Heel veel sterkte!!! Heb het (gelukkig) nog nooit meegemaakt, maar kan me voorstellen dat zo'n afstand dan extra moeilijk is...
Zijn witte bloedlichaampjes waren verdubbeld vandaag en dat is gelukkig positief nieuws. Ze weten nog niets en de punctie wordt in ieder geval gedaan om zekerheid te krijgen.
Zouden dat dat rijpe witte bloedcellen moeten zijn? Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik er niet wijs uit word.
Hoop dat jullie snel, op een goede manier, uit onzekerheid gehaald worden. Duim nog steeds voor ´t kleine mannetje!
Lief dat jullie er nog aan denken. Ik word er een beetje gek van. Mijn zusje is redelijk passief en naief ingesteld. Hij schijnt nu nog steeds in het streekziekenhuis te liggen en nog niet overgeplaatst te zijn. Als ik haar dingen vraag weet ze geen antwoorden. Omdat zijn HB nog steeds 8 is gebleven zeggen ze dat zijn rode bloedlichaampjes ook goed zijn. Maar wat ik me dan afvraag is dat dat toch niet gek is als die net een bloedtransfusie heeft gehad... Hij is in ieder geval nog steeds doodziek. Als ik in deze situatie zou zitten zou ik graag naar een ander ziekenhuis willen voor een second opinion of in ieder geval die punctie zo snel mogelijk willen. En waarom laten de artsen zo snel en zo vaak het woord leukemie vallen? Ik laat jullie zeker iets weten!
Ik vind t idd vrij typisch. Bij ons viel het woord leukemie pas toen ze het zo goed als zeker wisten. En een dag later zaten we in rotterdam voor de punctie. Wat je zegt over de transfusie gaat niet op. Wij hadden weleens na transfusie een hb van 8 en een dag later 5 of 4. Dat het hb hoog blijft is absoluut positief
Ik hoop inderdaad dat ze zich vergissen en dat het iets anders is. Dat van dat HB is dan misschien een lichtpuntje. Maar ik zou als moeder zijnde toch het onderste uit de kan willen halen om te weten wat er aan de hand is. De artsen weten het niet meer maar ze sturen hem ook niet door naar het universitair ziekenhuis.
Kan me heel goed voorstellen dat je dat denkt ... misschien worden de ouders (begrijpelijk) geleefd tot op het bot. Misschien is het goed dat jij meedenkt en ze af en toe advies geeft over wat te vragen. Misschien zijn ze te beduusd van wat er allemaal gaande is. Sterkte het is niet niks zo'n kleintje ziek.
wat Nic zegt klopt. Er kunnen je twee dingen gebeuren in zo een fase als ouder zijnde:Of je schiet in overlevingsstand en gaat vechten als een tijger (dat gebeurde bij ons) of je bent compleet ontdaan en laat alles maar gebeuren. Beide is niet vreemd en er valt niet over te (ver) oordelen. Ik hoop wel dat er snel meer duidelijk is. Probeer je zus, al is het op afstand, wel te steunen.
jeetje, sterkte zeg. Heb het van dichtbij meegemaakt en dat hun je niemand.. Hopelijk valt het allemaal mee..
Ik probeer ze zoveel mogelijk te steunen maaar op dit moment kan dat alleen telefonisch of per mail. Mijn moeder en zusje wonen gelukkig wel in de buurt en die gaan mijn zusje er in ieder geval van proberen te overtuigen dat ze overal achteraan moeten gaan en dat ze niet passief af moeten wachten. Fijn dat ik mijn verhaal in ieder geval bij jullie kwijt kan.