Juist! En als ze eens een paar nachten bij papa en mama in het grote warme bed hebben mogen slapen, dan begrijp ik volledig dat het drama wordt om dat weer terug te draaien! Geef ze eens ongelijk! Overigens prima voor de ouders die dit ook zelf heel prettig vinden... Wij doen dat "heerlijke knuffel momentje in het grote bed van papa en mama" overigens wel hoor, maar dan om half 8, als het tijd is om wakker te worden en op te staan. Dan kroelen we vaak nog een kwartier met zn allen...
Ik heb commentaar op niemand, wil niemand aanvallen en vind vooral dat iedereen zijn opvoeding zelf moet bepalen, maar ik wilde toch even iets zeggen.. Ik denk dat de behoefte van een kind(en vooral een baby!) verder gaan dan het medische(honger, pijn etc) een beetje nabijheid, wat warmte, zijn moeder/vader. En hoe leg je een baby uit dat hij na 9 maanden in een warme buik, hij alleen in een koud en eenzaam bedje moet slapen? Door hem in zijn eentje te laten huilen, persoonlijk denk ik van niet.. Dat heeft tijd nodig en tot die tijd geef ik graag mijn bed voor mijn baby op, tenslotte wilde ik die baby en ik wilde hem niet om hem alleen in een bedje te leggen omdat dat voor mij beter uitkomt! Ik ben blij dat mijn vriend er ook zo over denkt en we proberen ons leven om onze dochter heen te breien en niet haar erin te plannen..
En dat je zo in de eerste maanden tot een jaar ofzo denkt ok maar waarneer komt dat omslagpunt van ' het als baby nodig hebben en het eigenlijk niet meer nodig hebben maar het wel leuk vinden om ef gezellig bij mama te zitten'? Wanneer begint het opvoeden? Overdag gelden er ook regels op een gegeven moment. Ik denk dat wanneer je overdag regels moet gaan toepassen dat dat het tijdstip is dat je in de nachten moet gaan oppassen voor slaapproblemen. Dan gaan ze het echt doorkrijgen en gaan ze het echt wel gebruiken. En is dat een misdaad dat een baby dat gebruikt. Helemaal niet. Het is heel menselijk gedrag maar gebruiken doen ze het echt wel.
Als ik die eerder had gezien dan had ik die gekocht ipv een wiegje. Nu slaapt zegoed in haar eigen bed dus niet nodig. Maar als ze ouder worden kruipen ze dan niet uit dat ding? En zijn jouw dekens niet gevaarlijk?
Vannacht weer drama, om 1 uur kwam Jack om te drinken, echt gulzig en veel gedronken. Om half 6 weer wakker, niet meer willen slapen, ook niet na het drinken (weer gulzig gedronken, wilde geen water alleen bv). Hierna toch in bed gelegd met muziekje aan maar hij bleef echt huilen tot het helemaal overstuur klonk. Daarna maar uit bed gegaan, hij niet slapen dus ik ook niet. Normaal slaapt hij redelijk door na de nachtvoeding maar vandaag gewoon bal. Als hij niet zo gulzig had gedronken had ik die nachtelijke voedingen allang laten vallen, hij had ze eerst ook niet totdat hij tandjes kreeg. Vind het evengoed moeilijk want waarom komt hij nog voor een voeding s'nachts krijgt hij dan te weinig binnen voor het slapen gaan vraag ik me soms af, maar zelf als hij een keertje pap krijgt en goed eet word hij nog wakker met een luid knorrende maag.
Nou dat geloof ik ook wel, natuurlijk moet je op een gegeven moment beginnen met opvoeden. En ik zeg ook niet dat je s nachts spelletjes moet gaan spelen of wakker moet gaan zijn, wij slapen s nachts ook, dus de baby ook.. Maar vooral in dat eerste jaar denk ik dat je met consequent zijn niet veel meer uit haalt, die baby heeft een behoefte en daar roept hij om.. Ze zijn voornamelijk de eerste 6 maanden zo kwetsbaar. En er is tegenwoordig een hoop onderzoek naar het consequent laten huilen van baby's en dat zegt allemaal dat het niet ten goede komt van een hoop dingen, oa de hechting van moeder en kind
Dat mijn kind bij mij slaapt, sluit niet uit dat ik overdag niet meer kan opvoeden. Mijn ene dochter heeft tot de nacht van de bevalling bij ons geslapen. 2,5 was ze toen. We hebben maanden van te voren gezegd dat als de baby er was, zij op haar eigen kamer moest gaan slapen. In de kraamweek heeft mijn man drie nachten op een matras bij haar gelegen (vond hij niet erg, baby sliep erg onrustig ) en daarna was het over. Als er geen baby was gekomen, had ze misschien nu nog wel bij ons gelegen. Prima. Kinderen zijn maar zo kort zo klein, en ze 'moeten' al zo jong zo veel alleen: alleen in de box, alleen in een wippertje, alleen in bed, alleen op een kamertje. Echt ze gaan heus wel een keer naar hun eigen kamer! Geen 16-jarige die er over peinst om tussen zijn ouders in te gaan liggen, hoor. Ik kies er dus voor om lekker samen te slapen, zoals zoveel mensen waar ook ter wereld. Dat staat dus los van opvoeden, want ook 's nachts gelden er regels. Als ze echt klein zijn kruipen ze natuurlijk nog niet, als ze wat groter zijn laat ik ze er alleen in slapen als ik er naast lig en als ze weer wat groter zijn, kunnen ze elf in en uit bed klimmen. Overigens heb ik geen 'woelratjes' en bleven/blijven mijn kinderen heel netjes liggen onder hun eigen (ingestopte) dekens van de co-sleeper.
Ik ben er in principe op tegen om een kindje te laten huilen. Echter bij de oudste hebben we het ook moeten doen vanaf een maand of 6. Zij was kei kapot maar in bed was het huilen dus hupsa er weer heen en dan was ze weer wakker en oh wat gezellig. Dus nog niet slapen en dan toch wwel heel moe en in bed weer huilen enz enz. Op den duur hebben we gezged na 5 minuten gaan we naar boven en niet eerder. Na 3 keer op en neer sliep ze eindelijk. Zij had het gewoon nodig om even protest te geven.
Ik ben ook niet voor het laten huilen. Bij mijn oudste was het allemaal niet nodig want dat ging super. Mijn jongste is echt een ander verhaal. Een maand of 2 terug kregen wij ook het advies 'laten huilen'. Wij waren toen radeloos want niets hielp. Dat hebben we toen gedaan. Het leek wat te helpen maar ik ben ermee gestopt omdat ik er geen goed gevoel bij had. Overdag is het vooral drama en aangezien ik erg probeerde regelmaat in te krijgen vond ik dit erg moeilijk. Vorige week ben ik er vanaf gestapt en ben ik gaan denken dan slaap je maar niet. Nu slaapt ze dus soms in bed en soms in de draagzak, wagen en noem het maar op. Op haar ritme. Maar goed ze is 4 maanden. Dan werkt dat consequent zijn idd niet. Althans bij mijn oudste werkte het maar bij haar niet. Ik ga haar echt niet overstuur laten huilen hoor. Zou ze over een jaar geweest zijn dan dus wel. Ik denk echt dat zodra je overdag regels moet gaan stellen, als die tijd aangebroken is zeg maar, dat je dan ook in de nacht regels moet gaan stellen. Samen slapen had ik best gewild maar nu is dat niet meer nodig want in de nacht doet ze het juist goed en dat wil ik niet onderbreken.
Nou dan denk ik dat we eigenlijk wel eens zijn met elkaar Als mijn dochtertje geen moeilijke slaper was geweest had ik er misschien ook anders over gedacht hoor(niet het huilen, maar met andere dingen) ik vind ook niet dat je perse met je kind moet slapen.. Als je kindje prima slaapt in z'n bedje lijkt me dat alleen maar goed, geen een kind is het zelfde natuurlijk! Ik denk dat het ene kindje misschien net iets makkelijker kan wennen als het ander... De mijne lijkt sprekend op haar papa en die kan nog steeds niet goed alleen zijn!
Hier gaat het hetzelfde in de avond. Overdag maakt ze echt een drama, overstuur, gillen. Vorige week een uur bij haar gezeten, alles geprobeerd en toen sliep ze een half uur. Toe heb ik het maar losgelaten.
Ben het met je eens hoor, tot je baby ca 1 jaar is... ik ben van mening dat je ze voor die tijd nog niet kan verwennen/ en laten gewennen aan/ met aandacht. Na die tijd kunnen ze wel degelijk bewust omgaan met die manier van aandacht vragen. En af en toe huilt onze zoon nog wel eens, hij heeft dan een enge droom gehad of iets en dan zijn we er echt wel voor hem. Maar gewoon op zn eigen kamer, een knuffel, wat te drinken en een geruststellend praatje. Prima, vooral niet te gezellig maken en gewoon op zn eigen kamertje.
Hoe drinkt ie overdag? En eten, hoe gaat dat? Als hij op de dag goed eet en drinkt zou het haast geen honger/ dorst kunnen zijn? Wil hij wel water drinken? ( mits hij dat op de dag ook wel eens drinkt en lust?) Als hij echt dorstig is zou hij dat snachts ook willen drinken. Zo niet dan toch behoefte aan aandacht van jou? De vraag is dan in hoeverre en op welke manier en hoe lang je daarin mee wil gaan?
Ik denk dat elke baby die wakker word gulzig drinkt als jij hem te drinken geeft. Als je kindje overdag genoeg eet en drinkt dan heeft hij/zij dit in de nacht echt niet meer nodig op die leeftijd. Als ik Thomas de fles zou geven, als hij om 3 uur in de nacht wakker word, dat hij die zeker leeg zou drinken. Hier was het feest gister met al het vuurwerk in de straat en is hij in de avond meerdere keren wakker geworden daardoor. Toch weer lekker gaan slapen en in de nacht even 1 keer wakker geweest. Tut gegeven (ligt dan op de grond want als hij in bed nog ligt dan red hij zichzelf daar wel mee) en hij is verder gaan slapen. We zullen zien wat het vuurwerk vanavond met hem gaat doen. Hopelijk raakt hij er een beetje aan gewend en gaat gewoon lekker slapen. En anders belooft het nog wat voor de komende 3 avonden!
Ik denk dat je tot 1 jaar, 1,5 jaar, niet zoveel op te voeden hebt. Een kindje met mamahonger of behoefte aan een nachtelijke voeding (door een sprong, of weet ik veel wat) bij je in bed nemen of die voeding geven hoeft echt niet te leiden tot een peuter in je bed of een peuter die nog steeds om een nachtvoeding vraagt. Als ik mijn dochter nu bij me neem, betekent dat niet dat ze dat over een jaar ook nog doet. Heeft niets met consequent zijn te maken. In dat eerste jaar is het belangrijk ze veiligheid te bieden. Overigens wil mijn dochter niet per se in ons bed, ze vraagt een nachtvoeding en ik voed liggend, daarna vallen we allebei in slaap. Als ik haar weer overleg gaat dat over het algemeen ook prima.
Maar hierin zit volgens mij ook wel het verschil. Ik vind het zelf ook geen punt dat mijn dochter bij mij ligt. Ook vind ik het prima om haar een voeding te geven in de nacht. Daarna gaat ze overigens over het algemeen terug naar haar eigen bedje. Wil ze niet, dan slaapt ze heerlijk door bij ons. Dat vinden wij zelf inderdaad geen punt. En ook wanneer ze 1 is straks mag ze gewoon bij ons wanneer zij dit behoefte heeft. Ik kan haar overdag prima grenzen leren, 's nachts ook. Spelen doen we niet, wakker zijn ook niet, in bed en 's nachts dan is het tijd om te slapen. Ik ga ook nooit met haar op lopen of naar beneden. We liggen in bed in het donker en ik ben stil. Ik ben heel consequent, bij ons in bed mag namelijk altijd, een voeding is ook goed
Bij sommige kids is het gedragsmatig en dan zal er weinig anders opzitten dan het te doorbreken met laten huilen. Daar moet je je dan niet ellendig over voelen. Hier was het echt medisch, maar door de huisarts niet erkend. Dat kan dus ook nog. Die zag het niet en bleef volhouden dat ik grenzen moest stellen. Tja, met 13 mnd eindelijk een verwijzing naar de KA gekregen, die direct zei dat ie het geen wonder vond dat onze dochter met al haar eczeem niet doorsliep. 4 maanden later via de KA bij de KNO, omdat de huisarts ook dat niet serieus nam, en bleken buisjes nodig en het verwijderen van de neusamandel. Toen dat allemaal tot rust kwam en we nog even wat kiezenrondes, waterpokken en vijfde of zesde ziekte hadden gehad, is ze door gaan slapen. Wou mijn verhaal toch even hierbij noemen, omdat niet iedereen even sterk in z'n schoenen staat en haar moedergevoel blijft volgen, als medici anders beweren....
Ik slaap zelf helemaal niet als hij bij ons zou liggen dus om zelf ook slaap te kunnen krijgen slaapt onze knul niet bij ons.
Ik heb vandaag een snoozz gehaald. Ik hoop dat dat wat helpt. Ze heeft een uur gejammerd. Toch wel heel anders als normaal want dan is het overstuur schreeuwen. Ik ben erg benieuwd. Mijn oudste heeft een spreidbroek gehad als baby en hierdoor geleerd rustig in te slapen.