Stuk over waar het allemaal eigenlijk om draait en waar het weer moet beginnen, solidariteit. Deze week verscheen er een artikel op nu.nl genaamd VVD bereid tot lagere korting kinderopvang en zoals gewoonlijk klik ik dan altijd even door naar nujij.nl om de reacties te bekijken en te peilen. Ik ben altijd benieuwd naar de diverse meningen. Zoals eigenlijk wel verwacht werd de toon van de discussie al gezet met reacties als: Als die ouders zo nodig kinderen willen dan passen ze er zelf maar op. Dat moesten mijn ouders vroeger ook., Dus mensen zonder kinderen mogen weer opdraaien voor mensen die zo nodig kinderen willen. en kids is een keuze. wij hebben er geen maar mogen wel opdraaien voor die van anderen. Dit zette mij aan het denken en, toegegeven, het maakte mij ook wel een beetje boos. Ik kan namelijk slecht tegen kortzichtigheid en korte termijn denken. Het egoïsme en anti-sociale dat van deze reacties afstraalt zorgt er namelijk voor dat de rillingen mij over mijn rug lopen. U moet namelijk weten dat Nederland een verzorgingsstaat is en het begint erop te lijken dat veel mensen alleen een verzorgingsstaat willen wanneer, en op vlakken waar, het hun uitkomt. Betalen voor iets waar je zelf geen gebruik van maakt Een onderdeel hiervan is dat je betaalt voor zaken waar je zelf geen gebruik van maakt, terwijl andere mensen er wel gebruik van maken terwijl ze dat lang niet altijd willen. Zo werkt dat nou eenmaal. Nee, ik heb geen kinderen en ja, er is wel eentje op komst (die overigens niet naar de crèche of naar de kinderopvang zal gaan), en toch zal ik met alle plezier meebetalen aan de kinderopvang van anderen. En ja, ik betaal ook met alle plezier mee aan alle andere zaken waar ik zelf geen gebruik van zal gaan maken. Om het hele verhaal nog een beetje kracht bij te zetten, ik betaal mee aan veel dingen waar ik geen gebruik van maak of zal maken. Zo betaal ik voor studenten, terwijl ik zelf niet studeer. Ook betaal ik voor werkelozen, ouderen, gehandicapten, werkelozen, ga zo maar door terwijl ik zelf (nog) niet tot een van deze groepen behoor. Dankzij mijn bijdrage aan de maatschappij worden bepaalde potjes gevuld voor anderen, denk bijvoorbeeld aan huursubsidie, bijstand, PGB, kinderbijslag en nog veel meer van dit soort potjes. Je eigen rotzooi Dit betaal ik allemaal met plezier terwijl ik weet dat ik van veel van die zaken nooit gebruik zal maken en weet je waarom? Omdat het sociaal is en nodig. Wil je dit allemaal niet en blijf je bij je driftige a-sociale standpunt dat je dit echt echt echt niet wilt, dan doe je het toch lekker niet. Maar ruim dan ook je eigen rotzooi/poepluier op wanneer het zo ver is ow nee, wacht, dat gaan die kinderen doen waar jij niet voor wilt betalen Ja, veel mensen worden geraakt door de bezuinigingen en ja, het is eigenlijk wel een keer genoeg geweest maar laten we sociaal blijven naar elkaar en laten we elkaar ook iets blijven gunnen! Bron
Ik sluit me bij je aan. Neemt niet weg dat ik ook wel eens pissig ben wanneer ik 's zomers na een lange dag werken thuis aankom en ik zie de lamlul van een buurman voor het huis op een kratje bier zitten. Lekker de hele dag zuipen op kosten van de verzorgingsstaat (meneer is afgekeurd op grond dat hij psychologisch niet in staat is om te werken). Ik denk dat we ons allemaal wel eens ergeren aan anderen en de kosten die zij met zich meebrengen. Maar ik zou onze verzorgingsstaat absoluut niet op willen geven en ik denk dat ook de grote monden op nu.nl daar niet voor zouden kiezen als het er op aan kwam. Tenminste, dat hoop ik maar...
Nou dan toch lekker niet. Jij bent groot en ik ben klein en dat is niet eerlijk o nee. Zo komt dit artikel op mij over. Of je gezond blijft dat weet je nooit mag je hopen. Of je niet gehandicapt raakt mag je hopen. Ongelukken zitten in een klein hoekje. Ooit hoop je oud te worden en dan van je pensioen te kunnen genieten. Dan betalen ook andere weer dat potje enz enz enz. En zo is dit verhaal rond.
Tja, ik kan er eigenlijk niet zo mee zitten dat ik daaraan mee betaal. Mensen worden wel overal boos om, maar op het moment dat zij in bepaalde dingen afhankelijk worden van de overheid of er minder voor moeten betalen, vinden ze dat allemaal vanzelfsprekend. (Ik krijg trouwens wel vaak naar mijn hoofd geslingerd dat ik zelf moet gaan werken. Ik ben op mijn 18e afgekeurd en hoop dat die mensen het nooit mee moeten maken maar grrrrr..) We leven samen in deze maatschappij en ik vind dat we een beetje voor elkaar moeten zorgen, maar helaas zie ik vaak het tegenovergestelde gebeuren. Jammer.
Tja je kan boos worden of je er aan ergeren, betalen moet je toch. Of dat nou aan de buurman is die op een kratje bier de hele dag zit te niksen, of aan ouders die hun kind op de creche doen.
Maak er geen gebruik van maar toch logisch dat we daar allemaal aan mee betalen. En zo'nmopmerking van dan moet je maar geen kinderen nemen kan ik echt niet tegen. Heel Veel ouders hebben die extras nodig. Als die dan allemaal geen kinderen nemen gaat de economie straks enorm achteruit en is er niemand om hun kont te wassen als ze later oud zijn
Ik vind dat in dit geval beide partijen een punt hebben. - Ja wij hebben er zelf voor gekozen om kinderen te mogen krijgen. En ja in zekere zin klopt het ook dat wij er zelf verantwoordelijk voor zijn,dus ook wat betreft opvang. Dus ik snap de kinderloze stellen wel een beetje. - Maar ook snap ik de andere kant. Tegenwoordig moet je bijna wel met z'n tweeen werken,maakt niet uit of je kinderen hebt of niet. Ook wil de regering dit graag stimuleren. Dan zou opvang mogelijk moeten zijn en betaalbaar. Hoe je het ook went of keert er zal altijd iemand de "verliezer" zijn in dit geval.
Tja zoals je zegt ik betaal ook veel voor dingen waar ik geen gebruik van (ga) maken. En dat zal altijd zo blijven. Of je dat nou leuk vind of niet!
Ik bent het met Agnes eens. Bij het niet willen betalen van andermans kinderen moet ik ook wel eens denken aan hetvolgende: een deel van wil straks wel verzorging als ze oud en krakkemikkig zijn. Als niemand meer kinderen krijgt heb je ook geen helpende handen meer. Zo profiteren zij uiteindelijk ook van andermans kinderen?
Ik ben over het algemeen met het sociale stelsel in Duitsland tevreden. Maar waar ik me wel blauw aan erger: mensen die leven van de staat, die op TV steen en been klagen dat ze niet genoeg geld krijgen om te leven maar ondertussen wel hun 2de pakje sigaretten op die dag roken... Nou daar wil ik dus niet voor opdraaien!
Even over het betalen voor de werkelozen. Je betaalt als werkende premie voor de WW. Zo werk ik zelf vanaf mijn 18e en iedere maand leg je premie in het potje. Nu ben ik werkloos en maak ik mijn eigen ingelegde premie op. Heb vanaf mijn 18e tot mijn 31ste premie betaald (en daarvoor ook part-time gerwerkt vanaf mijn 15e) dus bij elkaar heel wat geld gespaard. Bij het UWV zeggen ze ook dat je de WW als een verzekering moet zien waar je in je werkende leven premie voor betaalt. Het is dus enorme onzin dat anderen de WW voor jou betalen... En ja over het sociale stelsel met dat wil ik niet betalen want ik maak daar geen gebruik van.... Tsja dan gaan diegenen toch lekker emigreren? Ik betaal ook zorgverzekeringspremie voor zaken waar ik nevernooit gebruik van zal maken dus jammer dan. De 1 maakt daar gebruik van en de ander weer van wat anders. Als je het bij elkaar optelt zal het vast wel redelijk verdeeld zijn. Mijn man is 1x voor een kort bezoekje naar het ziekenhuis geweest in de afgelopen jaren en mag dat ook zelf betalen vanwege het eigen risico en ondertussen wel jarenlange premie betaald en geen gebruik van gemaakt.... Tsja zo hebben we allemaal weleens wat
Wij zijn toch met zijn allen de maatschappij, of je nou bewust kinderen krijgt of niet voor kinderen kies. Of je gewild of ongewild een uitkering krijgt, werkeloos bent of ziek. We betalen toch allemaal voor elkaar en maken niet overal gebruik van. Lekker belangrijk, we moeten het toch met zijn allen doen. Er blijven altijd mensen die zeuren en in opstand komen. Niemand schiet er iets mee op. Wees blij dat het zo gaat, in veel andere landen gaat het heel anders.
En toch denken een hoop mensen daar anders over helaas. Ik heb vanaf mn 19e tot mn 37 e nonstop fulltime gewerkt en helaas wegens collectief ontslag per 1 januari werkloos. Ik zou me door al dat commentaar bijna een parasiet gaan voelen, terwijl ik altijd hard gewerkt heb...
een de ene kant begrijp ik het wel. Ik vind dat als je geen geld hebt voor kinderen dat je er dan ook niet aan moet beginnen. en begrijp me niet verkeerd er kan van alles gebeuren maar ik vind wel dat als je bewust voor een kindje kiest dat je dan ook de financiële middelen moet hebben om alles te bekostigen. ik zelf vind het trouwen niet erg om te betalen voor een ander. WEL heb ik een schurfthekel aan mensen die een uitkering hebben en en niets aan doen om eruit te komen of erger nog zwart bijverdienen.
Mooi gezegd...ik betaal met liefde. Heb er niet voor gekozen dat mijn dochter gebruik moet maken van CIZ en ik vraag daarom dus ook extra kinderbijslag aan! want heb er niet om gevraagd die extra kosten te krijgen...dat heb ik 'gekregen'.... Ik ben heel blij dat er potjes bestaan voor 'speciale' opvang en dat soort dingen. en hou mijn hart vast als dat allemaal af word geschaft...want dan valt mijn dochter tussen wal en schip in.... En wij erbij..... En voor ouderen betaal ik ook met liefde! Want wie gaat straks mijn billen wassen als het nodig mocht zijn? Onze kinderen, dus betaal ik daar met liefde ook alles voor! Opvang is nodig, anders heb je maar van die 'luie' moeders die alleen maar thuis zitten.....want wie let er anders op de kinderen?? Mooi geschreven door jouw ts!
Ach, wie gaat er straks zorgen voor ons pensioen en wie gaat onze luiers verschonen als we groot zijn? Juist.. mijn kinderen. En dat gaan ze ook doen voor de mensen die kinderloos zijn en nu zo hard roepen dat ze hier niet aan mee willen betalen. Jammer hoor, dat egoïstische korte termijn denken
Nederland is nou eenmaal een verzorgingsstaat, voor elkaar kosten 'opdraaien' hoort daar bij. Mensen die niet voor andermans kinderen willen betalen kunnen dan beter maar emigreren naar een land zonder sociaal vangnet. Dan moeten ze alleen niet verbaasd zijn dat er daar, als ze bejaard zijn, geen 'kinderen van een ander' zijn die hun pensioen- en zorgkosten ophoesten...
op zich wel mee eens, alhoewel ik wel meer neig naar ; kinderen zijn een keuze en persoonlijke verantwoordelijkheid zeg maar, je word tegenwoordig wel heel erg verplicht dus ja dan houd je weinig keuze over. Maar goed mijn man werkt ook 70/90 uur om te zorgen dat ik thuis KAN blijven, dus wij hadden wel een keuze hierin, misschien niet de makkelijkste maar gelukkig nog wel een keuze. Ik vind dingen zoals ziek zijn, e.d. anders omdat dat geen keuze is (werkeloos worden ook niet en je kosten gaan toch door) kinderen zijn echt (tenminste dat horen ze te zijn) een bewuste keuze en hier mag je wel zelf aansprakelijk voor worden gesteld natuurlijk dus ergens snap ik dan de kinderloze mensen ook wel heel goed.
Ik vind het trouwens niet erg om deels voor anderen te werken maar als ik mijn man na een 16 urige werkdag nog niet terug heb en mijn buuf op haar gat zie zitten met een shaggie in haar mond dan kriebelt het wel, wij vinden zelfredzaamheid erg belangrijk en geen misbruik maken van deze voorzieningen, ik ben zelf chronisch ziek en heb altijd uitkering geweigerd (gelukkig KON dat ook) dus ja als ik sommige mensen hoor praten over het misbruik van de staat dan word ik daar wel boos om en dan denk ik "HO ik ga niet voor andere mensen zorgen!" dus herken het gevoel daarin dan wel..