Bij mijn eerste dochter genoot ik er ook de volle 100% van en zat echt toen ik eenmaal niet meer overgaf na de 17de week in de 7de hemel. Heb echt genoten tot de laaste dag met 41+4, van mij mocht ze zelfs nog langer blijven zitten als dit normaal was. Heb echt een soort rauw periode gehad erna van haar missen zo dicht bij me in de buik. Nu heb ik dit helemaaaal niet. Ik geniet er tot op zekere hoogte wel van. Maar ik voel me vooral erg opgefokt en gehaast constand. Heb ook het gevoel dat mijn dochter haar moeder gewoon mist. Ik kan mijn 18 maanden oude dochter niet meer zo knuffelen als eerst inmiddels want dan begint haar zusje flink te kicken en krijg ik buikpijn. Ook is bukken nu nietzo makkelijk meer voor mij en uit bed stappen ook niet, dus dat is niet erg handig met zoeen anderhalf jarige die van alles rondslingert en snachts nog 2 keer wakker word. Opzich vind ik verder het hele zwanger zijn gebeuren best leuk, maar er is gewoon niet echt ruimte om van te genieten deze keer. Ik voel me regelmatig schuldig tegenover mijn eerste en automatisch dan ook de 2de. Ach, ik zal gewoon heeeel blij zijn als ze er is straks. Dan kan ik binnen redelijke tijd me weer normaal bewegen en mijn dochtertje lekker tegen me aandrukken. Ook verlang ik er deze keer gewoon veel meer naar om haar in het echt te zien face to face, huiltje, geur, etc...
Weet je, soms wil je je ei kwijt en dan is deze site fijn om mensen te vinden die hetzelfde ervaren. Zwaar hoeft niet lichamelijk te zijn! Er zijn mensen met een zwangerschap waar menig vrouw jaloers op is, maar het emotioneel heel zwaar hebben. Dat is ook niet altijd te lezen uit een verhaal! Denk aan een depressie, of iets. Er is altijd wel iemand die het, op een andere manier, ook zwaar of zwaarder heeft. Als ik even alleen naar mij kijk (kan niet voor andere spreken). Ik heb dagen dat ik het ook zat ben, 24 uur per dag misselijk met kotsen. Verdriet om vele gebeurtenissen (die prive zijn) en jij kan dan oordelen dat het voor aan ander misschien wel zwaarder is? Je kan NOOIT zomaar iets vergelijken! Ik haalde Zara erbij, omdat haar onderschrift mij veel doet. Omdat je dan ziet hoe het ook anders kan zijn! Niet omdat zij ts is. Heel fijn dat JIJ je in je handjes mag knijpen!
Sorry hoor maar als zoiets geplaatst wordt mag je er ook op gereageerd worden? Er zijn topics waar ze elkaar echt aanvallen en ik hou het netjes. Ik heb nooit gezegd dat ik een makkelijke zwangerschap heb of op een roze wolk zit. Ik kijk ook uit naar de dag dat ze er is. Ik wordt op de dag van vandaag genegeerd door de familie omdat ik bewust gekozen heb om geen abortus te doen en ben echt uitgekotst omdat de familie 2 kinderen genoeg vind. Echt waar hoop verdriet en vaak alleen met 2 kinderen.
Je kan het mooi omschrijven! Geestelijk zwaar mag, vind ik en ik ken het, niet onderschat worden! Wie wil er nu niet het liefst 9 maanden op een roze (ik doe liever aan blauw, baby blauw ) wolk zitten? Waar kan ik die bestellen? Oh mag ik hem dan ook bestellen voor na de bevalling? Die donderwolk van vorige keer heb ik liever niet
Waar staat mijn oordeel dat jij het makkelijk hebt? Jij vindt dat jij je in je handjes mag knijpen en ik zeg dat het fijn is dat jij je in je handjes mag knijpen. Geen oordeel dat jij het makkelijk hebt
Iedere zwangerschap is anders met of zonder klachtjes, snel of moeilijk zwanger, blablablah. Zit elkaar toch nietzo af te zeiken...
Zwanger worden en zijn.. Heeel bijzonder. Maar erg leuk... Neuh... Ik had het dan lichamelijk wat minder, erg veel maag en rugpijn, maar was wel erg blij dat het met de beeb gewoon goed ging. Ook vind ik dat je best mag zeggen dat je het niet zo leuk vind. Relativeren moet je ook altijd blijven doen, maar kom op, klagen mag best even hoor. Daar is het hier een forum voor hoor.
Hier ook hetzelfde.. Bij mijn zoontje was ik vanaf week 6 ziek. 24uur per dag kotsmisselijk, bekkenpijn, bandenpijn.. Nu had ik eerst een bloeding, waar ik me druk om maakte. Gelukkig was de echo goed, maar weer kotsmisselijk. En vooral met een peuter erbij extra zwaar vind ik. En ook werk ik 3 dagen. Had zo gehoopt dat het wat beter zou gaan. Hopelijk gaat het in ieder geval over bij 3 maand. Anders heb ik nog hele zware maanden te gaan..
Heel herkenbaar TS! Voor ik goed en wel zwanger was van zoonlief had ik echt een hele sterke kinderwens. Daardoor had ik toen ik eenmaal zwanger was zulke hoge verwachtingen en ideeen van hoe een zwangerschap zou zijn, dat dit best wel tegenviel. Ik had fisiek gezien een zwangerschap uit het boekje, tot aan de 30 weken geen enkele symptoom of kwaal. ook die buik was nog helemaal niet goed zichtbaar zwanger. Hierdoor had ik totaal niet het idee dat er een kind in me groeide. Eenmaal bevallen (met wat complicaties) kreeg ik er geen mooie roze wolk voor terug helaas. Ik hoop dat ik het deze keer toch anders mag ervaren.
Het gaat waarschijnlijk niet over na de 3de maand. Bij mijn eerste verheugde ik mij er ook op. Toen ik eenmaal over de 3de maand heen liep merkte ik dat ik gewoon nog netzo onzeker was. Maar.... je word wel realistischer met wat geluk, dat had ik dan weer wel. Een garantie op iets heb je nooit ook niet als je kindje is geboren, dus geniet van elk moment mogelijk. Nu met de tweede ben ik veel nuchterder, drukmaken heeft toch geen zin, het verpest alleen maar een hoop.
mijn vorige zwangerschap vond ik verschrikkelijk. vanaf week 6 tot aan het einde last van spugen, veel brandend maagzuur en niets kunnen verdragen op de maag. Ook de bewegen van de kleine vond ik niet echt super voelen. De schopjes waren nog wel leuk, het draaien vond ik verschrikkelijk voelen. Ik herken je verhaal wel heel goed. Maar ja, als je nog een 2e kind wilt dan moet je wel wat. Dus nu een 2e onderweg. Dit is mijn laatste zwangerschap want ik vind het nog erger dan de vorige keer. Ook omdat ik nu de eerste weken op bed heb gelegen omdat er echt helemaal niets binnen bleef, nu kan ik gelukkig weer wat eten. Maar kan er niet van genieten. Misschien dat het nog komt, maar dat zie ik dan wel. Ik kijk dus ook al weken uit naar het einde.
Als je 2 miskramen gehad hebt en 2,5 jaar verder bent, voelt het prachtig hoe rot je je ook voelt. Als ik jou was zou ik wel uit kijken tegen wie je zegt dat je er niks aan vind. Voor vrouwen die al lang proberen zwanger te worden is het ontzettend pijnlijk om zoiets te horen!
Eden28: Wat een grote flauwekul dat iemand die "maar" even een flinke dip heeft haar handjes moet dichtknijpen omdat een ander "het zoveel zwaarder" heeft Gevoelens en ervaringen zijn niet meetbaar en dus ook niet met elkaar te vergelijken. Iedereen heeft haar eigen verhaal en haar eigen gevoelens daarbij. Niemand anders kan of mag daarop be(ver)oordelen!
Herkenbaar! Ik heb vanaf week 5 bloedingen. Eigenlijk constant. Met afgelopen woensdag als dieptepunt. Toen had ik een hele heftige bloeding en wisten we zeker dat het mis was. Gelukkig bleek de baby het nog steeds goed te doen. Maar we zijn ons (weer) helemaal naar geschrokken Ik vind zwanger zijn niet leuk, ik heb eigenlijk elke dag bloedverlies en niemand weet waardoor het komt. Maar ik heb me nog geen moment kunnen ontspannen en van m'n zwangerschap kunnen genieten. Afgezien van die paar minuten echo per keer dan. Ik zit er helemaal doorheen vanwege alle stress. Daarnaast nog veel stress op m'n werk. Nee, ik snap helemaal wat je bedoelt. Begrijp me niet verkeerd: ik ben heel dankbaar voor het kindje in mijn buik, zwanger worden was nooit mogelijk voor mij en ging ook niet zonder slag of stoot. Dus ik ben er zeker heel blij mee. En jammer dat mensen hier zo over elkaar heen vallen. Natuurlijk kijk ik wel uit tegen wie ik dit zeg. Het kan idd kwetsend zijn voor anderen. Maar het lijkt me dat iedereen met gezond verstand daar wel even over nadenkt voor ze dat hardop zegt.
Joh doe even relaxed. Laat mensen die het niet altijd even leuk vinden om zwanger te zijn gewoon hun verhaal doen hier. Als je het niet leuk vindt om te lezen dan moet je het ook niet opzoeken. No offense, maar ik snap niet waarom iedereen zo over elkaar heen moet vallen.
Joh je hebt werkelijk geen flauw benul waar je het over hebt. Ga lekker ergens anders moeilijk lopen doen zeg. Ik ga geen woorden meer aan je besteden, zonde van m'n tijd.
Zwanger zijn is inderdaad een heel groot wonder. Met in het achterhoofd dat dit ook zeer zeker niet voor iedereen weg is gelegd (jammer genoeg) Ik voel me daardoor erg bijzonder. Maar op de vraag of ik er van kan genieten? Moet ik ook kleur bekennen en zeggen: de meeste momenten niet. Dit komt vooral door alle lichamelijke klachten en slapeloze nachten. Natuurlijk weet ik dat er mensen zijn die het zwaarder hebben, maar heel egoïstisch gezegd dat kan ik niet voelen. Als ik dan verhalen hoor hoe zwaar mensen het hebben leef ik erg met hun mee. Mijn moeder en zus hadden heerlijke zwangerschappen en vonden het dan ook geweldig. Die snappen ook niet dat ik het een zware tijd vind. Dit meisje is zoooooo welkom. Dus dankbaar ben ik wel dat ik zwanger ben. Door mijn vorige twee zwangerschappen had ik wel gedacht dat ook deze keer weer zwaar zou worden. Door daar nu bewust van te zijn en er over te praten hoop ik een depressie te voorkomen. (zoals van tweede zoon) Schuldig voel ik me vaak genoeg dat ik niet echt geniet, omdat anderen dat vinden passen bij een zwangerschap. Je "moet" er eigenlijk van genieten. Nu probeer ik van elk pijn vrij momentje te genieten. Helaas kan ik niet genieten van haar schopjes omdat zij hiermee vanaf week 17/18 al harde buiken veroorzaakt die pijn doen Echter kan ik wel genieten van haar schopjes op beeld. (via de echo) Ik weet dat ik straks op een prachtige wolk stap na de bevalling als deze goed gaat zoals bij mijn zoons. Dit deed ik ook bij mijn zoons, ondanks dat de tweede een huilbaby was en ik er nog een kleintje van 14 maandjes had rondlopen.