Hey, Ik zit met een dilemma.... Ik heb kriebels...kriebels voor een 3de kindje.. Overal waar ik kijk, alles wat ik zie, alles wat ik voel...gaat over een baby...mijn nu net dreumes vind ik het zo super jammer voor dat hij al zo groot word..... Ik wil, zou graag, hoop, wens, weet niet zeker....of ik een 3de kindje wil. Snappen jullie het? Nou ik niet. De ene dag zeg ik ja, ik wil nog een kindje...de andere dag zeg ik nee!! ik wil niet meer zwanger zijn. (lees het verschil) Want daar gaat het me nu net om, dat is ook de reden dat iedereen in mijn omgeving zegt als ik erover begin dat ik zo graag nog een kindje wil. Zou je dat nu wel doen...je zwangerschappen zijn niet super gegaan, je word niet makkelijk zwanger.........(bij beide meer als 3 jaar over gedaan in de MMM) En je redt het nu al bijna niet. Wij hebben een zorgintensieve dochter...dat houdt in dat ik veel tijd eraan kwijt ben, ook ben ik zelf heel erg chaotisch, onrustig...en slordig! Allemaal redenen dat er nu soms al te weinig uren in de dag zitten. Dat in combi met te weinig slaap uren omdat onze zoon het leuk vind om nog 2 keer minstens wakker te worden. Nu weet ik niet of het goed zou zijn....weer een kindje zou hoogstwaarschijnlijk weer een HG zwangerschap zijn met BI en PE op het einde...(bij beide gehad, bij de 2de resultaat was inleiden en spoedkeizersnede) En ik mag...dus niet meer normaal bevallen omdat ik bij beide de kindjes bijna kwijt ben geraakt..... Je leest het vast wel..mijn maren zijn groot..............eigenlijk schreeuw ik iedere keer als mijn gedachten erover gaan. NEEEEEEEE!!! Geen zwangerschap meer! Maar dan komt het...jaaaaaaa wel een kindje erbij..... Hoe ga ik dit oplossen...mijn verstand tegen mijn gevoel...mijn hersens tegen mijn eierstokken en baarmoeder...(die zijn in de meerderheid dus) En het meeste cru van alles.....8 jaar gevochten om kinderen te krijgen...moeizaam, moeilijk...bijna er aan onderdoor! En dan denkt mijn lichaam na de bevalling van de jongste...ach we zullen ze maar even plagen en netjes elke maand ongesteld worden en een goeie eisprong laten voelen.........:x Dus elke maand kriebels! (als ik zoals voorheen gewoon niet ongesteld werd zou ik ze dus nooit hebben...) aaaaaargh...vind het zo moeilijk, weet ook niet waarom ik dit schrijf...mischien wou ik het gewoon ff kwijt omdat ik het in mijn omgeving neit echt kan. Mijn moeder kijkt me vreemd aan, zegt je red het nu al niet met 2....mijn vader zegt jij bent gek! Daar ga je aan onderdoor, die hoge bloeddruk is je moeder ook bijna fataal geworden de laatste keer...........(klopt, ze heeft 2 weken in ziekenhuis op randje gelegen)En je hebt het nu al niet makkelijk financieel......(bij mijn vader is dat heel belangrijk) Voor ons zelf niet zo.... Mijn man...waar is die in alles dnek je vast..nu die kijkt me liefdevol aan en zegt, wat jij wilt schat. Hij wil nog wel een kindje...maar ja bijna alle zorg komt op mij terecht, terwijl hij 40 uur werkt (of meer) dus makkelijk praten........Al moet ik zeggen, tijdens de laatste zwangerschap heeft hij goed zijn best gedaan. Maar denk dat zijn baas het ook niet zo fijn vind om weer 9 maanden zo te moeten doen...laat op het werk omdat ik in de ochtend dochter niet klaar kan krijgen voor school, vroeg thuis omdat ik anders het eten niet klaar krijg (en voor de rest niet te spreken want van de bank naar de wc was soms al teveel) PFFFFF...oke ben het kwijt hahahaha Sorry! Weet ook niet of ik wel antwoord wil lezen....denk dat jullie gaan zeggen, luister naar je hoofd....het is neit verstandig..maar als je denkt het te kunnen moet je het doen....zucht..moeilijk! Daarom gewoon ff klagen dus Knuffels!!
Ja meid, ik kan wel zeggen luister naar je hoofd, maar als jouw hart totaal iets anders zegt....... Ik zou proberen een goede overweging te maken op het volgende± kun je het betalen, als alles goed gaat, kun je het aan, aan BI kun je zelf veel doen met de cecile rost methode. ) sorry dat ik geen goede leestekens heb, toetsenbord is van de wijs') Je kunt ook zeggen dat je het over een half jaartje bekijkt, zo geef je jezelf de tijd om te wennen aan het idee en het rustig bekijken of je het echt wilt. En wb de baas van je man hoef jij je niet te verantwoorden hoor.
Heb nog geen kindjes dus niet echt een goed advies maar als ik je enthousiasme er goed uitpik zit het derde kindje al in je hart. Is het misschien een idee om te stoppen met anticonceptie en kijken wat komt of niet komt? Wellicht komt daar een wondertje uit en anders was het gewoon goed zo? Tenzij je gevoel zegt jaaaaaaaa, dan er gewoon voor gaan. Mits je daar natuurlijk qua omstandigheden ook voor gaat dan. Weet niet of je er veel aan hebt, succes met welke keuze je ook maakt!!! X
En wat is een zorgintensieve dochter, ik moet zeggen dat mijn oudste autistisch is en ADHD heeft en ik mede daarom een flinke tijd geen kinderen wilde, bij mij speelde ook BI mee en een scheiding werkt uiteraard ook niet mee Ik moet wel zeggen dat tussen de oudste en 2e 13 jaar zit en ik eerlijk gezegd dit ivm de zorg voor de oudste wel prettig vind. Ik had geen 2e aangekund toen hij 3,4, of 5 was, ook hier moet je naar kijken
Hoi Antares Als ik je verhaal zo lees vind ik het al knap dat je er serieus over nadenkt een zorg voor een kind die veel zorg nodig heeft en dan nog een kind vind het knap ! Je moet niet vergeten dat het in de toekomst allemaal nog duurder gaat worden en wat het lastigste is dat we niet weten wat er komen gaat maar uiteindelijk moet je je niets aantrekken van je omgeving maar naar je eigen verstand en gevoel luisteren en probeer ook te tweifel bij je man neer te leggen misschien kunnen jullie samen de + en - op te schrijven ! Succes !
Zo dat zijn al heel veel reacties zeg! Lig nu in bed, ff VIA de telefoon. excuus voor fouten dus. Zorgintensief...mijn dochter lijkt een normale kleuter maar alles gaat moeilijker. Zo heeft ze veel hulp nodig en kan niet altijd omgaan. Met emoties waardoor ze boos word. Ze is bijna 5 maar in veel opzichte jonger als 4... Kijken waar het strand....we, ik heb spiraal gehaald. Maar nooit laten zetten. Wilde geen pil, wilde weten wat lichaam deed na bevalling. Dus condooms...niet dat er vaak actie is te druk soms. Geld...ja dat is moeilijk. We hebben niet veel. Ik werk sinds half jaar niet ( ontslagen- en ander werk ivm opvang dochterlief is moeilijker. Dus verkoop ik veel van zolder enz om wat bij te verdienen. Ik koop ook alles bijna 2de hands. Wil geld lenen van mijn pa en dan rijbewijs halen, kan ik makkelijker zoeken naar werk. nu vaak nee omdat ik te ver móet, niet flexibel ivm kindjes... Bedankt allemaal voor reacties!
Ik zou het meeste zitten met je heftige zwangerschappen eigenlijk. Omdat je schrijft dat je er bijna aan onderdoor bent gegaan, en een hoge bloeddruk hebt. De 2 kindjes die je hebt moeten straks nog wel een mama hebben natuurlijk!! Maar ik begrijp dat het heel erg kan gaan kriebelen en dat alles in je zegt dat je je gevoel wilt volgen en dat je gezinnetje nog niet helemaal compleet is. Maar jij bent de enige die de keuze kan maken uiteindelijk. Misschien nog eens overdenken als je kids wat ouder zijn?
Dat is zeker weten waar!!!!! was ik eigenlijk vergeten bij te zetten je wilt ook niet dat het uiteindelijk bij de derde dan mis gaat geniet lekker van wat je heb zou ik zeggen kwa gezondheid !!
dank je voor je reactie. dat is ook mijn grootste zorg Idd...een kindje ja graag!! Zwangerschap...neuh niet zo graag....
En wil je perse een biologisch kindje van jezelf en je man? Of denk je ook richting pleegzorg/adoptie? Sorry voor mijn nieuwsgierigheid, maar die vraag komt bij me op omdat je wel graag een kindje wilt, maar de zwangerschap (begrijpelijk nav je verhaal) niet ziet zitten.
Hey, daar zijn mijn gedachtes Idd wel eens. naar uit gegaan...maar adoptie is geen optie. Kost teveel, man te oud, enz enz. Pleegzorg....heb ik een nare bijsmaak dit. Ivm mijn verleden....te lang verhaal, en ik denk ook dat we niet goed gekeurd worden...ivm ruimte in huis en financieel.... maarrrr nadenken erover doe ik wel. Wil alleen me niet binden en dan kwijt raken...denk dat ik dat niet aan zou kunnen......
Ik heb je blogspot over Alyssa zitten lezen. Vooral je laatste berichtje over een tijdelijke stop met bloggen en om rust in je huis en daarmee in je gezin te creëren deed mij denken, moet je dit wel doen... Ik snap heel goed dat je hart en je eierstokken iets anders zeggen, maar kan je, je kindjes het hoofd bieden als je weer zo'n moeilijke zwangerschap hebt. Als ik je blogs lees dan heeft je dochter ook veel aandacht nodig door haar NAH... Is het niet fijner om je tijd en energie in deze 2 pracht kindjes te stoppen... Wat ik erg terug lees is dat je dochter heel veel moeite heeft met veranderingen. Bijvoorbeeld: Na 3 weken weer terug naar school en dan de moeilijkheden die je ervaart met opstaan en met thuis komen... Denk dat het vooral belangrijk is om rust te creëren in huis en niet te veel veranderingen te hebben... Kortom als ik jou was, zou ik genieten van je gezin en niet voor een derde gaan, maar jij beslist natuurlijk...
Je zegt wat ik vraag....wat zouden jullie doen? En eigenlijk vind ik wel dat je gelijk hebt hoor! Meer als ik toe wil geven misschien.....ach wilde even mijn hart luchten. Gedaan. en nu weer redelijk nadenken hihi. De wens zal musschien altijd blijven....maar verstandig is het niet........ Daar heb je helemaal gelijk in! Genieten doen we nu al.
Daar is het forum ook voor toch even je hart luchten... En gelukkig dat je nu al geniet... Ik denk dat je dochtertje de rust en regelmaat bieden het allerbelangrijkste is en als het straks goed gaat kun je misschien alsnog de stap nemen voor een 3de... Sorry als mijn berichtje, lomp of hard overkomt, is niet mijn bedoeling...
Als ik heel eerlijk mag zijn: ik zou het niet doen, nog een kindje en dus nog een zwangerschap. Ik zou nooit zoveel risico willen lopen dat mijn kinderen geen moeder meer hebben doordat ik persé nog een kindje wilde. Ik heb een collega die op de intensive care heeft gelegen na haar 3e bevalling met grote kans op herhaling bij een 4e bevalling en eigenlijk wil ze nog wel een kindje. Dat zou ik dus als ik haar was nooit doen.
Bedankt voor jullie eerlijke en eigenlijk zeer verhelderende antwoorden. Doet me anders erover denken. Ik heb nog een hoop issues over de beide bevallingen denk, wat ook terug komt in mijn wens misschien....nog een normale zwangerschap bevalling en kraamtijd misschien....bedankt voor ieder zijn reacties! Heel verhelderend..........
Lijkt mee heel moeilijk om in jou situatie te staan. Zoals anderen al gezegd hebben lijkt het me een risico om voor nog een zwangerschap te gaan als de andere al zo zwaar en moeilijk waren. Je weet nu wat je hebt, je weet niet wat je dan gaat krijgen. Weet ook niet hoe oud je bent, en of je dus misschien de mogenlijkheid hebt om deze wens een paar jaar op te schuiven. Kijken hoe het met je dochter gaat. Misschien kan het dan wel, dan nog blijft het een risico met de zwangerschap natuurlijk. Maar dan sta je er verder misschien wel beter voor. En ook de reactie van iemand, van zie gewoon wat er gebeurd. Als je zwanger word heeft het zo moeten zijn, word je niet zwanger dan niet. Daar kan ik me ook wel in vinden. Moeilijk. Ik kan niet goed zeggen wat ik zelf zou doen, wij zijn bezig voor onze eerste, en ik zou met 2 kinderen al heel gelukkig zijn. Ik weet niet hoe het is als je er al 2 hebt en er nog één wilt. Succes met je keuze!
Thx. Ik ben net 32... maar mijn mama ging met 42 al de overgang in....en met mijn pcos heb ik kans op vervroegde overgang. Vandaar dat ik er al over na denk....maar ik ga het er. Even zo bij laten, nog even niet...wijt het wel aan de mijn baby is een dreumes blues...
Ik herken je twijfels, het vreselijke dilemma tussen gevoel en verstand . Mijn oudste heeft klassiek autisme en ontwikkelingsachterstand en heeft ook een heel ander 'pad' bewandeld dan een gemiddeld kind . We hebben een paar zware tropenjaren achter de rug, waarin ik ook een tijdje overspannen thuis heb gezeten, omdat de situatie met mijn kinderen zoveel energie vrat (driftbuien, probleemgedrag etc). Wij wilden altijd wel een 3e kindje, maar verstandelijk zag ik echt wel in dat het gewoon niet kon op dat moment. Heel moeilijk vond ik dat. De gedachte dat er wellicht nooit 'ruimte' voor een 3e kindje zou komen maakte me intens verdrietig. Voelde me soms zo verscheurd, tussen wat ik graag zou wensen en wat ik moest erkennen dat de realiteit was... Uiteindelijk hebben we, stapje voor stapje, het gezin in balans gekregen, de juiste plek gevonden voor mijn zoon, de juiste medicatie, de juiste school en gaat het met ons allemaal goed nu. En dus zijn we, na een duwtje in de rug van moeder natuur (ongeplande zwangerschap waar we toch erg blij mee waren, maar helaas niet zo mocht zijn) toch voor een 3e kindje gegaan. Ondanks dat zwanger zijn in mijn ervaring synoniem is met 9 maanden beroerd en afzien (HG ), en ik daar ook echt niet om stond te springen. Maar hoe rottig mijn zwangerschappen ook, er is nooit gevaar voor mij of baby geweest, nooit echt enge dingen gebeurd, jouw heftige ervaringen met ernstige PE maken het natuurlijk een heel ander verhaal. Ik denk dat dit het zwaarst wegende argument zal moeten zijn in zulke beslissingen (de rest vind ik allemaal overkomelijk, al denk ik dat nu in ieder geval niet het juiste moment is als je jezelf/gezin niet goed in balans hebt). Het zou een groot risico zijn wat je neemt (begrijp ik uit je verhaal) en ik denk dat ik dat niet zou durven. Dat verstand dan toch echt de baas moet blijven. Ik wil je wel sterkte wensen, want het gevoel laat zich niet altijd zo makkelijk sturen en kan heel sterk zijn!
tja..en straks krijg je een 3e kindje, dat wordt ook een dreumes. misschien wil je dan wel weer een baby. ik vrees dat dat gevoel blijft. ik heb nu 3 kids. mn jongste is nu 4 maanden. maar heb nu al van...neee dit kan toch niet de laatste zijn?! zo leuk zo'n pasgeboren hulpeloze baby! baby's zijn gewoon heel leuk.