Ik weet niet waarom ik deze topic open maar ik denk dat ik het gewoon even van mij af wil schrijven. Ik heb/had 3 beste vriendinnen , maar 1 is geimigreerd naar Turkije en de ander is verhuisd naar de ander kant van het land en sindsdien niks van zich laten horen en de andere is vrijgezel dus die zie ik eens in de zoveeltijd. Nou probeer ik dus vriendinnen te maken door in mijn omgeving te kijken wie dezelfde leeftijd/intresses/kideren heeft en daarmee af te spreken zeg maar voor koffie. Nou was ik vandaag daar op de koffie. Ik dacht leukkk maar toen kwam de andere buuf ze zaten de hele tijd met zijn tween te kletsen , en steeds over de zwangerschapskilo's etc. Nou ze zijn anders best slank vind ik maar goed hun denken daar anders over zeker .En ik ben dus best onzeker over mijn eigen lichaam dus dat vond ik niet leuk dat het de hele tijd over kilo's ging . . Ik snap het niet hoor ik vond het niet leuk dus ben niet zo lang gebleven met de smoes dat ik nog boodschappen moet halen. Maar als ik zo doorga krijg ik geen vriendinnen meer en blijf ik de rest van mijn leven alleen
Als je er zo in blijft staan, zul je ze ook niet krijgen... Ik bedoel het goed, hoor! Maar echt... Ga uit van je eigen kracht, richt je niet gelijk op wat je terugkrijgt (of in jouw geval: wat je niet krijgt) maar GEEF vooral in het begin. Toon interesse, stel vragen maar ook: vertel over jezel, laat zien wie je zelf bent. Op deze manier zullen anderen je gaan waarderen om wie je bent en zul je dingen terugkrijgen. Geef niet op bij een poging, maar ga door totdat je die mensen tegenkomt die bij je passen en waar je je fijn bij voelt. Dus, van het negatieve gevoel naar het positieve ! Succes!
Ik begrijp je heel goed......waar woon je? Ik in Brabant. Maar ik ben al wel een ouwe muts van 38....en kan eigenlijk ook wel heel goed een vriendin gebruiken...
ik ken het heel goed dat gevoel. na 3 jaar geleden alles en iedereen achter hebben gelaten voor naar vriendlief te gaan heb ik ook echt niemand meer.
Ik roep het op de een of andere manier ook over me af. Jiska, je hebt het over geven, maar hoe lang moet je daarmee doorgaan? Als alles van een kant komt.
je moet ook maar net iemand tegen komen waar het echt mee klikt. zoiets gebeurd ook niet in een paar weken, daar gaan jaren over heen.
Herken het gevoel zeker hoor.. Vrienden maken is niet makkelijk, zeker niet als je kinderen hebt waardoor je minder tijd hebt.
Ja precies, ik heb ook niet veel vriendinnen. Om precies te zijn maar 1 goede. En ik heb een collega waar het in het begin mee leek te klikken, maar zij is totaal niet geïnteresseerd in mijn leven, lees mijn zoontje en zwanger worden, dus dat wordt het hem niet. Ik kan nog wel met haar overweg, maar een vriendschap wordt het echt niet meer. En ik ben ook lang op zoek geweest naar vriendschappen, maar ik heb het nu losgelaten. Je moet inderdaad ook maar net iemand tegenkomen met wie het klikt. Ik spreek weleens af met een meid van mijn leeftijd hier uit de wijk, maar dat is meer voor de kinderen met elkaar te laten spelen. Maar ik heb de hoop nog steeds niet opgegeven hoor, ooit komt er wel een vriendin voorbij!
Ik herken het ook, sinds ik moeder ben verwateren de contacten. Zo ook helaas met mijn beste vriendin, leven beide een verschillend leven, dus lastig om af te spreken. Nieuwe vriendschappen maken ervaar ik ook als lastig, maar gelukkig genoeg contacten met familie, kennissen en schaarse vriendinnen, maar zou het ook graag anders zien.
Dat gevoel heb ik ook wel eens.... Kom op een een of andere manier ook nooit de juiste mensen tegen en dat alles van 1 kant moet komen is ook heel herkenbaar.... Ik heb (of had) 1 goede vriendin, maar alles moet van mij af komen, dus ik ben daar eigenlijk ook een beetje klaar mee nu.... Maar ja, alleen is ook maar alleen Zou zo leuk zijn om met een vriendin lekker te kunnen kletsen en af en toe wat af te spreken....