Hoi, Een tijdje geleden had ik een topic geopend mbt onze kat Felix die zo ongeveer verhuisd was naar de overburen. We hebben van alles geprobeerd; binnen houden, de tuin afsluiten, maar hij vond steeds weer een manier om te ontsnappen. Ik heb zelfs de dierenarts gebeld om te vragen of hij nog tips had, maar volgens hem heeft het erg weinig zin om Felix te dwingen. Daar wordt niemand gelukkig van en zeker hij niet. Dus na overleg met de buren is besloten dat zij zijn nieuwe officiele baasje worden. Gister de chip op hun naam gezet en zijn vaccinatieboekje afgegeven en nu is hij dus echt definitief na tien jaar mijn kat niet meer en dat vind ik moeilijker dan ik dacht. Ik hoop dat hij ooit nog terug komt, maar ben bang van niet...
Meid wat naar zeg! Tuurlijk heb je het daar moelijk mee, hij was al zolang je kat. Sterkte! Ik zou ook blijven hopen dat hij terugkomt. Herkent hij je nog wel goed dan? Hier nl gehad dat onze jongste kat ergens anders gevoerd werd. Hij was zo op een dag weg en hebben hem een paar maanden niet gezien. Toen we hem zagen was hij moddervet Hij herkende ons ook niet eens meer
Was het voor de buren geen optie om hem gewoon niet meer binnen te laten? Kan me voorstellen hoe lastig dit voor jou is, op deze manier je kat 'kwijt' zijn, sterkte ermee.
Wat naar, kan me voorstellen dat je het hier moeilijk mee hebt! Is het min of meer de overburen's schuld dat jullie kat steeds naar hun toe ging? Hopelijk komt hij ooit nog bij jullie terug, dit lijkt me echt niet leuk! Zie je steeds jouw kat bij de overburen... Sterkte!
Ze hebben hem steeds gevoerd en binnen gelaten. Toen we daar wat van zeiden lieten ze hem niet meer binnen, maar voerden hem wel en joegen hem niet weg. Het is dus ook hun schuld en eigenlijk gun ik ze die kat niet, maar ik kan er wel stennis gaan lopen schoppen, maar de kat heeft gewoon gekozen...
Zo'n kat hebben wij nou ook.. We hadden er twee, broertjes, maar eentje daarvan is ook verhuisd naar een paar huizen verderop . Roxy (de verhuisde kat) kwam steeds minder vaak thuis en op een dag staat er een vrouw aan de deur 'ja, als jullie je kat kwijt zijn, dan is die bij ons! Dat vinden we niet erg hoor! Hij gaat gewoon lekker op bed liggen en eet het eten van onze kat op.' Juist. Uiteindelijk hebben hun dus ook onze kat 'gekregen' boekje enzo daar afgegeven. Nu komt hij nog heel af en toe even binnen lopen om hallo te zeggen, maar z'n broer wil niets meer van 'm weten . Die voelt zich denk ik in de steek gelaten.. Sterkte met het missen en wie weet komt hij af en toe nog eventjes hallo zeggen !
Kijk, daarom moet je niet zomaar een vreemde kat gaan voeren. Je weet ten eerste niet of ze misschien dieetvoer nodig hebben, dus dan kan je zo'n beestje ook nog eens de dood injagen. En ten tweede, wat bezielt je om zomaar katten te voeren, als ze er zo slecht uitzien, dan bel je andere instanties. Maar ik kan niet geloven in dit geval dat de kat er slecht uitzag! Onze kat is zo ook vetgemest dit najaar, door wie weten we nog steeds niet, nu is ze gelukkig weer veel binnen en krijgt ze haar normale figuur weer terug. En ze is er nog gelukkig bij ook, te merken aan haar gedrag.
Ik wens je veel sterkte, na 10 jaar is het niet niks. Je gaat je hechten aan zo'n beestje.. ik hoop inderdaad ook dat 'ie zo af en toe eens 'hallo' komt zeggen.
Bah dan vind ik het gewoonweg gemeen. Ze weten toch dat het jullie kat is? Ik snap dat gewoon niet. Onze kat zag er ook gewoon goed uit en droeg ook een bandje. Zou er ook boos om zijn zeg:x
Ik wou net zeggen.. onze kat wordt ook steeds ergens anders gevoerd maar heeft voedselintoleranties. Dus vervolgens komt ze hier thuis en kotst de hele kamer onder met natvoer, raakt aan de diarree e.d. (Als ik wist wie dit deed kregen ze de rotzooi door de brievenbus) Ze begint nu ook ontzettend dik te worden want ze eet dus dubbel. Echt ongelooflijk dat mensen dat doen, vind het zo sneu voor je TS, dat je je kat nu kwijt bent omdat andere mensen zo achterlijk zijn. Ik hoop zo dat hij naar jullie terug komt want mijn bloed kookt bij het lezen van dit soort dingen.
ohhh wat erg zeg. Wij hebben 2 katten, jongere blijft binnen omdat het nog zo een baby is die niet eens een vlieg kan vangen ( ook al is hij 2 jaar ). Onze oudste is super schattig de hele buurt ken hem en hij vind het heerlijk om geaait te worden, maar hij weegt 8 kilo dus toen ik hier verhuisde ben ik ook bij bijna alle buren langs geweest en gevraagd om hem geen eten te geven en ook niet naar binnen te laten, dat vind ik echt niet fijn. Die 2 zijn net kinderen voor mij dus mijn hart zou breken als een van hun zou besluiten om bij de buren te gaan wonen. Ik begrijp echt jouw verdriet en wil je heel veel sterkte wensen.
Jeetje wat erg zeg, zou er niet aan moeten denken dat onze poes bij de buren zou gaan wonen. Snap het ook echt niet van jullie buren dat ze dat zo doen (mensen hebben geen gevoel), vind echt gemeen. Ga zelf een kat halen en niet zo.:x.!(Sorry) Sterkte!
Zielig voor jou. En ook enorm balen dat geloof ik ook wel zeker. Maar katten staan er om bekent met hun eigenwijs karakter dat ze zelf hun baasjes zoeken. In mijn andere huis ook eens een buurt kat gehad die liever bij mij kwam dan naar ze baasje ging. Kreeg alleen die speciale brokken en mijn katten gewoon blik voer. Lied hem ook niet binnen maar kwam via het katten luikje toch. Maar ik stuurde hem weg als ik het door had op verzoek van de buurvrouw. Maanden later blijkt die kat op stapt te zijn gegaan. En waar kwam die zich melden. Niet bij zijn baasje nee juist bij mij. Ze zoeken toch hun plek. De buurvrouw hield hem van af dat moment binnen. Haar keus. Maar als een kat een maal de buiten lucht geroken heeft dan als je er een binnen kat van probeert te maken vind ik persoonlijk dat je zijn natuur afneemt. Is het een binnen kat is het anders niet andersom. Ben ook altijd goed geweest voor mijn dieren. Tijdens de verhuizing zijn ze achter gebleven bij de naaste buurvrouw. Die ik nu nog regelmatig of geld of eten geeft. Ze hebben het daar beter naar hun zin dan drie hoog. Op een flatje. zeker als ze buiten gewent zijn.
Bah, wat asociaal van die buren zeg. Kan mij voorstellen dat dit niet helemaal goed voelt zo. Maar helaas staan katten er inderdaad om bekend niet zo te hechten aan hun baasjes en weinig loyaal te zijn. Misschien kan je tzt een leuke pup of hondje uit het asiel aanschaffen, die zijn altijd trouw aan hun baasjes en zullen nooit zomaar "overlopen"!
allereesrt petje af dat jullie in het belang van het dier hebben gehandeld! want mijn gevoel zegt wat een schoften zeg! Die hadden mijn kat na 10 jaar ECHT NIET gekregen, zo boos zou ik zijn op hun! Maar jullie denken gelukkig aan het dier....ik weet niet of ik zo goed zou kunnen zijn. Wat rot zeg, wat een rotburen eigelijk !!
Ik geloof niet dat ik hem had weggeven. Ik vind het dapper dat je het wel hebt gedaan, maar dat zou mij echt te ver gaan.
Heel veel sterkte ik vind het ontzettend knap dat je hem weg heb gegeven, maar je buren zijn ontzettend dom ze wisten toch dat dit jou kat was waarom hem toch binnen halen en voeren. Ik heb hier ook regelmatig de kater van de buren aan de deur ik geef hem af en toe een aai maar verder krijg hij niks daarbij ik heb al 2poezen en een kater die kunnen echt niet met hem door 1deur. Nogmaals sterkte
Bedankt voor jullie reacties! Ik ben maar even gezellig gaan shoppen met mijn zusje. Die had ook een rotweek, dus we konden allebei wel even wat leuks gebruiken. Het viel ons van de zomer op dat hij er niet meer elke keer was als het etenstijd was. Wij geven onze katten (ik heb er nu nog twee) altijd om 17.00 uur een zakje van dat zachte voer, brokjes staan er de hele dag, en dan zijn ze er ook altijd alle 3. Ineens dus niet meer. Na een paar weken zagen we hem ineens op de oprit zitten van de overburen. We zijn daar gaan aanbellen en inderdaad, zij gaven hem te eten. Hij is ook echt moddervet inmiddels, want zij geven hem echt alles. Melk, kip, vlees, noem maar op. We zijn daar, zonder te overdrijven, wel 15 keer aan de deur geweest. We hebben het vriendelijk gevraagd, we zijn boos geworden, mijn man heeft zelf gedreigd de kat naar het asiel te brengen, enz.. Niets hielp. Ze gaven aan hem niet meer binnen te laten, maar ze zetten gewoon eten buiten en ze joegen hem dus niet weg. Wij hebben geprobeerd onze achtertuin af te zetten, maar hij vond steeds een manier om hem te smeren. Binnen opsluiten hebben we geprobeerd, maar dat was echt heel zielig en ook zielig vind ik, want hij is buiten gewend. De dierenarts zei dus, inderdaad zoals iemand hier terecht opmerkte, dat katten hun eigen baasje uitzoeken en dat ik in het belang van de kat moest denken en mijn eigen gevoelens even opzij moest zetten. Dit omdat ik dus echt heel kwaad op die mensen ben dat zij zomaar mijn kat aftroggelen. Maar goed, ik heb dus toch mijn eigen gevoel maar opzij gezet en ben naar hun toegegaan voor een gesprek. Zij hebben nog twee andere katten (gek hè dat die ook zijn aan komen waaien?) en die zagen er goed uit. Het huis van binnen ziet er ook netjes uit, dus hij wordt goed verzorgd. Althans ik vind dat dubbel, omdat zij hem echt veel te dik maken op deze manier en dat is heel erg slecht voor een kat. Katten zijn al snel te dik. Een kat hoort eigenlijk heel slank te zijn. Dan zijn zelfs de andere twee die ik nu nog over heb wat aan de zware kant. Ik weet geen andere oplossing. Ik had hem ook naar het asiel kunnen brengen, maar dan zie ik hem nooit meer terug. En ergens hoop ik dat hij zich nog bedenkt en gewoon weer gezellig naar huis komt. Toevallig stond hij gisteren ineens in de keuken, maar hij was ook weer binnen 2 minuten vertrokken. Onze dierenarts zei dat hij misschien niet meer bij ons wil zijn omdat de rangorde (ofzoiets) binnen onze kattenroedel (ja, kattenroedel zei hij) was veranderd. Hij is nogal dominant en misschien heeft hij een keer op zijn kop gehad van een van die anderen waardoor hij niet meer hier wil zijn. Ik weet het niet. Ik heb altijd goed voor hem gezorgd. De katten mogen bij ons dan niet boven komen, maar wel overal beneden. Ze mogen gewoon op de bank liggen enz, ze kunnen in en uit lopen (kattenluik). Daar mag hij wel boven komen, maar ik geloof nooit dat zoiets het probleem is. Ik denk dat dit, voor Felix, toch het beste is, ondanks dat ik best heel verdrietig ben. Ik kreeg hem toen hij amper 5 weken oud was. Hij was, samen met zijn broertje, ergens gedumpt en ik heb hem groot gebracht. Hij was altijd ontzettend aanhankelijk naar mij toe. Misschien komt het ook wel doordat ik inmiddels kinderen heb. Er is daardoor ook best wat veranderd. Mijn katten waren mijn kinderen. En dat zijn ze nog wel, maar het gevoel wat je voor je echte kinderen hebt is natuurlijk niet te vergelijken.