Ik denk dat het in jouw geval anders is maar het contact met ts en ex is heel goed, dat moet je koesteren. Daarnaast, ja als je samen aan kinderen begint kom je nooit meer helemaal los van elkaar. Ze hebben bewust voor co-ouderschap gekozen, dat heeft mooie kanten en dit is er een nadeel van en dat moet je dan accepteren. Het zou voor mij niet opwegen tegen de voordelen. Voor nu is verhuizen niet erg maar mocht het na een tijdje mis lopen (die kans is na 4 maanden relatie echt niet gering zeker niet omdat ts oom een kindje mee neemt wat nieuwe partner niet gewend is) is dat wel heel moeilijk. Weer raakt hij een vaderfiguur kwijt en weer moet hij met mama verhuizen. Dit kan wel heel traumatisch zijn.
Dit dus. Plus: over 2 jaar gaat hij naar school, dan wordt co-ouderschap erg lastig als kind 30 min. bij de andere ouder/de school vandaan woont. Samenwonen moet je doen omdat dat heel goed voelt en niet toevallig omdat je je huis uit moet. Bij twijfel niet doen. Ik zeg laat je kind eerst maar eens goed wennen aan de nieuwe situatie en dan verder zien. Wij hebben precies dezelfde situatie gezien bij een vriend van ons. Dit zijn geen makkelijke dingen. Succes ermee en ga niet over 1 nacht ijs!
Kun je niet tijdelijk bij je ouders wonen tot je studie voorbij is en je wat geld opzij hebt kunnen zetten. Hierna kun je misschien voor meer uren aan het werk en is je inschrijfduur voor een woning alweer verlengd en zul je wellicht sneller een passende woning krijgen. Ik zou na 4 maanden nog niet intrekken bij je vriend, de kans dat dit misgaat is natuurlijk aanwezig. Natuurlijk is die kans altijd aanwezig maar dit is wel een andere situatie. Voor je kindje is het ook niet ideaal, wonen bij iemand die niet je papa is maar je wel meer verzorgt als je eigen papa. Je kindje zal zich vragen gaan stellen zoals waarom zie ik papa minder? Ben ik stout geweest e.d. (hoeft niet maar kan wel). Ik hoop dat je het juiste besluit kunt nemen, het is geen makkelijke situatie. Succes!
Ik vind dat je te hard van stapel loopt. Prima dat je na 4 maanden al wilt samen wonen, maar niet verstandig als je een kind hebt. Hoe goed ken je je vriend nou na 4 maanden, en hoe goed kent je zoontje je vriend na 4 maanden. Daarnaast ga je om de verkeerde reden samenwonen. Je moet gaan samenwonen omdat jullie er aan toe zijn, niet omdat je woonruimte nodig bent.
Je kind hoort op nummer 1 te staan, Dus nee niet doen, co ouderschap en ouders die dat goed geregeld hebben, dat is het beste voor het kind, niet om de vader maar om het weekend te zien, dat is niet het beste voor het kind. je hebt besloten samen een kind te krijgen, dus dan zit je voor in iedergeval tot kindlief oud genoeg is om zich zelf te redden aan elkaar vast. dat houd in (geval co ouderschap) bij elkaar in de buurt wonen. die hoege kosten is vervelend maaar als je deze vriend die je nu 4 maand hebt veeels te kort in mijn ogen om mee samen te gaan wonen, (zonder kind zou ik er minder moeite mee hebben, maar als het mis gaat heb je en jezelf en je kind er mee, die heeft al 1 scheiding mee gemaakt dat is genoet) dus deze situatie zat er zo wie zo aan te komen, sta je ingeschreven in zwolle, kan je reageren via de spoedmodule. en anders inderdaad via een makelaar, kost geld maar dat geeft ook een basis voor je kind, nl een vader die hij gewoon vaak ziet, tijd om beter je vriend te leren kennen, plus je hebt alles verder geregeld in zwolle, lastig je hebt het beste met je kind voor en je ex. dat siert je echt, neem dan ook de keus die het beste is voor je kind. kijk niet alleen naar het mooie huis van je vriend, de buurt enz enz, allemaal leuk en aardig, maar tis toch al weeer veel veranderingen al met al. nee ik zou die gok echt niet durven nemen. ook sneu voor je ex overgens, klinkt als een lieven man die met jullie het beste voor heeft, en je de ruimte geeft, maar zou jammer zijn dat hij zijn kind vaak moest missen omdat mams wil verhuizen. lastig maar voor mij zou de keus toch simpel zijn hoor.
maar waarom zou je ex jullie zoon dan ineens minder zien als het maar een half uurtje rijden is? ik zou ter compensatie dan voorstellen dat jij je zoon brengt en haalt bij je exman... en dan kan het co-ouderschap er niet onder lijden hoor... jullie hebben nog 2 jaar voordat hij naar school gaat... tegen die tijd kan je bv afspreken dat hij van maandag tot donderdag bij jou is... je man hem donderdagmiddag van school haalt en hem zondags weer terug brengt....
Thanks voor al jullie reacties dames! Ik ben het met iedereen eens . Ook al zijn de berichten tegenstrijdig, iedereen heeft gelijk. Ik weet even niet zo goed hoe ik moet reageren nu. Ik moet het sowieso laten bezinken. Mijn hart zegt dat ik mijn kindje niet bij zijn vader weg wil houden maar dan begint het hele stressen om het tijdig vinden van een woning. Ik wil niet tijdelijk bij hem gaan wonen want ik moet ook op zoek naar een baan en dat wordt lastig als ik voor onbepaalde tijd in Apeldoorn woon. Dan moet ik bij makelaars aan gaan kloppen, ergens geld vandaan halen en hopen dat iemand mij een huis wil verhuren waar we redelijk in zullen passen samen. Geen 1 kamer woning ofzo bedoel ik dan. De gedachte aan het rustig verhuizen naar Apeldoorn, bij mn vriend kunnen zijn, een toekomst opbouwen klinkt daar tegenover veel aantrekkelijker. Vanmiddag heb ik een gesprek met mijn ex, die ook inziet hoe moeilijk ik dit vind. Dus ben benieuwd
Ik vind dat je er heel verstandig mee omgaat. Ik zou jou, je ex en je nieuwe vriend een compliment willen geven hoe jullie met de situatie omgaan. Jullie lijken het eerlijk en open te willen regelen zonder een ander pijn te willen doen of nog erger bewust tegen te werken. Erg knap in zo'n lastige situatie. Oplossingen of ideeën heb ik zo niet. Voor alles valt wat te zeggen, mooiste zou zijn als je goedkoop ergens in zwolle nog een paar maanden kan wonen, maar dat is wishfull thinking.
Ben het met je eens. De tijd dat jullie samen zijn is misschien wel erg kort. Maar je zegt dat het goed klikt met je vriend en je zoontje. Stel je kiest voor iets anders dan neem ik aan dat dat ook voor kort is tot je vind dat je lang genoeg bij elkaar bent. Ga met elkaar rond de tafel denk dat er dan dingen duidelijk worden.
Ik dacht zelf net aan de optie wonen in Apeldoorn tot hij naar de basisschool moet en dan samen terug naar Zwolle. Een koophuisje wellicht...maar ja. Zit je dan twee jaar in Apeldoorn en moet je dan wel weer willen verhuizen? Ook niet ideaal voor je kind. Dat tijdelijk wonen in Zwolle en dan alsnog naar Apeldoorn vind ik ook lastig want ik moet een baan hebben. En daarnaast is het probleem juist het wonen in Apeldoorn uberhaupt, niet eens zozeer dat wij elkaar te kort kennen, want voor mijn gevoel zit dat wel goed (mijn vriend is degene die daar het meest over twijfelt) Bedankt trouwens voor alle lieve reacties over hoe wij het doen, dat waardeer ik heel erg!
maar ook dat gaat niet altijd.. ik denk dat er toch een beetje makkelijk over nagedacht wordt door sommige en ze het nut van co niet helemaal snappen.
Wie weet hebben jullie het heel fijn in Apeldoorn. Ik snap ook niet helemaal waarom de vader zijn zoon minder kan zien? Het is maar een half uur rijden! Jullie hebben vaste dagen toch? Heel goed dat jullie om de tafel gaan.
Heel veel suc6, als jullie er met zn 3e uit kunnen komen maakt het niet meer uit wat wij zeggen natuurlijk!
Maar dit is toch geen basis om te gaan samenwonen? Tuurlijk klinkt een mooi groot huis heerlijk tegenover een nieuw huis moeten zoeken en de stress daarbij. Maar is dat waar het om gaat? Had je ook gaan samenwonen als je je huis niet uithoefde en hij in een klein flatje had gewoond? Wat is nu vier maanden? Hoe goed ken je hem na vier maanden? Hoe zou het voor je zoontje zij. In te trekken bij iemand die hij korter dan 4 maanden kent en nu de vaderrol gaat vervullen? Als het de man van je dromen is, is hij er over een jaar ook nog..