titel wat lang maar zegt alles. Mijn zoontje van 4 jr is zo vervelend dat ik hem echt niet leuk meer vind. het liefst zet ik hem buiten en laat hem daar de gehele dag staan. Dit doe ik natuurlijk niet maar hij luisterd gewoon niet niks lijkt te helpen, negeren boos zijn lief vragen wat er is of waarom hij niet luisterd in een hoek zetten. het maakt niet uit wat we doen. wanneer we echt heel boos worden gaat hij huilen en is het voor 1 min voorbij maar daarna gaat hij gewoon weer door. Ik weet gewoon weg niet meer wat ik er aan moet doen. normaal heb ik veel gedult maar nu niet misschien heeft het met mijn bevalling te maken (ontzwangeren) maar hij haalt gewoon het bloed onder mijn nagels vandaan. Ik probeer hem veel aandacht te geven maar al gauw luisterd hij niet meer en vind ik het niet meer leuk.
Wat vervlend, volgens mij ben je ten einde raad. Ik zou je adviseren om professionele hulp in te schakelen. Misschien kun je via je huisarts vragen waar je moet zijn en een verwijzing krijgen. Op deze manier draait iedereen door en daar zit niemand op te wachten. Maar echt, neem hulp aan van buiten af. Misschien is er trouwens wel iets met je zoontje wat het allemaal goed verklaard. Ik weet er niet genoeg vanaf maar je hebt bijv kinderen met ADHD of autisme en waarschijnlijk nog meer, als je eenmaal weet wat er is kan dat ook een opluchting voor jou als moeder zijn. Heel veel succes en sterkte
Ik denk dat hij aan het 'vechten' is om jouw aandacht. Jullie baby slokt natuurlijk veel aandacht op. Hij is gewoon jaloers naar mijn mening. Doen jij en je man wel eens wat met hem alleen? Mag hij je mee helpen met de verzorging van zijn broertje? Laat hem merken dat je echt wel veel van hem houdt en dat je trots op hem bent.
Wat ik me afvraag wat hij dan allemaal doet dat hij zo verveelend is,niet luisteren zeg je maar in wat voor opzicht? Gaat hij naar de kleuterschool? En hoe vind hij de nieuwe baby? Je zegt dat je em niet meer leuk vind,ik snap het niet zo goed hoe je dat bedoeld(Niet lullig bedoeld maar een trui of schoenen vind je niet meer leuk)?
Ik schrik er wel van als iemand zegt dat ze haar eigen kind niet leuk meer vindt. Ik neem het je niet kwalijk hoor, want dit is nu eenmaal jouw gevoel en ik vind het goed van je dat je hulp vraagt. Je hebt in ieder geval zelf in de gaten dat dit niet goed is en je wilt er iets aan doen. Ik vond het moeilijk om advies te geven, omdat ik jou en je zoontje niet ken en niet weet hoe jullie nu met elkaar omgaan. Zijn er in het verleden ook al problemen geweest? Wanneer is het precies begonnen? Gezien de leeftijd van je jongste lijkt he logisch dat er misschien sprake is an wennen / jaloers zijn. Denk je zelfdat dit klopt of speelt het al langer? Als je iets wil veranderen aan zijn gedrag, moet jij je er denk ik heel goed van bewust zijn dat dit alleen lukt als jij iets verandert aan jouw gedrag. Ik kan vanaf hier niet zeggen wat je anders zou kunnen proberen. Maar hij gaat niet ineens vanzelf de dingen weer doen zoals jij het wilt. Daar heeft hij jouw hulp bij nodig. In het algemeen geldt dat het altijd goed is om positieve aandacht aan je kind te besteden. Dus niet alleen mopperen als het mis gaat, maar proberen om dat voor te zijn. Zorg dat je samen ook leuke dingen doet. Liefst iets waarbij je hem ook complmentjes kunt geven en kunt laen merken da je trots op hem bent. Elk kind heeft het gevoel nodig dat hij dingen zelf kan en da zijn ouders hem knap vinden. Verder werkt het vaak goed als je probeert niet te veel dingen te verbieden. Natuurlijk zijn er dingen die een kind niet mag. Maa probeer dan als het lukt de "mag niet" regel zoveel mogelijk om te buigen naar iets dat wel mag / moet. Dingen zijn voor ons vaak voor de hand liggend, als je het één niet mag, dan betekent dit vanzelf dat het andere wel mag of moet. Maar voor kinderen is niet altijd duidelijk wat je dan wel van ze verwacht. Wees daar dus duidelijk in. Verder is het natuurlijk altijd goed om consequent te zijn. Afwijken van de regels mag heus wel eens! Maar niet in deze periode waarbij jouw zon duidelijk even niet meer weet wat wel en niet mag. Dus nu even heel rechtlijnig en zwart wit zijn. Dat betekent niet per se dat je strenger moet zijn, trouwens. Soms kan het beter zijn om wat minder reels te hebben, maar die goed na te leven (=duidelijk voor het kind) dan een oerwoud aan allerlei regeltjes waar jij je uiteindelijk toch niet aan kunt houden. Als het je nie lukt om de negatieve spiraal te doorbreken, zou ik via de huisarts of school eens hulp zoeken.
Natuurlijk heeft het ook met ontzwangeren te maken met de geboorte van een nieuwe baby. Zowel voor jou als voor hem. Geeft jezelf wat ruimte. Ik weet natuurlijk niet wat je doet, maar wat mij bv goed helpt is kies waar je wel en niet strijd over wilt hebben.Dingen die niet echt belangrijk zijn... dat is dan even zo. Wil hij met zijn regenlaarzen naar de supermarkt so be it.. ! Een middagje dvd kijken... een keer kan echt wel. Als je daarin maar wel probeert zo veel mogelijk consequent te zijn. Maar ik zou me nu vooral op de basis richten. Wat wil je echt niet hebben. Geeft jezelf en je zoontje wat tijd om aan de nieuwe situatie te wennen. Ik vind het ook wel wat lastig om concrete adviezen te geven, want daarvoor heb ik te weinig informatie. Sterkte in ieder geval. Probeer daar waar kan nog wel de positieve dingen te zien en die ook naar hem te benoemen. Daar zijn kinderen vaak veel gevoeliger voor dan alle dingen waar ze op gewezen worden wat ze fout doen
Ik herken het wel een beetje.. Met onze zoon zijn we nu met integrale vroeghulp bezig ivm probleemgedrag. Ik hou heel veel van hem, maar vind het soms ook niet meer zo leuk met hem.. Voorbeeld: Je kunt momenteel nergens met hem naartoe omdat ie overal het bloed onder je nagels vandaan haalt zodra de aandacht niet op hem gericht is, overal aankomen, zeer druk net een 2 jarige lijkt het wel. Maar daar word aan gewerkt. Is jou zoontje al lang zo of pas sinds kort? Gaat hij al naar school? Is er iets veranderd waardoor hij ineens zo doet of is hij dus al lang zo? Graag zou ik meer horen zodat we je misschien beter advies kunnen geven. Ik zou in ieder geval niet van regels afwijken, en ook niet een keer een regeltje door de vingers zien. Dat werkt hier juist averechts, dan weet een kind niet meer waar het aan toe is. Dus consequent en gewoon aan de vaste regels houden.
zo te zien heeft hij stress van de hele toestand. hij was net jarig maar er was ook een bevalling rond die tijd.hij moet naar school,sinterklaas is er ook nog eens etc etc. probeer zoveel mogelijk met hem alleen tijd te besteden. hij moet zijn stress kwijt denk ik. en sommige dingen moet je ook gewoon proberen te negeren. hij hoeft zich in zo een drukke tijd ook niet helemaal voorbeeldig te gedragen. als hij zichzelf of anderen niet in gevaar brengt.... ik weet natuurlijk niet wat hij allemaal verkeerd doet. maar het klinkt alsof hij het ook niet zo makkelijk heeft. verschillende methodes toepassen is goed, maar niet allemaal door elkaar. je moet wel n paar weken lang 1 methode toepassen om te zien of het werkt. anders is het juist enorm verwaarend vr hem.een week lief benaderen, 1 week straf, dan weer stickers etc. zo wordt het alleen maar onduidelijk vr hem. in zo een stress periode duurt het iets langer totdat het kind het door heeeft en ook langer totdat hij gepast er op gaat reageren. sterkte! maar ook hartelijk gefeliciteerd met je zoon en je baby!
Ohh, niet goed gelezen dat er net een baby bij is. Dat is natuurlijk ene hele grote verandering wat veel stress met zich meebrengt. Het is echt heel veel wat er dan voor zo een 4 jarige gebeurt natuurlijk. Dat heeft zijn tijd nodig. Mijn zoon was een grote draak toen zijn jongere zusje geboren was. Dit heeft wel ruim 3 maanden geduurd. Hij moest natuurlijk heel veel inleveren aan aandacht e.d. Verder sluit ik me bij Belize aan. Komt echt goed!
Dit dus. Is hij net naar school? (Gezien zijn leeftijd?) Dan denk ik dat hij een behoorlijke portie stress heeft door alle veranderingen deze maand. En tel daarbij de Sinterklaasspanning op. Geen wonder dat hij druk is. 4-Jarigen zijn niet zomaar druk en 'niet leuk'. Ga eens een hele dag iets alleen doen met hem (laat papa voor de baby zorgen) en geef hem het gevoel dat hij ook belangrijk is en dat jij er voor hem bent. En doe het het andere weekend anders om. Laat papa eens een hele dag met zoon doorbrengen. En wees relaxed en stress niet over het huishouden/babyzorg/andere 'onbelangrijke' dingen. Zoveel grote veranderen, een mens krijgt al van minder dingen stress.
Toen ik je verhaal las, dacht ik direct 'en wat doe je dan verder met hem?' Klinkt alsof hij om aandacht schreeuwt. Toen las ik verder dat je net een baby hebt gekregen.. Ik vermoed dus ook dat hij jaloers is, opeens jou/jullie aandacht moet delen en daar moeite mee heeft. Heel belangrijk om dat in je achterhoofd te houden als hij dit gedrag vertoont ipv tjonge wat ben jij een vervelend kind.. Ik hoop voor je dat het een fase is en het lijkt me heel erg belangrijk dat je óók goed naar hem luistert (wat hij je hiermee probeert te vertellen!) en hem probeert zoveel mogelijk aandacht te geven en dingen met hem apart doet.
vele van jullie vroegen het al maar er is in zijn leven heel erg veel veranderd. hij is in no time zindelijk geworden, is naar school gegaan,we zijn verhuisd en zijn broertje is geboren. daarbij komt de spanning van de sint er nu ook nog even boven op. hij luisterd naar niks. bijv smorgens, hij mag dan even bij mij in bed tv kijken maar als ik ga douchen moet hij zich aan kleden. zes keer zeggen en hij doet het niet soms zelf met ja maar eerst dit en dat. daarna gaan we naar beneden en heeft hij 30 min om een boterham te eten. het is 20 keer zeggen eet nou door je moet naar school je komt te laat, hij maakt lawaai schreeuwd slaat op tafel en schreeuwt tegen mij jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa. wanneer ik mijn gedult verlies en terug schreeuw gaat hij slaan. Ik heb het idee dat ik er al een dag op heb zitten als hij op school is. daar doet hij het heel goed tussen de middag heeft hij weer 30 min voor zijn brood ik probeer leuk met hem te praten wat hij op school allemaal heeft gedaan maar hij gaat hele andere dingen doen. wanneer ik hem terug haal door nogmaals mijn vragen te stellen en te zeggen dat hij moet eten word ik genegeerd ook na herhadelijk vragen/ zeggen dat hij moet gaan eten en wat hij heeft gedaan op school. ik heb het zweet op mijn lichaam als hij weer op school zit. smiddags ga ik met hem iets doen wat hij wilt maar na 30 min moet de baby eten dus moet hij even zelf gaan spelen en dan begint het weer. heel dicht in de oor van de baby praten terwijl die aan de borst ligt met dingen gooien op dingen klimmen. ik lijk dan net een politie agent. en dat bedoel ik dus met het niet leuk vinden.
Ik probeer hem aandacht tegeven maar een half uurtje is voor hem niet genoeg. hij gaat naar school dus echt veel tijd met hem heb ik zo ie zo niet door de weeks maar ik geef bv aan de jongste dus wanneer ik om als ik hem om 1515 uit school haal zijn we om 1530 thuis meestal moet de jongste om 1530 eten daar ben ik dan 45 min mee bezig dan heb ik een uur tot we gaan eten waarin ik ook moet koken dus ik kan 30 min met hem spelen maar dat vind hij te weinig. Ik besteed ook aandacht aan hem onder het voeden maar dan meer met wat heb je op school gedaan enz en niet met hem spelen. las van iemand een tip om toch in het weekeind dan wel veeeeeeeeeeeeeeeeeeeel aandacht aan hem tegeven dat ga ik dan proberen en wat iik ook moet doen is zelf vooral rustig blijven. bedankt voor jullie mee denken.
Zo te lezen heeft hij te veel prikkels om te verwerken en dat verwerken gaat soms niet zo snel als wij volwassenen wel denken. Ik vind het niet zo heel raar hoor dat hij zich s'morgens vergeet aan te kleden ondanks dat wij dat anders zien er zijn zoveel andere prikkels die ze opnemen (dingen die anders liggen dan gisteren, tv, radio) en waar ze dan mee bezig zijn dat ze gewoon even niet meer aan aankleden denken. Mijn zoon doet tussen de middag precies hetzelfde, dan heeft hij nog zoveel te verwerken van school dat een constant vragende mama over hoe het was en wat hij heeft gedaan gewoon te veel is. En dan barst ook hier gewoon de bom. Tegenwoordig laat ik hem gewoon eten, wil hij dat in stilte is dat prima. Het is ook heel moeilijk als er zoveel dingen in eens veranderen ( jarig zijn, broertje krijgen, verhuizen, voor het eerst naar school gaan) en dan is er ook nog de spanning van Sint. Geef hem de tijd, hier kan ik niet wachten tot het januari is en in ieder geval de sint, kerst en oud en nieuw achter de rug zijn.
je kunt niet verwachtten dat hij de TV laat en zich gaat aankleden. (dat kan papa hier niet eens) hij vergeet het gewoon denk ik. je kunt je TV programmeren dat het bijvoorbeeld na 10mn zelf uit gaat en je kunt hem van te voren zeggen, als de tv uit gaat dan is het de tijd om je aan te kleden. boterham niet op? dan of onderweg eten of geen eten. een keer honger kan ook leerzaam zijn. dat hij de baby stoort bij jou,dat is heel normaal. dat gedrag gaat vanzelf weg, nu is hij jaloers. duurt n paar maanden na bevalling. probeer niet boos te worden. maar heel duidelijk zijn over wat je van hem wilt. want luisteren naar iemand die boos op jou is of geirriteerd door jou is, is echt moeilijker.
Zeg nou zelf... 30 min op een dag is natuurlijk ook heeeel weinig.. Betrek je hem ook bij de verzorging van de baby? Samen luier verschonen oid of helpen kleren iitzoeken of weet ik veel wat En idd in t weekend veel alleen doen met je zoontje
Nou mijn zoon is 12 en die moet ik nog ELKE dag aan sporen om te eten aan te kleden tanden te poetsen en naar school te sturen. Hij mag al een tijdje s morgens geen tv kijken waarom. Omdat het hem erg afleid en dan moet ik me echt beheersen om niet boos te worden. Hij doet echt overal lang mee schoenen aan doen jas aan doen.... En dat al van af jongs af aan. Mijn advies blijf rustig heel rustig en pak per keer de dingen aan die gedaan moeten worden geef ik hem tien opdrachten in een keer dan weet ik zeker dat het niks woord. Dus per keer zeggen wat je van hem verwacht. Je gaat nu je eigen aankleden met vier nog mee helpen. Jullie eten samen. Eet hij niks dan is het jammer paar happen is in elk geval meer dan niks eten. En zeg het op tijd wat je van hem wil. En dus geen tv aan in elk geval dat werkt averechts hier wel in elk geval. Benoem ook heel vaak wat hij wel goed doet positief blijven benaderen. En hou hem eens een ochtendje van school misschien is het nog allemaal veel te veel voor hem en moet hij er echt hard aan trekken. Succes ermee.
je kunt ook met de klok een beloningssysteem maken. als hij zijn boterham binnen die tijd eet dan plakt hij n sticker vr iets leuks na 1 week(7stickers)
Er is wel heeel veel gebeurd de afgelopen tijd voor hem. Verhuist, naar school, jarig, Sinterklaas, baby. Ik vind het niet zo gek dat hij zich zo gedraagd. Als ik naar mijn eigen situatie kijk: mijn dochter was 2,5 toen haar broertje geboren werd en de eerste weken heel erg jaloers. Dit is vanzelf overgegaan, maar ze had toen echt aandacht nodig, tijd met ons alleen. Nu wordt ze bijna 4, gaat ze naar school, Sinterklaas is er. En ze is erg vervelend. Wilt inderdaad niet eten, slaapt slecht. Maar ik laat haar een beetje gaan. Als ze perse niet wilt eten, dan even niet. Aankleden doet ze ineens niet meer zelf, dan help ik haar daar gewoon weer mee. Ik snap dat het lastig is met een pasgeboren baby, maar ik zou toch proberen wat meer aandacht aan je zoontje te geven. Dan maar een keer niet koken en bijv. wat soep opwarmen voor avondeten om wat meer quality time te hebben. En kan pappa niet een dag vrijnemen zodat je wat lucht hebt? Succes!
ik doe ook wel is een spelletje terwijl ik borstvoeding geef.. ik zie ik zie wat jij niet ziet of mens erger je niet oid.. dan komt hij op de bank zitten met zijn spelletje en dan verzet hij mijn pion op het bord en gooit voor mij maar zo heeft hij toch het idee dat we samen spelen..