Hoi meiden.. Het is me al 2 keer eerder gelukt dus je weet wat je een beetje te wachten kan staan. Misschien is dat wel wat maakt dat ik het toch wel heel erg spannend weer vindt. Zelfs gewoon eng. Brrrrr ik ga weer bevallen en snel ook is dit voor meer mamma's herkenbaar? Er toch tegenop zien, naast gezonde spanning, we weten immers wat we ervoor terug krijgen.
meid heel herkenbaar heb ook 3 kinderen en ook dus 3 keer moeten bevallen vond het ook eng maar als het begint dan denkje kom maar op met die weeen dan heb je gauw je kleine in je armen succes
Ja he, het is meer de angst van te voren, als je nog bij je volle bewustzijn bent hahah ach ze moet er toch uit
Ik denk dat het eng blijft omdat het ook een spannende gebeurtenis is! Iedere bevalling loopt anders dus je kunt er niet van op aan hoe het gaat lopen. Ik sta er voor nu erg positief tegenover,ookal vind ik het spannend!!
Ik heb inderdaad ook momenten dat ik denk tsjakkaaa dat klusje gaan we eens klaren maar ook momenten dat ik denk brrrrrrrr
ja hier precies het zelfde. Bij zoonlief was ik kapot moe van het wachten op weeën. Vliezen braken om 20:15 en de dag erna om 15:00 begonnen de weeën pas. Had de nacht niks geslapen van de zenuwen dus was echt kapot moe. Plus ik werd gestript en mocht van de vk niet stil gaan zitten en moest flink gaan lopen. Heb toen met rugweeen 3km gelopen in het bos. (Uiteraard op en neer) Het enige wat ik me kan herinneren is dat de rugweeen vervelend waren en de eerste cm erg moeizaam gingen. Het was zeker geen pretje maar heb geen trauma opgelopen van mijn eerste bevalling..riep alleen maar "ik wil slapen" hahahaha
Over een week of 32 mag ik ook weer. Net als ts de derde keer. Ik ga me vooraf niet meer druk maken. Je weet toch niet hoe het zal lopen alleen dat het weer zeer gaat doen. Succes met de laatste loodjes.
ik ben pas bevallen van mn 3e. ik ging er echt in met het idee van, deze leg ik zo neer. beetje foute gedachte geweest. pffff wat een helse pijn! ben er zonder kleerscheuren van af gekomen. alles ging goed, maar ik vond het toch de zwaarste bevalling van de 3! misschien omdat ik er juist te licht over dacht? dus bij jou valt het vast mee!
Zonder grap..ik hoor van meerdere dat de 2de beter gaat als de eerste..maar de 3de juist een tegenvaller is
Klopt ik heb dat ook gehoord. Nou het is sinds vorige week geen thuis bevalling meer dus begint al goed ga uit van het ergste.. 1e was hel 2de toppie en derde zal dus ook wel drama gaan worden hahah
Hier gelukkig niet. Ik ben nu 5x bevallen en bij alle zwangerschappen had ik op het laatst van die paniekerige momenten dat ik dacht, help ik moet bijna bevallen! Volgens mij is het gewoon een soort psychische voorbereiding op wat komen gaat. Succes met bevallen!
Dit hoor ik ook . Ik ben heel nieuwsgierig. Hoe zou dat komen? Misschien door bepaalde verwachtingen die je hebt over bevallen. Dat het bij een derde juist gemakkelijk gaat en daardoor vies tegenvalt? Ik ben benieuwd hoe andere moeders van drie kinderen die hebben ervaren!
Ik vond de derde bevalling juist de makkelijkste bevalling. Ik ben bij alledrie ingeleid, maar deze bevalling was de eerste zonder wee-opwekkers en dat is prima gegaan. Met gellen en wat harde buiken had ik 4 cm ontsluiting en toen werden de vliezen gebroken. Binnen 5 minuten de eerste wee en een uurtje later was mijn zoontje er al.
Ik heb de hele zwangerschap van me 3e kindje tegen de bevalling opgekeken. Ik had last van angstaanvallen en zag het echt niet zitten, terwijl ik beide keren aardig netjes bevallen ben. Oke de 2e was er binnen 1,5 uur. Van niks na persdrang was heftig maar goed......Geen drama bevalling......Toch maakte ik me echt zorgen om de bevalling. Toch koos ik voor een thuisbevalling, en op het moment van heb ik me helemaal overgegeven aan me vk en het ging perfect! Geef eerlijk toe, ben blij dat ik het thuis met haar heb gedaan, want in het ziekenhuis was ik echt in de stress geschoten!
Ik herken dat gevoel ook wel een beetje. Heb al 2 makkelijke vlotte bevallingen achter de rug, maar toch zie ik een beetje op tegen deze. Ik was alweer helemaal vergeten hoeveel pijn het deed en hoe spannend het is, maar dat komt ook weer een beetje terug de laatste tijd. En ik weet nog dat ik vorige keer in tranen uitbarstte toen mijn vriendin onze oudste kwam ophalen, gewoon omdat ik me toen pas goed realiseerde dat ik voor een flinke klus stond, die pijn ging doen en gevaarlijk kon zijn en dat ik er hoe dan ook in m'n eentje doorheen moest..... En dat gevoel komt nu ook weer wat opzetten. Ben niet echt heel bang, en ik weet zeker dat ik het kan, maar het blijft wel spannend.