Na 2 weken op het sterfbed te hebben gelegen is mijn opa eergisteravond overleden. In de 2 weken heb ik intensief contact met hem gehad, en samen met mijn tante nog voor hem gezorgd. Dit is een enorme zware en emotionele periode geweest die ik niet met mijn familie heb kunnen delen, dit omdat ze al jaren geen contact meer met mijn opa hadden. Ze wisten er wel van af, en ook dat ik elke dag bij hem was maar nooit hebben ze naar hem of naar mij gevraagd. Hoeft ook niet, ik respecteer hun keuzes die ze jaren geleden gemaakt hebben. Maar nu belde ik gisteren met mijn moeder, om te vertellen dat hij is overleden. Ze reageerde zo koud, sterker nog ze praatte hem zwart! Ik vond dit zo gemeen, hij is dood! Hij heeft fouten gemaakt, iedereen in de hele familie! Mijn moeder net zo goed, iedereen is schuldig geweest aan de situatie. Ik heb ook duidelijk aangegeven dit niet op prijs te stellen, ik rouw wel om zijn verlies. Nu krijg ik een whatsapp over de rouwkaart die ze heeft gekregen, deze staat haar niet aan blablabla er gebeurd gewoon precies wat mijn opa heeft voorspeld en waarom hij ervoor gekozen heeft zijn lichaam af te staan aan de wetenschap zodat ik nergens tussen in hoefde te staan. Ik wil rust! Ik wil niet dat ze nu hij dood is hem zwart maken, ze hadden de kans om langs te komen toen hij op zijn sterfbed lag en die hebben ze niet genomen. Hij wou praten! Maar hun hadden er al vrede mee. Ik wil gewoon een moeder die mij ongeacht de situatie kan troosten! Ik wil gewoon kunnen rouwen zonder heen en weer geslingerd te worden tussen twee partijen:x. Hoe kan ik dit nu het beste netjes zeggen zonder dat ik hun nog meer boos maak?
Jezus wat heb ik een respect voor je dat je ondanks wat er gebeurd is iemand niet hebt laten vallen. Ik denk in deze dat je moeder niet de juiste persoon is om dit verdriet te verwerken. Ze maakt hem alleen zwart en dus is dat niet in dezelfde beleving zoals jij hem kende. Ook erg kwalijk van je moeder dat ze het doet. Wat dan ook voor jou is hij je opa en heeft hij jou (waarschijnlijk) niets aangedaan. Probeer eens met je tante hierover te praten misschien komen jullie samen op een oplossing. Sterkte en een dikke knuff
Allereerst gecondoleerd en wat fijn dat jij er was voor je Opa de laatste weken. Wbt je familie, gewoon duidelijk zijn en zeggen dat het klaar is wat jou betreft. Opa is overleden, jij hebt verdriet en weigert om nog langer dit soort verhalen aan te horen. Het hoeft niet netjes, je bent al zolang netjes geweest dat het nu gewoon klaar is. Neem je tijd om te rouwen en schrijf anders hier je frustratie maar van je af.
Dat wilde ik net zeggen. Ik zou vooral duidelijk en ferm zijn dat je niet op dit soort verhalen zit te wachten. Je kan hun boosheid begrijpen, maar voor jou is dat op dit moment echt verkeerd. Wat jammer dat je moeder zo reageert! In ieder geval gecondoleerd met je opa en sterkte de komende tijd.
Ik zit in prcies dezelfde positie als jij, behalve dan dat mijn grootouder nog leeft. Ik heb de afgelopen jaren idd net als jij de keuze van de rest van de familie gerespecteerd en ik heb er ook wel van geleerd dat je soms gewoon keihard moet zijn door te zeggen wat je voelt en denkt als je weer in 2 vuren word gezet. Ze zijn tenslotte zelf ook volwassen en zullen dit moeten accepteren, hun onvrede mogen ze niet op jou botvieren en zoals jij hun keuze rerespecteerd hebt, jou keuze ook respecteren en je nu gewoon steunen. En ik vind dat je alle recht hebt daar om te vragen of iets van te zeggen!!! Gecondoleerd met je opa meid en heel veel sterkte!
Ik wil gewoon niemand voor het hoofd stoten helemaal nu de feestdagen er aan komen. Heb gewoon geen zin in scheve gezichten aan tafel. Maar goed ik moet ook maar eens een keer met mijn eigen gevoel rekening houden.
Gecondoleerd met het verlies van je opa. Ook vind ik je een kanjer dat je de afgelopen tijd voor hem gezorgd heb. Dit moet niet makkelijk zijn geweest. Wat betreft je familie. Die kunnen zelf niet eens bedenken hoe jij je moet voelen. Die hebben er voor gekozen om weg te blijven (hun goed recht). Die kunnen nu wel zeiken, zeuren en slecht praten (iets over vrede ermee hebben??). Ik denk dus dat het gewoon tijd is om hun recht voor hun raap in nette bewoording te zeggen wat hun houding en reactie met jou doet! Jij hebt hun manier van doen gerespecteerd, het zou ze netjes staan als hun dat ook met jou doen. Misschien hun dit topic laten lezen, je zet het hier toch aardig netjes neer... Heel veel sterkte de komende tijd!
als eerste gecondoleerd. Daarbij denk ik dat de beste opmerking hierop de titel van dit topic is. Zeg je fam: ik wil rust. Ik snap je gevoel over scheve gezichten heel goed hoor, maar wat je zelf al zegt...denk goed aan jezelf. Beter een paar beledigde familieleden dan jij die straks helemaal in de knoop zit ermee. Veel sterkte en hopelijk toch nog fijne feestdagen.
Ik herken je verhaal wel een beetje. Mijn vader beweert dat zijn vader hem vroeger misbruikt heeft. Nu heeft mijn vader me al heel jong in de steek gelaten en doet hij nog steeds geen moeite voor me. Nu wil het feit dat mijn zus onze vader gelooft en ook totaal geen contact met onze opa wil hierom. Prima, moet ze zelf weten, maar ze veroordeelt mij om het feit dat ik wél contact met hem heb. Gevaarlijk voor je kindje later, bla bla bla. Ik heb haar al geprobeerd duidelijk te maken dat we niet zeker weten of mijn opa dit echt heeft gedaan. Mijn vader is nl. ook niet de meest betrouwbare man (beweerde ook dat hij ons niet mocht zien van onze moeder, wat totaal niet waar is). Ook al gezegd dat als het wél zo is, het verleden tijd is, en hij dit óns niet aangedaan heeft. Ze wil er niet aan en ik heb er dus maar voor gekozen dat als ik bij hem langs ga, zij dit niet te weten komt, omdat ik anders van haar toch weer de wind van voren krijg. Het is natuurlijk niet hetzelfde als wat jij meemaakt, maar ik denk dat je gewoon duidelijk moet maken dat jij er anders over denkt en als je moeder (en de rest van je familie) het daar niet mee eens zijn, het HUN probleem is.
gecondoleerd met het verlies. ik snap je boosheid heel erg goed de man is overleden en dat geeft hun niet het recht hem zwart te maken. zeker niet in het bijzijn van iemand die wel om hem geeft. ik heb hetzelfde meegemaakt toen mijn vader overleed. iedereen maakte hem zwart zelfs mijn moeder. ik weet dat hij fouten heeft gemaakt en dat mijn moeder van hem zou zijn gescheiden als hij niet ziek was geworden maar dan nog ik hield enorm veel van hem en kon na zijn dood met niemand praten. ik was toen 11 jaar oud.
Moeilijk om over de situatie te oordelen, omdat wij niet weten waarom je familie geen contact meer had met je opa. Het is wel vervelend dat ze jou niet met rust laten w.b. de rouwkaart etc. Je hebt het op jou manier geregeld, beter dan helemaal niets toch? Wel kan ik me voorstellen dat als er pijnlijke zaken zijn voorgevallen, ze niet naar zijn sterfbed zijn geweest. Ik zou mijn echte vader ook niet opzoeken en ook echt niet rouwig zijn als hem iets overkomt. Dat klinkt hard, maar zo zijn dingen soms. Maar om me dan te gaan bemoeien met de verdere gang van zaken romdom zijn sterven.. nee... Gecondoleerd en sterkte.
Dit is trouwens wel herkenbaar. Rekening houden met iedereen behalve met jezelf. Houden ze er nu rekening mee hoe jij je voelt? Misschien helpt het om een keer je gevoel in een brief kenbaar te maken naar je moeder.
@Luna: dat ze niet naar zijn sterfbed zijn geweest repsecteer ik, ik heb altijd iedereen zijn keuze gerespecteerd in deze situatie. Het raakt me hoe ze nu doen, iemand zwart maken terwijl deze dood is vind ik laf, helemaal als je het doet tegenover je dochter die er wel verdriet om heeft dat hij er niet meer is. Daarnaast is hij niet de enige die schuld aan deze situatie had, iedereen heeft zijn stukje eraan bij gedragen en fouten gemaakt. Ik heb het haar gezegd, dat ik in een emotionele achtbaan heb gezeten en nu rust aan mijn hoofd wil. Dat ik wil kunnen rouwen en niet meer heen en weer geslingerd wil worden tussen de familie. Hij is er niet meer, iedereen had er vrede mee zeiden ze? Laat het dan ook rusten. Ze vatte het gelukkig wel goed op.
Nee dat begrijp ik. Je bent ook haar dochter en wil dan graag troost i.p.v. onbegrip. Dat herken ik zo in de relatie van mij met mijn moeder. Als zij ruzie heeft met iemand dan mag ik diegene ook niet meer aardig vinden. Nou gelukkig had ze begrip voor de situatie. Hopelijk kun je nu ontspannen en gaan rouwen. Jij zult ook wel iemand zijn die de indruk wekt dat je heel sterk in je schoenen staat en waarbij iedereen denkt zijn hart uit te kunnen storten. .
Blijf het gewoon zo zeggen zoals je het voelt, bijvoorbeeld: "ik wil niets naars over hem horen. De enigen die ik nu om me heen wil hebben, zijn mensen die mij willen troosten omdat ik verdriet heb." Dat doet niks af aan hun gevoelens; als zij boos zijn dan zijn ze dat, maar daar kun en wil jij nu niks mee. Jij hebt behoefte aan troost en steun, daar mag je ze om vragen (en als ze je dat niet willen of kunnen geven, dan heb je ze nu even niet nodig). Ook al delen ze de oorzaak van jouw verdriet niet. Als je het gezellig wilt houden met kerst, en jullie elkaar dus wel zullen zien, dan kun je het het beste ook bij je eigen gevoel houden. Geef aan wat jij wilt, zodat (bijv.) je moeder haar boosheid t.o.v. haar vader misschien los kan zien van jouw behoefte aan troost. Heel veel sterkte meid, naast het verlies van een dierbare heb je ook nog eens te verwerken dat je familie er eigenlijk niet voor je is.
@luna: klopt zo iemand ben ik inderdaad @bri: bedankt voor je wijze woorden, misschien raakt het me momenteel nog het meest dat ik het verdriet alleen verwerken moet. Ik kan nu tegenover niemand mijn gevoel uiten, vertellen over de mooie laatste dagen met mijn opa.
We kennen je niet, maar je mag je verhaal hier ook doen! Er zijn hier zó veel mensen die weten hoe het is om iemand te verliezen, en hoeveel pijn dat kan doen. Ik vind het knap en mooi van je, dat je er tot het eind aan toe geweest bent voor je opa. Je hebt hem denk ik iets heel moois gegeven, zo aan het eind van zijn leven.
Ik vind het heel erg voor jou, dat jouw gevoel er niet mag zijn. Jij wil nog rekening houden met anderen, hen niet kwetsen. Maar wat doen ze bij jou? Ik zou zwartmakerijk afkappen. Mocht er over opa gepraat willen worden dan op een respectvolle manier en anders niet. PUNT Heel veel sterkte de komende tijd. Je opa mag trots zijn op zo'n kleindochter!! RESPECT.
Gecondoleerd. Wat een lastige situatie..! Ik snap dat zij hem niet ineens aardig of leuk gaan vinden toen hij ziek was of nu hij overleden is.maar een beetje, naar bijv jou zou niet meer dan normaal zijn. Ik zu ze ook letterlijk zeggen dat je rouwt en dat je verdriet hebt. Dat je hun gedrag er niet bij kunt hebben e.d. Eigenlijk zoals je het zelf al beschreef. Sterkte!