Emotioneel

Ja als je kind krullen hebt, verlang je wel eens naar stijl haar en andersom haha.
Ik heb ook altijd gezegd als ik een tweeling krijg waar van de ene blank en de andere getint is noem ik ze Sjors en Sjimmie hahah...
Ik ben het nu aan het laten groeien omdat ik het een keer gevlochten wil hebben, ik ben wel eens benieuwd hoe dat staat. Maar ik kan het zelf niet.
En degene die het zou doen is nu zwanger en red het niet om dat te doen, niet een ideale zwangerschap helaas.
Dus hij heeft nu echt een hele grote bos met krullen haha

 

Dat doe ik ook altijd met een stukje wc papier... Hahaha, altijd gedacht dat ik de enige was die dat deed.
Als het niet doorzet dan ga je zaterdag weer een test doen of eerder??
Ik ben nog steeds aan het duimen voor je En hoop dat het toch niet doorzet.
Nee nog steeds niet! :-@ Heel vervelend dat wachten... Wachten duurt lang

 

Ja, dat is het vervelende.... Ik voel ook van alles in mijn buik.
Ik denk dat ik het de volgende, waar ik niet op hoop, bestel ik het ook daar dan of ik haal het bij het Kruidvat hahaha....
We blijven hoop houden....

 

Mijn duimen zijn weer harder aan het draaien voor je
Zodra ik meer weet laat ik het ook meteen weten :-D

 

Dat afwachten en het onzekere vind ik het vervelendst....
En helemaal als je lichaam verschillende signalen en symptomen afgeeft.
Voel je een soort van plopjes??

 

Nee helaas niet, mijn vriend kent zijn Surinaamse kant van de familie niet, dus ik heb dan weinig mensen om me heen aan wie ik het kan vragen haha.
Dat vraag ik mezelf ook wel eens af hahaha.... Proberen zo veel mogelijk bij een drogist uit de buurt te blijven En toch ook de angst dat ie negatief is...
Nee dat ken ik niet echt. Ik heb andere ongi klachten als het zover is.
Maar die plopjes zijn nu duidelijk te voelen als ze er zijn.
Pffff.... Ben blij met dit forum, dan kan je lekker je ei kwijt.... Helemaal als er weinig mensen zijn die het weten :-D

 

Ik merk dat ik door dit forum er op een of andere manier minder mee bezig ben. Toen ik hier nog niet zat ging ik veel googlen of piekeren en nu schrijf je het van je af en dan ben je het ook even kwijt. Ik zat hier ook al tijdens mijn zwangerschap van mijn zoontje en sindskort weer.
Of een ander nou wel of niet reageert. En het gevoel dat je niet de enige bent met bepaalde dingen of die iets voelt.
En als je het met een ander er over hebt buiten dit forum dan gaan ze weer van alles denken en vooroordelen.

Ik heb altijd gewerkt als kinderleidster op een kinderdagverblijf, maar vanaf 3 maanden van mijn vorige zwangerschap helaas niet meer. Sindsdien zit ik in de ziektewet/wia.
Wat doe jij voor werk??

 

Ja dat doe ik ook inderdaad minder. Ik merk hetzelfde als wat jij zegt, dat je dan echt het gevoel krijgt dat ze denken heb je haar weer haha. Terwijl dat vaak helemaal niet zo is. Ik denk dat het voor een man toch anders is, die staan er veel verder van af en voelen niet wat wij in ons lijf voelen.
Ik heb hele zware bekkeninstabiliteit over gehouden aan mijn zwangerschap. Heel lang hadden we zelfs oranje tot rood licht om voor een tweede te gaan. Vorig jaar heb ik in Rotterdam gelopen bij het spine and joint centre, daar zijn ze er in gespecialiseerd. Aan het einde van het traject kregen we zo goed als groen licht. Toen hebben we ons voor genomen het aan te kijken tot sept van dit jaar. En ik moest me bewijzen dat ik me aan mijn oefeningen en rustmomenten zou houden, wilde mijn vriend er over na gaan denken. In juli voorzichtig het gesprek met hem aan gegaan, in de veronderstelling dat hij toch nee zou zeggen. En toen zei hij ineens ja, maar wel met de voorwaarde dat ik die maand liet zien dat ik echt aan mezelf zou denken (denk nogal snel aan iemand anders, dan aan mezelf)
Ik heb daar met een groep van 8 meiden gezeten, en een aantal van hen zijn ook weer zwanger en/of al bevallen. En hun hebben mij wel over de drempel geholpen.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik het soms nog wel heel eng vind, en me afvraag of ik er wel goed aan doe. Maar het idee dat ik nooit een tweede zou krijgen kan ik niet aanwennen.
Daar zeiden ze ook dat elke zwangerschap anders is, ik kan er of meer last van hebben, hetzelfde of helemaal niet.
Dus het is echt afwachten en het op me af laten komen.
Daarbij weet ik dat ik stress ga krijgen, wat ik nu ook al deels heb door de mensen om me heen.
Maar de mensen die mij het minste waard zijn op dat gebied probeer ik achter me te laten en aan mezelf en mijn gezin te denken...
Sorry voor dit lange verhaal! Haha
Wat goed zeg je studie! Soms zou ik me ook wel willen laten omscholen, maar niet echt een idee in wat en als ik denk aan school zie ik er erg tegen op.

 

Dat is jammer! En heel vervelend dat je cyclus zondag slag is.
Deze maand vol aan de klus hihi.

 

Wij klussen ook wanneer we zin hebben. Rond mijn eisprong let ik wel op dat we klussen, maar er zit geen moet achter.
Ik wil ook niet aan ovulatietesten gaan beginnen. Dan voelt het helemaal zo'n verplichting.
Ik reken meestal uit wanneer ik ongeveer een eisprong heb en rond die dagen proberen te klussen.
Ik hoop het ook, en anders ga ik toch even langs het Kruidvat
Ik merk wel verandering in mijn lichaam, maar weet niet of dat goed of slecht is. Heb het nog wel heel zuur, vannacht ook heel slecht door geslapen, en misselijk, plopjes, maar af en toe nu ook krampen. En ik weet niet zo goed wat ik van die krampen moet denken....