thuis ook doet.
Nou ja, de enige manier? Je kunt ook gaan huilen, schreeuwen, in jezelf keren, weglopen... Ieder kind is anders en gaat op zijn eigen manier er mee om. Ik denk wel dat je een kind tot op zekere hoogte kunt helpen om beter/anders met die emoties om te gaan, de oorzaak aan te pakken etc. Maar makkelijk is het niet en het zal ook zeker niet van het ene op t andere moment gaan.
Ja toch aankaarten denk ik!? Mijn zoontje heeft ook een periode gehad dat hij beet, en hard ook, want hij liet niet meer los! Ik ben me lam geschrokken, dat kindje had een open plek. Ik stond daar te janken, vond het zo verschrikkelijk! De leidsters vertelde wel dat dit bij zn leeftijd hoorde, maar t zat mij niet lekker en heb er ook niet door geslapen toen. Dat was ook de laatste x dat hij het deed, hij was er blijkbaar erg van geschrokken.
Persoonlijk zou ik uitzoeken waarom mijn eigen kind slaat, duwt, schopt, bijt, etc. Het zou idd te maken kunnen hebben in het zich niet uiten, waar andere moeders al ervaring mee hebben. Om ieder kind dan meteen een etter, bullebak, etc te noemen vind ik wat overdreven. Ik snap de reactie wel maar vaak is de eerste reactie het ergste. Doet je kind het ook bij andere kinderen uit de buurt, neefjes, nichtjes, etc? @MamavanJordy: ik ben erg onder de indruk van jouw verhaal. Het bewijst maar weer ns dat sommige mensen veel te snel oordelen over andermans kind. Ik heb zelf een ex gehad met autisme en dat is natuurlijk wel ietsjes anders maar daardoor ben ik ze wel veel beter gaan begrijpen en kan ik kinderen die dit hebben, er makkelijk(er) tussenuit pikken!
Arevinol: ik bedoelde niet elk kind maar mijn kind dat zich zo uitdrukte, dat dit voor hem de enige manier was om iets duidelijk te maken. Kwebbel: het is idd zo dat ze veel niet begrepen worden. Onze middelste is een erg rustig terug getrokken jongetje. Bij vreemden en op school dan. Als hij zich ergens thuis voelt en helemaal bekend is dan gaat het beter. Hij kan bijv. rustig ergens gaan spelen en dan hoor je hem niet meer, maar als hij ergens niet meer uitkomt zal hij niet zelf om hulp vragen. Hij blijft dan net zolang zitten totdat hij uiteindelijk geholpen wordt. Wat ook niet altijd gebeurd omdat hij zo rustig ergens zit te werken dat ze vaak denken o die kan het wel die hoeven we niet te helpen. Ook heeft hij een erg ondeugend koppie waardoor hij vaak ook de schuld krijgt van dingen (alhoewel hij zal zelf ook vast wel eens beginnen). Als hij aangesproken wordt gaat hij vaak schuldig kijken en verlegen lachen. Dan denken ze vaak al die heeft het gedaan. Zo zie je idd dat mensen heel snel oordelen zonder de oorzaak te kennen. Maar goed dit is ff off topic
Natuurlijk heeft zulk gedrag een achterliggende oorzaak, dat zal TS vast ook begrijpen, maar ik snap ook dat zij niet wil dat haar kinderen steeds pijn worden gedaan. Ik zou een gesprek aanvragen met de leidster(s), zodat je het eens rustig kunt bespreken, zonder dat er kinderen omheen rennen. Vragen wat ze hier aan doen, wat hun beleid is etc. Elk verhaal heeft twee kanten, zowel die van dat jongetje, maar ook jouw situatie hoort serieus genomen te worden. Zou het niet bij het ophalen of wegbrengen even tussendoor bespreken, dan kan zij ook niet echt er op in gaan.
Hallo allemaal, Ik heb 1 van de leidsters gesproken ( niet waar de kindjes bij waren) heb uitgelegd waar ik mee zat enz. Ze erkende het allemaal ( dus ben blij dat ik mijn zoontje wel geloofde) ze gaf eerlijk toe dat ze eingelijk niet meer weten wat ze met dat jongetje aanmoeten ( niet in die woorden maar daar kwam het op neer) hij gaat 5 dagen naar het kdv en dan echt vanaf ze open zijn tot sluitingstijd en waarschijnlijk is dat gewoon te veel voor hem. Hij wordt bijna 4 en gaat dus binnenkort naar de basisschool. Het gebeurd idd elke dag en zowat de hele dag doe van slaan, knijpen duwen speelgoed afpakken enz enz ( niet alleen bij mijn kinderen hoor) Gesprek voorbij en ik stond op het punt naar buiten te lopen en ja hoor, er zat een meisje rustig met een pop te spelen, dat jongetje reed keihard met zo een houten poppenwagen over het voetje van dat meisje heen. En lachen dat hij deed. Dikke tranen bij dat meisje natuurlijk, was echt sneu ze is paar dagen geleden 3 geworden.