Ik begin me zo langzamerhand te schamen voor het feit dat ik thuis blijf bij mijn zoontje. Kennelijk heeft iedereen wel zijn mening erover. Zielig voor mijn man, want hij moet namelijk werken om ons te onderhouden etc.etc. Sommige bestempelen mij zelfs als lui ... (overigens is dit niet waar, ik werk vanuit huis, maar dat hoeven hun niet te weten). Waar mijn moeder, oma en de rest van de familie vanzelfsprekend thuisbleven bij de kinderen. Is het nu zo langzamerhand iets geworden waar ik me voor moet schamen. Ik durf niet eens te zeggen dat ik thuisblijfmoeder ben. Sinds wanneer is zorgen voor je eigen kinderen zo sociaal onaanvaardbaar geworden?
Nou ik denk dat het voor veel mensen ook jaloezie is hoor! Er zullen genoeg mama's (en papa's) misschien liever thuisblijven bij de kindjes maar trekken dat financieel niet. Er zijn ook een hoop mensen die zich zonder baan buitenshuis niet goed voelen om wat voor reden dan ook, zo heeft iedereen zijn eigen mening. Lekker laten kletsen dus! Als jij en je man dit zo geregeld hebben en jullie voelen je hier allebei goed bij, heb je niks om je voor te schamen! Leef en laten leven lijkt me hier het beste devies
Ach joh, het is nooit goed. Mijn kind is ook heel zielig omdat ik 4 dagen werk Mensen zeuren gewoon graag
Heeeeel herkenbaar!! Op het moment dat ik mijn dochter kreeg had ik verre van de baan van mijn dromen. solliciteren valt niet mee op het moment en daarom hebben mijn man en ik ook besloten dat ik bij ons schatje thuis blijf voorlopig. Ik heb me er ook voor geschaamd dit tegen anderen te zeggen omdat ik merkte dat mensen daar raar tegenaan kijken. Nu heb ik inmiddels geleerd te genieten van het feit dat we deze luxe hebben
Er is niets mis mee! En ook niets zieligs aan voor je man. Ik heb een jaar thuis gezeten maar ben nu toch wel blij dat ik weer aan het werk ben. Het is gewoon niets voor mij. Maar ik kan wel goed snappen dat andere vaders/moeders thuis blijven.
Ik heb respect voor meiden die thuismoeder zijn (als ik het zo mag noemen)! Je blijft thuis om er altijd voor je kinderen te zijn. Als dat kan is er niks mooiers dan dat. Ikzelf heb het gewoon nodig om van het gezinsleven te ontsnappen soms en daarom werk ik. Niet veel, maar toch. Daarbij zorg je voor je kinderen, doe je het huishouden, en zorg je ervoor dat je man s' avonds in een schoon, opgeruimd en warm huis thuis komt. Heerlijk toch als dat kan?!!?
Zo vaak heb ik al moeten horen 'oh je bent thuis? Dan krijg je zeker een uitkering?' Uh nee die krijg ik niet. Ik denk dat het een groot deel jaloezie is. Ja mijn man brengt al net geld binnen, maar ik zorg voor de kinderen. De mooiste baan die er is, en het mooiste is de onbetaalbare liefde die je krijgt van je kindjes.
Het mooiste is dat ik ''gewoon'' werk. Maar vanuit thuis. Mijn man heeft inderdaad het grootste inkomen van ons twee. Maar ik breng ook aardig wat binnen zo. Daarom helpt hij ook met het huishouden (bepaalde dingetjes). Wij kunnen het ons ook financieel niet permitteren om mij niks te laten doen, dus dit was echt een perfecte optie. Maar zelfs nu ik werk. Is het nog niet goed genoeg. Werken moet voor een hoop kennelijk buiten de deur. Anders heeft mijn man ook geen reden om bij te springen in huis. Het is gelukkig al zo lekker makkelijk om EN het huishouden EN voor de kleine te zorgen EN zorgen dat ik mijn werk gedaan heb op een dag :-S. Ik ben lui... pfff
Mensen moeten elkaar gewoon eens in hun waarde laten en niet zo zeuren! Het is echt nooit goed! Werk je de hele week, is het zielig voor je kindje, blijf je thuis dan ben je lui, breng je je kind niet naar het kdv is het slecht voor de ontwikkeling etc etc. Gewoon niets van aantrekken en doen waar je je goed bij voelt. Ik heb er alleen maar respect voor, ikzelf kan er niet tegen om thuis te blijven de hele week en werk daarom 3 dagen.
Hmm.. zoals eerder gezegt het is inderdaad nooit goed. En je hebt mensen die overal wel iets over weten te zaneken. Ik heb altijd alleen maar hele positieve reacties gehad trouwens, van het CB, kraamzorg, mijn vk tot aan fam en vrienden, trotse man ook. Maar ik zie inderdaad om me heen op tv ofzo dat er vaak een beetje 'raar' over word gedaan. Alsof je geen ruggengraat hebt als vrouw als je voor je kids kiest en onverantwoord bezig bent, etc etc.. Ik hoor in RL voornamelijk juist gemopper over de 'werkende' moeder die haar kind zogenaamd zou dumpen enzo. Daar ben ik het overgins zelf niet helemaal mee eens maargoed.
Ja opmerkingen hier ook genoeg hoor ' je zit thuis? dus je hebt een uitkering ' ' oh geen uitkering , dus je leeft van het salaris van je man ' ' verveel je je niet ' ' word je er niet heel erg lui van ' ' je hebt zeker weinig sociale contacten nu je thuis zit ' om gek van te worden , vooral hier in de omgeving, ik heb zelden gehoort ' goh wat leuk dat je de keuze hebt gemaakt om thuisblijfmama te zijn, wat fijn voor jullie ' altijd maar de negatieve dingen Ik snap dat niet, de een blijft thuis, de ander gaat aan het werk, of het nou een eigen keuze is of noodzaak, waarom kunnen mensen niet gewoon normaal reageren op zulke dingen
Als het financieel zou kunnen, zou ik ook thuis willen blijven. Maar dat zit er helaas niet in. Ik denk inderdaad dat het meer een stukje jaloezie is en dat hun ook graag thuis willen blijven.
Och ja, het is nooit goed! Ik blijf ook thuis (bewust en het KAN), en ik voel me, ondanks dat ik nooit regelrechte opmerkingen krijg, toch heel vaak een soort nietsnut. Moet je nagaan hoe hoog de druk is om toch maar te werken en te presteren. Terwijl werk voor mij persoonlijk niet echt veel voorstelt, ja, het is om geld te verdienen en om een beetje nuttig bezig te zijn, meer niet. Ik haal mijn passie (vreselijk woord) uit heel andere zaken. Maar zo langzamerhand wordt werk als een verlengstuk van je identiteit gezien. En heb je (bewust) nu even geen werk buitenshuis, doe je gelijk minder mee. Ik chargeer nu even, maar de tendens is er wel. Er wordt enorm gepusht op 'het goed voor elkaar hebben' en daar hoort blijkbaar bij dat je op je 14e al weet wat je wil, dat je zonder enige vertraging een studie erdoorheen jast en dan direct fulltime gaat werken. Gelukkig is het leven niet zo voorspelbaar
Joh mijn kindjes zijn weer zielig volgens andere JUIST omdat ik werk... Daarbij hebben ze beide geen borstvoeding gehad, hebben ze met 6 maanden al een fruithapje gehad, zet ik ze wel eens overdag voor de tv, hadden ze voor hun eerste jaar al slagroomtaart gehad, kunnen ze moeiteloos de ipad bedienen, geef ik ze geen extra vitamines, breng ik ze wel eens uit logeren puur en alleen zodat ik iets gezelligs met mijn man kan doen, en als klap op de vuurpijl raak ik ook nog eens niet in paniek als ze zand uit de zandbak in hun mondje stoppen, kun je nagaan: wat moet er ooit van die kinderen terecht komen.... Maar om niet geheel oftopic te gaan, NEE! je hoeft je absoluut niet te schamen voor het feit dat je thuisblijfmoeder bent... denk ook dat het vaak jaloezie is als mensen je hierover aanspreken. Leef lekker je leven hoe jij/jullie het willen en laat de rest maar lekker zeuren
Ik herken je verhaal hier wel in, soms schaam ik me ook wel een beetje. zelf ben ik ook thuisblijf mama en werk ik vanuit huis. ideaal al zeg ik zelf.. sommigen zien het anders of vinden het maar gek! naja dan is het maar gek haha
Ik ben het eens met nescio! zoals jij erover denkt zo denk ik ook! werken is omdat het ''moet'' voor geld en de bezigheid eromheen, maar dat is het dan ook.
met vagere bekenden of nieuwe mensen die je leert kennen heb ik heel vaak het volgende gesprekje: andere persoon: "goh wat doe jij voor werk" ik: "ik werk niet" ander: "he wat zeg je" ik: "ik werk niet" ander: o echt???? Goh...... en dan een lange stilte tot ik zeg: ja heerlijk. En dan meestal ander onderwerp na weer een lange stilte
Het laatste wat je moet doen is jezelf druk maken over hoe een ander over je denkt. Zoals iedereen hier al zegt, het is nooit goed en ieder heeft een eigen mening over wat wel oke is en wat niet. Het is altijd zielig voor een kind als het naar de opvang moet en je man is zielig als hij alle inkomsten moet inbrengen. Wat ook erg is, als de man thuis blijft en vrouw aan het werk. Dan is de man een profiteur!!!! Ontzettend jammer dat er zo word gedacht. Ik denk leef je eigen leven. En zolang je als gezin gelukkig bent met jullie manier van leven en het goed gaat met de ontwikkeling van de kids heeft niemand er iets van te vinden. Op dit moment is mijn man thuis en ga ik na de zwangerschapsverlof weer lekker aan het werk en aan de studie. Als mijn man weer werk heeft gevonden gaan de kids naar de opvang. En zo hebben wij dat omdat we het zelf zo willen en ons daar goed bij voelen. Ik vind het trouwens heerlijk om te werken. Ik krijg daar zoveel energie van. Ik werk in de zorg.
Het is toch helemaal niet raar als je thuisblijfmoeder bent en helemaal niet zoals jij vanuit huis werkt. Dat is toch ideaal als dat kan. Ik zou wel willen dat ik thuisblijf moeder was, amar dat gaat hier helaas niet. Overigens is of mijn man of ik wel altijd bij de kids of het gaat om een half uurtje een klein uurtje oppas, want ik werk 's avonds en in het weekend. Respect voor de thusiblijfmoeder en voor de werkende moeder. Al kan ik me eerlijk gezegd er niets bij voorstellen dat als je kinderen hebt je 4 dagen per week wilwerken, maar dat is ieders eigen keuze en dat moet je respecteren en misschien dat het voor die moeders nog zwaarder is. 4 dagen werken, kinderen verzorgen huishouden enz. Knap als je dat allemaal vol houdt.