Mijn vriend had de camera op een plank gezet in de kamer. Hij heeft op die manier bij beide bevallingen mij vanaf de zijkant gefilmd. Wilde het eerst niet maar dacht later van ach niemand die het ziet. Zou niet weten wat er wel en niet opstaat en vanaf wanneer precies op de film staat. Heb het niet terug gekeken... Eerste bevalling was erg traumatisch,ben er nog niet aan toe,ook al ging de tweede bevalling zoals een ideale bevalling moet zijn. Maar het staat op film,dus wie weet kijk ik het nog eens terug. Maar voor nu zeg ik nee nog even niet.
De kraamverzorgster heeft gefilmt bij de eerste hahaha. Bij de tweede helaas geen opname omdat ik op de baarkruk zat met de kraam achter mij en mijn man die zijn dochter aan pakte dus niemand die dat ding vast kon houden. En op een kast ging ook niet helaas.
Ik ben het eens met beide eerste stellingen die beide nee zeggen. Heb toch voor de 2e gekozen, omdat die nog het belangrijkst is. Ten eerste: ik ben geen kijkdoos!! Ten tweede: mijn partner gaat mij begeleiden en steunen dus die heeft daar helemaal geen tijd voor. En ja, hij moet ook gewoon kunnen genieten van het mooiste moment in zijn leven. Ik denk dat herinneringen in zo'n geval ook mooier zijn dan levende beelden.
nou mijn man mag niet eens down there kijken, die zit aan het hoofdeind en ik wil juist absoluut niet dat hij gaat kijken, laat staan filmen. Mij werd ook gevraagd of ik een spiegel erbij wilde toen ik op de baarkruk zat, nou nee dank je hartelijk. ik zie er de meerwaarde niet van in.
Mijn vriend heeft foto's gemaakt bij de eerste bevalling, en daar was (en ben) ik wel heel blij mee. Bijzonder om het zo terug te kunnen beleven. Filmen had ook gekund, maar ik vind het leuker om door foto's te bladeren dan om filmpjes te bekijken. Bij de tweede ging het ineens zo snel, dat de eerste foto pas van een paar minuten na de geboorte is. Ik zeg eigenlijk nee op filmen, omdat ik foto's leuker vind, en omdat ik me minder gesteund zou voelen door mijn vriend als hij continu met de camera bezig was in plaats van met mij. Van het moment genieten, ik geloof niet dat hij het zo heeft ervaren, zo leuk vond hij het niet. (wel heel bijzonder hoor, en indrukwekkend, maar genieten terwijl je vriendin 1,5 uur lang ligt te persen en daarvoor ook al een poos bezig was met pijn opvangen... past niet in zijn vocabulaire) Hij bleef trouwens ook aan het hoofdeinde. Van mij mocht hij kijken waar hij wilde, maar hij koos hiervoor. Was denk ik te veel geschrokken van verhalen van een vriend, die 'die beelden' maar moeilijk kon loslaten; hij bleef dat hoofdje er maar uit zien komen als hij maanden later met zijn vrouw wilde vrijen. Mijn vriend is ook nogal visueel ingesteld, dus kan me voorstellen dat hij liever aan mijn kant bleef, en hetzelfde kon zien als ik. Ik wilde er trouwens ook geen spiegel bij om alles te kunnen zien.
Toen ik de poll zag klikte ik direct op: NEE. Ik moet er niet aan denken dat het op film komt! Maar nu ik verder aan het denken ben, zelf maak je de bevalling natuurlijk heel anders mee en zul je in een roes zitten, en dan kan je het altijd nog een keertje terug kijken. Moet er denk ik heel goed over denken haha!
Ik had het heel graag gewild. Camera gewoon op statief en filmen. Maar het mocht niet in het ziekenhuis. Omdat als er iets mis zou gaan tijdens de bevalling de video als bewijs gebruikt zou kunnen worden. En ik moest in het ziekenhuis bevallen dus ja.. dat werd hem niet. Zou graag mijn bevalling een terug kijken.
Zelf moet ik er niet aan denken. Mijn man trouwens ook niet. Die was erg onder de indruk en voelde zich totaal machteloos
Nou dit vind ik wel bijzonder grote kul van het ziekenhuis! :x Ben ook gewoon in het ziekenhuis bevallen en waarom zou je niet mogen filmen? En foto's dan? Heb dit eerlijk gezegd nog nooit gehoord en zou not amused zijn als ze dat zo tegen me zouden zeggen.
Het laten filmen van de bevalling lijkt me wel mooi, maar dan niet door mijn man. Je zou de camera op een statief kunnen zetten? Vanaf de zijkant laten filmen ofzo? Lijkt me best mooi.