Maart 2013 mama's!! Deel 2

Mmm lastig ik heb nu ook een sutuatie met een (goede) vriendin die in al 30 jaar ken.

Ik heb al voor haar klaar gestaan uit liefde en zou het zo weer doen en we hebben ook leuke dingen meegemaakt en ben erg gek op haar meiden.
Maar sinds ik me zoontje heb gekregen is het contact minder geworden.....
En zie ik nu dat ik zelf de vriendschap in stand heb gehouden.
Toch erg jammer dat als je nu zwanger bent van de 2de het zo loopt.
Haar reactie was: het loopt even niet zo tussen ons, ze weet niet hoe t komt.
mijn reactie was, als ik ff minder laat horen en in dit geval door me zwangerschap, hoor je NIKS meer van jou kant.

Van mij hoeft het nu ook niet meer. Jammer van 30 jaar, dat zegt tegenwoordig ook niks meer.
Ik wens haar geluk, maar mezelf een beetje meer.

 

Vriendschap is zo lastig! Ik heb lieve mensen om me heen maar door ervaringen van vroeger hecht ik minder waarde aan vriendschap en geniet ik vooral van de gezelligheid en heb ik gewoon geen verwachtingen meer. Ik kan 100 % bouwen op mijn vriend. Zelfs van familie probeer ik niets te verwachten, hoewel ik weet dat als er nood is, familie altijd er zal zijn. Ik heb wat dat betreft wel een muurtje gebouwd om me heen door de jaren heen...

 

@vrienden... Ik vind het ook erg lastig... Zo heb ik al jaren goede vrienden die zelf geen kinderen wilden... Ik vond het ook het lastigste om hun dit voorjaar te vertellen dat we ermee bezig waren (MMM) omdat ik niet wist hoe ze zouden reageren... Op dat moment reageerden ze eigenlijk heel positief... Verrast, maar positief... Nu is het eind juni dan gelukkig gelukt en ik vertelde ze dit in augustus... en daar kwam eigenlijk geen leuke reactie op (zo van... Oh... nou ik weet niet hoe ik daar op moet reageren... gaan we dan wel nog naar Praag?). En natuurlijk gaan we nog naar Praag, ik ben zwanger, niet invalide of doodziek... We zijn toen ook in september dus naar Praag gegaan en dat wisselde van ervaring... begon heel leuk, voelde me ook gewoon fit (terwijl ik wel heel ziek geweest was, maar tijdens dat weekend ging het goed) tot de laatste avond... Ik was ineens ontzettend ziek en kon dus niet meer in een restaurant gaan eten... Dat viel al niet goed bij ze, maar ja. VL en ik gewoon terug gegaan naar het hotel, daar ging het even wat beter, dus toch nog wat gegeten, maar de dag erna... ze reageerde (zij dus met name) gewoon gek... Ik zou ook nog met ze naar een concert gaan in oktober (vorig jaar al kaartjes gekocht) maar daar mailden ze dus anderhalve week van tevoren over dat ze toch niet zo'n zin hadden...). Ik heb ze sindsdien ook niet meer gesproken... Ik vind het lastig om ze nu te bellen, terwijl we eigenlijk al jaren samen oud en nieuw vieren...

Nu ben ik toch al van het type dat niet iedere paar dagen (zelfs niet iedere paar weken) met vrienden gaat bellen, maar als er vrienden hulp nodig hebben, zal ik altijd kijken wat er mogelijk is... Van die paar goede vrienden die ik heb, verwacht ik datzelfde eigenlijk ook terug...

 

Goedemorgen dames,
hoe gaat het hier met iedereen?
Vanmorgen de glucosetest gedaan en was gelukkig goed.
@vrienden: Ik ben iemand die nooit iets aan een ander vraagt maar wel altijd voor andere klaar stond. Stond zeg ik er bij want ik heb begin dit jaar besloten wat "me time" te nemen omdat ik het idee kreeg dat ik mede door mijn gedrag mn zwangerschappen in de weg stond. (8 vroege mk in 4 jaar). Vanaf dat moment gaat het een stuk beter en ben ik eindelijk goed zwanger gebleven.
Hebben alles uit de kast getrokken hoor daar niet van, maar ik denk dat mijn houding jegens anderen, of misschien wel jegens mijn eigen persoontje daar een groot verschil heeft gemaakt.
De meesten keken er een beetje van op toen ik nee begon te zeggen, maar ik moet zeggen dat echt iedereen nu in de rij staat om te helpen, zo zie je maar. Moet het natuurlijk nog afwachten of ze het ook menen als ik daadwerkelijk hulp vraag, haha.
Dus het is denk ik voor iedereen een persoonlijke strijd, al ben ik er van overtuigd dat we zelf altijd dingen veroorzaken met ons eigen gedrag, in plaats van dat een ander dat doet. Het is vaak een reactie op onze eigen houding. We moeten dus altijd van onszelf uitgaan in plaats van naar een ander kijken.
Anyway genoeg gefilosofeerd voor vandaag!
Hoop dat iedereen nog even lekker kan genieten van het laatste trimester!
Wat gaat het hard he? Vinden jullie niet?

Fijne dag!

 

Dat is naar!
Ik kan me voorstellen dat, als je niets met kinderen hebt, het moeilijk is heel enthousiast te zijn.
Maar je hebt in de loop der jaren toch een band opgebouwd, dan gun je je vrienden het geluk en hou je rekening met elkaar.
Of dat nou omwille iets is dat je zelf niet wilt of kunt begrijpen of iets anders.
Dan zijn het denk ik ook geen echte vrienden..

Je hebt verschillende soorten vrienden hè, uitgaans-vrienden, uithuil-vrienden, gezelligheids-vrienden enz, en soms een beetje van alles bij elkaar.
Waarschijnlijk zoeken ze de uitgaans-vriendschap en kunnen jullie dat niet meer (helemaal) voor ze zijn.
Jammer dat dan de andere toegevoegde waardes van jullie vriendschap uit het oog verloren worden..

 

Ik moet trouwens steeds wennen aan de naam "MWB" haha..
Dat zijn de letters van mijn voor- achter- en meisjesnaam en die gebruik ik voor mijn handtekening, hihi..

 

@Lilalief: Helemaal met je eens!

Ik had ook een vriendin waar ik vroeger altijd samen mee wegging maar sinds mijn zoontje er is (sinds de zwangerschap) lukt me dat niet meer en sindsdien is ons contact gewoon helemaal verwaterd. Waren echt beste vriendinnen van het 2de kleuterklasje en na 21 jaar hoor je er dan niks meer van... Héél jammer maar moet eerlijk zeggen dat ik me er wat probeer van af te zetten..
Heb helaas ook niet zo'n beste ervaringen met vriendinnen.. Ik ben zelf ook iemand die altijd klaar staat voor een ander en ik verwacht ook helemaal niks terug maar merk ook dat ik vaak met me laat sollen en dat ze misbruik van me gaan maken, ik kan heel moeilijk nee zeggen en dat is absoluut niet goed.
Zo had ik een hele goeie vriendin die we dan ook doopmeter gemaakt hebben van onze zoon en sinds zij zwanger werd van de 2de hoorden we helemaal niks meer van haar, ik was altijd diegene die belde of een sms stuurde om te vragen hoe het met ze was en zelden kreeg ik nog antwoord.. Ook nooit meer gevraagd hoe het met onze zoon was terwijl ze volgens wat ze zelf zegt zo trots was om meter te zijn.. heb ik weinig van gemerkt... Toen hun 2de kleintje geboren werd zijn we net voor we op vakantie gingen nog snel even op bezoek geweest en na onze vakantie vroeg ik of we nog eens mochten langskomen en telkens had ze een excuus om ons af te wimpelen.. Zegt genoeg toch
Ben er toen echt heel erg verdrietig om geweest gewoon omdat IK de keuze gemaakt had om haar doopmeter te maken en nu heeft ons zoontje niks..
Och ja zo leer je uit je fouten wss?
En zo heeft iedereen wss 'vrienden' waar hij helemaal niks meer aan heeft.
Gelukkig hebben we ook echt héle goeie vrienden die er altijd voor ons zijn!

@Familie: ik moet zeggen dat ik daar ook enorm van geschrokken ben.. Sinds mijn tante 2 jaar geleden is overleden is echt iedereen zo erg verandert in de familie, mijn tante was altijd degene die iedereen bij elkaar haalde en zorgde voor spelletjes enz op verjaardagsfeestjes en nu is iedereen precies zo in zichzelf gekeerd.. Héél jammer want ik vond het juist altijd zo leuk dat onze familie zo nauw samen hing

@All: Wat een hevig dametje heb ik in mijn buik! Voel haar echt bijna voortdurend draaien. Oh en ze begint ook met haar voetje onder mijn rib te trappelen dat is wel iets minder leuk
Deze nacht echt zo slecht geslapen elk uur wakker geweest, lig te draaien en kan me precies niet makkelijk leggen en dan ligt onze kleine meid ook nog de hele tijd te trappelen...
Straks maar samen met zoonlief een middagdutje doen
Maandag naar de gyn!!! Juiiij!

 

Goedemiddag dames,

Kan hier niet zo goed meepraten over vrienden en/of familie problemen. Wij hebben hele gezellige groep vrienden en ik heb 2 beste vriendinnetjes en mijn zusje. Staan altijd voor ons klaar en anders om ook. Hoef ze echt niet wekelijks te spreken, soms weken niet, soms dagelijks en ze vinden het allemaal best. Leven ook enorm met ons mee en de zwangerschap. Maar er is maar een iemand met wie ik alles deel en dat is mijn vriend. Ik ben gewoon graag op mezelf. Vriendlief heeft wel heel heel veel vrienden en dit jaar hebben we vooral gemerkt hoe fijn dat is (zijn moeder overleed).
Ik ben ook niet iemand met hoge verwachtingen en help graag andere mensen. Maar je komt er wel achter wie je echte vrienden zijn. En om heel eerlijk te zijn, ben ik dat al een tijdje, want ik ben van mening als je echt moet investeren in een vriendschap of als het veel moeite kost, het geen echte vriendschap is.

Hier gaat alles goed, ik moet jullie ff een 3D foto laten zien. Vanmorgen teruggeweest om te kijken of mevrouw nu wel handjes en voetjes voor gezicht weg wilde halen en jawel, dat lukte. Heb veel vruchtwater en dus enorme buik (ben al 29 weken ook), maar mevrouwtje geniet van de ruimte. De echoscopiste was helemaal onder de indruk, ze lachte heel veel en dat gebeurt zelden. Het is echt een mini me!

 

Lief!!

 

@Charly: oooh wat lief!!!

 

Wat een mooie echofoto charly! Wauw

Tjah, het blijft toch een lastig iets he, vriendschappen.
Ik denk dat veel misverstanden voortkomen uit verwachtingen, hoe logisch en normaal die ook zijn.
Ik heb mijzelf afgeleerd verwachtingen te hebben van vrienden/familie want ik ben in het verleden toch regelmatig teleurgesteld geweest.
In de loop van de tijd heb ik wel geleerd dat ik mijzelf heb teleurgesteld door (te hoge) verwachtingen van anderen te hebben, die niet waargemaakt werden maar niemand die wíst wat ik verwachte.
Had ik het maar moeten zeggen denk ik nu, het is niet vanzelfsprekend dat mensen vanzelf aanvoelen wat je nodig hebt en graag zou willen, iedereen is met zijn eigen leven bezig en niet met wat anderen eventueel van hen zouden willen/verwachten.
Daarom; altijd zeggen wat je nodig hebt, daar is niets mis mee, want mensen weten het vaak gewoon niet, staan er niet bij stil en als je het dan zegt is de kans groot dat ze zeggen; tuurlijk help ik je, goed dat je het vraagt.
Ik heb zelfs meegemaakt dat mensen zich gepasseerd voelen als je hen níet om hulp vraagt, dat is weer de andere kant natuurlijk.
Nu ben ik zelf niet gezegend met de eigenschap om hulp te kunnen/durven vragen dus ik weet het heel goed voor anderen maar zélf doen
Alleen mijn Lief weet álles van me en bij hem durf ik om hulp te vragen, zelfs bij mijn allerbeste vrienden zal ik dat niet snel doen.
Gewoon omdat ik vaak de instelling heb; je moet het maar zelf zien op te knappen, je hebt geen recht op hulp.
Wat natuurlijk onzin is want iedereen heeft daar recht op en het soms ook echt nodig.
Misschien ben ik te trots of te eigenwijs, ik weet het niet, maar ik doe het in ieder geval niet zo snel.
Moet me dan echt over 100 drempels heenzetten, met daarbij nog wat trappen onder mijn kont en dan wil ik het wel proberen
Dankzij mijn Lief begin ik nu een beetje te leren dat ik niet álles alleen hoef te doen, wat het dan ook is, ik mag altijd hulp/raad/advies etc. van anderen vragen.
En ik ben het nu ook aan het afleren me schuldig te voelen als ik niet wekelijks wat van me laat horen aan mijn vrienden, dat schuldgevoel heeft me lang dwars gezeten.
Ik zit nu zo slecht lichamelijk dat ik het niet kan opbrengen regelmatig geforceerd gezellig te doen en er voor mijn vrienden te zijn, hoe graag ik ook zou willen.
Maar het lukt niet en als het niet lekker met me gaat dan trek ik me terug in mijzelf, veilig in mijn eigen huisje met mijn mannen en daar heb ik dan (meer dan) genoeg aan.
Ik ben dus op het moment niet zo goed in vriendschappen onderhouden maar gelukkig begrijpen mijn vrienden het en respecteren ze mijn manier van doen.

Goh, lang verhaal, is het een beetje te volgen?

 

@ vrienden: Vriendschap is een vorm van liefde geven en ontvangen in mijn ogen. Hulp hoort daar ook bij vind ik zelf. Het hoeft niet altijd gelijk op te gaan en soms kan het ook gewoon niet maar het is meer de moeite die je doet om te kunnen helpen. Mijn zus heb ik ook een paar keer geholpen met verhuizen maar zij komt mij nu niet helpen omdat ze erg druk is, wat verder weg woont en MS heeft. Ik heb ook liever dat ze rustig aan doet met haar ziekte.
Maar al zouden de bewuste vrienden maar de afgelopen weken 1 of 2 keer hebben komen helpen met schilderen, dat was al zo fijn geweest! De afgelopen weken waren ze nog niet op reis. Ze komen ook voor de verhuizing terug maar laten nu al allebei afweten omdat hij een examen heeft niet lang daarna. 1 dagje helpen verhuizen/klussen kan niet? Dat is gewoon niet leuk. Je bent toch vrienden om elkaar te helpen, in leuke en in minder leuke tijden. Anders is het voor mij geen echte vriendschap hoor!

Maar goed ik ben er klaar mee. Heb het met ML besproken en hij is het wel met me eens dat dit niet leuk is en hij zal het zeker tegen zijn vriend zeggen dat hij het jammer vindt dat ze het min of meer laten afweten. En een volgende keer staan we dus ook niet meer voor ze klaar met hulp.

@ vk: alles zag er goed uit. Ze vond mijn buik al flink (ben klein dus veel ruimte omhoog of omlaag is er niet. Kleine groeit goed. Verder eigenlijk geen nieuws.

@ huis: beneden is geschilderd en vloer ligt er in. Boven is er nu 1 kamer zo goed als klaar qua schilderen. Nog 2 kamers te gaan op de 1e en dan de hele zolderverdieping (voorstrijk en 2 lagen latex) nog. Volgende week is ML weer vrij en wil ik proberen hele dagen mee te gaan om te schilderen en dan voldoende rust tussendoor. Maar goed we moeten misschien ook nog een dagje op pad naar Ikea enzo. Dus druk genoeg...

 

@liefschaapje, ppff eng, hopelijk worden de harde buiken vlug minder.. en blijft jullie baby nog mooi een paar maandjes zitten (en moet je niet naar het ziekenhuis, maar is thuis rust ook goed)
succes en beterschap.

@vrienden, hier ook verschillende vrienden, meer van mij dan van mijn vriend. ik heb een paar vriendininnen waarvan ik weet dat ik er altijd op terug kan vallen. als er echt iets is zijn ze er voor me en als we elkaar eens een tijdje iets minder zien/spreken is dat ook geen ramp.

@klussen, vervelend dat er niemand komt helpen. zeker als je er om vraagt. hopelijk schiet het toch een beetje op.

@charly, hoe lief is dat om een prachtig lachje te zien dat word vast een hele vriendelijke, vrolijke baby

@hier, ik lees steeds mee maar vergeet te reageren (in mijn hoofd reageer ik wel)
heb sinds van de week erg het zuur (zeggen jullie dat ook zo??) heb gaviscon in huis en af en toe al gebruikt.
ook savonds meer harde buiken. bij leah nooit gehad, bij waylon iets meer.
vandaag gewerkt en ben nu echt moe. mijn voeten doen ook heel veel zeer??
van de week naar de film geweest en na 2,5uur zitten met mijn laarzen aan deden mijn voeten/benen ook zeer. was blij dat ze uit konden (het was dat er mensen in de buurt zaten, anders had ik ze gewoon uit gedaan)
de baby beweegt veel, gister zat ik en bewoog er zelf van mee
vanmorgen was leah best vroeg wakker en lag nog bij ons in bed. ze heeft nog geen geduld om haar handen op mijn buik te houden om te voelen.... maar ze lag met haar been over mijn buik, dus ik zei: nou moet je hem even stil houden en als je iets voelt is het de baby.
begint ze ineens hard te lachen, want de baby schopte tegen haar been vond ik ook erg grappig. (ik voelde hem al eerder bewegen, maar dat voelde ze nog niet)
van de week toen vriend zijn hand op mijn buik legde voelde vriend niet zo veel, maar ik voelde de baby helemaal in zijn hand kruipen en duwen is erg grappig om te voelen.

ik voel trouwen van onder en van boven en aan de zijkanten de baby bewegen. niet zozeer op 1 plaats of dat ik kan zeggen waar er voetjes ofzo zitten??
mijn zus was op controle geweest en het lag in stuit (29weken) en met zijn/haar rug naar buiten. dus konden ze amper iets zien. (ook het geslacht nog niet zeker en ik wil het zo graag weten haha, maar ze verteld het toch niet)

vriend moet aanstaande dinsdag weer weg (smorgens al vroeg, vorige keren was het pas smiddags) dan is hij 8weken weg. zie er toch wel een beetje tegenop, omdat het toch wel wat zwaarder begint te worden.

@kaartje, ben aan het kijken voor een geboortekaartje, maar wat is dat weer moeilijk.... vind de serie waar we bij waylon een kaartje van hadden erg leuk, maar dat lijkt best op elkaar (zookie vintage) dat vind vriend niet zo leuk.
en dan wat er op komt.... dat is helemaal lastig, want ik had bij leah en waylon zelf verzonnen tekstjes... die best grappig waren/zijn, dus nu wil ik weer zoiets, maar verzin nog eens iets leuks lastig

weltrusten

 

hier vanacht weer wakker geworden van kramp in rug en buik grrr..
het kwam langzaam opzetten en toen bereikte het een hoogtepunt en toen was het weer weg. ik dacht gelijk weer aan een wee, maar het bleef hierbij. ik snap er helemaal niks van. mijn buik was wel iets strakker en harder maarja als je zoveel pijn krijgt ineens in onderrug en onderbuik dan span je je lichaam automatisch aan.
de huid was in iedergeval niet mega strak wel wat er onder zat.
naar mijn menig geen harde buik.. maar wat het dan wel is geeeen idee. word er in iedergeval wakker van omdat het zon pijn doet.

maarja vorige keer al bij de vk gemeld maar die denkt da het blijkbaar bij mijn lichaam hoort. maar ik ben een beetje bang dat die kramp voor ontsluiting zorgt of iets. maar dan denk ik ook weer ontsluiting zorgt er vaak weer voor dat er meer weeen komen en dat komt er bij mij niet. en het lijkt mij gek als ik elke keer maar 1 wee heb en dan niet meer.
pff als ik nou eens wist wat dit was.

 

Oh jeeeee, goed dat je gelijk naar het zh kon, hou het goed in de gaten!

Ik heb helaas de ervaring met een scheurtje...... met 33 weken ook veel vocht verlies en met 35 weken bevallen.

Ik duim echt dat kleine ukkepuk nog lekker in je buik blijft!!!!! Hoelanger hoe beter!!!!

 

Liefschaapje, bah wat eng zeg!!
Gelukkig houden ze je goed in de gaten!
Laat de beeb nog maar even zitten voorlopig!

 

sterkte lief schaapje,
ik hoop mee dat de beeb nog een poosje mag blijven zitten x

 

Hè jakkes liefschaapje! Hou je rustig hoor, ik duim heel hard dat je buik dat ook doet!

@hier: alle spulletjes zijn geleverd! Heel het huis staat vol met dozen haha! Nou ja, t zijn er 15... En ik heb (bijzonder zinloos) als eerste de kinderwagen in elkaar gezet hihi
De rest moet ik wachten tot morgen of zondag als we t samen kunnen doen, dus was erg ongeduldig

 

@liefschaapje: hopelijk blijft de kleine nog even zitten! Dat is wel schrikken!

@jolie13: wow, 15 dozen!!! Is dat meteen van alles wat of alleen meubeltjes? Kan me voorstellen dat je snel alles uit wilt pakken, maar rustig aan, je hebt nog tijd