haaaaaaaaaiiiiiiiiiiiiiiiii schatjesssssssssssssssssss patatjess Weten jullie waar ik erg naar benieuwd ben?? Of er ook hier dames zijn die in de medische molen zitten of door bepaalde dingen geen kind kunnen krijgen? pcos bijv? die daardoor erg gepressief zijn geraakt omdat ze geen kinderen krijgen of die jaren bezig zijn en dat het gewoon ff lang duurt die een tijdje geen goeie periode hebben gehad door veel te stres hierdoor. die ook hebben gehuild?? ( Ik heb het wel eens gehad en zit er nu 2 maanden erg heel erg mee) ik zie nu laatste tijden zelfs in me dromen dat ik kinderen krijg 4 ling haha) heb wel eens hierdoor gehuild ben erg depressief van geworden. nog steeds een beetje reacties zijn welkom dames ben er naar benieuwd of ik wel de enige hier ben
Vorig jaar oudejaarsdag. Ik werd wakker en besefte ineens dat 2011 een vol jaar was waarin ik niet zwanger was geraakt. Ik barste in huilen uit en hield niet meer op. Ontroostbaar! Daarna nog diverse keren, na de Hsg met slechte uitslag, de 3e samenlevingstest.. Man oh man, ik heb wat afgejankt!! Hoort erbij denk ik. Het idee dat deze wens niet vervuld wordt doet toch ook pijn?!
ahh meid. maar nu ben je zwanger zie iik gefeliciteerd echt leuk dit jaar kan je wel 2013 goed in gaan toch. maar heb je wel maanden last van gehad met het denken steeds?
Haai, Dat is nou eens leuke groet! Ik huil regelmatig, zeker wanneer ik ongi ben geworden of het idee heb dat ik ongi word. Als ik een huilbui heb voel ik me zo nutteloos, ik heb het gevoel dat mijn lichaam het niet doet, dan vind ik mezelf dik (ik ben 15kg aangekomen na het stoppen met roken), dan zit ik echt ff in een zwart gat waar ik uit moet komen. En dan ben ik nog maar 1 1/2 jaar bezig. Je bent dus zeker niet de enige! Ik heb een een periode gehad dat het zelfs duidelijk was op mijn werk dat ik me niet kon concentreren. Ik heb toen flink op mijn flikker gehad. Dat heeft me wel weer even wakker geschud. Jij bent ook al wel heel lang bezig, ik kan me zeker voorstellen dat je je af en toe depressief voelt!
Ik ben geen jankerd, maar regelmatig behoorlijk boos dat het geluk maar niet aan onze zijde staat. Ik ben ook verdrietig maar huil nooit, wel vraag ik me af waarom we dit hebben verdiend, en of het ooit nog goed komt. Een grote grijze wolk die al jaren boven ons hangt, terwijl iedereen om ons heen kindjes krijgt alsof het niks is.
hahah ja zo wilde ik jullie allemaal groetten misschien een grote troost ja jij bent ook best lang bezig. hopelijk in 2013 nieuwe kansen voor ons allemaal zal ik zeggen. ja moet je na gaan sommige mensen worden blij dat ze ongesteld worden zoals ik net ben ongesteld geworden door medicijnen en ja pcos moet je ongesteld worden zodat je dan kind kan krigen en sommige mensen willen juist niet dat ze ongesteld worden omdat ze dan vruchtbaar willen zijn. ik begrijp het best en vooral als je werkt dat je die stres periodes allemaal hebt
Je bent hier zeker niet alleen mee.....!!! Ook wij zijn nu 13 rondes aan het proberen om zwanger te raken en zoals je kan zien, zonder succes! In februari zijn wij in maanden een jaar bezig maar door mijn korte cyclus zit ik nu dus al in ronde 14. We hebben dan ook besloten om na deze ronde de eerste onderzoeken op te starten. Dat wil zeggen het zaad van mijn man eens binnen doen. Ik heb al eens een inwendige echo gehad en daar lijkt alles op het eerste zicht in orde te zijn. Ik ben ook telkens heel verdrietig als die rotongi weer doorzet en zeker als ik het ene berichtje na het andere krijg dat er weer een vriendin zwanger is. Het meest frustrerende is dat het bij hen precies allemaal van zelf gaat grrrrr.... zij gaan er dan ook vanuit dat ook bij ons zo zal zijn (hoe naïef!). Ik kan mij daar hééél boos in maken. Maar goed, het is nu eenmaal zo, je kan hen dat toch niet wijsmaken. Gisteren ben ik echt ingestort..mijn grootste vrees is uitgekomen. Mijn zusje (4 jaar jonger) was sinds juni gestopt met de pil en zij heeft gisteren positief getest . Ben super blij voor haar maar oh zo jaloers en verdrietig en kwaad en.... Mijn gevoelens gaan alle kanten op op de moment en ben niet te genieten. Zij mag thuis gaan vertellen dat ze daar het eerste kleinkind mogen verwachten....dat had ik willen zijn snif snif snif... Ik voel mij heel slecht bij deze gedachten maar kan het spijtig genoeg niet helpen. Ik heb het haar ook verteld dat ik een beetje jaloers ben en ook zij vond het heel vervelend om het mij te vertellen want zij kent onze situatie. Ik hoop dat ik op en dag echt oprecht super blij kan zijn met heel mijn hart maar ik vrees dat dat moment er pas gaat zijn wanneer het ook eens bij ons mag lukken. Er zullen dus ook hier nog veel traantjes vloeien...
aahh dat is wel erg ja. ze is jonger jij bent wat ouder jj zou natuurlijk willen dat de eerste kleinkind van jou was begrijp ik heeel goed. jij bent best ver zie ik. ik heb dat gevoel ook wel eens met jaloers worden.mijn vriendinne die ik heel goed mee ben. die allemaal in mijn periode zijn getrouwd toen ik ook ging trouwen hebben allemaal kinderen behalve ik. ik word daar ook erg jaloers van dan praat ik in me als ik ze zie. van ooit krijg ik ook een kind god. pfff
Weet je, ik maak mij vaak ook zo'n zorgen omdat ik al 33 jaar ben dus ben ik bang dat we te laat gestart zijn. Maar ja, je kan je leven natuurlijk niet zelf regelen. Het komt gelijk het komt. Mijn ventje is in dit alles veel realistischer maar ik kan gelukkig altijd rekenen op een heerlijke knuffel als het mij weer even niet gaat. Nu moet ik wel zeggen dat ik die gevoelens van hierboven niet hele dagen heb hoor (klinkt allemaal wel heel depressief hihihi ). Ik kan nog gerust van het leven en van mijn ventje genieten maar als er weer een confrontatie is met een zwangerschap of een geboorte en ik weer ongi ben geworden, tja dan zit het er weer tegen voor een 2-tal dagen. Ik kom het telkens wel weer te boven maar die ups en downs vragen soms zoveel energie pffff....
Oh ja hoor! Vooral toen we zwanger probeerden te worden van de eerste. Nu is het anders.... ik voel me dan leeg qua emoties. En dat is ook een naar gevoel. Eens zal de bom wel barsten... Wij zijn nu ook 13 maanden bezig zonder resultaat. En als maar iets verdachts zie op fb of iemand belt of smst die dat normaal niet zomaar doet dan draait mn maag al om. Gewoon bang dat ik wéér iemand moet feliciteren. Echt erg, want ik gun het iedereen. Maar onszelf ook. Als het deze ronde niet is gelukt mag ik contact opnemen met t Geertgen voor een afspraak. En ik heb altijd geroepen dat ik niet de mmm in wilde... maar stiekum ga je toch weer een stapje verder.
ja begrijp ik best.ik ben wel sinds mijn pubertijd in behandeling. ben wel eerder mee begonnen gellukkig ik ben nu 24 jaar. ik hoop dat het allemaal goed komt.
Stopcontact, dat van het omkeren van die maag, dat herken ik helemaal ! Je gunt het inderdaad de andere ook maar waarom mogen wij is niet degene zijn die dat leuke berichtje mogen rondsturen??
Ik heb dat ook heel erg gehad, het duurde 4 jaar voordat wij zwanger raakten, maar er was nooit een oorzaak te vinden, ik werd gek van mezelf, elke maand als ik ongesteld werd had ik een paar jankdagen, en om mij heen raakte iedereen maar zwanger, mijn schoonzus werd zwanger terwijl wij al bezig waren,, uiteindelijk had ze al 2 kids en wij nog niks. ik ben wel eens jankend een huis uitgerend omdat er alleen maar zwangeren en babys waren in mijn schoonfam. uiteindelijk toch spontaan zwanger geraakt na 4 jaar, en daarna duurde het weer 3 jaar voor de 2e, ik snap heel goed hoe je je voelt, ik hoop dat jullie ook allemaal snel zwanger mogen raken
gefeliicteerd met je nieuwe zwangerschap. ja ik heb dat ook wel eens maar ik huil niet naast anderen meestal huil ik als ik alleen thuis bent. of bij een rustig muziek komt het weer in me hoofd
Toen ik eerder dit jaar te horen kreeg dat ik op mijn 27e in de vervroegde overgang zat en dus onvruchtbaar ben, ben ik letterlijk in een depressie beland. Compleet met paniekaanvallen. Er zijn hier dus ook aardig wat tranen gelaten
maar je bent gister ongesteld geworden zie ik, als je met overgang ben word je niet ongesteld toch of wel?
Helaas kan je met een vervroegde overgang best nog eens sporadisch een eisprong hebben. Maar omdat dit om je laatste eitjes gaat zijn deze van hele slechte kwaliteit en is de kans op een zwangerschap ontzettend klein... Het is dus zelfs minder dan 1%... Ik ben in totaal 11 maanden en 2 weken niet ongesteld geweest...!!