Brix, Hoera voor de klachtjes! Tammy, Fijn dat P je serieus neemt en goed advies heeft gegeven! En ook dat de Lipid er in zit. Waardeloos dat prikken als het niet makkelijk gaat Yvonnn, Welkom hier helaas..
Dag lieve meiden, Moest even bij- lezen.. Goed te lezen dat er ook nog leuk nieuws is.. Ik moest echt even een time- out. Ik heb dan misschien maar 2 mk in een half jaar tijd gehad ( aantal van jullie hebben al zoveel meer geleden dat ik me haast schaam ) maar ik zat er zo verschrikkelijk doorheen dat ik in een depressie ben beland. We moeten nu dus wel stoppen met de behandeling want ik slik antidepressiva nu. Het gaat de goede kant op maar ben er nog niet. Ik wilde het ergens delen en hoop niet dat jullie het erg vinden dat ik het hier doe.. @ tammy wat is dat intralipid eigelijk? Liefs
Ik ben superblij dat je klachten terug zijn Brix!!! Knuffel!!! Jenka, wat ontzettend vervelend voor je, schaam je alsjeblieft niet dat je er 'maar' 2 hebt gehad, elke miskraam is er 1 teveel en sowieso is het een traumatisch ervaring. Ik denk dat het juist een teken van kracht is dat je hulp krijgt, dat maakt je alleen maar sterker. Ik wens je heel veel sterkte en hoop dat ook jij hier steun kan vinden en kracht kan putten uit onze verhalen. Tammy, ik heb altijd hoofdpijn als het raak is. Zo zie je maar... Wat fantastisch van dokter P. Ik duim toch zo boor die kleuterklas. Knuffel
Jenka, wat vreselijk verdrietig dat je nu aan de medicijnen ook zit. Een miskraam op zich is al niet niks. Wat ontzettend jammer dat je de behandelingen nu stop moet zetten maar het is wel belangrijk dat je er weer helemaal bovenop komt en weer met frisse moed verder kan gaan. Je ziet het hier, er zijn veel dames met grote problemen en miskramen en toch zijn ze zwanger, wat ik heel erg hoopvol vind en waar ik me aan vast houdt in mijn eigen situatie. Ik heb immuunproblemen. Mijn lichaam stoot een zwangerschap af (lichaamsvreemd materiaal). Daarvoor slik ik nu medicijnen Prednisolon en gebruik ik een Intralipid infuus. De Predmed is een zwaar medicijn die je immuunsysteem platlegt voor zover maar de Intralipid is een bijvoeding voor mensen die in een ziekenhuis liggen en zelf niet kunnen eten. Het is dus geen medicijn maar zit vol omega 3 en andere vetten. Dat maakt het immuunsysteem rustig. Er zijn in Duitsland onderzoeken naar geweest die uitwijzen dat het een gunstig effect op een eventuele zwangerschap kan hebben. Daarna slik ik Omega 3 pillen en vitamine D pillen, ook een hele belangrijke vitamine voor als je zwanger wilt worden.
Als je helemaal emo wordt van alle lieve berichtjes hier, ben je dan zwanger? Want dan ben ik zwanger! Ik voel me nu weer redelijk gelukkig, klein beetje raar maar dat komt door de Predmed. Morgen weer naar DD op naar de bloedanalyse! Wordt heel spannend!
Tammy, thnx voor de uitleg.. Ik deed ook omega 3 en b6 slikken na mijn tp. Kan je dat in nl ook krijgen zo intralipid? Ik kan blijkbaar ( is bewezen icsi 1 en cryo 1 ) makkelijk zwanger worden maar het in leven houden is lastig.. Ik vroeg het wel aan mn gyn of er iets was wat ik kon doen maar het enige wat ze zei was dat ik dikker moest worden ( te laag bmi, altijd al gehad.. ) Zou zoiets kunnen helpen?? Succes morgen iig!!
Jenka, tsja dan zou je moeten weten waar ongeveer je probleem ligt. Weet je waar de miskramen door komen? Ik had bijna elke cyclus dat ik me slecht voelde, beroerd, duizelig steken in de buik. Achteraf gezien zijn dat in mijn geval klassieke afstotingsverschijnselen en ben ik via vele omwegen bij dr. P in Düsseldorf terechtgekomen. In Nederland snapten ze me niet echt en vonden het raar verhaal. Ze gooiden het op mijn leeftijd en botte pech. Misschien is het een tip om het boek van dokter Alan Beer 'Is your body babyfriendly?' aan te schaffen? Je kunt het bestellen via Bol.com en het kost EUR 30. Het is wel in het Engels maar goed te volgen. Daar las ik mijn symtomen letterlijk terug. Zo'n openbaring. Behalve immuunproblemen worden er nog meer problemen benoemd en belangrijker, een behandelmethode als die er is. Vanuit dat boek ben ik verder de onderzoeken gaan doen in Duitsland en ik heb nu de medicijnen die ik nodig heb. En de supervisie, zelfs op zondagochtend!
De Intralipid wordt voorgeschreven door mijn Duitse arts en haal ik in mijn eigen apotheek. Het zijn dozen van 10 zakken. De huisarts heeft goedkeuring gegeven aan een thuiszorgorganisatie om het uit te voeren. Ik moet alles zelf betalen dat wel.
@Brix: wat spannend bij jou,klinkt heel positief allemaal! Ik duim hard door! @Tammy: wat fijn dat dr P snel reageerde! Wat zijn ze in het buitenland toch makkelijk he....hun hebben geen 9 tot 5 beleid! Ik duim voor jou ook heel hard! @Puckje: wat fijn dat je de kleine zelf kunt horen nu met de AS! Met mij gaat het goed.Ik heb geen last van hormonen meer en ben druk bezig met andere leuke dingen.Ik ben bezig met mijn rijbewijs(eindelijk)en hoop dat ik januari af kan rijden.Ik vind het zo leuk autorijden!Tuurlijk klussen we er flink op los en temperatuur ik iedere dag,want hoop natuurlijk nog steeds op een positieve test,ook al ben ik me terdege bewust van dat de kansen iedere maand minder worden. @Jenka: Schaam je eigen alsjeblieft niet om hier je verhaal te doen...zoals er al eerder gezegd werd(ik geloof door Puckje),iedere miskraam is er een teveel!!Ik begrijp uit je verhaal dat je antidepressiva bent gaan slikken...ben je nog in opbouw? of zit je al op de juiste hoeveelheid? We zullen je tot steun zijn en lucht je hart hier maar want dat doen we hier allemaal!
Ik moet om te beginnen 10 weken paroxetine slikken en dan kijken of er verbetering is.. Zal wel want loop ook bij de psych. Dus als dat alles niet helpt weet ik het ook niet meer.. Psych had het over een half jaar slikken als het aan sloeg om er zeker van te zijn dat de depressie weg blijft (???) Zwanger worden is uit den boze, de pillen zijn niet goed voor de baby. Hij raadde mij ook aan anticonceptie te gaan gebruiken... Waar ik me nog niets in kan vinden aangezien de kans nagenoeg nihil is dat mijn man en ik natuurlijk zwanger worden.. Naja iets om over na te denken. Zolang ik nog bloed gebeurd er niets
Antidepressiva heeft weken tot maanden nodig om goed te gaan werken.Ik slik al 13 jaar amitriptyline.De laatste jaren nog maar 1 tablet van 25 mg.Ik mag dit ook slikken in de zwangerschap. Het is een moeilijke weg van herstel.Het heeft echt tijd nodig. Lijkt me heel moeilijk voor jullie om aan anticonceptie te gaan,met jullie kinderwens.Het staat zo haaks op alles. Ik wens je heel veel sterkte met alles en hoop dat de medicijnen hun werk gaan doen.
Nieuwe meiden welkom. Ik heb veel gemist van het weekend. Brix spanned!!!!! Hier verkouden en ik moet morgen vliegen grrrrrr
Pff nou ik heb weer een ervaring met het ziekenhuis. ik had agelopen vrijdag urine ingeleverd omdat ik dacht dat ik een blaasontsteking had. Ik kreeg een beetje buikpijn als ik moest plassen dus ik dacht even laten checken. Uitslag geen blaasontsteking. Zegt de verloskundige in opleiding: Ik heb even in uw status gekeken en ik zie dat u 9 miskramen heeft gehad. Ik zeg ja dat klopt. Zegt ze nou als u buikpijn heeft dan zal dit ook wel een miskraam worden. Ik zeg nou mevrouw iik weet ondertussen wel hoe een miskraam aanvoelt hoor en heb donderdag nog een goede echo gehad! Zegt ze ja dat hoeft niks te betekenen. Nou jullie snappen wel hoe ik me nu voel!! Heb vannacht zelfs gedroomd dat ik een miskraam kreeg
Hoi even mijn verhaal, Zaterdag is mijn derde miskraam van dit jaar vastgesteld. Het vruchtje zit er nog op. Dinsdag moet ik naar de gyne en dan zal het waarschijnlijk weer een curettage worden. In april heb ik mijn eerste miskraam gehad. Moest voor een echo rond 13 weken was dat. Was op vrijdag de 13de dat dit gebeurde, das echt pech hebben. Met 8 weken nog een goeie echo met een kloppend hartje en vruchtje van bijna 1,5cm. Dacht dat alles super was. Dat was dus niet zo, mijn wereld storte in. Dacht dat dit me nooit kon overkomen. Moet wel zeggen dat de innesteling heel traag was en dat alles pas laat op gang kwam. De gyne zei, dit is de natuur dat hier voor gekozen heeft. Ze had het vruchtje wel onderzocht na de curettage,was geen afwijking op te vinden. Wat heb ik me schuldig gevoeld, nu soms nog. Heb ik toen iets verkeerd gedaan, iets verkeerd gegeten,... De tweede miskraam was in juli. Toen wisten we al vrij snel dat het fout zat, ook weer problemen met de innesteling. Het vruchtje was wel gegroeid maar geen hartslag. Wilde toen de natuur zijn gang laten gaan. Met de nodige medicatie die ik moest opsteken om alles in gang te zetten. Gebloed heb ik wel maar na vier weken toch een curettage moeten ondergaan. Hebben toen beide onze chromosomen laten testen. Die zijn beide in orde, geen afwijkingen. Nu is zaterdag onze derde miskraam vast gesteld. Weer op 8 weken dat het hartje is gestopt en weer bijna 1,5cm. Is dit toeval? Bij mij roept dit veel vragen op. Het vruchtje zit er nu nog, dinsdag zal er een datum geprikt worden voor de curettage. Misschien dat deze keer de natuur wel zijn gang wil gaan want heb wel wat buikkrampen nu. Ik had bij deze zwangerschap wel een goed gevoel. Innesteling was mooi op tijd. Hartje klopte op het juiste moment. Heb vanaf 6 weken een lichte bloedverdunner moeten nemen om geen stolling te krijgen en voor een grotere slaagkans. Op 7 weken echo, had toen wat bloedverlies maar alles was ok. Vorige dinsdag weer bloedverlies, mochten toen s Avonds nog gaan maar alles ok en moest progesteron bij innemen om het vruchtje te beschermen. Gisterenavond verloor ik wat meer bloed en was via spoed gegaan. Toen het slechte nieuws gekregen. Nu is de bloeding weer gestopt, zou liefst hebben dat het zich nu door zet. De laatste twee zwangerschappen heb ik echt op alles gelet. Op wat ik at en dronk. Echt tot in het absurde. Wat ik deed. Voldoende rust. Ik zit zelfs al een dikke maand thuis omdat ik niet meer durfde te gaan werken, om zo toch maar een miskraam te voorkomen. Maar wat nu? Heb gisteren de hele dag op internet aan het zoeken geweest. Ben zo ook hier terecht gekomen. Welke onderzoeken moeten er nu gebeuren? Ik heb ook verhalen gelezen over een dokter Noens in Gent die een baxter gammaglobuline geeft om een grotere slaagkans te hebben. Heeft iemand ervaring met die soort infusen ? Ik ga heb al naar Gent bellen, want die verhalen te lezen van die man geeft mij hoop naar een grotere slaagkans. Op 3 januari afspraak bij hem. Het is een heel lang verhaal maar krop het al zo lang op dat het er uit moest. Ik hoop een paar reacties te krijgen. Voor alle dames, heel veel sterkte in de moeilijke periodes. Groetjes, Bianca
Bdotsie, Heel veel sterkte de komende tijd Wij zijn naar UZGent gegaan een ook naar duitsland. Als je meer info wil stuur maar een pb MevrouwtjeDees wat een botte hork zeg. Kun je niet een echo vragen voor je gemoedsrust?
@bdotsie: wat een verdriet meid!Je hebt er goed aan gedaan om naar het buitenland te bellen.Fijn dat je toch al behoorlijk snel kan komen! Ik wens jou en je man heel veel sterkte in deze moeilijke tijd. Voel je alsjeblieft niet schuldig meid!
@MevrouwtjeDees: Wat een r*twijf! Hoe kan ze nou zoiets zeggen? Hoe dom kan ze zijn!!:x Ik zou,net zoals Butterfly zegt, even vragen of je een echo mag komen doen,voor jou eigen geruststelling.Ik zal ook gewoon eerlijk uitleggen waarom.
Balen dat je verkouden bent...en al helemaal als je het vliegtuig in moet.Waar ga je heen?(heb ik wat gemist?)
@ hoop42: ik ben zelf van België, ik woon in de noordelijke Kempen. Ik vind gewoon de gynaecologen hier maar niets, die zijn van de veronderstelling dat je die eerste 3 maanden gewoon maar door moet. Dat heeft er 1 gewoon vlak af gezegd. Wat maakt mij dat enorm boos!!! Dat je denkt, hebben jullie dit zelf nooit mee gemaakt. Denk wel dat er iets aan gedaan kan worden, als ze dat zelf willen natuurlijk. Vandaar dat ik naar Gent heb gebeld. Die professor wil dames met dit probleem proberen te helpen. @mevrouwtjeDees: dat is gewoon heel grof van die verloskundige. Ik zou ook vragen dat ze een controle echo doen, dan weet je dat alles ok is.
@bdotsie:ik heb eiegnlijk zelf alleen ervaring met Ds de Sutter! In Nederland kijken ze niet verder als hun neus lang is.Ik hoor van de meiden hier dat Noens ook een hele goeie is.Makkelijk zeggen he,dat je de eerste drie maanden maar gewoon door moet zien te komen....ik weet zeker als ze zelf een miskraam(of meerdere) gehad hebben dat ze wel heel anders praten! Veel sterkte meid!