Sinds ik continue loop te kotsen en me hondsberoerd kan voelen omdat ik continue honger heb want deze baba heb nu al de apetite van ze paps maar door t hoge kotsgehalte me enorm uitgedroogd voel en veel dingen stinken! Nee ik kan ook nog even niet genieten! Kapot moe, kom nergens aan toe.. Het gaat lekker snel dat wel, maar pfoe zal blij zijn als dat gekots een beetje minder wordt!
Dat je niet echt kunt genieten van je zwangerschap houdt niet in dat je kindje minder welkom is of gewenst.... Een vriendin van mij heeft een heerlijke zwangerschap gehad, maar doordat het kindje dwars lag heeft ze een keizersnede gehad. Ze had van te voren hele hoge verwachtingen en keek er zo naar uit. Toen ik bij haar kwam op kraambezoek (twee weken later) moest ze heel erg hard huilen.... Zij voorzag een grote roze wolk en kreeg een donderwolk, omdat ze de eerste dagen door de keizersnede zich moeilijk kon hechten aan het kindje. Ze had niet het idee dat het haar kindje was.... Zij heeft hier zoveel weerstand door gekregen. Want hoe kun je nu niet overlopen van Liefde als je kindje gezond in je armen ligt. Het brein is een wonderbaarlijk iets en doet niet altijd wat je hoopt of wenst. Daar kun je erg teleurgesteld door raken. Ik vind dat een ieder zijn verhaal moet kunnen doen. Wij zwangere vrouwen of vrouwen die dit zoooo vurig wensen zouden elkaar het beste kunnen steunen.
Ik zeg toch ook nergens dat je niet mag klagen!!! Maar pas op wat je op een forum zet je kan er andere mee kwetsen. Als je goed leest dan zeg ik ook dat klagen mag. Als je alleen maar positieve berichten wilt post dan niks! Ik heb niemand aangevallen door te zeggen dat je wel moet genieten en vergelijk niks maar relativeer wel. Als je het niet eens bent met mij reactie hoef je toch ook niet te reageren.
En elkaar aanvallen als je teleur gesteld met het geslacht bent mag dan wel trouwens? Want dat gebeurd hier maar als te vaak
Gelukkig ben ik niet de enigste en dat geeft me wel wat moed... al hoop ik dat het natuurlijk nog wel komt. Misschien na de 20 weken echo??? Geen idee. Even wat betreft dat het niet vanzelfsprekend is daar kan ik zelf helaas over mee praten. Na eindelijk 3 jaar zijn we nu zo ver waarvan 1 miskraam van een tweeling (8 weken), vroege miskraam en een MA met een tumor in baarmoeder snap ik dat zelf ook veels te goed en daarom snap ik mezelf gewoon momenteel niet. Had wel verwacht juist daardoor dat het geweldig zou zijn. Wil hier ook absoluut echt niemand mee kwetsen. Maar gewoon weten of ik de enigste ben of niet. Want deze zwangerschap is niet in extremen ofzo.
Ik denk, dat dat ook een van de redenen is dat je er niet van kan genieten Mientjuh. Tis al zovaak mis gegaan. Mensen roepen inderdaad vaak: Geniet ervan! Maar je moet het ook maar kunnen.. Inderdaad, misschien na de 20 weken echo, misschien ga je er ook wel helemaal niet van genieten. Als het doel maar bereikt word, lijkt mij. Een zwangerschap is voor iedereen anders. De een zit sky high in de zevende hemel, en is er niet van af te slaan. De volgende vind het allemaal wel best, en de derde vind er geen bal aan. Dat kan toch? Ja, ik was bij beide trots op mijn toeter. Ja, ik kon (soms!!) genieten van mijn zwangerschappen. Maar ik heb echt wel periodes gehad waarbij ik dacht: Moet ik dit nu écht leuk vinden??? Hopelijk kun je over zo'n 22 weken wel genieten!!
Achja, begrijp wel heel goed hoor van dat kotsen etc dat je echt niet van gaat genieten... Zoveel maanden lang ik kon gewoon niet wachten tot ik me baby mag zien! Maar laatste paar weken ik zit er niet echt te wachten. Waarom? Weet ik niet , denk dat het ook komt dat ik zoveel nog moet doen dus zit er dan niet echt te wachten! Denk gewoon hormonen
De titel van het topic geeft goed aan waar het over gaat. Als je daar niet over wilt lezen dan moet je het topic mijden. Ik kan er helaas niets anders van maken. Hier nog iemand die zwanger zijn echt helemaal niets aan vindt. Ik ben nu 36 weken en heb overal pijn en kan mij amper bewegen. Tot 30 weken viel het overigens mee, maar ook toen vond ik het niets. Wel het kindje, ik barst bijna uit elkaar van liefde als ik naar een echofoto kijk, maar zwanger zijn, ik vind het helemaal niets. Ik kan mij voorstellen dat dit zuur is voor mensen die graag zwanger willen zijn maar bij wie het niet lukt. Maar dat maakt het niet anders. Dat maakt niet dat het niet gezegd mag worden Eden28, integendeel. Val elkaar niet zo aan, iedereen beleeft de zwangerschap op een andere manier.
Waar zeg ik dat ik me irriteer aan dit topic en dat ik het niet lezen wil? Ik heb gewoon een andere mening maar dat mag kennelijk ook niet hier. Ik val volgens mij niemand aan? Waar zeg ik dat ze zich aanstelt of juist moet genieten? Ik schrijf wat en volgens mij valt iedereen mij daarop aan. Lekker hypocriet.
Ik heb nu ook niet het gevoel dat ik kan genieten van mijn zwangerschap. Mijn eerste echo heb ik zelfs nog niet gehad! Alleen geef ik wel over als een gek, elke dag minstens 1x, in het begin onder nasmaak, was daar blij mee en zei het ook tegen mn man. Nu is het helaas het tegendeel, net overgegeven en het lijkt net alsof er een prop vastzit in mn keel die niet weg gaat. Nou maar hopen dat het overgeven snel weggaat...... Ook kan ik niet wachten totdat de dag komt waarop ik mn echo ga krijgen.
Hier zat ik na ongeveer met 4 maanden zwangerschap niet op een roze wolk, lees; vreselijk veel overgeven, misselijk, niks lusten betreft eten. Daarna ging het beter, ik genoot van mijn buik en de schoppen. Maar na de bevalling, het was 1 en al zwart.. Wat de laatste tijd beter gaat, naar roze momenten.
Wat vervelend voor iedereen die niet kan genieten van haar zwangerschap, om welke reden dan ook. Als ik de reacties hier lees, snap ik wel dat het als een taboe ervaren wordt om erover te praten! Pffff wat een ongenuanceerde meningen zeg. Ik vind het juist heel sterk dat je hier durft te zeggen dat je ermee zit, in de hoop mensen te vinden met wie je er over kan praten in plaats van alweer veroordeeld te worden. Ik wens iedereen een gezonde zwangerschap en vooral een heel mooi resultaat!
+1! En wat je zegt over je vriendin, klopt. Lees eens de verhalen van moeders met pnd (of ppd, hoe je het wilt noemen). Tijdens je zwangerschap en na je bevalling hoor je te genieten. Ow wee als het niet zo is. Maar tegen bepaalde gevoelens kun je weinig doen.
@Eden28. Ik ben het eens met Username. Ik zou gezegd hebben dat jij het makkelijk hebt ?) en verder oordeel je wel. Als ik je erop wijs en vraag waar ik zoiets zeg krijg ik geen reactie meer. Ach ik ga er verder maar niet op in, maar als jij je aangevallen voelt kan het verstandig zijn je eigen post even terug te lezen.
Hoi, Ik herken veel van de reacties, maar wat zijn sommigen toch hard voor elkaar. Ga er verder niet op reageren, want dan wordt het weer zo'n over-en-weer-tpoic, en dat zie je hier op de site al zoveel... Ik vond mijn zwangerschap heeelemaal fantastisch, ondanks de misselijkheid tot 16 weken en de darmkoliek die ik erbij kreeg. De roze wolk eindigde in een grijzige na de bevalling echter... Want toen kwam er een postnatale depr. en werd ik op mezelf teruggeworpen. Helaas ook dan krijg je nog vaak de reactie dat je moet genieten en dat je je aanstelt (of zo laten mensen je voelen). Ik denk dat dit net zo is als wat TS beschrijft; alleen heeft zij het tijdens haar zwangerschap. Ieders gevoel is anders, en ik weet zeker dat ook TS zeker nog wel gaat genieten van haar zwangerschap. Nou ja: dat hoop ik van harte! En zo niet: dan komt dat vast wel als je je kindje in je armen hebt! In elk geval sterkte en toch ook: veel geluk én plezier!