Ik vind een afstand van 25 a 30 minuten heel goed te doen!Als het anderhalf uur rijden is word het een ander verhaal.De woorden om het je kind niet aan te doen,vind ik niet reeel.Tenslotte zijn jullie niet voor niets gescheiden en dan weet je dat jullie allebei een andere partner kunnen krijgen.Je ex kan zijn kind toch nog heel vaak zien? De afstand is echt niet groot.En wat als je ex een vriendin krijgt die misschien wel heel anders over alles denkt? Dan verandert deze situatie waarschijnlijk ook. Een kind is ook blij en gelukkig als zijn moeder dat is. Ik heb zelf heel veel meegemaakt in mijn leven en ben ook na 4 maanden bij manlief ingetrokken...het gaat hartstikke goed en we zijn inmiddels ook getrouwd! Veel succes met je keuze maken!
Terug naar de ex lijkt me voor niemand leuk en bovendien erg verwarrend. Als je nu geen huis kan vinden kan je altijd tijdelijk naar de nieuwe vriend terwijl je op zoek gaat naar een nieuwe woning. Kan je meteen uittesten hoe dat co-ouderschap verloopt als jullie verder van elkaar af wonen. Wbt samenwonen, ik denk dat de tijd dat je samen bent niet alleszeggend is. Mijn vriend en ik zijn ook na een paar maanden gaan samenwonen. Hij woonde al in R'dam en ik kwam erbij. We hebben nu samen een dochtertje en een huis gekocht in het midden van het land. Natuurlijk heb je wel aanpassingsdingetjes; het was zijn huis, het wordt jullie huis. Zijn spullen, jouw spullen erbij, verschillende inrichting, verschillende routines, ineens 24/7 bij elkaar, kind erbij.... het is niet niks. Maar of je dat na 4 maanden meer hebt dan na 2 jaar? Volgens mij is gaan samenwonen altijd zoeken naar evenwicht. Volg je gevoel, ga niet alleen maar af op het feit dat je nu even tussen woningen zit. Was je ook gaan samenwonen als je nu niet je huis kwijtraakte? Waarom niet (of wel)? Zijn er belangrijke redenen om niet samen te wonen, tussen jullie? Zie het - mocht het zover komen - vooral als iets tijdelijks, tenzij alles goed gaat met co-ouderschap. En echt hoor, 25-30 min. is echt geen ramp. Niet als je echt gemotiveerd bent.
Pff, wat een lastige situatie, ik begrijp dat het moeilijk is voor je! Mijn eerste reactie is wel, in Zwolle blijven. Zeker omdat je aangeeft dat je relatie nog wat pril is. Je wilt ook niet je zoontje op en neer blijven "sjouwen", hoewel natuurlijk iedere relatie stuk kan gaan. Zoontje zou voor mij prio 1 zijn. Dus zijn belangen voorop! Maar idd, wat als je geen woning kunt vinden etc. etc. Ik zou het allereerst dus wel proberen. Lukt het niet dan zou ik misschien toch maar in Apeldoorn gaan wonen (soort van 'het lot heeft bepaald'). Maar als je relatie zekerder is zou ik toch gewoon in Apeldoorn gaan wonen, het is idd de wereld niet uit, de reisafstand is nog best beperkt. Succes met deze moeilijke beslissing.
niet alles gelezen, maar als je ex er ok mee is en jij probeert je naast het verhuizen zo goed mogelijk aan te passen aan zijn situatie. desnoods het meest rijden. of vaker brengen eerder brengen. zodat hij er zo min mogelijk last van heeft zie ik geen problemen. over een paar jaar kunnen jullie altijd kijken of je samen terug gaat naar zwolle als je zoon naar school gaat.
Dat is niet perse gezegd hoor. Ik ken een stel waarvan de kinderen iedere dag bij de ander zijn. Kinderen zijn wel wat groter en hebben deze oplossing zelf mee bedacht en mogen ook aangeven als ze het weer anders willen. Ik zou nooit de belofte maken dat je over 2 jaar terug naar Zwolle gaat verhuizen. Dat zijn dingen die je niet zeker weet, ook al ben je er nu van overtuigd!
Allereerst, mijn complimenten over jullie volwassen manier van met elkaar omgaan! Jullie mogen trots op jezelf zijn. Ik weet niet wat ik in jouw situatie zou doen, vind het een lastige keuze. Dus kan je verder geen advies geven helaas.
NIet alles gelezen, maar het feit dat je er zelf al aan twijfelt... zegt mij eigenlijk al genoeg... Ik zou zelf geloof ik eerst proberen een eigen plekje op te bouwen, huisje te zoeken. In de omgeving bij je ex met wie je een (dik compliment hiervoor) goed lopend co-ouderschap hebt lopen. Als je relatie met je nieuwe vriend zo mag zijn, dan komt het vanzelf wel en kan je ook best een paar jaar latten... Maar ik snap het ook prima als je dit niet wilt... ik hoor alleen in je openingspost best veel twijfels...
Ja Twijfel is my middle name . Ik twijfel altijd over alles. Ikzelf heb het gevoel dat ik wel wil verhuizen en dat het goed komt maar ik ben heel erg bang dat het too much is voor mijn ex. Ik wil hem dat echt niet aandoen. Als hij kan zweren op het leven van ons zoontje dat hij het echt echt oke vind dan misschien maar die twijfels....ik vraag me af of ik oprecht kan genieten van een nieuw leven in de wetenschap dat hij een half uur verderop alleen in zn huis zit. En ik met zijn kind bij mijn vriend. Is toch vreselijk! Ik zal er alles aandoen dat hij zijn kind vaak genoeg ziet maar in de praktijk lopen dat soort dingen altijd anders. Kon ik maar in de toekomst kijken en zien dat het goed zou komen. Zucht
Aan de andere kant moet je wel over 3 weken een eigen huisje hebben gevonden. Je kan wel heel hard twijfelen maar als dat niet lukt heb je niet veel keuze of heb ik het verkeerd begrepen?
Het uitgangspunt is niet stabiel. Je staat min of meer bijna op straat en dus een ideale oplossing om dan in Apeldoorn te gaan wonen. Draai het eens om. Stel; je had je huis niet uit gehoeven, had je dan al over samenwonen gedacht? Toen heb je twee jaar gewacht zeg je, maar toen was wederom je uitgangspunt anders; je hebt nu een kind en je kiest nu mede voor je kind. Even alle argumenten daar gelaten zul je moeten bedenken of je deze keuze maakt omdat je je huis uit zult moeten of omdat jullie zo ongekend veel van elkaar houden en samen verder willen. Ik zou het eerlijk gezegd (nog) niet doen. Zorg dat je je eigen plek hebt, zodat je zoontje ook naar papa toe kan, zoals is afgesproken en maak de keuze samenwonen pas op moment dat je niet hóeft te verhuizen. Daarnaast is een verhuizing op deze leeftijd best ingrijpend te noemen.
waarom zou dat niet gaan? je schrijft je kindje in op bepaalde dagen... die je zelf mag aanvinken... kan ook bij zn vader in de buurt maar dan op de dagen dat hij bij zn papa is... ik vind juist dat er zo moeilijk over gedaan word... het uitgangspunt moet zijn dat vader en moeder het er mee eens zijn.. DAT is voor het kindje het beste..!
oke dat spelen kan af en toe lastig worden! maar bv muziekles of voetbal kangesplitst worden tussen apeldoorn en zwolle... bij papa dagen bv naar voetbal en mamadagen muziekles... mijn mans zoon van 9 woont 2 uur rijden bij ons vandaan... is soms lange ritten maken voor mijn man maar het is echt te doen en zoooo de moeite waard! hij zit bv op de scouting in zn eigen woonplaats, en bij ons ook... dus mist hij geen scouting en zn papa en zusjes!
Voor voetbal zou zoiets niet opgaan. Door de weeks 2 keer trainen en in het weekend een wedstrijd. Maargoed dan ga je er nu vanuit dat hij ooit een teamsport gaat doen. Jouw mans zoon woont 2 uur van jullie vandaan, dat kan maar dan hebben zij geen co-ouderschap. Co-ouderschap betekend de tijd en kosten 50/50 delen.
dat hebben ze wel gehad, totdat ex besloot 2 uur verderop te gaan wonen... dat veranderd idd en boel! even een toernooi bekijken op zondagochtend is al een hele rit... ! dus de tijd delen is in ons geval niet mogelijk... hij komt hier om het weekend en alle helfden van de vakanties... afgelopen herfstvakantie mocht hij hier de hele week komen en zijn we lekker op vakantie geweest naar de zon.. de kosten worden wel gedeeld... alle sporten of wat dan ook betalen wij... plus een x bedrag per maand om bij te dragen in de kosten voor hem daar thuis... verder betrekken wij hem overal bij, houden rekening met bepaalde dagen zoals sinterklaas, verjaardagen, kerst e.d. is soms ffe goed plannen. maar het belangrijkste is goed contact onderling.. en dan is het echt wel te doen hoor! ook voor hem!
Wow dat vind ik heel knap dat dat lukt. Had hier nog nooit eerder van gehoord. Ken meer de regeling 50/50 of weekend en week. Maar las later in de reactie dat het dus normaal wel 50/50 is omdat ze het over co ouderschap had? Maar dat het nu ook rommelig loopt. Dan is het sowieso een stuk lastiger te regelen natuurlijk om buiten Zwolle te wonen.
Los van de logistiek (wat naar mijn idee echt wel los loopt) vind ik het wel veel veranderingen voor zo'n klein kind. Een scheiding heeft, hoe klein ook, een waanzinnige impact. Juist kinderen onder de 4 jaar kunnen nog niet begrijpen wat er gebeurt en dat voelt angstig. Jullie hebben daarna ook onrustige tijden achter de rug (co-ouderschap invulling geven, huis zoeken, wennen aan de nieuwe situatie). Dat is erg heftig voor het gevoel van veiligheid voor een kind. Persoonlijk denk ik dat een verandering van deze aard op dit termijn te veel is. Ik zou eerst wat langer wennen aan de nieuwe situatie met z'n tweeën voordat je je kind weer aan iets anders laat wennen. En wat de afstand betreft: dat loopt wel los. Dat regel je naar wat er mogelijk is op den duur. Als jullie straks weer wat meer rust hebben komt dat wel goed. Succes en geniet van je nieuwe liefde
Dar bedoel ik, met een bepaalde afstand is co-ouderschap niet meer mogelijk. Dat is dat ts goed moet overwegen. Zelf vind ik co-ouderschap heel mooi en zou dat nooit op het spel zetten. Ws omdat ik kind van gescheiden ouders ben die ook een stuk uit elkaar woonde. Ik kon niet even naar mijn vader, als het zijn weekend was moest ik daar heen en kon ik niet verder waar ik mijn eigen week geëindigd was. Het geval van een om het weekend vader vind ik heel lastig voor kinderen. Daar zou ik persoonlijk nooit voor kiezen.
Dus iedereen die er op tegen is denkt dat het mogelijk is voor ts om binnen 3 weken een eigen huisje te vinden. Als ik het zo lees heeft ts niet eens de luxe om te kiezen over 3 weken moet ze haar huis uit. Ze geeft aan al bezig te zijn met een eigen huisje en dat dat niet lukt door studie. Natuurlijk is het niet de ideale situatie om te gaan samenwonen in een andere stad met co-ouderschap maar is er werkelijk een goede oplossing? Dat ze moet verhuizen is zeker.
lieve schat , mijn gevoel zegt dat je eigenlijk al gekozen hebt. ik weet dat je geen mening wil van familie , daarom wil ik alleen even zeggen dat je heel goed met de situatie omgaat en ik hoop dat jullie eruit komen. niemand kan in de toekomst kijken dus elke beslissing die je maakt is onzeker. p.s je nieuwe vriend is echt een lieverd