Mijn man gaat overal mee naar toe en is erg betrokken. We plannen de afspraken op avond en dan is het voor heem geen probleem om mee. Hij vind het ook wel leuk en zo vraagt mij ook veel dingen. Ik ben erg blij met hem !
Sinds 3 weken probeer ik de afspraken te plannen als hij vrij is, dan kan hij er bij zijn. Hij vindt het namelijk heerlijk en geweldig om het hartje te luisteren. Bovendien moet ik met de bus (heb geen rijbewijs) en zou dan alleen moeten. Vind ik best eng alleen Echo's gingen we ook samen naar toe (2 echo's gehad)
Mijn man gaat mee naar afspraken van de vk als hij kan (wisselende diensten), maar als hij niet kan ga ik gewoon alleen. Gelukkig zijn de afspraken nu om de 4 weken en komt het qua werk voor hem tot nu toe nog altijd goed uit, op 1x na. Hij denkt ook mee, zoals de keer dat ik bloed moest prikken, toen wilde hij mee voor als ik me niet lekker voelde. Ook de echo's neemt hij vrij voor, dat zijn de momenten die voor hem ook leuk en tastbaar zijn. We hebben inmiddels 3 echo's gehad: termijnecho met 10 weken, 12 weken echo en 20 weken echo. Met 30 weken moet ik een liggingsecho (placenta) en dan doen we waarschijnlijk meteen een pretecho. Met 8 weken stelde hij uit zichzelf voor om naar Babypark te gaan om te oriënteren op meubels enzo en we zijn een avondje naar Baby-dump geweest. Andere dingen/spullen is hij niet zo mee bezig, maar wel of het met mij goed gaat. Hij is ook druk in zijn hoofd nu met het nieuwe huis bezig en met de kinderkamer. Het wordt nog krap aan allemaal: eind januari verhuizen, begin maart uitgerekend. Af en toe voelt hij ook aan mijn buik en praat een beetje tegen de kleine meid. Zwangerschapsyoga is hij mee geweest naar de partneravond, voorlichtingsavond in het ziekenhuis ook en borstvoedingsavond wil hij ook mee. Hij denkt ook mee met de geboortekaartjes, namen, en weet aardig wat hij wil qua spullen. Hij wil ook na de bevalling een aantal weken vrij nemen om te wennen aan de nieuwe situatie en om mij te helpen. Ik mag niet klagen...
Mijn vriend doet heel erg z'n best om betrokken te zijn, daar ben ik heel blij om! Maar uiteindelijk ben ik diegene die zwanger is, en hij staat toch een beetje toe te kijken. Hij weet niet wat ik voel! Maar hij probeert echt rekening met mij te houden! Hij gaat (tot nog toe) mee naar alle echo's/controles, en vind dat ook hartstikke leuk! Tot nog toe heeft hij vrij genomen of hebben we het op een avond gepland, dat gaat prima. De pretecho vond hij ook super. Hij is ook echt trots dat hij een kleintje krijgt! Hij vond het trouwens ook heel leuk om de kinderwagen uit te zoeken. Maar voor mijn gevoel is shoppen met bijvoorbeeld mijn moeder 'makkelijker'. Ik ben juist bang dat ik hem verveel met al mijn babygebrabbel! We gaan wel samen het eerste pakje kopen, en hij vraagt ook wel wat we allemaal nog aan moeten schaffen/wat de baby nodig heeft. Maar uiteindelijk vind hij mijn beslissing wel best. Hij leest geen informatie, maar hoort het wel van mij. Als ik nieuwtjes lees, vertel ik ze! Verder vertelde ik dat ik graag naar een borstvoedingsvoorlichtingsavond wil, hij stelde meteen voor om mee te gaan! Dat soort dingen ben ik blij mee! Ik vind het fijn dat hij er ook belang bij heeft dat ons kindje borstvoeding krijgt. Ik wil ons kindje straks bijvoeding gaan geven via de Rapley-methode. In onze omgeving wordt daar niet echt leuk op gereageerd, maar hij neemt het altijd voor me op! Volgens mij wordt het een super-papa!
Mijn man gaat ook altijd mee naar alle afspraken (tot nu toe) en is dan ook heel geinteresseerd, ik plan ze wel of heel vroeg of einde van de dag zodat niet onze hele dag opgebroken is. We zijn allebei eigen ondernemer dus we kunnen sowieso onze tijd zelf indelen als we willen. Verder ben ik wel degene die alles initieer en alle onderzoeken doe, fora en sites afstruin. Hij luistert dan wel als ik hem alle info geef en geeft daar zinnige reacties op. Niet zo van 'alles is prima schat'. Hij vindt het leuk om het allemaal te horen. Ik denk dat als we wat verder zijn in de zwangerschap het ook meer bij hem gaat spelen en dat we dan ook spullen samen gaan kopen enzo. Nu nog een beetje te vroeg, dan staan die spullen daar ook maar te staan... Verder wil ik het hem niet aan doen mee te gaan naar borstvoeding cursus of zwangerschapscursus. Ik zie hem daar al zitten. Ik vertel hem die info wel door
Oh ik herken het wel een beetje. Nu inmddels de tweede dus misschien dat hij het daarom vooralsnog allemaal maar een beetje zijn beloop laat. En nu ziet hij er ook nog niks van. Mijn vriend gaat ook niet meer naar alle controles mee (deed hij bij de eerste wel maar was vaak niet nodig) maar als ik vraag of hij ergens mee gaat dan zorgt hij wel dat hij erbij is. Maar soms moet ik hem er ook even aan herinneren dat ik zwanger ben, en dat hij best wel wat meer aandacht aan mij en de zwangerschap mag besteden Soms 'vergeet' hij het nogal eens en dan moet ik hem er echt op wijzen van goh je zou wel even kunnen vragen hoe het gaat.. Maar ik merk dat hij het wel probeert, ik denk alleen dat hij zich er gewoon (nog) niet zo mee kan associeren. Dat had ik bij de eerste ook. In het begin snapte hij er niks van haha. Daarom heb ik best een stukje steun gemist in bijv de misselijke periode. Had ik een keer geen eten gekookt (te misselijk), ging ie een potje chagrijnig zitten doen. Wat ik doe, is hem af en toe subtiele hints geven. Zondag was ik bezig geweest met opruimen en daarna had ik last van mijn bekken. Dus ik bleef het steeds hardop zeggen en dan heeft ie wel weer zoiets van "oh ja dat is waar ook!" Dus dan vraagt ie wel spontaan de volgende dag of ik nog pijn heb etc. Verder als je het echt vervelend begint te vinden kun je dat gerust tegen hem zeggen, dat hij er misschien nog niks van meekrijgt maar dat hij best wat meer tijd en moeite erin mag steken en dat je je een beetje alleen voelt. Ik moet dat ook af en toe doen en dan gaat het prima. Soms hebben ze een beetje aansporing nodig En nee ik denk ook niet dat het uit onwil komt want ze zijn echt wel blij om papa te worden, maar zij dragen het kind niet en ze voelen niet wat jij voelt. En dat blijft denk ik het grootste probleem, dat hoe hard hij het ook probeert, hij zich nooit in jouw schoenen kan verplaatsen. En het kan ook best intimiderend zijn voor een man, vertelde mijn vriend bij mijn dochter. Alles draaide altijd om moeder en kind, hij stond er altijd maar een beetje bij. Daardoor ging hij automatisch zelf van tevoren maar vast aan de zijlijn staan, om maar niet 'te storen'. Hij voelde zich vaak overbodig. Ik moet wel eerlijk zeggen, zoiets als een borstvoedingsavond, zou ik dan weer wel zonder man doen. Zou daar het nut niet van inzien om hem mee te nemen. Dan neem ik liever mijn moeder/zus/vriendin mee en dan krijgt hij later wel een beknopte samenvatting. En wat je zegt klopt wel hoor, voor een vader begint het pas echt als het kindje er is. Dan is er iets waar hij ook echt wat mee kan. Tot die tijd, geef hem af en toe een duwtje in de rug, geef hem ook begrip voor zijn kant van het verhaal en dan komt het vanzelf wel op zijn pootjes terecht
Hier gaat mijn vriend mee naar de echo's en is meegewerkt naar de intake bij de vk. Alle controles hoeft hij voor mij niet mee. Hij werkt ook als zzp'er dus kost alleen maar geld als hij meegaat vind het ook totaal niet vervelend dat hij niet meegaat naar de controles. Verder is hij heel druk met de verbouwing bij ons thuis, dus op die manier is hij er heel druk mee bezig. Namen bedenk enz. En meedenken over straks doet hij ook. Dus ik heb gelukkig niets te klagen.
Mijn man gaat mee naar alle echo's en controles en vindt het leuk om zich in te lezen in de ontwikkeling van de kleine. De kraamzorg heb ik zelf uitgezocht via mijn zorgverzekering, maar hij wilde de instantie wel willen keuren en heeft zelf nagebeld over enkele dingen in de algemene voorwaarden . Verder zoek ik zelf een heleboel uit, bijvoorbeeld waar we de spulletjes en kleding kunnen kopen, die we nodig hebben voor als de kleine er straks eenmaal is. Ook ben ik op dit moment zelf aan het klussen in de babykamer to be. Dit doe ik alleen, omdat mijn man nu eenmaal druk aan het werk is. Ik mag echter niet te lang achter elkaar werken van hem, want mijn lichaam heeft ook voldoende rust nodig, zegt ie . Echter, het kopen van de spulletjes gaan we samen doen. Ook werkt hij altijd mee aan de babykamer op het moment dat hij vrij is. Mijn man wilde al heel lang een kind en is nu ook heel erg betrokken bij alles wat er bij komt kijken. Misschien moet je vriend nog even wennen aan het idee?! Sommige mannen willen namelijk graag kinderen, maar op het moment zelf is het natuurlijk toch erg wennen en kan het lijken alsof ze zich er niet betrokken mee voelen.
Ik herken je verhaal heel erg. mijn man gaat nooit mee naar afspraken ofzo en dat heb ook nooit heel erg gevonden. hij hoefde voor mij niet steeds ze werk af te zeggen. de twintig weken echo heb ik drie keer voor hem verzet omdat ik daar wel graag wilde dat hij bij was. nu had hij twee weken geleden in de ochtend vrij en kon dus mee naar de controlle, gaat hij gewoon een afspraak maken met zijn broer toen was ik wel even verdrietig. ik doe nooit moeilijk dat hij niet mee kan maar als hij dan een keertje mee kan moet hij niet met een ander afpraken maken jou vriend neemt gelukkig nog een maand vrij na de bevalling. mijn man zit nu al te vertellen dat hij gelijk weer aan het werk gaat ik denk dat als de baby er is hij uiteindelijk wel een paar dagen vrij neemt, maar soms wou ik dat hij gewoon iets meer intresse toonde.
Mijn vriend gaat alleen mee naar de verloskundige. Voor de rest die ik met vriendinnen. Ik vind het wel een voordeel, ik kan namelijk alles doen zoals ik wij . Manlief is wel extra zorgzaam. Ik,laat hem voor de rest nog lekker wennen voor het vaderschap.
Mijn vriend is over het algemeen wel betrokken.. hij gaat (als hij kan) mee naar de controles bij de verloskundige en hij zorgt dat hij altijd mee kan naar een echo. Afgelopen week zijn we samen naar een infoavond van het zhuis geweest, omdat ik het belangrijk vond dat hij mee ging en wat meer te weten zou komen over de bevalling en hoe het verder in zijn werk gaat. En daar blijft het zo'n beetje bij. Hij is wel meegegaan met babyshoppen, hij heeft de babymeubeltjes gemaakt en sinds kort legt hij ook wel eens uit zichzelf zijn hand op mn buik om de baby te voelen en dat is het. Alles van de kraamzorg, lijstjes e.d. heb ik voor gezorgd. Hij is met het babyshoppen eigenlijk alleen voor de sier mee geweest en om alles te dragen haha Opzich vind ik het niet zo erg.. ik weet dat hij helemaal happy is en dat als ik iets vraag dat hij het dan wel doet. Ik kan me voorstellen dat je het vervelend vind (heel soms vind ik het ook jammer), maar ik ben bang dat je er niet veel aan kunt doen.. je kan het er wel met hem over hebben hoe jij je eronder voelt en dat je graag wil dat hij meer intresse toont enzo.. misschien dat hij het dan beseft..? Succes meid! Knuffel
Ik denk dat het voor mannen gewoon heel anders is. Zij voelen niks, merken niks, en moeten maar aannemen wat wij zeggen te voelen. Mijn vriend is redelijk betrokken bij de zwangerschap. Hij is natuurlijk hartstikke blij en ik probeer er rekening mee te houden dat het voor hem anders is omdat het niet in zijn buik gebeurd. Hij gaat wel mee naar alle controles en echo's en ook naar de infoavonden in het ziekenhuis. Maar dat is het ook. Uren door de winkels sjouwen en alle schattige babykleertjes bekijken is aan hem niet besteed en dan verwacht ik ook niet van hem. Dat soort dingen doe ik lekker met mn moeder en zus. Die vinden dat wel leuk! Ik heb afgelopen week zelf met moeder en zus een kinderwagen uitgezocht. Vriendlief maakte het niet zoveel uit, dus wij hebben een hele middag in de winkel rondgehangen, alle wagens geprobeerd en ik heb een foto gestuurd naar mn vriend voor de kleuren. Voor de babykamer gaat hij wel mee, maar volgens mij meer om mij een plezier te doen dan dan ie het zelf echt heel graag wil uitzoeken. Ik denk dat mannen dat soort dingen gewoon niet zo belangrijk vinden. Kraamzorg en lijstjes en dingen regel ik zelf, ik vind dat leuk om te doen en doe het ook liever zelf omdat ik me dan niet hoef af te vragen of het goed gedaan is. Verder probeert hij zijn best te doen en heb ik geleerd om gewoon te zeggen wat ik wil. Als ik klaag dat ik moe ben, is zijn reactie 'dan ga je vanavond toch lekker op tijd naar bed' terwijl ik dan wil dat hij aanbiedt om te gaan koken ofzo. Als ik gewoon zeg 'ik ben moe, zou jij willen koken' dan is dat geen enkel probleem.
Als ik eerlijk ben denk ik dat voor de meeste mannen deze periode niet zo is als voor ons. Voor hun is het heel abstract en ze zien je buik dikker worden en ze voelen op een gegeven moment wel ies, maar kunnen zich er niks bij voorstellen. Bij de eerste, heb ik hier ook alles alleen geregeld. Hij heeft alleen de kamer in elkaar gezet en that's it. Ging ook alleen mee naar echo's. Ik had toen ook wel een teleurstellend gevoel hoor, had me namelijk voorgesteld samen op een roze wolk te zitten. Na de geboorte was ie wel een super lieve papa, maar al het verschonen etc was toch meer mama's taak en hij deed het wanneer ie het moest, dus wanneer ik aan het werken was. Best zwaar hoor en daar waren natuurlijk ook de nodige woorden over gevallen, maar goed. Vanaf dat onze zoon 9 maanden was kwam er wel steeds meer interesse en je raad het nooit, mn zoon werd echt een papa's-kindje! Hoe oneerlijk hahaha.. Maar nu echt een super leuke en betrokken vader en met deze zwangerschap is ie wel meer betrokken, gaat ook mee naar controles enzo, voelt vaak aan mn buikje en praat er zelfs tegen! Wie het dat ooit verwacht.... maar nu weet hij natuurlijk wat voor moois erin zit
Die van mij is wel betrokken maar niet zoals sommige andere papa's in spe. Hij gaat wel mee naar alle echo's, hij is meegegaan om onze geboortelijst te leggen (in België is dit de gewoonte) en hij is heel erg geïnteresseerd en bespreekt ook heel wat met zijn collega die in januari papa wordt (voor de 2e keer). Hij heeft het kamertje klaar gemaakt enzo, maar daar stopt het ongeveer. Geeft voor mij ook niet. Oh nog vergeten, hij wilde wel perse prenatale lessen volgen, maar die waren al volzet, dus jammer maar helaas. Doopsuiker (in België de gewoonte, een beetje zoals jullie beschuit met muisjes) maak ik volledig zelf en heb ik niet super veel hulp in, maar dat vind ik helemaal super, kan ik mijn eigen ding doen. Kaartje enzo trekt hij zich ook niet van aan. Hij is eigenlijk heel gemakkelijk, zo was hij met de bruiloft ook. Voor hem is de baby belangrijk, hetgeen we nodig hebben voor de baby (in essentie) en niet de stomme hebbedingen die erbij komen. Daarin toont hij dan ook een grondige interesse. Maar alle bijjkomstigheden (kaartjes, adressenlijst, doopsuiker, babyborrel, etc...) interesseert hem niet en moet ik maar regelen. Ik hou ervan dat hij me los laat daarin, en dat ik lekker mijn eigen ding kan doen. Dus wij komen heel goed overeen daarin. Hij trekt zich ook niet aan van de kostprijs ervan, dus wij hebben daar eigenlijk nooit woorden over, ik moet er alleen niet over praten met hem want het interesseert hem niet. Ach, daar heb ik vriendinnen voor en dan kan ik lekker men hen kletsen
hier is vriendlief ook erg betrokken bij de echo's en als hij mee kan naar een controle dan gaat hij ook mee net zoals de info avonden . verder regel ik het ook alleen en laat hij mij vrij om alles in te richten en afspraken te maken . Verder doet hij het klussen ,schilderen ,kattenbakken verschonen kasten in elkaar mikken onder het mom van "nee schat ik wil het niet hebben wil je je toch nuttig maken dan ruim maar in of pak een pilsje voor me .Hij vraagt wel eens aan mij doe ik wel genoeg schat en dan zeg ik wat wil je nog meer doen dan ? je werkt je klust ? hij zorgt letterlijk en figuurlijk ervoor dat ik optimaal van de zwangerschap kan en mag genieten zou niet weten wat hij nog meer moet doen , straks als het zover is staat hem de taak te wachten van mij coachen en ondersteunen
Mijn mannetje is erg betrokken. Hij gaat altijd mee. Hij heeft de kinderkamer uitgekozen en ook wil hij graag hello kitty als thema. Laatst bij prenatal geweest om kleertjes te kopen en voordat ik wist had hij al maandje vol met kleren uitgekozen haha hij gaat ook nooit de deur uit voordat hij mij en mijn buikje kusje geef. Ook als ik smsjes krijg dan staat er altijd ik hou van jullie en ik mis jullie in Als wij het over baby hebben dan straalt hij helemaal. Ik vind het helemaal geweldig dat hij zo is
hier is mijn vriend op zijn manier betrokken, hij is er denk ik nog een van de "ouwe" stempel ondanks dat we een best jong stel zijn. wat ik koop/doe enz maakt hem vrij weinig uit, hij wil dat het functioneel voor ons kind is enz het maakt dan niet uit het de kleertjes eruit zien als het maar warm is, dat idee. en eerlijk gezegd vind ik het ook zo wel prima, kan mijn ding doen wetend dat hij mij vertrouwd met de keuzes die ik maak. maar als jij je er niet prettig bij voelt dan moet je daar over gaan praten
Ben ik het volledig eens mee! De mijne gaat bijvoorbeeld niet altijd mee naar echo's, alleen als ze na zijn werk vallen. Maar als ik even zeg dat ik pijn heb of zo, is hij daar met een dekentje en een theetje... Zeg ik dat hij wat met het beebje moet praten, dan weet hij niet wat zeggen zegt ie. Maar hij zegt wel tegen mij dat ik goed moet eten voor onze jongen en is Nederlandse les aan het volgen sinds hij weet dat hij papa gaat worden. En voor een spanjaard is dat heel moeilijk. Zo wil hij liever dat ik de spulletjes voor het babietje en de kamer en zo ga kopen, hij wil al die winkels niet gaan doen. Maar daar kan ik inkomen, het is en blijft een man hé. Ik denk ook soms dat hij wat meer betrokkenheid mocht tonen. Maar begrijp ook dat het voor mannen anders is. Ze voelen dat leven niet in zich dus het is veel abstracter voor hen.
Ik zou er niet teveel vanuit gaan dat mannen die wel betrokken zijn bij een zwangerschap in realiteit na de bevalling ook een goede vader zullen zijn hoor. Er zijn er zat die het zwanger zijn van hun vrouw leuk vinden en zich totaal niet indenken hoeveel verantwoording er om de hoek komt kijken als de baby er is. Zodra het kindje word geboren word het ze te heet onder de voetjes en gaan ze ervandoor. En ja, dat komt best regelmatig voor helaas. Mijn man is ook niet per definitie een 'betrokken' man tijdens de zwangerschap. Ik mis dit ook helemaal niet. We doen alleen de echo's altijd samen en de rest regel ik. Van kleertjes kopen tot alle verloskundige bezoekjes en eventuele kraamzorg, bestellingen die gedaan moeten worden, het wassen van de kleding en beddegoedjes voor de baby, etc.. Als ik iets gedaan wil hebben zal ik het moeten vragen, het maakt me nietzo uit eigenlijk. Hij is verder wel zorgzaam en als ik een lui dagje heb waarop ik niet wil koken zorgt hij dat er wat gehaalt/gebracht word. Zo heeft elke man denk ik wel zijn lieve dingetjes tijdens de zwangerschap. In ieder geval zou ik er niet teveel vanuit gaan dus dat een man die erg betrokken is per definitie ook een goede vader zal zijn en een minder betrokken papa minder. Een zwangerschap is heel iets anders dan een echt geboren mensje. Bij mijn eerste maakte ik mij ook soms zorgen en had wel eens momenten waarop ik dacht 'vind hij het wel leuk?', 'wil hij wel vader zijn?'. Nou toen onze dochter er eenmaal was kon ik me echt geen betere vader voorstellen en nog. Dus nu weet ik donders goed hoe de vork in de steel steekt.