Ik ben nu 14 weken zwanger en zoals de titel het al zegt ik kan het nog steeds echt niet geloven dat er nu een kindje in mij groeit. Ik heb 9 miskramen gehad en ben nog steeds als de dood dat ik een miskraam krijg:x. Soms word ik wel even boos op mezelf want wil er natuurlijk lekker van genieten! De arts zei al dat ik nu echt moet genieten want ben nu wel over de 'miskramenperiode'heen. Ik had eigenlijk al een beetje de hoop opgegeven dat ik nog zwanger zou zijn en blijven en ben ook ontiegelijk dankbaar voor dit wondertje! Ik wou het gewoon even van me afschrijven
Van harte gefeliciteerd met je zwangerschap! En inderdaad gaan genieten nu! Al kan ik me er iets bij in denken dat het nog onwerkelijk is
super gefeliciteerd!!! Ik kan mij je gevoel heel goed voorstellen, hopelijk wordt het wat minder als je de 20 wekenecho gehad hebt. Ik hoop dat je een voorspoedige zwangerschap hebt..en kunt genieten.
ach weet je mevrouwtjedees, Hoe kun je genieten als je zoveel pijn en teleurstelling heb moeten doorstaan? Dan kun je toch niet zomaar ineens genieten, eerst vertrouwen opbouwen en je bent dan al een eindje op weg nu! Neem het jezelf iig niet kwalijk dat je niet kan genieten, diep in je hart is daar een grootse blijheid die je gewoon niet durft te uiten komt goed.
Wat lief zeg, zo'n eerlijke post.. En wat toeter zegt is waar, je moet ook nog even wat vertrouwen opbouwen. Dat gaat niet over een nacht ijs. Waarschijnlijk dat wanneer je straks je 20 weken echo hebt gehad en je weet dat het allemaal goed is, dat het grote genieten dan echt voor je begint. Het komt wel..
Wow, van harte meid! Zoals gezegd, gewoon eerlijk over je gevoel blijven, want die knop kan niet in 1 keer om. Langzamerhand zul je steeds meer gaan genieten en minder gaan zorgen...
Super gefeliciteerd zeker na zoveel ellende!!! Ik vond het heel de zwangerschap bizar dat er gewoon een kindje in mijn buik zat... Na de bevalling kon ik ook niet geloven dat Nina in mijn buik gezeten had zo apart en wonderlijk
Je ben nu eenmaal een mens met twijfels en emoties. Dat hoort er eenmaal bij na zoveel ellende. Zomaar genieten is niet vanzelfsprekend. Dat komt nog wel, maar jij hebt daar iets langer voor nodig. Dat is heel herkenbaar. Je wordt voorzichtiger en durft nergens zomaar van uit te gaan. Zulke gevoelens zijn heel normaal hoor. Ik ging pas een beetje ademhalen weer toen ik ons ukkie begon te voelen. Over een paar weekjes voel je je ineens heel anders.
Wat fijn zeg, dat er nu een kleintje blijft zitten! Ik heb lang niet zo'n heftige ervaring als jij, maar weet wel dat ik m'n zwangersxhap na,een miskraam pas begon te geloven toen ik op gezette tijden m'n kleine begon te voelen. Week 15 was dat. Toen dacht ik: het beweegt, en hoefde ik niet meer van echo naar echo te leven. Langzaam werd het leuk. Maar je hoeft pas te gebieten als dat kan hor. Er is geen tijd weggegooid, geen man overboord, als je daar pas over een poosje voorIchtig mee begint. En je kindje wordt er ook niet slechter van.
Gefeliciteerd! Wat bijzonder, een kleintje in je buik! Ik hoop dat je snel wat meer vertrouwen hebt. Het is zonde om nu al verdriet te hebben om iets wat misschien nooit hoeft! En zoals je leest snapt iedereen je gevoel! Ik hoop echt dat je, je snel kan storten op al die leuke dingen die moeten/komen. Kop op!
gefeliciteerd met je zwangerschap ik kan me wel inbeelden dat je nog angst hebt maar ik denk dat je nu wel het recht hebt om lekker te gaan genieten nog enkele kleine weekjes en je voelt je babytje al bewegen
Wat bijzonder! En ik kan mij enigsinds inbeelden hoe onwerkelijk zoiets is na zo'n heftige periode! Ik heb een nichtje met een soortgelijke situatie, zij is nu wel alweer 31 weken zwanger. Ik weet dat ze pas echt kon genieten na de 20 weken echo. Maar super dat je nu door de 12 weken heen bent!! En geniet van jullie kleine wondertje!!!!
dit heb ik bij zoonlief en nu ook bij nummer 2 ook zo ervaren. juist als je gaat voelen dat het kindje beweegt krijg je meer geruststelling dat hij/zij het nog doet daarbinnen. en dat je echt zwanger bent De angst en verdriet van 9! miskramen zet je niet zomaar even opzij, dat heeft tijd en verwerking nodig. hopelijk kun je het (snel) een plekje geven, maar als het niet tijdens je zwangerschap lukt is dat ook echt niet erg. (wel vervelend en jammer) Wees niet te streng voor je eigen gevoelens
Ik kon het ook nog niet geloven, totdat de verloskundige ineens dat kleine mannetje op mijn buik legde! Toen dacht ik "oh, jíj bent het!" Maar als ik nu kijk naar foto's met mijn zwangere buik vind ik het alweer gek om te bedenken dat ik echt zwanger ben geweest.. ik vond zwanger zijn altijd iets voor 'als je later groot bent' en zag mezelf nog niet als 'groot' (komt vooral omdat ik een nakomertje ben dus ik ben altijd het kleine zusje geweest)..
Die knop moet inderdaad eerst om meid. Stap voor stap meid Je komt er wel Ik gun het je van harte, en ik zal echt niet de enige zijn.