Goeieavond allemaal! Ik zit er even doorheen en ik weet niet wat ik ermee aan moet... Volgens mij zit Max in die 15 maanden sprong want na een hele heerlijke tijd is hij echt "onhandelbaar". Ik mag de kamer niet uit, ik mag zelfs niet van de bank opstaan en mijn telefoon van de kast pakken bijv. Ook knuffelen met papa of de hond is uit den boze! Dan wordt hij kwaad! Maar ik kan hem niet laten zitten als hij zo aan het huilen is als ik even de kamer uit moet...ik pak hem steeds op omdat ik het gewoon te zielig vind...Nog geen week geleden kon ik het hele huis door zonder hem mee te nemen op de arm en dan speelde hij gewoon lief verder maar nu! Heeft iemand een tip ofzo...hoe ik die huilbuien het beste kan aanpakken want steeds oppakken zal ook wel niet goed zijn maar zo laten huilen vind ik dan ook weer zo... Thnx voor het lezen! Groetjes Floor
Ik heb helaas geen tips, want mijn meisje doet precies hetzelfde. Alles is leuk en gezellig zolang ik maar vlak bij haar zit, maar O wee als ik op sta. Alleen als ze op het KDV is kan ze prima zonder mij. Bij ons duurt het nu toch al wel 2 maanden ofzo. Ik blijf maar zoveel mogelijk bij haar in de buurt (neem haar ook mee naar de wc enzo ), maar heel soms moet ik toch even iets doen waar ze niet vlak bij kan zitten. Tja, dan is het niet anders dan dat ze even gaat zeuren. Ik leg het altijd uit en zeg dat ik haar heel snel weer oppak en dan moet ze maar even wachten. Ik ga er maar van uit (hoop) dat het een fase is. Ik herken het trouwens ook heel sterk van mn nichtje en neefjes die er best lang last van hebben gehad. Maar bij hen is het uiteindelijk helemaal goed gekomen .
ojee ojee...dat duurt nog wel even dus Max kan zich inderdaad prima vermaken als ik op het werk ben en hij bij papa of opa en oma is maar als ik er ben....is het dus niet meer gezellig...
Doe je die dingen als opstaan, kamer verlaten ed spontaan? Of vertel je het van te voren? Bijv mama gaat ... En komt zo weer terug. Bij mij scheelde het als ik erg maar dan ook heel erg duidelijk en voorspelbaar was. Hoe klein ze ook zijn ze snappen ontzettend veel
Tja, heel herkenbaar. Als ik boven zit en mn man alleen met haar is gata het ook redelijk, maar zodra ze mij ziet of hoort moet ik haar oppakken en moet ze bij mij zitten. Soms best vermoeiend he. Maar aan de andere kant, over 10 jaar duwen ze ons weg en willen ze juist van alles alleen doen, dus we moeten er ook maar een beetje van genietn (voor zover dat kan).
Het is een fase waarin hij gewoon iets meer mama nodig heeft. Ik geef altijd aandacht als m'n meiden aandacht willen... Vind het zielig om ze te laten huilen. Meestal probeer ik iets actiefs met ze te gaan doen of ze ergens bij te betrekken.
ik merk ook heel erg dat dit uitmaakt bij mn dochter! hoewel ze als iets te lang duurt (lees langer dan 30 seconde) toch wel gaat zeuren.
Ik ben idd in het weekend ook weleens even boven gaan zitten, zodat ze tenminste lekker kon spelen. Want zodra ik in zicht was wilde ze alleen bij mij hangen
Bij onze oudste was deze fase trouwens voorbij toen ze los ging lopen, maar heeft wel even geduurd... Ze kreeg ook 4 tanden en 2 kiezen ineens en ik was hoogzwanger. Dus het was ook allemaal veel voor haar. Ze is nu 25 maanden en heeft alweer een tijdje zo'n fase... Maar nu weer veel verandering: verhuizing, ik ben weer gaan werken etc... Het zal idd wel overgaan, ik geniet nu wel van de knuffels alleen het gehuil erbij is dan weer wat jammer
Mijn zoontje is iets jonger, maar dat begint nu ook. Zodra ik uit het zicht ben is het brullen, als iets niet lukt dan wil hij alleen maar mama. Als ik aan het werk ben, dan is papa de held hoor. Daar ben ik dan wel weer blij mee. Hier is het ook een combi van tanden die doorkomen en niet helemaal lekker voelen. Ik hou hem dan lekker bij me. Samen lekker op de bank liggen. Geniet er stiekem wel van
Hier valt het gelukkig wel mee. Maar dat komt vooral omdat hij zelf wel meeloopt als ik weg loop.. Ook niet altijd handig
Ik gaf daar waar mogelijk aan toe, ben van mening dat als ze mama nodig heeft, ik er ben voor haar. Draagdoek in huis weer gebruikt bv met koken en veeeeeeeel buiten gaan wandelen.
Ik gaf gewoon aandacht als ze dasr om vroegen, nam aan dat ze het wel nodig zouden hebben. Draagdoek is dan ideaal!
@lola86 Ja ik zeg altijd "dada tot zo" en dan zwaai ik. Dan was het altijd prima inderdaad, dan kijk hij me nog even na maar als ik uit het zicht was verdwenen ging hij zijn gangetje weer maar dat helpt dus ook niet meer haha. @emmarijn Max loopt nu een goeie maand, hij probeert zelfs te rennen maar dan gaat hij gewoon aan mijn broek hangen en huilen zodra hij bij me is
Ja die aandachtshuiltjes zijn moeilijk, vooral om de balans te houden tussen negeren en wel aandacht geven. Ik (wij) probeer altijd de echt drama huiltjes te negeren, dan gaat hij zitten en dan met zijn hoofd op de grond gillen... tja dat negeren we. Ik probeer hem op die manier te leren dat hij aandacht krijgt als hij het positief vraagt en ik moet zeggen dat hij vrij snel ophoudt met gillen als we hem negeren. Als hij gewoon bij me komt om aandacht dan pak ik hem uiteraard op. Als het echt te erg wordt dan ga ik ook wat met hem doen, op de grond spelen, wandelen of fietsen.