Saskia in groep 3 wordt het echt een stuk rustiger! Mijn zoon ging bijv van een klas van 33 naar 22 plus dat er zo veel meer structuur is!
Ik herken wel heel veel van die karaktertrekken in mijn zoontje trouwens. Die zou het stempeltje ook wel kunnen krijgen. Maar zoals het nu gaat, gaat het goed. Hij gaat nu naar een montessori school, ik denk dat het wel scheelt. Veel individuele aandacht, veel dingen op eigen tempo doen (sneller of langzamer). Veel structuur in de sociale omgang en activiteiten, alleen minder structuur in de inhoud van de activiteiten. Precies wat goed past bij hem. Dus ik ga ook niet op zoek naar een stempel, ik verwacht dat het beter wordt als hij ouder wordt. Dat merk ik nu al heel erg van het laatste jaar. Er is ook beter over te praten, en hem meer uit te leggen. En dan kan hij er ook beter mee om leren gaan.
Ach hier gaat het ook niet om de stempel eigenlijk. Feit is dat wij er onbewust al jaren rekening mee houden zonder te beseffen dat veel kinderen daar veel minder last van hebben. En tja.. School doet dat niet. Niet erg... Wel vervelend soms. Komt wel goed Gister bij de Sint-aankomst op school moesten alle kleuters op het schoolplein vooraan op een bankje. (Doen ze elk jaar zo... Kleinste vooraan op de bank. De groteren er achter... Toch 400 kinderen op het schoolplein plus ouders om het hek) Dus wij schoolplein op.. Door alle oudere klassen... Naar het voorste randje bij het podium. En eenmaal bijna daar... Een soort van freeze inderdaad. Zette geen stap meer Gelukkig zag juf het ook dus die kwam meteen aanlopen en tegen de tijd ik d'r op het bankje geparkeerd had bij een klasgenootje ging het weer prima Vanochtend genoten van het uitslapen en de sneeuw... En verder de komende dagen vooral op tijd naar bed Nieuwe pyama, dus dat moet gaan lukken
Ik herken ook heel veel. Vanaf het begin is mijn dochter erg geveoelig voor emoties van andere mensen, dus ook die van haar ouders Zelf is ze ook erg met emoties bezig, zegt al als ze verdrietig is of blij. Laatst zag ze een mevrouw en liep erop af, ahh mvrouw drietig. Ahum barst die vrouw in huilen uit. Dochter natuurlijk ook overstuur. Moeilijk hoor. Ze is een heel vrolijk en sociaal meisje, maar huilt erg snel. Dat vind ik nog het moeilijkste. Want waar doe ik goed aan, het gaat vaak echt nergens over maar daar denkt zij duidelijk anders over. Nu is het ook al een lekkere peuterpuber, maar ik wil het goed begeleiden. Als ze huilt blijft ze er zo in hangen. De meeste mensen denken dat ze al richting 3 gaat. Ze praat al redelijk goed en is ook heel erg met de mensen bezig. Ik wil haar naar een psz brengen, maar heb besloten te wachten tot 2,5. Ik wil mij er graag in verdiepen maar de sites zeggen mij niet zoveel en wil geen lid worden. Welk boek heeft jullie geholpen en kan ik gebruiken bij mijn dochter. (En voor mezelf want ben het ook)
@brigit: zo vroeg onze dochter laatst iemand van in de 70 waarom hij dan geen kinderen had en of hij niet heel alleen was nu z'n vrouw dood was. Wilde hij misschien een babypop van d'r? Ik weet niet wie er harder met z'n oren stond te klapperen... De beste man of ik Maar ze heeft er zeker wel een vriendje bij
Herkenbaar hoor! Nu met jullie verhalen erbij herken ik wel mee. Ik moet zeggen dat mijn dochter absoluut niet bang of verlegen is. Soms in een volledig nieuwe situatie ofzo, maar ze rijdt af en toe paard, kan goed gymmen (ook hoog in het klimrek ofzo). Maar ze moet wel de ruimte hebben. Niet te veel aandacht geven en even zelf laten gaan. In een vaste setting vindt ze het nog wel eens lastig. Gisteren hadden ze sint feest van de PSZ en gingen ze allemaal bij sinterklaas op schoot. Ze vindt het allemaal prima, tot ze mij ziet en even moet huilen van de spanning. De eerste keer op de PSZ was het ook zo. Eigenlijk gaat het dan over haar grens heen, maar als ik er niet bij ben durft ze dat niet echt te zeggen, en doet ze toch mee. Pas bij mij durft ze de spanning dan even los te laten. Ik probeer er op dat moment geen drama van te maken, maar haar gewoon lekker even die veiligheid te geven die ze blijkbaar nodig heeft! Ze is ook gevoelig qua smaken, eet heel slecht en nieuwe smaken vindt ze bijna altijd vies (omdat het wat heftig is). Laatst aten we pompoenensoep en ik vond het erg flauw. Zij vond het heerlijk! Niet te veel poespas Nu ik jullie verhalen lees vallen ook de ontploffingen van de afgelopen 2 weken op hun plek. Oma overleden én Sinterklaas, en die spanning komt er dan toch zo uit. Nu gaat het steeds weer beter gelukkig!
Heb niet alle reacties gelezen, maar... Mijn zoon is nu 5 en gaat dus nu sinds dik een jaar naar school. In dat jaar is hij heel erg veel vooruitgegaan. Zo wilde hij vorig jaar niet naar de sint viering, dit jaar wel en is hij ook met de klas mee op het podium bij de sint geweest om het dansje met de klas te doen! Hoe ik het heb aangepakt is school heel rustig opbouwen. Eerst allen de ochtenden en dan ook nog de ene week 4 en de andere week 5 en dan de middagen steeds verder erbij uitgebreid. Uiteindelijk heeft hij er bijna een jaar over gedaan om de hele week naar school te kunnen gaan. Ze zijn nog niet leerplichtig he met 4!! Jij kunt zelf bepalen (in overleg zou ik dan doen) hoeveel je kind naar school gaat. Kijk naar je kind zou ik zeggen, kijk naar hoeveel hij al aan kan, hoeveel rust hij nog nodig heeft en overleg met zijn juf/meester, dan komt het vast allemaal wel goed.
@birgit Boeken die mij geholpen hebben zijn Hooggevoeligheid als kracht en hooggevoeligheid als levenskunst. Voor mijn zoon heb ik bij de fysio sensomotorische ontwikkelings therapie gevolgd en het boek wat daar bij hoort heet : Uit de pas. En de oefeningen die je met je kind kunt doen staan in het boek :Met plezier uit de pas. Mijn kind heeft veel baat gehad bij die therapie. Je kunt ook googelen op sensomotorische ontwikkelings stoornis.
Sinds ik het van mijn zoon weet is er niks veranderd. wel kan ik dingen beter plaatsen bij hem. Maakt het makkelijker. Ik zoek mijn weg nog wel in de opvoeding... mbt. grenzen stellen en boos worden e.d. maar goed zal in de loop der tijd wel leren he Ik hou gewoon zielsveel van hem en probeer hem zo goed mogelijk op te voeden, soms is het gewoon moeilijk maar vaak gaat het vanzelfsprekend en ik maak gebruik van mijn intuïtie
Oh wat ben ik blij met de vele reacties! Ik lees morgen even alles bij maar ik ben erg blij met de tips en adviezen die ik zo al even voorbij heb zien komen
@annetske: hier werken sterke grenzen gecombineerd met een reden vaak het best De reden heeft ze nodig om binnen de grenzen te blijven, anders vergeet ze het gewoon
Idem hier Saskia! Duidelijkheid en eerlijkheid. Ik moet haar gewoon echt vertellen waarom dingen zijn. Dan is er geen enkel probleem. Laatst zei ze voor het eerst heel boos 'Nee!' Had ze nog nooit zo in my face gezegd, als ik het uitleg is het meestal wel goed. Toen was ze ook echt in een fase dat ze erg moe en 'vol in haar hoofd' was.
Ja ik stel nu ook grenzen en leg uit waarom, en idd werkt heel goed. sinds een week doe ik dit en het werkt echt! Moet er alleen om denken dat ik het zo doe, vergeet het nog wel eens Sensorische informatie therapie heeft mijn zoon ook gehad. Hij is er wel beter van geworden. Het eten is nog niet goed, maar hij eet wel meer structuren. en zijn fijne motoriek is ook goed verbetert. Nu krijgt hij nog fysio voor de grove motoriek sinds 4 weken en hij knapt hier ook heel erg van op! hij wou nooit stukjes lopen, en vandaag 4x een wandeling moeten maken door de sneeuw zonder vallen en zonder dat hij moe werd!
Over dat motorische; ik merk vaak dat mijn dochtertje "lompig" is. Houterig, liep ook pas laat. Loopt ze niet ergens tegenaan omdat ze niet oplet of achter zich kijkt tijdens het lopen, dan struikelt ze wel over haar eigen voeten oid.... Terwijl de fijne motoriek niet verkeerd is. En als ze moe is, en dat is heel vaak, bijna altijd, is het nog erger.
Veel moe is herkenbaar. Mijn zoon krijgt nu Fysio en knapt er echt van op! hij loopt nu veel beter en ook veel langer. Normaal was hij snel moe en nu huppelt hij voor mij uit en is niet moe. Heeft nu 4 weken fysio en gaat al stukken beter. Mijn zoon loopt ook vaak tegen iets aan (lantaarn palen, struikjes e.d.) ook fietst mijn zoon vaak tegen stoepranden aan en de struikjes in haha ook dit gaat nu veel beter sinds de fysio. ergo heeft hem goed geholpen bij de fijne motoriek dat is ook erg verbetert. Wat ook goed helpt bij HSP kinderen is 's avonds voor het slapen gaan lekker warm douchen. even de drukte uit hun hoofd zetten en rustig worden.
Die van mij gaat flippen van de douche.... Badderen kan wel maar is weer zo'n langdurige bezigheid voor elke avond. Zusje wil dan natuurlijk ook.... En tegelijk is geen optie.... Wat fijn dat hij zo'n baat heeft bij die fysio.... heb ook getwijfeld maar ze zit elke keer net binnen de "normale" grenzen. Een loopfiets heeft mijn dochter erg vooruit geholpen (letterlijk hahaha).
Mja anders krijg je bacteriën.... Alhoewel ze douchen ook niet zo heel graag doet.. Maar ohjee als ze d'r tanden niet mag poetsen (Gelukkig zie ik geen redenen om dat te verbieden... Want ik denk niet dat ze dan nog zou gaan slapen...)