Vind het filmpje reuze mee vallen hoor! En het is toch voor iedereen verschillende qua pijn de 1 kan meer hebben dan de ander. Moet eerlijk bekennen dat ik halverwege een ruggenprik heb gehad omdat ik in een weeenstorm zat. En het moment net voor je mag persen is het ergste dat doet echt ontzettend pijn maar als je eenmaal mag gaan persen voel je helemaal niets meer totdat het hoofdje staat dat voelt een beetje vervelend maar doet echt geen pijn! Pfff kreeg wel weer even tranen hoor zo ontroerend een bevalling!
Tja, een bevalling doet idioot veel pijn, ik vind het echt nergens mee te vergelijken. De eerste bevalling duurde 18,5 uur vanaf inleiden tot geboorte. Heb 2 soorten pijnstilling gehad (eerste na 10 uur, pethidine, tweede na nog eens 6 uur, remifentanil). Deed echter weinig, en dochter was een sterrenkijkertje waardoor ik vooral héél veel pijn bij mijn schaambot had, en eigenlijk in mijn hele onderbuik. Het persen deed ook flink zeer, maar vooral de vingers van de vk die de boel ff wilde oprekken. En ik moest naar haar vingers toe persen, die ik niet voelde op dat moment. Uiteindelijk 25 minuten geperst, en ze is met een fundusexpressie (duw op mijn buik door verpleegkundige) geboren. Heb wel een knip gehad, dochter was 2920g bij 37+1w. Tweede was relaxed, had een ruggenprik gekregen voor ik ingeleid werd. Heb me dus doorverveeld, zag op de monitor dat ik weeën had. Op een gegeven moment stond het infuus met opwekkers op stand 120, omdat het niet opschoot en er werd al gesproken over een keizersnede ivm mijn koorts door de ruggenprik. Daarna ging de ontsluiting onwijs snel, kon ik heel goed voelen dat zoon steeds verder naar beneden zakte (hij was nog niet helemaal goed ingedaald). De persweeën kwamen dwars door de ruggenprik heen, waardoor ik heel gecontroleerd kon persen, voelde alleen de top van de wee. Persen was 8 minuten, alleen een mini scheurtje (zoon was 3980g bij 41+0). Na de eerste bevalling had ik het idee dat ik 10 keer was overreden door een vrachtauto, na de tweede bevalling nergens last van (maar dan ook niet een hele nacht wakker geweest). Bij de eerste 48 uur in het ziekenhuis gebleven ivm langdurig gebroken vliezen, bij de tweede tot de volgende ochtend ivm koorts.
'Tuurlijk' doet het pijn. Ik vond het persen en zèker het staan van het hoofdje ook heel veel pijn doen...wel vond ik het persen anders dan de rest, omdat je dan tenminste iets kunt en mag doen. Maar fijn is het zeker niet... Bij de eerste ben ik ingeleid en heb ik een urenlange weeenstorm gehad, bij de tweede ging het een stuk geleidelijker, maar ook een stuk sneller...maar beide bevallingen deden helaas echt heel veel pijn... Bij de eerste heb ik pethidine gehad, daarvan werd ik behoorlijk stoned, maar voelde verder wel alles...bij de tweede heb ik remifentanil gehad, maar het ging zo snel, dat dat geen tijd had om te gaan werken, toen moest de pomp al weer uit).
Ik vond de weeen opzich trouwens goed te doen. Ik zei met 8 cm nog tegen mn man: dit doe ik nog wel een keertje hoor Had wel pompje met spul dus was een beetje stoned haha. Maar toen kreeg ik persweeen, en mocht nog niets mee doen. Bah dat was wel even naar. En toen dat staan van het hoofdje. Blegh ik werd er misselijk van. Maar goed, dat was echt op het einde dat ik het niet leuk vond. Ik heb 12 uur weeen gehad, vier keer geperst in 17 minuten. Best okay voor een eerste bevalling dacht ik zo!
Ik vond de rugweeen echt erg pijnlijk. En het persen, ik voelde het scheuren. Dus ja het is erg, maar voor zo'n kleintje, vooruit dan maar
Ja behoorlijk pijnlijk ik ben ingeleid en heb er vanaf inleiding 34 uur overgedaan heb 2 soorten pijnstilling gekregen via infuus en ze wouden net overgaan op een ruggeprik omdat ik bekaf was en het niet meer vol kon houden en toen zat ik op 10 cm en mocht ik persen dus geen ruggeprik meer gehad. het persen vond ik het ergste niet mocht tenminste eindelijk wat doen. toen het hoofdje stond was het wel even k*t even een paar keer puffen en ik mocht weer verder. 4 pers weeen en onze zoon was er. moet wel zeggen dat ik hoor iedereen altijd van als je je kindje hebt ben je het zo weer vergeten . Nou dat gaat voor mij niet op al zou ik het wel weer overdoen als hij er nog niet was
Ooohh ik moest echt janken bij het filmpje.. emotionele doos dat ik ben Of het echt zo'n pijn doet? Tja... ik vond het hels. Ik heb ook alles bij elkaar geschreeuwd en gevloekt. Bevallen is mij heel erg tegengevallen, dat is misschien niet wat mensen willen horen, maar wel hoe het voor mij is. Ik vond het vreselijk en ik was de pijn niet vergeten toen mijn zoontje op mijn buik lag. Nu nog steeds niet trouwens
Ja, het doet pijn.. De weeen doen pijn.. En de persweeen doen ook pijn, alleen andere pijn. En op dat moment ben je even blij dat je wat mag doen met de pijn die je voelt.. Het hoogtepunt qua pijn had ik toen de schouders erdoor moesten komen.. Maar daarna is het gelijk over
Haha ja zo zie je maar, iedereen ervaart het weer anders! Ben wel de pijn vrij snel vergeten gelukkig.
Ja, de pijn ben ik ook snel vergeten, maar door het weten dat het me zo'n pijn deed wacht ik toch nog wat langer met een eventuele tweede
Haha ja dat herken ik dan ook wel weer, ik heb een vervelende nasleep gehad en daardoor denk ik ook: mmmh nog even niet
Het doet pijn, het persen deed bij mij niet pijn maar die laatste ontsluitingsweeen. Bij alle 3 de bevallingen had ik rug en buikweeen. Pff dat is geen pretje! En als het hoofdje al uit is dan voel je dat ook wel.. Ik voelde het als ik van onderen echt ging knappen Zodra je kindje uit is is de pijn ook verdwenen.. en je bent die hevige pijn ook wel vergeten hoor
Los van of het wel op geen pijn doet, had ik echt na mijn eerste bevalling het gevoel dat je het ook nodig hebt als overgang, Alsof je bewust afscheid neemt van het zwanger zijn en je kindje gaat verwelkomen. Mijn tweede bevalling was ineens afgelopen, ineens lag S tussen mijn benen op het bed, terwijl we dachten nog op 5 cm te zitten. Dat was zo raar, voor mijn gevoel is die bevalling nooit afgemaakt en dat voelt nog steeds heel gek. Bij een ks lijkt me dat nog vreemder. Bevallen is niet alleen pijnlijk maar ook heel bijzonder en fantastisch.
Ik vond er echt helemaal niets fantastisch aan...was de pijn ook zeker niet meteen vergeten en helaas ook niet snel oid...maar ondanks dat was het het zeker waard, want ik heb er twee fantastische meiden aan 'overgehouden'.
Ben ik het helemaal mee eens! Maar ook ik had niet dat zodra de kleine op mijn buik werd gelegd dat ik alle pijn was vergeten. Ik lag nog helemaal na te shaken van alle pijn en heb me die 1e dag echt in een soort mega shock gevoeld. Ik heb me er zeker een half jaar super rot over gevoeld Toen na een half jaar ging ik ineens het mooie steeds meer zien. De herinnering aan alle pijn is een beetje verdwenen en ik herinner me steeds meer alleen de mooie onderdelen (zoontje zelf aanpakken, op mijn buik leggen, eerste huiltje) maar had daar echt even tijd voor nodig
Ik heb 2 bevallingen gedaan, en een serie galsteenaanvallen gehad. Beide behoorlijk pijnlijk. Maar de beleving van de bevalling is zo anders, je zit in een hormoonroes, waardoor het anders voelt. Die pijn kan ik me ook niet meer voor de geest halen. De pijn van de galstenen echt wel, en dat wens ik mijn ergste vijand niet toe, maar dan zit je dus hormoonloos met pijn. Wat je ziet op zo'n film hoeft niet de beleving te zijn van de bevalling. Bij mijn 2e heb ik de VK gesmeekt om op te houden met toucheren, en bij de weeenstorm voor de laatste 6 cm viel ik bijna flauw ( bloeddruk veel te laag). En toch was dat anders, het was zinvol, het is de eindsprint naar je kleine, het is de kroon op 9 maanden wachten..
Okeee, ik heb dus even de aflevering gekeken. Wij gaan beginnen voor een tweede, en ja ik vond de eerste keer echt pijnlijk! Het viel me echt tegen, vooral de ontsluitingsweeen. Achteraf ging het gewoon heel snel waardoor het moeilijk op te vangen was. Het persen duurde weer heel erg lang, wat gewoon heel erg vermoeiend was. Toen ik vanmiddag deze aflevering keek, dacht ik heel even, oh mijn god! Ik kan dit niet nog een keer! Ik zag die pijn gewoon... Maar toen ik uiteindelijk dat baby'tje op haar buik zag dacht ik, ik wil ook! Ik wil nog een keer!