in turkije doen de artsen niet rond 3 jaar.het schijnt een gevoelige leeftijd te zijn. of voor 3 jaar of na 6 jaar.ik weet er niet zoveel van. misschien moet je eerst googlen en met een arts spreken, dan advies van schoonvader volgen.
Hier is het om medische reden gebeurt afgelopen oktober, onze ervaring dan maar even . Hij ging onder volledige narcose dat wilden we zelf ook graag, er kwamen geen prikjes aan te pas en hij werd goed voorbereid door het ziekenhuis met een minivoorlichting en boekjes dus wist precies wat er kwam, hij vond het ook helemaal niet erg in het ziekenhuis om te wachten ook niet in de wachtruimte voor de ok, hij hing daar goed de clown uit, overstappen op de operatietafel, geen probleem, plakkers erop leuk, kapje oei dat vond hij niks en koste even wat strijd maar uiteindelijk onder zeil ewij wachten. Na 20 minuten mocht ik weer naar hem toe op de uitslaapkamer, daar groot drama want er was een infuus aangebracht toen hij sliep en dat wilde hij niet dus hij schreeuwde net zolang totdat dat eruit was, er was heijs beloofd dus hij wilde naar de kinderafdeling naar de zuster die dat gezegd had . Daar ijs gegeten en gedronken en nog even geslapen,. We hebben een erg dapper mannetje maar thuis verschonen was even drama zetpillen een nog groter drama, de eerste nacht erg onrustig geslapen en telkens huilen, volgende morgen wilde hij geen tabletjes of verband dus hup gewoon luier aan, was nog niet zindelijk door de problemen, telekns huilen als hij plaste en in de middag was dat ineens over, hij sliep goed alleen verschonen bleef nog even een drama de eerste weken, qua pijn viel het voor mijn gevoel buiten het verschonen om nog wel mee na 3 dagen. Het is alleen erg zielig als je kindje zo huilt omdat hij plast en verschoont moet. Ondertussen nacontrole gehad en alles goed en het probleem van niet mogen wassen of verschonen is ook weer voorbij. Al met al zeggen wij ergens het is ons mee gevallen hij heeft ook geen angst voor het ziekenhuis ofzo, maar vrijwillig zou ik er niet voor kiezen . En zo wel dan zo vroeg mogelijk ken ook jongens die rond hun 12de zijn geholpen edie hebben er echt trauma's over en dat idee hebben we hier echt niet
Mijn vriend is om medische redenen 'besneden' toen hij een jaar of 5 was. Natuurlijk deed het hem pijn, en hij heeft het ook meegekregen wat er gebeurde, maar een trauma heeft hij er niet aan overgehouden.
Ik ozu het toch onder volledige narcose laten doen. Als ik zie hoe mijn ochter van 4 omging met de narcose voor haar amandelen, ging dat 100 keer beter dan het bloedprikken en de inentingen en zij heeft hier absoluut geen trauma van opgelopen. Het onder verdoven laten besnijden lijkt mijn idee veel traumatischer, maar dat is mijn gedachten. En anders toch later laten doen