Bang zijn nooit moeder te worden

Had ik ook voordat mijn vriend en ik er bewust voor gingen. Na een miskraam en een te vroeg geboren en overleden kindje is die angst helemaal groot geworden. Maar beide keren was het stom toeval dat het mis ging helaas, en ik weet iig dat ik zwanger kan raken.

 

Ja dit heb ik ook wel eens gedacht!

 

Ik ook helaas.
Maar ja we moeten er vertrouwen in hebben dat het wel komt
Wanneer het moet komen!

Suc6!!

 

Het is idd vertrouwen op je lichaam, hoe moeilijk dat soms ook is. Ik heb al een gezond kindje op de wereld mogen zetten maar heb nu in drie maand tijd twee mk'n moeten verwerken. Ik begin bang te worden nooit meer een tweede keer een kleintje te mogen liefhebben. Vertrouwen in je lichaam en eventueel vertrouwen dat we een duwtje in de rug kunnen krijgen als dat nodig is... Lastig...

 

Ik wist eigenlijk al van men 17e of zo dat ik graag kinderen wou, en van toen af ook altijd een angst dat dit misschien nooit zou gebeuren, had er vroeger soms nachtmerries over, Ik weet echt niet waar dit van komt. en die schrik is precies altijd gebleven, heel dom... Nu we voor een kindje gaan bereid ik me ook voor op het ergste dat we een paar jaar zullen moeten wachten voor het effectief gaat gebeuren...

 

Mij was al bevestigd dat ik onbegrepen verminderd vruchtbaar was/ben voor ik met mijn huidige man samen kwam.
Dus ik herken je gevoel. Het ergste vond ik nog dat ik zeker wist dat het aan mij lag.
Maar na 17 maanden gebeurde ons wonder en bleek ik zwanger.

Voor de tweede keer raakte ik zwanger na 16 maanden. Maar ben na bevalling nooit meer aan pil/condoom oid gegaan dus eigenlijk 2,5 jaar. En helaas ging dit heel erg fout. Dus nu hoop ik echt dat het me nog een keer mag lukken.

Natuurlijk ben ik al gezegend met een kindje, maar ik begrijp je gevoel heel erg goed meid!!

Ik zal voor je duimen!

 

Bij mij ging dat op een gegeven moment ook door me heen.

@luffy ik vind zo'n uitspraak altijd een beetje een dooddoener. Oke je weet het maar je koopt er niks voor zeg maar.

Ik duim voor iedereen!

 

Hoi,

Ja, hier leeft die angst ook heel sterk. En inderdaad kan ik me ook wel eens opwinden als iemand tegen me zegt: je weet in ieder geval dat je zwanger kan worden. Ja, maar ik weet niet of ik een zwangerschap kan voldragen. Zeker vanwege erfelijkheid in de familie. Mijn oma heeft 5 miskramen gehad.

Ik ben 31 en mijn moeder, tante en oma waren alledrie 39 toen ze de overgang in gingen. Dus, ja, ik ben wel angstig!

Maar aan de andere kant probeer ik ook te relativeren en te genieten van wat ik nu heb. Nog geen kinderen, maar wel een lieve man en schattige huisdieren. Leuke baan etc. Klinkt misschien simpel, maar het helpt me door de moeilijkste momenten heen.

Houd moed!!

Liefs Patricia

 

Daar ben ik het helemaal mee eens. ik heb het hier de afgelopen jaren nogal eens gedacht vooral na 9miskramen was ik er heilig van overtuigd dat het nooit zou gebeuren maar ondanks alles ligt onze zoon nu lekker te slapen. Ik dacht er vroeger eigenlijk nooit over best een beetje dom misschien maar ik was er van overtuigd dat ik moeder zou worden tot dat ik miskraam op miskraam kreeg.

Ik duim dat ieder zijn wens mag uitkomen

 

Oooh heel herkenbaar, Toen wij voor het eerst naar de gyn gingen en hoorde dat mijn vriend verminder vruchtbaar was. Was ik blij dat we wisten waar het het lag. In het ziekenhuis deden ze ook heel nuchter over ons. ZO van die hebben we zo zwanger. Een jong stel, leeft gezond. Mara niets is minder waar ondertussen hebben we 2 icsi behandelingen gehad en nog niet zwanger.
We gaan nu naar duistland voor onze laatste poging. Maar ik kan me gewoon niet voorstellen dat het lukt.

Ik duim voor iedereen die ook zo graag een kindje wil

 

Hier heb ik dat gevoel ook gehad. Ik had het al voordat we begonnen met klussen, en uiteindelijk bleek dat het wel moeilijker is, en dat het niet allemaal vanzelf gaat bij mij.
Maar, volgens de dokters ben ik in ieder geval niet onvruchtbaar.

 

ik had die angst ook. weet niet waarom...
mn zussen waren zo vruchtbaar als wat. daarom dacht ik dat t dan bij mij wel niet zou lukken...
ben nu gezegend met 3 kids!
maar heb t nooit vanzelfsprekend gevonden, en ben elke keer weer ontzettend dankbaar geweest als ik weer zwanger mocht raken.

 

Ja dat is wat ik van iedereen om mij heen hoor. En zelfs ook maar vaak herhaal om niet constant die angst te hebben.

 

Ik heb die angst ook gehad vanaf het moment dat we er echt voor gingen. Waar het vandaan komt weet ik niet, er is nooit iets geweest waardoor ik bang zou moeten zijn dat ik of mijn vriend niet vruchtbaar zou zijn, maar je weet het niet...Om me heen hoorde ik allemaal verhalen van mensen bij wie het niet lukte en elke maand dat het niet raak was nam mijn angst toe. We hebben zelfs al hele gesprekken gehad over hoever we zouden gaan in de mmm en of we adoptie zouden overwegen.
Uiteindelijk ben ik na 7 maanden gewoon zwanger geworden, maar nog was de angst dat het niet goed zou gaan aanwezig.
Succes meiden, en probeer toch jullie lichaam te vertrouwen.

 

ook ik heb weleens zo gedacht en meestal rond nod als het weer niet raak is.. maar ik probeer er niet te lang over na te denken want anders maak je jezelf alleen maar gek.

 

ja dat heb ik! ik krijg er ook veel stres van waarom ik al 2 jaar niet zwanger kan worden 2 jaar niet eens ongesteld geworden pff. ik denk er veel om dat ik niet eens moeder kan worden omdat ik pcos heb.

 

Vooralsnog heeft het bij mij van binnen altijd gewerkt, al heb ik geen idee wat er gebeurt als ik met de pil stop. Ben toen ik 16 was aan de pil gegaan omdat ik toen onregelmatig was (op een gegeven moment werd ik om de 2 weken ongesteld, man o man)

Maar ik heb geen reden om aan te nemen dat het niet zou lukken dus daar maak ik me niet druk om. Ik houd me alleen wel het volgende voor: mocht het niet lukken, mocht het voor ons niet weggelegd zijn dan is dat ook goed en gaan we hele mooie en leuke andere dingen doen die je met kinderen niet zou kunnen doen (of minder snel).

 

hoi meisje
waarom ga je niet naar gyno