@Tannie, dat is nog eens een mooi succes verhaal! Bedankt voor het delen @Twinkle, dat is ook iets wat ik van heel veel mensen om me heen hoor nu...niet zo'n heftig besluit nemen nu. Inmiddels zit ik ook in therapie en ben dus hard met mezelf aan de slag aan het gaan (want naast werk speelt er nog meer, onverwerkte jeugdshit). Maar ik merk dat ik het een niet kan doen als het ander ook niet aangepakt wordt...Het is niet zomaar iets dat ik nu maanden uit kan stellen. Maar het zal inderdaad niet makkelijk worden, loodzwaar zelfs denk ik...maar daar zal ik doorheen moeten. En dan is een beetje nieuwe liefde natuurlijk wel fijn Dat houd me enerzijds ook op de been in deze moeilijke weken... Maar ik denk dat ook jij juist 'lef' hebt gehad om er juist wel voor te gaan....het is in ieder zijn situatie natuurlijk ook weer anders, echt een pasklaar antwoord bestaat ook niet. Ik ben in ieder geval steeds geruster in mijn keuze en voel dat dat de juiste zal zijn, ondanks of deze nieuwe liefde gaat werken. Die nieuwe liefde heeft me in ieder geval de 'moed' gegeven om er een punt achter te zetten, om het na een lange tijd eindelijk uit te durven spreken....dat het klaar is, over, op..... Voor nu hoop ik ook met heel mijn hart dat deze nieuwe liefde, die zich natuurlijk eigenlijk helemaal op het verkeerde moment in mijn leven aandient, gaat slagen! We hebben elkaar vorig jaar op een bruiloft ontmoet en hadden een onwijze klik. Hij heeft me later gemaild en toen was ik er nog niet aan toe om hier iets mee te doen, maar ik wist wel gelijk dat dit 'meer' was en dat dit me veels te veel deed! Ik heb dat een jaar uit kunnen stellen waarin ik dingen heb aangegeven binnen mijn huwelijk en waaraan we, tevergeefs, hebben gewerkt. Nu dus 3 maanden contact met deze nieuwe liefde en het voelt zo heftig en bijzonder allemaal! Ik hoop dat ik dit keer wel de liefde van mijn leven heb ontmoet, de tijd zal het leren
Tsja, ik moet ook kijken of het zo goed blijft gaan en ik kan ook niet in de toekomst kijken. Misschien zijn ditbjuust verspilde jaren voor mij, de tijd zal het leren Meid, ga ervoor! Zo te lezen gaat dat helemaal goedkomen! Je bent er nog niet, maar het geeft je een gelukkig gevoel en dat is wat je nu nodig hebt. De tijd zal uitwijzen of het blijvend is en voor nu..... Is het goed! Veel geluk!
Ik zeg ga er voor meid. Wij leven maar 1 keer. Ik heb ook 2 relaties verbroken, eerste na 5 jaar en andere na bijna 2 jaar en dan had ik niet eens ruzie met die mannen en zelfs nog steeds gezellig maar ik voelde dat het niet was wat ik wilde, ik voelde dat er iemand moet zijn die me gelukkiger zou kunnen maken. Toen ik mijn eerste vriend na 5 jaar heb verlaten was mijn moeder mij een maand in tranen aan het bellen of dat ik wist wat ik deed , ze vond hem namelijk zo geschikt voor mij man met geld een goede baan en nog zo lief voor mij, zijn moeder heeft me zo goed als poolse hoer genoemd, al die reacties waren kwetsend en het was makkelijker om in de relatie te blijven maar ik heb toch voor mij eigen geluk gekozen. Ik had toen geen andere man en geen kinderen dus wellicht was het makkelijker. Wellicht ben je nu jouw liefde van jouw leven tegen gekomen, en als hij jou zo gelukkig maakt dan moet je er voor gaan klaar!!! En met jou kindjes komt het ook goed dat weet ik zeker, gewoon goede afspraken maken met jou ex en misschien idd niet te snel aan de nieuwe vriend voorstellen. Ik vind het juist heel dapper van jou om zo een stap te maken, ga er voor en word gelukkig! Liefs
Vanuit mijn geloof vind ik dat je alleen kan scheiden als er iemand is vreemd gegaan. Een huwelijk is voor mij iets voor altijd, ook als het minder loopt. Voor mij is je niet gelukkig voelen niet een reden om te gaan scheiden. Als je wilt kan je daar volgens mij toch echt vanalles aan doen. Je bent toch ook verliefd op elkaar geworden en getrouwd?!
Jee... meen je dat nu echt? Wat is 'minder lopen'? Ik vind daar mishandeling, niet meer van elkaar houden, oplichting en andere dingen niet echt bij horen. Vreemdgaan is echt wel minder erg dan mishandeling! Als ik getrouwd zou zijn met een oplichter en daar pas laat achter zou komen, dan zou ik er voor altijd aan vast hangen, dacht het toch niet. Ik ben meer waard dan dat! Ik geloof ook echt niet dat een god het huwelijk op zo'n manier bedoeld had, hij zou echt beter voor ons willen en ons een beter leven dan dat wensen. Begrijp me niet verkeerd, vechten voor je huwelijk moedig ik aan. Wij hebben ook op het punt gestaan om uit elkaar te gaan, maar inmiddels zijn we sterker dan ooit geworden samen. Maar ons huwelijk is wel gebaseerd op gelijkheid, eerlijkheid, respect en vertrouwen. 13 jaar samen en 5 jaar getrouwd. Wat ik ook geloof is dat verliefd worden op een ander je niet zomaar overkomt, je moet ervoor open staan door bepaalde omstandigheden.
Als jij voelt dat het over is met je man en jullie al geprobeerd hebben eraan te werken... dan moet je gewoon bij hem weg gaan. Volgens mij is het beter om nu weg te gaan dan nog enkele jaren ongelukkig bij iemand te blijven. Jouw leven gaat vooruit en het zijne ook. Mijn man heeft mij lange tijd bedrogen (ik zeg niet dat jij dat al gedaan hebt hé! ) en ik had het veel liever van het begin af aan geweten dat het niet zou lukken tussen ons. Ik zag hem ontzettend graag... (voor ik wist van het bedrog) maar ook dan had ik liever de kans gehad om eerder uit elkaar te gaan want nu heb ik het gevoel dat ik vele jaren verloren heb om écht gelukkig te zijn met iemand en iets op te bouwen. Volg je hart. Maar blijf ook voorzichtig. Zorg vooral dat je zelf op je pootjes kan staan en dat jullie beiden zonder veel problemen uit een eventuele scheiding komen. En zie daarna wat het leven je brengt. Misschien wordt je wel supergelukkig met die andere man, misschien wil je uiteindelijk iets anders... Das mijn mening toch... Ik ben sinds ik ongeveer 2 maanden geleden weg ben bij mijn man, op een andere manier naar het huwelijk beginnen kijken. sterkte met het maken van een beslissing.
Geen ervaring hier maar ik wil je gewoon zeggen dat je misschien wel een goeie keuze gemaakt hebt. Ik vind het sowieso beter dan iemand langdurig te bedriegen wetende dat je relatie toch niet meer werkt. Sterkte toch want dit zal niet makkelijk zijn veronderstel ik.
Bedankt allemaal voor jullie woorden Ik heb vandaag een goede dag waarin ik me krachtig en sterk voel. Afspraak bij de mediator is gemaakt, het gaat beginnen. Gelukkig zijn mijn ex en ik on speaking terms en dat hoop ik ook, voor de kinderen, te blijven. Ik heb sympathie voor hem als vader van mijn kinderen, maar de afgelopen jaren is hij meer een soort broer voor me geworden. Nu hij zelf niet meer zo tegen het uit elkaar gaan in, dus nu wil mee werken, merk ik dat ik me veel rustiger voel. Alsof ik nu kan uitademen... Maar merk ook wel dat dit weer nieuwe emoties oplevert, inderdaad, het gaat echt gebeuren nu...ik ben hem kwijt, dat besef komt soms harder aan dan anders, ondanks dat ik voel dat wij samen niet meer gaan werken. Echt een achtbaan aan emoties! Ik voel nu vooral dat ik zelf mijn leven weer wil opbouwen en dat liefde daar ook bij hoort maar niet a la minute. Rustig aan doen...en gewoon ook kijken wat het gaat worden met deze nieuwe liefde. Dat hoef ik niet allemaal binnen 3 maanden te weten, als ik nog een heel leven met hem voor me heb, dan kan ik nu ook rustig aan doen
Ik vind je bericht alleen maar verdrietig.... En nog steeds jammer dat er zoveel vanuit de IK persoon wordt gedacht en gehandeld.
Mensen gaan tegenwoordig zó snel uit elkaar... Alsof het maar de normaalste zaak van de wereld is. Ongelukkig bij iemand blijven is niet goed, zeker niet voor de kinderen. Maar waar is de vechtlust gebleven???? Er staat altijd standaard: We hebben alles geprobeert.. Dat vraag ik me dan af!! Het wordt hier makkelijker geaccepteerd om maar bij iemand weg te gaan, dan wanneer een huisdier weg wordt gedaan omdat er iemand allergisch is, want dát is pas zielig en té makkelijk. De omgekeerde wereld...
Wil er even aan toevoegen dat ik dit niet perse naar TS bedoel, maar vooral in mijn omgeving valt me dit op.. En sommige reacties hier zijn zo simpel.... Alsof het niks is..
Helemaal mee eens,denk niet dat er zo gereageerd was als ze hier een topic had geopend dat haar man er van tussen was met een andere vrouw terwijl ze nog niet gescheiden waren.
In een nieuwe relatie blijf je ook niet altijd verliefd he,vliegen de vonken er over 4 jaar ook niet meer vanaf en kom je ook in een gewoon dagelijk patoon terecht. En daarbij heb je het over de afgelopen jaren,maar jullie kindjes zijn pas 2 en 4,waarom dat dan?
Oef, dit is er een voor hele felle reacties... Geen ervaring met jouw situatie, wel met een enorme dip in de relatie en verliefdheid op een ander. Wanneer een relatie klapt zijn er twee mensen bij betrokken, die allebei iets hebben gedaan of gelaten. De manier waarop een relatie wordt verbroken is verschillend, de ene knalt met ruzie, de ander bloedt dood, soms is er een ander voor nodig die als breekijzer werkt. Het is in ieder geval een teken dat het niet werkt... Aan je relatie werken en er dan achter komen dat het niet werkt en dan ondanks alles kiezen voor je eigen geluk, daar heb je lef voor nodig en word je niet in dank afgenomen. Verliefd zijn op een ander terwijl je in een relatie zit kan hel zijn op zijn tijd. In de spagaat omdat je tussen normen en waarden van de maatschappij/familie/vriendenkring (dat doe je toch niet) en je gevoel in pingpongt. Je kiest er niet voor om verliefd te worden op een ander, maar wel hoe je er mee omgaat. En alleen jij kunt bepalen of dat (achteraf) voor jou de juiste manier is geweest, niet wij. Ik hoop dat de scheiding voor jullie allemaal en de burnout voor jou snel en goed verlopen en dat je kindjes er uiteindelijk twee leuke gezinnen aan overhouden. Sterkte, succes en geluk voor jullie allemaal.
Haha Dadien is wel grappig trouwens: ze kiest ervoor om alleen te reageren en te bedanken op alle positieve berichten die haar aanmoedigen om zichzelf op nr 1 te zetten...(hoezo bord voor je kop?) we hebben alles geprobeerd (?)