Goed dat je zo eerlijk naar jezelf kunt kijken! Hopelijk kun je de kracht vinden om een ritme op te stellen en daarnaar te gaan leven. Zo te lezen kan dat je echt gaan helpen. Veel sterkte gewenst!
Als iemand een depressi vergelijkt met een dipje weet je toch al genoeg,die persoon snapt het echt niet!! Toen ik zwaar depresief was ging ik trouwens mijn dag nacht ritme steeds verder omdraaien,doen veel mensen met een depressie.Dus ik me de TS wel voorstellen. Ik zou als ik TS was naar de huisarts gaan,liefs met je man zodat jullie het er over kunnen hebben en er wat gedaan kan worden aan je gevoel.Want wat het ook is goed is het natuurlijk niet als je je zo voelt. Sterkte!
maar je weet toch zelf ook wel dat dat niet zomaar ff gaat bij een depressie, een schop onder je kont krijgen en verder gaan. Mijn zus heeft anderhalf jaar in bed gelegen, kwam niet van haar kamer.
Ts schrijft over een depressie, is echter nooit bij de huisarts geweest. Er is geen arts die dit bevestigd heeft. De vraag is dus of het wel echt een depressie is of dat het met optijd naar bed gaan beter gaat. Ik begrijp wel dat man van ts het niet zo leuk vindt. Als je vrouw zo laat naar bed gaat en er niet uit kan komen waardoor hij een tandje harder moet lopen, zou ik het zelf ook niet zo serieus nemen.
Nou jij bleef in bed. Nou nou als je echt in een pieker nacht(en) zit dan ga je zeker wel eens je bed uit wand je kunt dan gewoon niet slapen NIET. Wat je ook doet. Drinkt wat melk gaat naar de wc en gaat weer terug naar bed om het te proberen hoe moe ik soms ook ben en ook al neem ik een slaaptablet in dan kom ik nog niet in slaap als ik in een pieker stadium beland dan ben ik niet een twee drie daar mee klaar ook al zeg ik tegen me zelf dat ik er mee moet stoppen en na het piekeren val je vaak uit geput in slaap rond een uur of 5 in de ochtend en dan ga je er s morgens voor je kinderen uit maar ben je nog moe kort lontje enz. Ja als je depressief ben moet je voor al de rust regelmaat en reinheid toe passen en zeker op tijd naar bed gaan maar dat wil niet zeggen dat dat altijd lukt. Kom echt even voor ts op. En las net haar goede reactie. T.s probeer vooral de avonden op tijd naar bed te gaan ook al ben je nog niet moe genoeg toch op tijd naar bed gaan lees wat neem en glas warme melk ect ect ga op tijd uit je bed maar vooral probeer wat te doen aan je sombere stemming plan wat leukere dingen op de dag ook al heb je geen zin ook al ben je moe ook al heb je een ( vervelend) kind. Als je thuis blijft zitten gaan de muren op je afkomen en word het steeds somberder! Ga maandag naar je huisarts en kijk of je eerst daar kan praten over je somberheid lukt het niet laat je door verwijzen, Er is van alles mogelijk alleen moet je de eerste stap zetten. En dat heb je denk al gedaan door dit topic te openen. Sterkte er mee en hoop dat je je snel weer wat beter voelt.
Of dit een depressie is, kan ik niet beoordelen, maar dit klopt wel met een depressie. Ook het laat naar bed gaan en dan uitslapen past daarbij. Meiden kunnen wel roepen dat het logisch is dat je als je zo laat naar bed gaat 's ochtends ook niet vroeg je bed uit komt, maar het is een feit dat veel depressieve mensen hun dag-nachtritme omgooien. Ze gaan veel te laat naar bed en slapen vervolgens een gat in de dag. Daarmee wil ik niet zeggen dat dit dan een excuus mag zijn om zo laat naar bed te gaan en dan uit te slapen. Het is namelijk helemaal niet goed voor het verbeteren van de depressie. Je moet echt werken aan een normaal dag-nachtritme. Dat lukt natuurlijk niet meteen. Je schrijft ook dat je jezelf niet iedere dag om 21.30 uur in bed ziet liggen. Maar je zou wel om 23.00 uur (of 23.30 uur) naar bed kunnen gaan en dan om 8.00 uur eruit. Als je daar een weekje aan gewend bent, kun je de tijden verder verschuiven, totdat je in een ritme zit dat wenselijk is voor jou en je gezin. Ik ben (i.v.m. een bepaalde fysiologische afwijking) heel gevoelig voor depressie. Ik ben al minstens 10 keer depressief geweest. Ik denk veel vaker, maar ik hou de tel niet meer bij. Als ik depressief ben, is één van de eerste "regels" die ik mezelf opleg een vaste bedtijd en opsta-tijd. Dat is niet makkelijk. Het is soms elke dag weer een gevecht. We hebben hier tijden gehad dat ik met mijn man de afspraak had dat hij niet naar zijn werk ging, voordat ik mijn bed uit was. Als ik er eenmaal uit ben, heb ik ook wel de discipline om er niet weer in te stappen, maar dat moment dat je er uit moet, de dag weer tegemoed... Een aantal meiden heeft genoemd dat als het zo is dat één van beide partners tijdelijk niet anders KAN, de ander het dus MOET doen. Dat is natuurlijk zo. Alleen als je depressief bent, betekent dat niet dat je niet in staat bent om op tijd op te staan, dat je het echt niet kunt. Het is alleen rete-moeilijk. Ik zou dus toch beginnen met het aanpassen van je dag-nachtritme. Dat is uiteindelijk het beste voor jezelf, en het zal ook voor je gezin beter zijn. Daarnaast echt hulp van een psycholoog zoeken, want in je eentje kom je er echt niet zomaar uit. Of in ieder geval veel moeizamer dan wanneer iemand met verstand van zaken je helpt je leven dusdanig in te richten, dat jij en je gezin optimaal kunnen functioneren, binnen de beperkte mogelijkheden. Succes!
Een schop onder je kont werkt ook niet bij een echte depressie,zou simpel zijn zeg,je gaat naar de huisarts/psygoloog die geeft je even de spreekwoordelijke schop onder je kont en klaar.Vind het ook altijd heel verveelend als mensen zo reageren,zulke mensen nemen het gewoon niet serieus en weten echt niet waar ze over praten.
geloof me ik weet heel goed waar ik over praat. een week na mijn zwangerschap op het randje gelegen een week in het ziekenhuis gelegen. ipv te genieten van mijn kraamtijd. 6maanden later raakte ik thuis omdat ik 4 jaar al gepest wordt op mijn werk (burnout) daarbij ontwikkelde ik een ziekte die na 8 maanden pas zijn sporen begon te geven (overgehouden aan mijn bijna dood ervaring van de bevalling) nu regelmatig halfzijdig verlamt zo gevoelige huid dat elke aanraking 10 keer meer pijn doet zit onder de blauwe plekken kan mijn zoontje en mezelf soms niet eens verzorgen. voel me soms verschrikkelijk! maar sta elke ochtend op om voor mijn vent zijn brood te smeren en kook savonds voor hem... waarom omdat hij zich een slag in het rondte werkt en ik dit het enigste is wat ik voor hem kan doen als dank voor al de dingen die hij wel doet mijn gezeik aan luisterd mijn troost als ik huil van de pijn.... ik zit elke dag vast aan huis van pijn dat ik weer niet kan lopen.. dus ga aub niet vertellen dat ik niet weet hoe het is als je verschrikkelijk in een dip zit!
Nee dat klopt, maar ze moet wel eerlijk naar zichzelf kijken en dit (doet/deed) ze niet. Ze heeft het gevoel in een depressie te zitten en ipv daar wat aan te doen, schuift ze het probleem op haar man af. Hij moet alles maar oplossen en opvangen. Zij moet eerlijk zijn (en ik denk en vooral hoop) dat ze dit na al onze antwoorden gaat doen, dat ze zichzelf bij elkaar raapt en naar de ha gaat voor hulp, dat is ook jezelf een schop onder de kont geven. En wat ik zeg, ik was echt zwaar depressies, maar ik moest door, ik kon op niemand terugvallen, ik moest voor regelmaat blijven zorgen, nu ik erover nadenk (eerlijk) is misschien DAT juist MIJN redding en hulp geweest. iK moest regelmaat houden voor mijn kind, opstaan, brood smeren, eten koken, schoonmaken, zorgen voor boodschappen, juist omdat niemand dit voor mij kon overnemen en dit doet de man van TS wel, daar helpt hij haar dus niet mee.
Dank je Sommige reacties gaan wel erg te ver inderdaad, dat ik maar in een dipje zit, of alleen maar lui ben of dat man misschien wel ooit me verlaat, wooowww hoe durf je Ik vraag alleen maar of hij wat eerder voor me wil opstaan als ik daarmee een verschrikkelijk mens ben, en zo'n gevoel krijg ik van bepaalde reacties. Jullie moeten eens ophouden met conclusies trekken. Misschien ben ik voor de rest wel te goed voor hem. Het kan best een depressie zijn hoor (en dat geef ik graag niet toe), maar ondanks dat ik me vaak moe en ziekjes voel, ben ik altijd vrolijk en lief tegen hem. Ik sta elke dag een uur in de keuken, zodat hij lekker en gezond eten krijgt. Ik strijk zijn werkkleren zodat hij elke dag netjes naar zijn werk gaat (waar veel mensen van opkijken). Stom van me ook dat ik gelijk mezelf ga verdedigen en proberen te bewijzen, maar ik krijg opeens het gevoel dat ik een enorme rotmens ben. Jullie hebben wel gelijk dat ik mijn slaappatroon meot veranderen maar hoe doe je dat als je al langer dan 10 jaar pas na 2 uur naar bed gaat. Ik ben echter ook wel vaker vroeg me bed in gestapt hoor maar ook dan trek ik het niet om 6 uur mijn bed uit te gaan. Misschien is het luiheid misschien ook niet
Tering, ben je wel goed bij je hoofd? Wat een vooroordelen en domme opmerkingen zeg. Je zou scenario's moeten schrijven, want blijkbaar kan je een hoop uit je duim zuigen en dingen verzinnen. Je hebt het hele verhaal voor TS al even uitgeschreven lees ik. Knap hoor, chapeau. TS, netjes gereageerd en goed dat je inziet dat het niet helemaal eerlijk t.o. je man bent. Een ( vermoedelijke ) depressie is k u t en erg zwaar. Dit moet, en kan, je niet alleen doen. Praat eens met een HA, neem je man mee. Mijn man snapte mij ook niet helemaal, tot hij eens meeging met een gesprek. Maar hij had wel altijd respect voor mij. Ten alle tijden. Hij nam mijn gevoelens serieus, ging er niet in mee, maar deed het niet af als 'onzin' of een 'dipje' . Deze hobbels horen in een relatie thuis, en moeten jullie samen nemen. Sterkte en succes!
Even rechtzetten he. Hij hoeft niet alles op te lossen. Hij heoft alleen maar eerder op te staan en dan ligt hij lekker op de bank met de kinderen tv te kijken, melk drinken ed. Dit soort reacties doen mij dus als een rotmens overkomen die alle shit op haar man gaat afschuiven en dat is allesbehalve waar.
Ik heb nooit een depressie gehad, maar ik vind sommige reacties van mensen hier toch wel erg kort door de bocht! daar wordt niemand beter van... En om te antwoorden op je vraag: ik zou ook wel niet elke ochtend kunnen opstaan 7/7. succes meid!
En toch is een depressie niet hetzelfde als een dip,een depressie hoeft trouwens niet altijd het gevolg te zijn van iets.. Een dip duurt hooguit een paar dagen een depressie heel wat langer. En als jij vind dat jou vent naar jou gezeik moet luisteren omdat je jankt van de pijn moet je jezelf eens nagaan hoe serieus je jezelf neemt,vind je namelijk niet echt vriendelijk over jezelf klinken.Als je ziek bent is het toch logisch dat je partner er voor je is,daar hoeft toch niet altijd iets tegenover te staan zeker niet als je ziek bent. Ik zeg ook niet dat de TS het goed of fout doet en ik weet ook niet of ze een echte depressie heeft maar als het echt zo is lijkt het me ook geen probleem dat je als partner wat meer taken op je neemt,als ze bijde armen had gebroken had hij dat toch ook gedaan lijkt me?!
Knap dat je dat doet voor je man, maar mijn man WIL niet eens dat ik mijn bed uit strompel om zijn brood te smeren (??) en als koken niet lukt, dan lukt het niet. Dan heeft mijn man echt liever dat wat ik wel kan ik bewaar voor onze zoon overdag.
Maar dat weet Gijsje ook niet en jouw reactie was niet erg aardig. Beetje flauw zelfs. Dus ik snap haar reactie op jou wel. Juist van jou had ik zo'n reactie niet verwacht.
@ ts, ik kan ook savonds moeilijk vroeg slapen maar wat bij mij erg helpt is in de avond laat slapen en de volgende ochtend vroeg eruit. Is heel moeilijk en moet me er dan echt met moeite uitgaan maar omdat ik dan zo vroeg ben opgestaan ben ik ook vroeger moe en wil ik eerder naar bed. Dan heb je eigenlijk al je ritme veranderd als je dit vol blijft houden
nou jouw OP komt anders wel zo over: Hij moet er eerder uit, de kinderen eten geven etc voordat jij je bed uitkomt. Hij lost dus wel jouw probleem op, want jij staat niet eerder op voor je kinderen. Ik wijs jou alleen even met de neus op de feiten, NIET om je rot te laten voelen (al zal dit voor jou wel zo overkomen) maar om ervoor te zorgen dat jij AS maandag bij de huisarts zit, het liefst samen met je man om er achter te komen wat er aan de hand is. Dus niet om je een rotmens te voelen, maar voor je eigen bestwil.