Hallo allemaal! Wat een verademing is deze site en dit forum zeg! Een prettige manier om meningen, informatie en adviezen met andere moeders te kunnen delen. Ik heb een vraag. Mijn dochter is 2 maanden oud en heeft gister haar eerste vaccinaties gehad. Onze start was niet prettig met een flinke verborgen reflux en daardoor de gewenning van een heel verkeerd ritme. Onze Belle kon namelijk niet op zichzelf in slaap vallen (misschien heel naief maar ik wist ook niet dat een baby dat moest leren) Met de methodiek van Ria Blom als leidraad ben ik het tij gaan keren (het heeft 10 jaar van mijn leven gekost om mijn kind de eerste dag te laten huilen, maar het is gelukt) Inmiddels zit mijn dochter in een redelijk goed ritme. Wat ik wel moeilijk vind is dat ze zich op geen enkele manier laat troosten in bed. Ik kan mijn kind niet gerust stellen of als ze wakker dreigt te worden haar ''luikjes sluiten'' en weer verder laten slapen. Het is wakker en eruit of laten liggen en hopen dat ze zich niet wakker krijst (meestal slaapt ze wel door) Maar zoals gister heeft ze haar eerste prikken gehad en ze krijste het uit op bed. Ik probeer haar veel al op zichzelf te laten slapen en heb haar ook een tijdje bij me gehad om haar gerust te stellen.. maar sussen op bed is dus geen optie. Ze wordt er erg wild van, nog meer schudden met haar hoofd en harder krijsen als ze mijn nabijheid voelt. Zijn er moeders die dit herkennen? Weten hoe dit kan/komt? En misschien wel of er iets aan te doen is? Ik zou haar zo kunnen helpen ermee.... Alvast bedankt Zoals het onderwerp al zegt
Gewoon eruit halen dan...en lekker knuffelen Je kindje is PAS 2 maanden... Dan zijn er echt nog geen 'strenge regeltjes' nodig enzo hoor.. En waarom moet ze al perse zelf in slaap vallen? Besef je wel goed dat ze 9 maanden in jou heeft gewoond en ineens op de grote boze wereld gezet word.. Helemaal alleen.. En dan helemaal alleen in bed e.d je kindje heeft gewoon behoefte aan mama en dat is heeeeel normaal
Hey Sam! Ja klopt ben het ook met je eens hoor dat ik niet al te strikt moest zijn. Maar waar we vandaan kwamen was nogal heftig... Ze kon namelijk geen seconde meer op zichzelf zijn.. alleen maar draagdoek, in mijn armen en ook slapen ging niet meer. Ze sliep hooguit een uur op een dag nadat ik haar uren in slaap gewiegd had... Ik ging er letterlijk aan onderdoor... Vandaar dat ik toch moest ingrijpen.... een beetje resetten... Nu kan ze zelf in slaap vallen en kan ik haar ook lekker bij me nemen... Ik vind het ook best moeilijk dat iedereen tegen mij heeft gezegd dat je baby's niet kan verwennen en je ze altijd bij je kunt nemen... Daardoor heb ik nooit goed opgelet dat een huiltje ook moeheid kon zijn.. ik dacht alleen maar ''ow troosten'' toen ontstond een verkeerd patroon.... Ik vind dit zo lastig!
Hmm okee dan snap ik t wel een beetje Maar is de reflux nu onder controle? Zo ja, kan je ee teugels weer wat laten vieren gewoon... Dus gewoon uit bed halen als ze wakker word en niet meer kan slapen... Oid Mijn zoontje sliep nooit langer als 3 kwartier(1slaapcyclus) En kreeg hem erna ook niet meer in slaap, gevolg,6 slaapjes ofzo per dag..(en soms na een half uur,uur alweer en dan lukte het wel weer even) Maar als hij niet wil/niet lukt, dan houd het op.. Je kan ze niet dwingen En het ging vanzelf beter Zelfs nu kan ik mn zootje nog niet in bed troosten want et word dan alleen maar erger.. Ik geef dus toe aan de behoeftes van mn kind(uiteraard zijn er wel grenzen haha) Misshien kan jij ook gewoon toegeven aan haar ehoeftes.. Ze is nog maar zoooo klein en de tijd van lekker bij je liggen is zoooo voorbij geloof me En natuurlijk heeft ze net prikjes gehad, dat is ook niet leuk dus het is echt nirmaal dat ze bij je wil zijn en niet alleen in bed Geef daar dus gewoon aan toe En je kan ze inderdaad tot een jaar soieso niet verwennen Ze kunnen alleen wennen aan dingen.. Maar dt komt later pas en niet met 8/9 weken
En doe gewoon waar JIJ je goed bij voelt.. Niet omdat het 'moet' of volgens de 'regels' Als dat stuk vergeet en je echt gaat richten op je kindje en de signalen van bepaalde dingen zal je zien dat et als het ware vanzelf gaat.. Gewoon instinctief..
Sluit me wel aan bij Sam20, al snap ik ook wel dat je niet meer wil waar je vandaan komt! Ik troostte altijd in het donker op haar kamertje, maar dan nam ik haar wel uit bed als ze zo overstuur was. Zeker na prikjes kunnen ze toch even niet zo lekker in hun vel zitten! Als ik merkte dat ze in mijn armen weer rustig werd en in slaap viel dan legde ik haar weer terug in bed....en de ene keer was dit binnen 3 minuten en de andere keer stond ik wel een half uur met haar te wiebelen. Hoe ouder je kindje wordt, hoe makkelijker het is om ze in bed te troosten is mijn ervaring hier! En het blijft toch altijd zoeken naar wat het beste werkt... Succes
Dank je wel Sam.... Je hebt wel een punt hoor met ''die regels'' dan kan ik er soms te erg aan vasthouden en raak ik helemaal in de knoop met mijn gevoel.... De eerste 6 weken zijn een beetje traumatiserend geweest door de reflux.. Die is overigens nu redelijk onder controle... ben echter nog niet tevreden vandaar morgen weer huisarts... En idd als ik mijn gevoel volg dan zit ik eigenlijk altijd goed... Soms vergeet ik dat een baby best een uurtje kan huilen op een dag en dat dat heel normaal is.... Raak ik in de stress omdat ze in het begin 12 uur per dag huilde op een gegeven moment.... Is ook weer een stukje wat ik zelf moet verwerken.. Best moeilijk voor de eerste keer mama zijn...
Wat Sam zegt, gewoon lekker bij je nemen. Ze is en nog maar 2 maanden, en heeft verborgen reflux (wel medicijnen voor nu?) en haar prikjes gehad! Het is heel normaal dat een baby'tje van 2 maanden niet alleen in een wiegje wil liggen. Mijn dochter sliep met die tijd ook niet zo goed overdag. Ik legde haar in de kinderwagenbak als ze moe werd (jengelig, oogjes wrijven), dan sliep ze soms zo'n drie kwartier en daarna was ze wakker. Dan haalde ik haar er echt uit, ik ging haar niet dwingen te slapen en laten huilen heb ik ook nooit gedaan. Op een gegeven moment is ze zelf een ritme gaan aangeven wat ik ben gaan volgen. Maar dat ritme heeft ze nog heeel vaak omgegooid en daar moet je ook echt rekening mee houden. Een ritme "aanleren" kan gewoon niet, wat je wel kan doen is rust en voorspelbaarheid bieden en haar behoeftes volgen.
Pff idd die uren wiebelen haha Momentel de 11 maanden 'sprong' Gestoord word je ervan.. Ineens kan hij niet meer alleen in slaap vallen dan gaat ie alleen maar huilen... Dus hier ook weer aan de wiebel En idd, ikhaal hem wel uit bed, maar ik blijf in zn kamer En wil het echt echt niet lukken ga ik soms even naar mijn slaapkamer en even samen met m op bed liggen
Dit ook nog ja! Ritmes veranderen altijd.. Heb je net een lekker ritme en poef! Weg is t ritme weer.. Daar ga je nog vaak mee te maken krijgen ts.. En dat is even wennen ja.. Ik was in t begin oom pietje precies regeltje hier regeltje daar, doe ik t allemaal wel goed..? Maar nu na bijna een jaar(en mijn gevoel gevolgd) kan ik met trots zeggen, ja ik kan het! En ben ik een goede moeder, en precies de moeder die ik wil zijn En kan je nagaan ik ben een heel onzeker type haha Dus echt.. Ook jij kan het! Laat het een beetje op zn beloop, doe wat jij denkt dat goed is en goed aanvoelt en dan komt het helemaal goed!
Oh, die vond ik het ergst tot nu toe, die 11 maanden sprong! Van alles willen maar nog niet kunnen/mogen en hoefde maar 2 sec uit haar beeld te verdwijnen en het was drama..ppfffff...hier werd die ook nog mooi opgevolgd door ruim 1 maand doorkomende kiezen (4 tegelijk). En op het moment dat je denkt: dit ga ik niet langer trekken zo, is het ineens weer over!
Pff jemig idd herken het haha kan amper ff rustig naar de wc dan gaat ie huilen haha hele tijd aan mn benen hangen enzo als k op de bank zit.. Nja gaat wel weer over.. Oooooit haha Voor kiezen ben ik nog niet zo bang.. Zn eerste tand is net een weekje door
Hier is ze ook niet te troosten in haar bedje... Dus wat wij doen; als ze met 5 min. Niet is gaan slapen gaan we erheen. Haar oppakken, niets zeggen, alle lampen etc uitlaten, evt melk geven en als ze gekalmeerd is weer terug in bedje leggen. Vind t ook jammer, maar ze raakt helemaal overstuur als je bij haar blijft terwijl zij in bedje ligt. Als de reflux niet onder co is snap ik ook wel dat ze niet wil blijven liggen, maar rechtop wil zitten, want liggend heeft ze ws meer last ervan. Iig succes en komt vanzelf goed hoor!
Ow ik lees nu pas de reacties op pagina 2 Ik herken helemaal wat je zegt Sam... Ik zit nog in de onzeker fase... Ik ben zelf hulpverlener in de psychiatrie en volg altijd mijn gevoel eigenlijk in alles in mijn leven... en nu met mijn kindje zoooooo onzeker.....! Waarom in vredesnaam? Zelfs voor moeders met baby's van dezelfde leeftijd zou ik nog beter mijn gevoel kunnen volgen..... Ik begin nu huiltjes te herkennen pas eindelijk en dan nog durf ik er niet vanuit te gaan... door de regels... Dan denk ik ''dit is een ander huiltje, niet de jengelhuil... maar als ik haar eruit haal en er is niks huilt ze volgende keer nog harder'' Niet dat ik mijn kind uren laat huilen... Ze valt over het algemeen zonder huilen of niet langer dan 5 minuten jengelen in slaap... en toch grrrr Wordt er niet goed van.... Want het moeilijke is dat als ze bij mij zit ze ook gaat jengelen als ze moe is... en als ik dan uitstel om haar naar bed te brengen dan gaat het van kwaad tot erger... Naja ze heeft dan ook nogal wat temperament....
Als ze gaat jengelen als ze moe is en bij je zit dan is het bedtijd En echt.. Meer als zeggen dat je de regels in je achterhoofd moet houden en op de voorgrond je gevoel volgen en dat je daardoor heus geen vervelend/verwend kind krijgt kan ik helaas niet doen Je moet daar zelf in gaan geloven maar dat komt vanzelf als je een paar keer je gvoel heb gevolgd en je gevoel bleek juist te zijn
ik herken het ook heel erg, net of ik mezelf hoor praten. hier ook een kindje met veel temperament en verborgen reflux. ze wil ook alles mee maken en zien, en doen,als ik dr in de wipstoel zet, probeert ze alsnog te gaan zitten, box vind ze maar even leuk ook. en de eerste drie maanden waren hier drama. nu gaat t steeds beter, met jengelen=slapen, en ja ze huilt wel even 10 min en dan valt ze in slaap, soms slaapt ze 2 uur achter elkaar, soms drie kwartier, ik laat r dan nog even liggen, als het jengelen huilen word, haal ik haar eruit. het word wel makkelijker als ze ouder worden, maar die 11 maanden sprong lijkt me erruggg pittig als ik dat zo hoor, want ja wat is er nou allemaal aan de hand he? lastig! ik vind t nu soms nog lastig, huiltjes onderscheiden, al weet ik t wel, toch schiet er soms en twijfel door je heen, volg je moedergevoel, dan komt het echt goed. klinkt zo cliche, maar tis echt waar.
Hoi SelleBel, Wilde je even laten weten dat je niet alleen bent hoor! Het is ook best ingewikkeld, voor de eerste keer mama zijn! We gaan er allemaal doorheen. Hoe heerlijk zo'n hummeltje ook is, het is ook gewoon een zoektocht, die eerste periode, en het is niet allemaal rozengeur en maneschijn. (Dit forum kan overigens een enorme steun zijn, dus fijn dat je het gevonden hebt!) On topic: Kan me voorstellen dat het enorm zwaar is als je kindje tot wel 12 uur op een dag huilt en dat dat echt traumatiserend werkt. Een vriendin van me heeft datzelfde meegemaakt en het is echt geen lachertje , ook zij ging er bijna aan onderdoor. Het goede nieuws; het gaat voorbij, echt waar!! Haar meisje is inmiddels bijna een jaar en een hele lieve, vrolijke baby . Als ik het goed begrijp was de oorzaak van het langdurige huilen de reflux en is dat nu redelijk onder controle? Zoiets moet natuurlijk inderdaad aangepakt worden, want 12 uur huilen is voor zowel mama als kindje niet vol te houden... Uit je verhaal begrijp ik dat de angst dat dat veelvuldige en langdurige huilen terugkeert nog erg aan de oppervlakte zit en meteen weer de kop opsteekt zodra je meisje een tijdje huilt. Heel begrijpelijk! Maar onthou dan idd -wat je zelf al zegt- dat babytjes nou eenmaal huilen en af en toe lastige dagen hebben; regeldagen, sprongetjes, tandjes die doorkomen en ga zo maar door. Meestal is het allemaal binnen een paar dagen weer over en niet te vergelijken met wat jij de eerste weken hebt meegemaakt. In dit geval is het al helemaal duidelijk waarom je meisje nu weer meer huilt: de vaccinaties!! Meer huilen is een hele duidelijke bijwerking van de prikken. Over het slapen: ze is nog heel klein en heel veel kindjes willen nog niet alleen in hun wiegje liggen hoor! Mijn mannetje is ook 2 maanden en geen huilbaby, maar ook hij wil overdag doorgaans niet -lang- in zijn wiegje slapen, en meestal ook niet in de kinderwagen, box, wipstoel of iets anders. OP mama heeft zijn voorkeur . 's Nachts slaapt hij gelukkig wel gewoon in zijn wiegje. In het begin kwam ik dus overdag vrijwel niet van bed/bank af, maar toen mijn man weer ging werken moest ik wel. De draagdoek bleek hier een enorme uitkomst. Ik laat hem nooit huilen en pak hem altijd, ik vertrouw er 100 % op dat hij vroeg of laat zelfstandiger wordt en zelf een ritme vindt. En ook ik ben een heel onzekere moeder en heb me eerst gek laten maken door het idee dat hij een ritme moest krijgen, maar sinds ik dat los heb gelaten gaat het allemaal veeeeeel beter. Mijn advies: voor het excessieve huilen: vind de oorzaak vh probleem en probeer dat op te lossen (heb je al gedaan; de reflux dus) / voor het 'normale' huilen: pak je meisje op en troost haar als ze niet in haar wiegje wil, ze is nog zo klein... Een ritme komt later wel!! Lap 'de regels' aan je laars en volg je gevoel (makkelijker gezegd dan gedaan, maar toch!). Je kindje geeft zelf aan wat het nodig heeft!
Je doet echt niets fout als je je gevoel volgt hoor, daardoor raakt een baby'tje echt niet verwend. Hier had mijn dochtertje ook reflux en daardoor pijn, mijn omgeving zei dat ze gewoon moest leren zelf in slaap te vallen, maar ze was helemaal niet bezig met in slaap vallen, ze voelde zich gewoon heel slecht.... Ik laat mijn dochter ook nu ze 10 maanden is niet alleen huilen in bed, maar ze valt wel zelf in slaap.