Nou goed, ik heb dit bericht misschien geschreven op een moment dat ik een hoog irritatielevel had bereikt maar ik blijf van mening dat je zoiets wel voor elkaar over kan hebben. Hun hebben hun eigen leven en wij de onze maar als hun met de trein naar ons komen en het is slecht weer, halen en brengen wij ze ook. Ken veel gezinnen waarin je het niet eens hoeft te vragen maar dat het gewoon aangeboden wordt. Maar er zijn hier duidelijk andere meningen op een paar na. Ik ben zelf namelijk wel zo dat ik veel voor anderen over heb, doe zelf vaak juist heel veel voor anderen. Misschien toch eens tijd dat een stuk minder te gaan doen. En ik dring me ouders helemaal niks op, het is een kleine vraag die ik stel maar zo te lezen denken velen daar anders over.
Als ze het aanbieden zou het wel fijn zijn. Maar ik vind persoonlijk dat je dat als volwassen stel niet hoort te vragen aan je ouders. Ik zou dat alleen misschien nog wel doen wanneer ik s'avonds alleen in het donker dat stuk zou moeten lopen. Maar mijn man zou nog liever 50 km omlopen ipv mijn moeder te vragen of ze ons kan ophalen. Mijn man brengt mijn moeder wel altijd naar het station, maar dat is meer omdat we vinden dat op deze leeftijd de rollen zijn omgedraaid wat betreft ophalen en wegbrengen.
Het is niet zomaar even oppassen.. Je moet -als ik het goed begrijp- eerst een uur rijden om daarheen te gaan zodat ze kunnen oppassen, dan kunnen jullie uit eten en dan vraag je of ze jullie 5 min. verderop willen ophalen en dat is dan teveel gevraagd en dan word je ook nog eens onvolwassen genoemd als ik het goed begrijp?! Tja.. kan er wel inkomen, vooral omdat jullie wss al niet veel contact hebben en al niet veel van hun vragen? toch? Gr. Carlien
Ben ik de enige die het een beetje raar vind dat er dus blijkbaar niemand nuchter bij de kinderen blijft? Je ouders moeten oppassen dus dan is het toch sowieso de bedoeling dat er één van de 2 nuchter blijft? Verder zou het voor mij niet gaan om het niet rijden, maar op de manier waarop er wordt gereageerd.... Ze kunnen toch ook gewoon normaal zeggen dat ze dat niet willen doen. Hoeft toch niet meteen het huis te klein zijn. Ik denk inderdaad dat de banden tussen jullie nog gebaseerd zijn op de puberteit en je ouders zich nog moeten aanpassen aan hun volwassen dochter..
Voor de mensen die dit een overdreven reactie vinden moeten even verder kijken dan de reactie. Ik denk dat het gaat om de afwijzing die ts voelt. Als ze een goede band met moeders zou hebben en moeders zegt nee dan zou het niet zo erg zijn. Maar keer op keer voelt ts zich afgewezen en dan doet weer een nee pijn. En de manier waarop er nee gezegt wordt is ook niet leuk. Niet gewoon "Nee" maar gelijk zo'n denigrerende preek erbij. Ik heb alleen de eerste "bladzijde" van dit topic gelezen dus weet niet of iemand dit al gezegt heeft. Ts ik kan tegen jou alleen maar zeggen dat je jezelf moet gaan veranderen, wat dit betreft, want je ouders zullen niet veranderen. Met veranderen bedoel ik wapenen, gewoon niks meer van je ouders verwachten en wat afstand nemen. Dingen die jou helpen dat een nee jou niet meer zo raakt. Succes!
Kan me je frustratie wel indenken, maar: laat het los. Het is je verleden, je bent nu een volwassen vrouw en inderdaad goed terecht gekomen. Je kan niet je hele leven naar je ouders aandacht en goedkeuring blijven hengelen. Dat zul je nooit krijgen en ten tweede, dan zou je altijd een beetje afhankelijk zijn. Eerlijk gezegd zou ik als mijn band zo was met mijn ouders, ze niet eens vragen om op te passen. Het contact zo oppervlakkig mogelijk houden en het feit dat ze ver weg wonen als iets positief zien. Zie je ze, ben je beleefd en verzorg je ze goed, maar niet meer dan dat. Of als je het echt niet trekt, zet het contact even op een laag pitje.
Thanks voor de laatste reacties, het voelt idd soms als de zoveelste nee, voel me soms net een kleuter die haar eigen boontjes niet kan doppen. Vragen of ze je even willen brengen wordt volgens velen direct bestempeld als onvolwassen, ik zou niet weten waarom. Als we zoiets al niet meer kunnen vragen aan elkaar in wat voor wereld leven we dan. En daarbij komt dat ze wel staan te springen om de kleine te zien, wij moeten idd een uur rijden, vorige week nog om me vader te verassen voor zijn verjaardag, toen reden we overigens zelf weer terug!
Ik snap het wel, het is alsof ik mijn eigen verhaal las! Ik heb ook zo'n relatie met mijn ouders, Erg frustrerend! Hierdoor heb ik mijn moeder een jaar lang niet meer gezien, kon er niet meer tegen. Nu gaat het wel wat beter. Maar mijn frustraties kunnen nog steeds oplopen!
Zo denk ik dus ook.. mijn ouders (nu is het overigens iets beter want mijn vader is overleden inmiddels) zijn ook zo. Ik zie mijn moeder nu ook maar 4 keer per jaar ofzo.
13 en je rookte al joints en was dronken? En je vindt het gek dat je ouders daar wat van zeiden? 2,5 km lopen? Dat is een minuutje of 10? Sorry, maar ik vind dat je nogal overdreven reageert. Zoals iemand al zei, het is een vraag, daar kan je dus een ja of een nee op krijgen. Dat heb je gewoon te respecteren. Je bent goed terechtgekomen, dat is fijn maar als ik naar je schrijfstijl kijk dan was het niet geheel onterecht dat je moeder je achter je kont aanzat voor die schoolresultaten. HBO zegt lang niet alles. Hou me ten goede, ik zal niet snel iets zeggen over hoe mensen schrijven/praten en ik maak zelf ook wel eens de nodige fouten tijdens het sneltypen, maar in jouw geval kan ik je moeder best begrijpen. Er zijn heel veel mensen die werken en een huishouden doen. Ik zal het je nog sterker vertellen, er zijn heel veel mensen die fulltime werken EN het huishouden doen EN kinderen opvoeden. Waar heb je het over? Je moeder is heel haar leven huisvrouw geweest. Dacht jij dat dat zo'n makkelijke job was dan? Kortom, sorry maar ik vind dat je je vreselijk aanstelt. 2,5 km. Dan neem je toch de fiets of ga je lopen? Of een van twee drinkt gewoon niet? Het is bij ons trouwens toch regel dat 1 van ons altijd nuchter blijft omdat we een kind hebben. In de regel ben ik dat omdat ik sowieso weinig drinkt. Papa drinkt ook zelden maar die geniet er meer van dan ik. Maar goed, dat is onze situatie. Ik wil natuurlijk niet zeggen dat een ander dat ook moet doen maar met 2,5 km zou ik het niet eens durven vragen.
Ik herken het helemaal! Ik heb dan wel een goede band met mijn vader, maar met mijn moeder lig ik sinds de pubertijd al regelmatig in de clinch. Niet continu, hoor, maar we hadden regelmatig aanvaringen en dan was het huis te klein. Ook na mijn 20e, toen ik wegens een stage weer even bij mijn ouders ging wonen (ik zat op kamers), was het weer als vanouds... Later samen gaan wonen met mijn vriend (nu man). Wel in de buurt van mijn ouders. Als mijn moeder bij mij was, dan zocht en vond ze altijd wel wat om over te zeiken. Ze kon niet accepteren, dat ik dingen anders deed dan zij. Bijvoorbeeld dat het niet opgeruimd was. Mijn moeder is altijd thuis geweest en wij werkten beide 40 uur per week (plus in totaal 2,5 uur reistijd per dag). Vond ze het raar dat wij 's avonds niet gingen poetsen! Enfin, het is een beetje beter geworden sinds ik moeder ben. Ik heb haar ook een keer goed de waarheid verteld. Maar soms gaat het toch nog even mis. Wat ik herken in jouw verhaal, is dit: Jullie relatie is al verstoord en dit zorgt ervoor, dan jullie om ieder onbenullige dingetje al boos worden. Dat hebben mijn moeder en ik ook nog steeds af en toe. En wat ik uit je verhaal hoor, gaat ook deze ruzie nergens over... Dat je moeder zo overdreven reageert op jullie verzoek gaat nergens over. Maar jij maakt dit ook groter dan dat het is. Is een vicieuze cirkel waar jullie in zitten. Ik kan je helaas niet vertellen hoe je die cirkel doorbreekt Maar onderkennen is de eerste stap. Succes!
Ik zit zelf ook zo in elkaar, "ik breng je wel ff thuis" als we visite hebben of ik rij wel even met je mee tegen een vriendin die geen rijbewijs heeft en van Rotterdam naar Utrecht moet. Maar dat je zelf zo in elkaar zit wil niet zeggen dat anderen dat ook terug moeten doen. Als ik naar familie en vrienden kijk geef ik meer als dat ik ontvang. Erg? Nee hoor ik voel me er goed bij om te geven en heb geaccepteerd dat je dat lang niet van een ander kan terugverwachten. Hier is het vaak zo dat mijn vader alles voor me wil doen, maar ik wil en doe dat liever zelf ik heb de instelling mensen niet tot last te willen zijn. Ik heb mijn eigen gezin, ben volwassen en wil mijn eigen boontjes doppen. Je schrijft, ik dring niet op ik vraag het alleen maar. Zij zeggen alleen maar nee dat kan toch? Iemand schreef hier dat het niet zo zeer over het niet rijden hoeft te gaan maar om de zoveelste afwijzing. Ik herken dat wel. Ik heb zelf niet zo'n leuke jeugd gehad, thuis en op school. Maar zo moet je het niet zien. Het is soms lastig en ik heb er ook een tijd over gedaan voor ik dat kin scheiden en nu nog lukt dat niet altijd maar je hebt jezelf er alleen maar mee. Dus probeer het je niet aan te trekken, laat je man drinken en ga zelf rijden. Zo blijft er 1 nuchter die ook voor de kleine kan zorgen. Ook niet onbelangrijk! Hier drinkt er altijd maar 1 van de twee ook als we gewoon thuis zijn.
Kan het me voorstellen..... Maar vind je dit nou een ruzie waard? Of is het meer dat er onderliggende gevoelens meespelen?
2,5 kilometer?? zou het niet eens durven vragen of we met de auto gebracht of gehald kunnen worden! dat is 15 min lopen! niet iets wat een ruzie waard is lijkt mij!
Nou ik begrijp het ergens wel. Volgens mij gaat het jou niet zozeer om de afwijzing maar de reactie die je krijgt op überhaupt de vraag. Je vraagt ze een kleine gunst en krijgt een reactie alsof je een miljoen van ze verwacht. Hier ook altijd eerst een negatieve reactie om vervolgens een ja of een nee te krijgen. Als ik vraag of ze kunnen oppassen dan krijg ik als reactie.. pff nou deze week al geen tijd voor mezelf gehad en bla bla bla... daar vraag ik niet om, ja of nee is voldoende en met een nee zou ik ook prima kunnen leven.
Off topic, maar ik weet niet hoe snel sommige van jullie kunnen wandelen, maar de gemiddelde wandelsnelheid is 5 a 6 km per uur. Voor TS een half uurtje lopen dus, maar heen en terug zou ik het ook best veel vinden een uur wandelen op mijn vrije avond . 2,5 km in 10 minuten is 15 km per uur, dat is best heeeel hard rennen!
@Cryptonism Sorry maar suggereer jij nu echt dat mijn Nederlands niet correct is? Ik heb mijn verhaal blind getypt en niet overgelezen. Mijn verhaal niet nagekeken op spelfouten en geschreven in Rotterdamse spreektaal (het kan nog erger hoor). Maar goed als jij je daaraan stoort prima maar om daarbij dan zo kortzichtig te zijn en daar dan direct een niveau aan te koppelen dan zegt dat meer over jouw niveau dan over die van mij. En nee op dertienjarige leeftijd een joint roken en dronken zijn is zeker niet iets wat een moeder graag zal zien maar gelukkig is iedereen anders. Als de wereld alleen maar uit brave mensen had bestaan dan zou het ook een saaie wereld zijn. Zonder drugs was er geen kunst geweest en zoals je misschien dan als een slimme meid wel zal weten, alles is ontstaan uit kunst.