Nou,gister tijdens het winkelen liep er een moeder met 3 kinderen. Kindje van circa 2 rende ineens richting een heel drukke weg! Ik liep voor deze vrouw, en uit reflex greep ik het kindje vast... Moeder glimlachte, en legde uit dat haar kind altijd stopt bij een weg.. Vind ik wel knap, want mijn dochter ziet nog nergens gevaar in (ook bijna 2). Vandaar dat ik ook zo reageerde.. In ts haar geval had ik ook mn mond gehouden.
ligt aan de situatie.. als het een gevaarlijke situatie is, handel ik gewoon en zou tegen ouders zeggen dat ik uit reflex handelde! alleen als het echt een onverantwoordelijke iets zou zijn, zou ik er rechtstreeks iets van zeggen in het geval van ts zou ik mn mond houden
Nee maar soms heb je wel van die irritantelingen die overal wel een gevaar in zien. En nu heb ik het niet over ts. Mijn zoontje klimt bijv altijd zelf de duowagen in en uit, vind dat ook geen probleem wanneer ik zeg dat hij eruit mag. Maar dan kwam er laatst ook zo'n moeder die hem meteen beet wilde pakken want hij kon wel een gat in z'n kop vallen en weet ik het wat nog meer, ik stond er notabene zelf naast. Of allemaal andere angstige dngen die wel niet kunnen gebeuren. En vind dat overkomen alsof ik een slechte moeder ben ofzo. Idem met die oorbellen of die klerenhanger, ik weet gewoon dat mijn zoontje daar geen rare mee dingen mee zou doen. Stopt het niet in z'n mond, rammelt er misschien alleen wat mee en smijt het vervolgens op de grond.
Familie en vrienden wijs ik er wel op, vreemden niet. Kan je nog een arrogante blik dr bij krijgen ook, als je dr wat van wil zeggen, nee dank je.
Goed gedaan! Er komt een dag dat het kindje niet stopt! Mijn dochter is echt heel gedwee wat dit betreft, zelfs bijna angstig maar toch pak ik altijd haar capuchon als ze op de loopfiets mee oversteekt. Verder: Ik probeer het altijd op de subtiele manier. Ken iemand die geregeld haar kindje alleen laat liggen op tafel, op stoelen laat staan en laat zitten (!) in een box die nog hoog staat. Meestal vraag ik dan: "Goh, vind je het niet eng zo, op die tafel, ben je niet bang dat ze eraf rolt?" Of: "Blijft ze altijd zo lief zitten in de box? Ik zie dat ze al wat begint te tijgeren?" (moeders kwam snel uit de keuken terug.... sja)
Ik heb wel eens een vrouw gewaarschuwd dat haar zoontje steeds aan de kinderwagen hing (met zijn complete gewicht waardoor de wagen met baby bijna om viel) ze werd boos en zei dat ze dat zelf wel in de gaten hield, nog geen 2 minuten later LANCEERDE! de baby eruit en viel ze op de harde tegelvloer, ik heb geholpen met de wagen rechtop zetten, alles weer verzamelen en even op haar zoontje gelet terwijl zei de baby probeerde te troosten en kijken of er schade was, ik vroeg of het ging en toen zei ze "nu heb je je zin he? "ik zeg neehoor dat had ik liever voorkomen, met de opmerking dat het wel verstandig was om even langs haar dokter te gaan met de kleine omdat ze toch hard op haar hoofd was gevallen maar dat vond ze niet nodig "ze kunnen wel wat hebben" (was haar weerwoord) ze deed nog steeds heel boos en kortaf. Gewoon een rotwijf van een moeder dus (naar mijn mening) maar goed zou me ook doodschamen als dat mij overkomen was (zeker na een waarschuwing) dus zal dat wel zijn geweest!
Dat heb ik dus ook.. Ik vind alleen in extreme gevallen dat je iets moet zeggen. Het kan al gauw verkeerd overkomen of bemoeierig. Ik kan er zelf ook niet tegen als andere ouders teveel op mijn lip zitten en op alles letten wat mijn kind doet en mijn reactie daarop. Zelfs mijn moeder kan soms erg overdreven voorzichtig zijn en daar word ik al kribbig van..
Als er echt iets ergs zou zijn zou ik wel ingrijpen.. Althans proberen Maar een kledinghanger..?? Nee dan zoj ik niks zeggen
Ja dat klopt wel....maar ik heb het dan ook echt over situaties zoals idd naar een drukke ,weg rennen. Hier deed mijn dochter da laatst ook ze rende en stopte wel maar zo kort bij de stoep...was zo boos:x de man die kwam aanrijden trapte op zijn rem die schrok ook.... Ik vond het echt goed van hem en zo dom van mij..... Nu leer ik het haar natuurlijk en dit had ze ook nog nooit gedaan.....
Ik vind het maar vervelend als mensen zich ergens mee bemoeien zeker als ik weet dat er niets kan gebeuren . Zo waren wij gisteren op de ijsbaan, daar hebben ze een automatische draaideur. Wij komen daar zo'n 3x per week met de kinderen. Zij lopen altijd 100x die draaideur in en uit. Maar die deur stopt zo super snel. En je handjes kunnen er ook niet tussen komen, want zelfs onze handen kunnen niet klem komen te zitten. Allemaal dus getest Wij laten ze dus gewoon hobbelen en rennen bij die deur. En dan komt er toch weer iemand, ja mevrouw u moet eens beter op uw kinderen letten hij zat bijna klem... Nou dat kan dus niet. Dan denk ik alweer waar bemoei je je mee. Ik let gewoon goed op mijn kinderen en laat ze geen echt gevaarlijke dingen doen. Dus nee ik bemoei me niet met andere mensen terwijl zich er een extreme situatie voor doet natuurlijk. Maar ik ga er van uit dat ouders zelf wel hun verantwoordelijkheid op tijd nemen.
Noem mij een bemoeial, maar ik kan me best voorstellen dat een omstander daar iets van zegt. Een draaideur is ook niet om mee te spelen. Mijn zoontje mag dat dus echt niet. Hoe leuk hij t ook vind als die deur 100 keer open en dicht gaat.
Of het nou gevaarlijk is of niet het is gewoon irritant als kinderen bij zo'n draaideur spelen. Het is geen speelgoed. Ik zou je er ook op aanspreken omdat ik me zou irriteren dat een kind mij in de weg loopt bij draaideur.
Soms zeg ik het wel als het echt gevaarlijk is. Laatst had een kindje haar vingers op de lift en precies waar de 2 deuren kruiste. Had die dus open gegaan hadden haar vingers ertussen gezeten, en haar moeder was druk met praten. Ik heb toen gezegd tegen haar dat het gevaarlijk was en gelukkig was ze niet beledigd maar me erg dankbaar. Ook een keertje in de rIj bij disney een kind wat wegliep tegengehouden. Een kind kan natuurlijk onder die poortjes door en als ouder ben je dan niet snel geoeg. Zelf zou ik ook willen dat andere ouders dit ziuden doen. Ik zou er niet echt op zitten te wachten dat iemand anders me erop zou wijzen dat als ik mijn kind iets gegeven zou hebben ze er iets mee zouden kunnen doen. Denk dat je er pas wat van zou kunnen zeggen als je ziet dat ze die hanger bijvoorbeeld in haar oog stak en dat moeders dat niet zag.
ik doe het niet zomaar. Verder bekijk ik de situatie of ik het gevaarlijk voor de kids vind, want daar gaat het mij om, die ouders boeien mij niet. Dus kinderen bij een draaideur en peuters die in en uit een kinderwagen klimmen en dreigen te vallen, ja die spreek ik ook aan. Of die ouders er nu naast staan of niet. Ik krijg liever een boze blik dan een kindje dat verkeerd terecht komt..is zo gebeurd hoor. Misschien ook omdat ik er zelf niet zo'n moeite mee heb als anderen dat doen. Ik kan daar niet boos om worden hoor, ik kijk zelf of ik er iets mee doe. Als ik het onzin vind haal ik mn schouders op en ga weer verder.
ja als andere mensen er last van hebben dan mogen ze het ook niet. Maar er waren ongeveer 10 mensen in een heel complex. Dat ding is automatisch en ze lopen alleen af en toe een rondje. Dus ik zie het probleem niet, misschien ben ik gewoon erg makkelijk daarin...
Het ligt er ook echt hoe je dan iemand aanspreekt hoor.... Doe je het met zo'n wijzend vingertje alsof je door je ouders wordt gecorrigeerd dan zou ik het stom vinden.. Maar als je het gewoon aangeeft dan is het iets anders........
Ja iedereen is anders .... Daarom zijn het ook jouw'n kinderen ... Ik zou hier dus echt niks van zeggen
Weet je, ik 'zie' dat eigenlijk amper bij ander mans kinderen. Ik let daar gewoon niet op. Misschien ook omdat ik nog nooit een extreme situatie heb mee gemaakt hoor. Maar ik zie niet dat een ander kind een kledinghangertje vast heeft. Misschien heel slecht. Ik zou er dus niks van zeggen. Met mijn eigen kinderen ( of vriendjes/vriendinnetjes ) ben ik juist heel erg alert. Té alert volgens mijn man. Ik ben best een bange poeperd, dus ik roep altijd 20 meter voordat we de weg over gaan 'blijven wachten op mama hé jongens' Ik wil niet dat er langs de weg gerend wordt, zo'n weg waar de auto's hard voorbij rijden. Of dat er hard over een brug gerend wordt ( bang dat ze in het water donderen ). Ja, soms word ik best moe van mezelf. Maar qua vallen ben ik dan weer heel relaxed. Ik zal niet snel schreeuwen, schrikken of in paniek raken.
ik denk dat de manier waarop ook veel doet idd....daarentegen merk ik ook wel dat mensen snel op hun tenen getrapt zijn...anderen klagen wel eens bij mij over bemoeizuchtige mensen op straat waarvan ik dan stiekem denk..nou lief toch dat ze je waarschuwen. Dus het komt van 2 kanten denk ik
Ja is ook waar......net zoals ik al eerder aangaf.....als je elkaar al niet meer mag aanspreken om te waarschuwen waar gaan we dan heen? Soms zijn mensen beledigd....maar dat komt dan waarschijnlijk eerder om dat ze zich schamen.