Ik verheug me vooral op ons kindje! Ben gewoon zo benieuwd hoe dat zal zijn!! En alle dingetjes er omheen, voeden, wandelen, naar opa en oma. En verder verheug ik me erop om na de bevalling weer te gaan paardrijden!! Ik rij nu nog wel, maar niet meer fanatiek, geen crossritjes door het bos meer en die mis ik nu al.
Ik kijk ook echt uit naar die kleine... Hoe zijn kleine oortjes zijn en zijn neusje, die lieve kadetjes en zijn rimpelbuikje... Ben zo benieuwd naar hoe het zal zijn als moeder. Ik verlang er echt naar! Maar daarnaast zeg ik straks inderdaad geen 'Nee' tegen Filet Americain, rood vlees en een wijntje... Maar voor die kleine stel ik dit met gemak nog een poosje uit .
haha, kadetjes... hoe heerlijk vijftiende-eeuwse term is dat. Mijn ochtend is weer goed. Ik kijk behalve naar het kind uit naar eindelijk weer een keer echt sporten, als in: racefiets tevoorschijn, kleren aan, nergens aan denken, helemaal kapot gaan, springen, zweten, rücksichtslos je hartslag over de kop jagen en volledig naar de klote thuis komen. En dan een warme douche, waarbij je gewoon lekker kunt soppen zonder je daarna in te hoeven smeren met allerhande spul tegen de jeuk Verder: een dag waarbij de brunch bestaat uit een broodje koudgerookte zalm (rook nu zelf warm, en dat is lekker, maar niet the real thing) en aangezien het een brunch is ook maar een broodje tartaar met ui. 's middags na een flinke boswandeling een Chimay Blauw, met ossenworst. 's avonds een medium biefstuk met friet en huisgemaakte bearnaise. En doe dan ook maar een toetje waar rauw ei in zit, als we bezig gaan. Ohja, en dat mensen weer eens vragen hoe het met mij is, en m'n werk, in plaats van: hoe is het met je buik. Ik snap het wel, maar het lijkt me ook wel lekker om weer gewoon mezelf te zijn. Een mens met een mening en een verstand, in plaats van een broedfabriek
Haha... ik ook . Ik moest even schakelen toen ik las over filet americain. Maar ja, ik sta pas aan het begin van mijn zwangerschap! Mijn eerste ingeving: baby aan de borst.
Allereerst kijk ik natuurlijk uit naar ons ventje. Lekker tutten, knuffelen, zorgen... Ik ben zo benieuwd of hij op mijn partner lijkt. Vooral het karakter. Lijkt me heerlijk! Zo'n 'in zeven sloten tegelijk'-knulletje. Maar dat tutten, knuffelen en zorgen doe ik wél graag met hoge hakken waarop ik me weer normaal kan bewegen (nu bekkenbodemklachten), in mijn eigen kleding en onder het genot van véél rood rauw vlees, rauwe vis en een heerlijk wijntje samen met mijn andere ventje Staan onder de douche, mijn teennagels zélf kunnen lakken, normale broeken en maillots zonder omslag die op mijn maag duwen, bukken, rekken, strekken, dansen, zelf boodschappen doen en oh: weer naar buiten zonder bij elke scheve stoeptegel een pijnscheut in mijn bil te moeten krijgen. En bovenal zal vriendlief héél erg blij zijn dat die superieure reuk van mij verdwijnt Even los daarvan vind ik het wel echt fantastisch dat ons kleine ventje zo aanwezig is in mijn buik. Straks heb ik hem nooit meer zo dicht bij me
naar me kleine wondertje kijken en van me meisie genieten en het samen zijn met ons viertjes, een jaar gaat al zo snel tegen woordig en veders kijk uit dat geen zuur meer heb en lekker broodtje brie,en me sokken weer normaal aan kan doen. en een tattoo laten zetten van me kids. en goed genieten van de kids. das alles,
Allereerst verheug ik mij op ons klein ventje Qua eten roep ik om n broodje filet American. En waar ik me op verheug is dat ik weer lekker kan voetballen. Maar toch staat ons ventje op 1!
Alleerst ben ik natuurlijk erg benieuwd naar de drukte maker in mijn buik maar toch... Rauw vlees heerlijk! rivella met berenburg ook zo lekker om mee te gaan slapen op de buik ha ha Verder mis ik alle dingen die ik dagelijks deed... mijn paardjes rijden, dat longeren ben ik al bijna zat en kijken naar anderen vind ik al helemaal niks ! Ik hoop echt dat ik in April weer met mijn kont in het zadel zit !!
Hier 9 maanden na de bevalling weer zwanger en heb hetzelfde gevoel. Het is net alsof ik 2 jaar zwanger ben geweest, haha.. Dingen waar ik echt naar uitkijk zijn: - Normale kleding dragen weer en lekker strakke broeken met me riem strak aangetrokken. - Stoeien en spelen met mijn dochter zonder mij zorgen te hoeven maken over mijn buik. - Eten en drinken wat ik wil. - Gewoon weer het gevoel hebben dat mijn lichaam van mij is ipv dat iedereen er maar constand aanzit. - Ook gewoon lekker genieten van mijn pasgeboren dochter, kan echt niet wachten!
Dat alle kwaaltjes weer weg gaan! En ik me weer een beetje mezelf kan voelen. Verder... lekker veel leverworst . Nu het maar beperkt mag, is het zo aantrekkelijk...
Wow Chaii, dat is nog snel gegaan bij jou! Ik zie dat je nog 1 dag moet wachten voordat de kleine zich officieel mag komen melden! En in het slechtste geval moet je nog 5 weken wachten maar daar zullen we maar niet aan denken.......
Ja, echt spannend morgen de 37ste week in. Bij mijn eerste mocht ik nog bijna 5 weken wachten, hihi. Met jou zwangerschap gaat het ook snel joh, voor je het weet ben je ook al in de 37ste week.
Ik heb zo'n zin om weer borstvoeding te geven en een kindje in een draagdoek bij me te dragen. Voor mezelf heb ik zin om weer normaal te kunnen lopen ipv waggelen, zitten zonder het benauwd te krijgen en een lekker glas wijn zonder schuldgevoel drinken.
Ja, ik moet eerlijk zeggen dat het de afgelopen week wel weer sneller gaat voor mijn gevoel. Die 10 weken tussen 20 en 30 wkn gingen heeeeeeeeeel langzaam voor mijn gevoel maar nu begint het al aardig op te schieten! En gelukkig maar......je moet mij tegenwoordig eens van de bank zien afkomen...
Sushi sushi sushi! Ohhhh zo'n trek in, al de hele zwangerschap. Ook wel erg veel zin om mijn neus in die zachte baby haren te steken... Nog met dan in de sushi... En zin in een sigaret, maar moet eigenlijk maar lekker zonder roken blijven... Eentje dan???
Een lekker glas wijn, een broodje rosbief, op mijn buik slapen, niet meer 30 keer per nacht moeten plassen, geen tunnelsyndroom in mijn handen meer en mijn eigen kleding weer aan. Oh, en gewoon weer kunnen vrijen met mijn man zonder mij in onmogelijke bochten te moeten wringen. Ik kan niet wachten!!! En ik vind dat niet raar om te zeggen. Hou nu al veel van mijn zoontje, maar alsjeblieft zeg, de bijverschijnselen ben ik niet dol op
Op mijn buik slapen, mijn kindje in mijn armen houden (heel cliché ) en mijn eigen mooie spijkerbroek weer aan kunnen.